Για άλλη μια φορά γινόμαστε μάρτυρες χρήσης βίας από ένα κράτος υπό το πρόσχημα της «προάσπισης κυριαρχικών δικαιωμάτων». Το ότι το κράτος αυτό είναι το ισραήλ έχει φυσικά τη σημασία του αλλά δεν αποτελεί καμία απολύτως εξαίρεση από το γενικό κανόνα και σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί δικαιολογία για τους υπόλοιπους το γεγονός ότι η χρήση βίας προέρχεται από τους συγκεκριμένους.

Δεν θα μπούμε στη διαδικασία γεωπολιτικών αναλύσεων για το που οφείλεται το χάος στην περιοχή ακριβώς γιατί τέτοιου είδους αναλύσεις κρύβουν μέσα τους τη δικαιολόγηση.

Ο πόλεμος για άλλη μια φορά χρησιμοποιείται νόμιμα. Αυτό δεν έχει προέρθει από μια σειρά «ατυχών γεγονότων». Μπορεί κανείς να ισχυριστεί ότι το συγκεκριμένο κράτος που χρησιμοποιεί υπέρ του δέοντος τη βία είναι τόσο ισχυρό που δεν μπορεί να πιεστεί από την υπόλοιπη διεθνή κοινότητα να σταματήσει; Όποιος το πιστεύει αυτό πρέπει να είναι τουλάχιστον αφελής. Η κύρια υποστήριξη των συγκεκριμένων από πού προέρχεται; Από τη δύση και συγκεκριμένα από τις ηνωμένες πολιτείες. Από την άλλη οι ευρωπαίοι κάνοντας επίδειξη του πολιτισμού και της ευρωπαϊκής κουλτούρας συνιστούν απλά ψυχραιμία και αυτοσυγκράτηση. Τη συμβαίνει στην ανατολή; Η ιαπωνία ανέκαθεν μετά το β΄ παγκόσμιο πόλεμο δεν ασχολείται με αυτά τα θέματα – δεν είναι της στιγμής να αναλύσουμε το γιατί – και η κίνα, καταδίκασε μεν τη χρήση βίας και ζήτησε τον τερματισμό των συγκρούσεων αλλά την ίδια στιγμή αποφάσισε πολεμικά της πλοία να αποπλεύσουν σαν συνοδεία εμπορικών με εντολή η αποστολή να εκπληρωθεί με κάθε τρόπο (εδώ δεν υπάρχει υπονοούμενο). Η ρωσία από την άλλη τη μπορεί να προσθέσει στην όλη κατάσταση από τη στιγμή που τα όπλα της καπνίζουν ακόμη από την εισβολή στην γεωργία. Κάπου εδώ τελειώνει η ιστορία. Τα χέρια όλων είναι λερωμένα και κανένας δεν μπορεί να επιβάλει τίποτα από τη στιγμή που όλοι χρησιμοποιούν την ίδια λογική. Τη λογική της χρήσης νόμιμης βίας.

Στη χώρα μας είδαμε πολύ πρόσφατα τη σημαίνει αυτό. Το μικροεπίπεδο που βιώσαμε, έχει τώρα μεταφερθεί στο διεθνές περιβάλλον. Δεν πρόκειται  σε καμία περίπτωση για την επιβεβαίωση του νόμου του ισχυρού. Ένα κράτος ανεξάρτητα από μέγεθος, θέση, και οτιδήποτε άλλο είναι νομιμοποιημένο να χρησιμοποιεί βία εναντίων οποιουδήποτε είτε στο εσωτερικό είτε στο εξωτερικό. Υπάρχουν διεθνείς κανόνες πάντοτε αλλά και τόσα άλλα προσχήματα για την αποφυγή τους. Εξάλλου οι κανόνες αυτοί έχουν φτιαχτεί ,για άλλη μια φορά , από αυτούς που έχουν σαν σκοπό να τους αγνοήσουν. Ο ρόλος όλων των διεθνών οργανισμών είναι καθαρά διακοσμητικός από τη μία και από την άλλη δίνει το οποιοδήποτε άλλοθι χρειαστεί. Σε κάθε περίπτωση βλέπουμε ότι οι διεθνείς οργανισμοί μόνο οικονομική υπόσταση μπορούν να έχουν, και προς αυτή την κατεύθυνση λειτουργούν.

Τι κι αν όλοι αυτοί προεκλογικά , μετεκλογικά κάνουν το σταυρό τους ή τη μετάνοια τους προς κάθε θεό, ζητώντας «βοήθεια», «καθοδήγηση» ή άλλα μεταφυσικά πράγματα. Όταν έρχεται η στιγμή της αλήθειας , ξεχνούν τα πάντα μια και μετά θα μπορέσουν να εξομολογηθούν και να συγχωρεθούν.

Είτε η κρατική βία στρέφεται προς τα έξω είτε προς τα μέσα το αποτέλεσμα, οι συνέπειες, και τα αίτια είναι πάντα τα ίδια. Εκμετάλλευση, καταστροφή, κέρδος για κάποιους.

Τα «σύνορα», αυτή τη φορά τα γεωγραφικά, γίνονται η αφορμή για μια ακόμη καταστροφή. Ένας ακόμη επιβεβλημένος διαχωρισμός από θρησκευτικά προερχόμενους ορίζοντες με έντονο το ταξικό στοιχείο, αποτελεί αιτία αποσυσπείρωσης. Τι άλλο από μίσος και οργή μπορεί να γεννηθεί από τέτοιου είδους συμπεριφορές.

Αυτή τη φορά δεν θα είναι οι περιουσίες που θα προβληθούν για να κάμψουν της αντιστάσεις της «κοινής γνώμης» αυτή τη φορά θα είναι το επιχείρημα της τρομολαγνείας, ότι θα μπορούσε να συμβεί και στο δικό μας κράτος. Η δημιουργία και η κατασκευή του «κακού» – εχθρού είναι μια ολόκληρη θεωρία. Δυστυχώς όμως και αυτή δεν είναι τίποτε άλλο από μια κοινωνική κατασκευή προκειμένου να υπάρχει κοινός αποπροσανατολισμός από το πραγματικό πρόβλημα.

Αυτό που συμβαίνει στη γάζα δεν είναι ανθρωπιστικό πρόβλημα, είναι το πρόβλημα της κρατικής ύπαρξης και ότι αυτή υπερασπίζεται.

Τι ποιο απαίσια εικόνα από ένα πτώμα τυλιγμένο με μία σημαία.

Σήμερα 27/12 καταλάβαμε τα κεντρικά γραφεία του ΗΣΑΠ σαν μια πρώτη απάντηση απέναντι στην δολοφονική επίθεση που δέχτηκε με βιτριόλι στο πρόσωπο η Κωνσταντίνα Κούνεβα στις 23/12/2008 ενώ γύριζε από την δουλειά της.

Η Κωνσταντίνα νοσηλεύεται σε κρίσιμη κατάσταση στην εντατική του Ευαγγελισμού με σοβαρά προβλήματα στην όραση και το αναπνευστικό.

Ποια είναι η Κωνσταντίνα; Και γιατί χτυπήθηκε;

Η Κωνσταντίνα είναι μία από τις εκατοντάδες μετανάστριες εργάτριες που εργάζεται χρόνια σαν καθαρίστρια σε καθεστώς υπενοικίασης. Είναι γενική γραμματέας της Παναττικής Ένωσης Καθαριστών-στριών και Οικιακού Προσωπικού, μάχιμη συνδικαλίστρια, γνωστή για τη στάση της σε πολλά αφεντικά. Μόλις την προηγούμενη εβδομάδα είχε έρθει σε κόντρα με ην εργοδοσία «ΟΙΚΟΜΕΤ» διεκδικώντας ολόκληρο το δώρο των Χριστουγέννων γι’ αυτήν και τις συναδέλφισσές της και καταγγέλοντας τις παρανομίες στη μισθοδοσία. Έχει προηγηθεί η εκδικητική απόλυση της μητέρας της από την ίδια εταιρεία, δυσμενής μετάθεση της ίδιας στο Μαρούσι ενώ εκκρεμεί τριμερής συνάντηση στην Επιθεώρηση Εργασίας στις 5/1/09 ύστερα από καταγγελία της. Πράγματα καθόλου άγνωστα στο χώρο των εταιρειών καθαριότητας και υπενοικίασης εργαζομένων. Ίσα – ίσα.

Οι καθυστερημένες συμβάσεις, τα κλεμμένα μεροκάματα, οι κλεμμένες υπερωρίες, η διαφορά ανάμεσα σ’ αυτά που υπογράφουν οι εργαζόμενοι και σ’ αυτά που πραγματικά παίρνουν, η επιλογή σχεδόν αποκλειστικά μεταναστριών και μεταναστών με πράσινη κάρτα ώστε να βρίσκονται σε καθεστώς ομηρίας, η μη καταβολή εισφορών στο ΙΚΑ, πάντα με την κάλυψη του δημοσίου και των μιζαδόρων στελεχών του, που γνωρίζουν, υποθάλπουν και ενισχύουν τις μεσαιωνικές σχέσεις εργασίας, συνθέτουν τον κανόνα στους εργολάβους καθαριότητας.

Ειδικά στην «ΟΙΚΟΜΕΤ», μια πανελλαδική εταιρεία καθαρισμού και υπενοικίασης εργατών, ιδιοκτησίας Νικήτα Οικονομάκη, στελέχους του ΠΑΣΟΚ, που απασχολεί «επίσημα» 800 εργαζόμενους (οι ίδιοι οι εργαζόμενοι μιλούν τουλάχιστον για διπλάσιους ενώ τα τελευταία 3 χρόνια έχουν περάσει πάνω από 3000), η εργοδοτική παρανομία αποτελεί καθημερινότητα. Συγκεκριμένα, οι εργαζόμενοι υποχρεώνονται να υπογράφουν λευκές συμβάσεις, οι οποίες δεν φτάνουν ποτέ στα χέρια τους. Δουλεύουν 6 ώρες και πληρώνονται για 4,5 (μισθός και ένσημα) για να μην ξεπερνούν τις 30 ώρες ώστε να γλιτώνει το αφεντικό την ένταξή τους στα βαρέα. Τρομοκρατούνται, μετατίθενται δυσμενώς, απολύονται και εκβιάζονται με οικειοθελή αποχώρηση (εργαζόμενη απειλήθηκε από την εργοδοσία, κρατούμενη για 4 ώρες σε χώρο της εταιρείας μέχρι να υπογράψει την παραίτησή της). Το αφεντικό στήνει εργοδοτικό σωματείο για να χειραγωγήσει τους εργαζόμενους ενώ απολύει και προσλαμβάνει κατά βούληση μη αφήνοντας κανένα περιθώριο εργασιακής επικοινωνίας και συλλογικής δράσης.

Τι σχέση έχει όμως η ΟΙΚΟΜΕΤ με τον ΗΣΑΠ;

Η ΟΙΚΟΜΕΤ έχει αναλάβει εργολαβικά την καθαριότητα του ΗΣΑΠ (αλλά και άλλων δημόσιων οργανισμών και επιχειρήσεων) επειδή μπορεί και «προσφέρει» το φτηνότερο πακέτο με τους μέγιστους όρους εκμετάλλευσης και υποτίμησης της εργασίας. Ένα τέτοιο καθεστώς «προσφοράς και ζήτησης» έχει οργανωθεί βάσει δημόσιων οργανισμών ένας από τους οποίους είναι και ο ΗΣΑΠ. Ο ΗΣΑΠ είναι συνένοχος στη διατήρηση αυτού του καθεστώτος άγριας εκμετάλλευσης παρά τις επανειλημμένες καταγγελίες που είχαν γίνει από την πλευρά του σωματείου.

Η δολοφονική επίθεση ενάντια στη συναδέλφισσά μας είχε χαρακτήρα εκδίκησης και παραδειγματισμού.

Ο στόχος δεν ήταν τυχαίος: Γυναίκα, μετανάστρια, μάχιμη συνδικαλίστρια, μητέρα ανήλικου παιδιού, όσο πιο ευάλωτη στα μάτια των αφεντικών.

Ο τρόπος δεν ήταν τυχαίος: Έρχεται από «σκοτεινές» εποχές και με σκοπό να σημαδέψει, να παραδειγματίσει και να τρομοκρατήσει.

Ο χρόνος δεν ήταν τυχαίος: Τη στιγμή που ΜΜΕ, κόμματα, εκκλησία, επιχειρηματίες και εργατοπατέρες προσπαθούν να λοιδορήσουν το κίνημα της κοινωνικής έκρηξης, που η εν ψυχρώ δολοφονία του 15χρονου Αλέξανδρου μετασκευάζεται σε εξοστρακισμό, η επίθεση στην Κωνσταντίνα περνάει στα ψιλά.

Η εργοδοτική δολοφονική επίθεση ήταν προσεκτικά μελετημένη.

Η Κωνσταντίνα ήταν μία από εμάς. Ο αγώνας της για ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ και ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ είναι και ΔΙΚΟΣ ΜΑΣ ΑΓΩΝΑΣ.

Η επίθεση στην Κωνσταντίνα μας σημάδεψε όλους: Στη μνήμη μας, από τα ρατσιστικά πογκρόμ, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, τις επιθέσεις παρακρατικών, τα εργατικά ατυχήματα, τις κρατικές δολοφονίες, τις εργασιακές συνθήκες γαλέρας, τις διώξεις, τις απολύσεις και την τρομοκρατία δείχνοντας το μακρύ δρόμο του κοινωνικού και ταξικού αγώνα.

Στην καρδιά μας που πλημμυρίζει από θλίψη και οργή και μας αφήνει μια φράση μόνο:

OΙ ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ ΘΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ

Η ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΔΕ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ

αναδημοσίευση κειμένου κατάληψης Η.Σ.ΑΠ

Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας έχει παράδοση στην καταγγελία ως προβοκάτσια των κοινωνικών εξεγέρσεων του ελλαδικού χώρου.

Ξεκινώντας από την εξέγερση του Πολυτεχνείου του 1973, με την “Πανσπουδαστική”, το περιοδικό της σπουδάζουσας νεολαίας του κόμματος, στο τεύχος 8 να καταγγέλει τους “350 πράκτορες της ΚΥΠ” που ξεκίνησαν την κατάληψη του Πολυτεχνείου. Αργότερα θα περάσουν και στη δράση ενάντια στους “πράκτορες” στο Χημείο το 1985 με τις ανακρίσεις και τα βασανιστήρια του Μαλάμη, αρχηγού των ΚΝΑΤ (Κομμουνιστική Νεολαία Αποκατάστασης Τάξης – όπως έγινε γνωστή από τότε η ομάδα κρούσης της ΚΝΕ) και σε διάφορες άλλες περιπτώσεις.

Άλλη μεγάλη στιγμή της δράσης των ΚΝΑΤ ήταν η επί σειρά ετών “περιφρούρηση” του Πολυτεχνείου μετά το 1995 για να μην το καταλαμβάνουν οι “πράκτορες” κάθε 17η Νοέμβρη. Το 1998, στην πορεία του Πολυτεχνείου τη 17η Νοέμβρη, θα περικυκλώσουν μαζί με τα ΜΑΤ μια ομάδα 128 αναρχικών και αυτόνομων τους οποίος θα συλλάβουν μαζί με τους αστυνομικούς αν και δεν είχε γίνει το παραμικρό, εγκαινιάζοντας μαζί με την αστυνομία το δόγμα των προληπτικών συλλήψεων. Πράκτορες όμως για το ΚΚΕ δεν είναι μόνο οι αναρχικοί και όσοι συγκρούονται με την αστυνομία και επιτίθενται σε θέσεις του κράτους και του καπιταλισμού. Σήμερα πράκτορες είναι όλοι όσοι δεν είναι στο κόμμα αλλά κατεβαίνουν στους δρόμους και αγωνίζονται. Πώς όμως έχουμε φτάσει σ’ αυτή την πρακτορολογία; Γιατί χρησιμοποιείται αυτή η τακτική από το κόμμα;

Τα πράγματα είναι απλά: το δόγμα λέει πως οι αγώνες γίνονται μόνο από την καθοδήγηση του Κόμματος και πως στην πραγματικότητα καμία εξεγερτική ή επανασταατική δράση δεν μπορεί να γίνει έξω από το Κόμμα. Όταν αυτό δε συμβαίνει, δε φταίει βεβαίως το δόγμα, αλλά η πραγματικότητα. Έτσι, δεν υπάρχει κανένας λόγος ν’ αλλάξει το κομματικό δόγμα και μένει μόνο να αλλάξει η πραγματικότητα. Αλλάζοντας την πραγματικότητα το ΚΚΕ φτιάχνει τα στερεότυπα, των “10 κουκουλοφόρων”, που μετά αναγκαστικά έγιναν “300 κουκουλοφόροι” (διότι η παραποίηση της πραγματικότητας έχει και τα όρια της), των “γνωστών-αγνώστων” και τόσα άλλα που αμέσως οικειοποιούνται και αναπαράγουν τα αστικά ΜΜΕ. Σήμερα μάλλον το ΚΚΕ πρέπει να μιλάει για τους 4.000 – 5.000 “πράκτορες” κουκουλοφόρους γνωστούς-αγνώστους που πήγαν σε δεκάδες πόλεις της Ελλάδας και επιτέθηκαν σε πολλές δεκάδες αστυνομικά τμήματα και αστυνομικά οχήματα καταστρέφοντας πολλά απ’ αυτά, που επιτέθηκαν και κατέστρεψαν εκατοντάδες τράπεζες και ΑΤΜ, που τραυμάτισαν πολλές δεκάδες ίσως και εκατοντάδες αστυνομικών. Πες μας βρε Αλέκα πόσους δεκαπεντάχρονους έχει στρατολογήσει η CIA στην Ελλάδα;

Δεν άντεξαν να βλέπουν στον Περισσό δεκαπεντάχρονα να σπάνε αστυνομικά τμήματα και ανέστησαν το ΣΑΣΑ (καθοδηγητικό μηχανισμό των μαθητών που είχε αναλάβει να ελέγξει και να καταστείλει τις μαθητικές καταλήψεις παλιότερα) και έβαλαν μια χούφτα μαθητές να πάνε να “ψάλουν” τα κάλαντα στις κάμερες έξω από το Υπουργείο Παιδείας. Την επόμενη μέρα κατήγγειλαν τα ΜΜΕ που δεν έδειξαν επαρκώς το “ψάλσιμο” αλλά συνέχισαν να δείχνουν τους μαθητές να συγκρούονται με τα ΜΑΤ.

Ούτε οι ειρηνικές και νόμιμες “παρελάσεις” που έκανε το Κόμμα με τους “άκαπνους” περιπατητές του έτυχαν μεγάλης δημοσιότητας. Κέρδισαν όμως τα συγχαρητήρια από την αστυνομία, την κυβέρνηση, τους ακροδεξιούς του ΛΑΟΣ και τα τηλε-φασιστοειδή γλαστράκια.

Προβοκατορολογία, πρακτορολογία και κουκουλολογία, με κάθε ευκαιρία, αυτή είναι η τακτική του ΚΚΕ με αποτέλεσμα βεβαίως τη γελοιότητα. Να ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα από πρόσφατο δημοσίευμα του Ριζοσπάστη: 

“… Σε αυτό φυσικά δε θα μπορούσαν να μη συμβάλουν και οι «γνωστοί» αντιεξουσιαστικοί κύκλοι και ομάδες, των οποίων ο προβοκατόρικος ρόλος – εσκεμμένος ή όχι – έχει επιβεβαιωθεί με διάφορες αφορμές. Στα πλαίσια αυτά κυκλοφορούν σε συνοικίες της Αθήνας τρικάκια, υπογεγραμμένα με το «γνωστό» «Α», στα οποία – μεταξύ άλλων – αναγράφεται: «Αναβάλλονται οι γιορτές λόγω εξέγερσης». Για τέτοιο εκφυλισμό μιλάμε…”.

Πω πω! Θα πέσει φωτιά να μας κάψει, μα είναι ποτέ δυνατό η γνήσια λαϊκή εξέγερση να πάει κόντρα στο μικρό νεογέννητο Χριστούλη και να μην αφήσει τους νοικοκυραίους να χαρούν καταναλώνοντας; Ποτέ, σύμφωνα με το ΚΚΕ. Για να μη περάσει το άθλιο σχέδιο των προβοκατόρων προτείνουμε ένα από τα επόμενα πρωτοσέλιδα του Ριζοσπάστη να λέει:

Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΑΝΑΒΑΛΛΕΤΑΙ ΛΟΓΩ ΓΙΟΡΤΩΝ. Άντε έχουμε και αγωνία να δούμε σε ποιους θα πει φέτος τα κάλαντα η ΚΝΕ.

Η ΚΝΕ λέει τα κάλαντα σε Καραγκιόζη του Κράτους.

Το Ισραήλ συνέχισε σήμερα τις αεροπορικές επιδρομές στη Γάζα, οι οποίες έχουν προκαλέσει ως τώρα σχεδόν 300 νεκρούς, και έδωσε το πράσινο φως για την επιστράτευση χιλιάδων εφέδρων ενόψει μιας ενδεχόμενης χερσαίας επιχείρησης.

Η ισραηλινή επιχείρηση, η σφοδρότητα της οποίας είναι πρωτοφανής από το 1967 που το Ισραήλ κατέλαβε τα παλαιστινιακά εδάφη, έχει στόχο σύμφωνα με το εβραϊκό κράτος να βάλει τέλος στα πυρά ρουκετών εναντίον του νότιου τμήματος της χώρας από τη Λωρίδα της Γάζας, που ελέγχεται από το ισλαμιστικό κίνημα Χαμάς.

Οι επιδρομές, που ξεκίνησαν το Σάββατο, στοίχισαν τη ζωή σε 296 ανθρώπους, οι περισσότεροι από τους οποίους ήταν αστυνομικοί της Χαμάς. Περισσότεροι από 600 είναι οι τραυματίες, σύμφωνα με ένα νέο απολογισμό των παλαιστινιακών υπηρεσιών έκτακτης ανάγκης.

Η αμερικανική κυβέρνηση πήρε καθαρά θέση υπέρ (τι άλλο θα περίμενε κανένας άλλωστε) των επιθέσεων. Οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις παίζοντας το ρόλο του πιλάτου κρατούν αποστάσεις και από τις δύο πλευρές.

Η βαρβαρότητα και το μίσος σε όλο του το μεγαλείο. Ο καθένας από τους ισχυρούς δέχεται τις μαζικές δολοφονίες ξέροντας ότι κάποια στιγμή θα το κάνει και αυτός. Σιωπηλή συμφωνία σε ένα έγκλημα που συνεχίζεται χρόνια τώρα.

Όλα αυτά γίνονται και στη χώρα μας προσπαθούν ακόμα να εξοστρακίσουν τη σκέψη στον καταναλωτισμό και το «πνεύμα των χριστουγέννων». Ακόμη προσπαθούν να εξηγήσουν και να ψελλίσουν τη λέξη εξέγερση. Προσπαθούν να ερμηνεύσουν την αντίδραση. Μια απλή μάτια στο τι γίνεται γύρω μας μπορεί να δώσει στον καθένα τις απαντήσεις που χρειάζεται.

Οι φυσικές, οι ψυχολογικές και οι πνευματικές δολοφονίες εξακολουθούν καθημερινά. Το κράτος όπου και αν αυτό βρίσκεται χρησιμοποιεί τους ίδιους μηχανισμούς καταστολής και επιβολής. Τα συμφέροντα είναι παντού τα ίδια. Η αυτοδιάθεση και το δικαίωμα στην ελευθερία εξακολουθούν να προβάλλονται από τα μέσα σαν τρομοκρατικές ενέργειες.

Η συνενοχή είναι κάτι παραπάνω από εμφανείς. Η προσπάθεια για καταστολή δεν θα περάσει. Για άλλη μια φορά στο δρόμο θα δοθούν οι απαντήσεις. Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας εναντίων τους.

Τα χαμόγελα πλημμυρίζουν τις οθόνες, τα χαρούμενα προσωπεία φωτίζουν τις οθόνες και διαφημίζουν ένα προϊόν, το οποίο   θα αλλάξει τη ζωή σου. Talk shows από ειδικούς να μιλούν για όλους τους τομείς που αφορούν εσένα. Διαγγέλματα των κυβερνώντων τα οποία ανακοινώνουν τις αποφάσεις των τελευταίων, πάνω στην ζωή σου…

Εσύ που είσαι

Η οθόνη τείνει να υποκαταστήσει το βίωμα και να γίνει ο μοναδικός δίαυλος προς την πραγματικότητα. Ο λόγος που απλά παρατηρεί, είναι ανίκανος να αντιληφτεί τι συμβαίνει γύρω του. Αν το είναι λαμβάνεται ως ενεργό υποκείμενο, το οποίο κινείται χαοτικά προς αυτό που καλούμε ιστορία, τότε το υποκείμενο που απλώς παρατηρεί και δεν δρα, είναι ευνουχισμένο. Ο θεατής θα είναι αμέτοχος και ξένος ως προς το γίγνεσθαι και μεταβάλλεται σε ένα όχλο. Μοιάζει με μια αγέλη που θα ζητωκραυγάζει το ικρίωμα που στοχεύει στο κεφάλι του εχθρού του βασιλιά όσο και στο ίδιο το κεφάλι του βασιλιά . Η κριτική συνείδηση εξασθενεί ,καθώς η βούληση για ενεργητική παρουσία στο γίγνεσθαι ατονεί. Διάφορα πρεντεντεροειδη θα αναλάβουν το ρόλο επεξήγησης της πραγματικότητας. Μόνο που αυτός ο ρόλος είναι παρασιτικός. Κάθε λέξη που ξεστομίζεται από τους ειδήμονες του θεάματος, έχει αντίτιμο και  δεν στεναχωρεί τα αφεντικά τους.

Η ζωή που διαφημίζεται από τους δέκτες είναι η ζωή των αστών κυρίων. Μια όψη αντίστροφη από αυτή που υφίσταται. Κανείς δε διατίθεται να δει τους απόκληρους και τους κατατρεγμένους. Το περιθώριο υπάρχει μόνο στις ταινίες του Hollywood, όπου και εκεί, θα έρθει κάποιος Rambo η superman  να κατατροπώσει το πρώτο.

Η κοινωνία του θεάματος επιθυμεί τη κοινωνική λήθη. Η  δημοκρατία τους μοιάζει με ένα ακριβό ρεστοράν. Πάντα υπάρχει το κουτί παραπόνων. Εκεί έγκειται και η ουσία. Μπορείς να παραπονιέσαι όσο θες, αλλά τη δικαιοδοσία για όποια αλλαγή, την έχει μόνο  ο κάτοχος του ρεστοράν. Αυτός μάλλον, δεν είσαι εσύ και ούτε θα είσαι. Η εκτυφλωτική λάμψη των εμπορευμάτων και των νέον πινακίδων τυφλώνουν μια αδύναμη ζωή.

Όταν είσαι αδύναμος να πάρεις όποια απόφαση και το μόνο που κάνεις, είναι να παρατηρείς, να επιλεγείς ποιος θα σε διαφεντεύει  κάθε τετραετία και να περιμένεις να κάποιος Λαζόπουλος  να τα πει για να ξεσπαθώσεις, αμέσως έχει μετατραπεί σε λαουτζίκο.

Ένα λαουτζίκο άχρωμο, άτονο και άκακο προς αυτούς που θέλουν να πιουν το αίμα του πρώτου.

Στην ιστορία τίποτα δεν έχει αλλάξει με δημοσκοπήσεις,  φανταχτερά εμπορεύματα και προβλέψιμα σίριαλ. Το μελάνι της ιστορίας ήταν και θα είναι το αίμα και η βία.

Χαράζεται με πυρωμένο σίδερο στη μνήμη μόνο ότι προκαλεί πόνο. Ολόκληρη η ιστορία του ανθρώπινου γένους είναι η καταγραφή του τρόμου.

Όσο και αν ηθικολόγοι λακέδες  της αστικής τάξης θέλουν να μας πείσουν για το αντίθετο πάντα θα υπάρχει μια σφαίρα από τα αφεντικά και τα σκυλιά τους να μας πείσει για το αντίθετο. Πάντα θα υπάρχει ο τρόμος του οκταώρου. Πάντα θα υπάρχουν κατατρεγμένοι που ξεζουμίζονται από «ταλαίπωρους» εμπόρους και καταστηματάρχες.

Πάντα θα υπάρχει και η οργή  που κατεβαίνει στους δρόμους. Αυτή όμως δεν είναι θέαμα.

Δεν είναι εικόνα στις ειδήσεις. Αυτή είναι μια πραγματικότητα. Αυτή είναι μια μικρή απόφαση να λάβεις ενεργητικό ρόλο στο γίγνεσθαι.

Όσο και να ναι, είναι προτιμότερο να είσαι με τους μπουρλοτιέρηδες κουκουλοφόρους παρά κότα πελεκημένη από τη σύζυγο βουλγαρακη επί του καναπέ   

Στη μια περίπτωση νιώθεις ζωντανός και στην άλλη είσαι  θεατής…

Τη Δευτέρα 22 / 12 / 08 η συνέλευση δρόμου από το Περιστέρι, μια ομάδα ανθρώπων που όλες τις προηγούμενες μέρες της εξέγερσης βρεθήκαμε στα οδοφράγματα της οργής, στις εστίες αντίστασης και αντιπληροφόρησης των καταλήψεων, στη δίνη μιας πρωτόφαντης για τους περισσότερους, κοινωνικής πραγματικότητας, καταλάβαμε το Δημαρχείο Περιστερίου.

Συμβολικά, αλλά και ουσιαστικά απελευθερώσαμε έναν νεκρό χώρο της εξουσίας. Το κέντρο λήψης αποφάσεων των τοπικών αρχόντων που μιλάνε και αποφασίζουν για μας χωρίς εμάς.

Αυτές τις μέρες μιλήσαμε στις συνελεύσεις, μέσα στην αίθουσα του δημοτικού συμβουλίου καταλύοντας τη Δημοκρατία τους. Χωρίς προέδρους, γραμματείς και φαρισαίους. Ίσοι προς Ίσους μιλήσαμε για όλα αυτά που μας αφορούν χωρίς τη διαμεσολάβηση καμίας εξουσίας, κανενός αντιπρόσωπου. Μια αμεσο-δημοκρατική διαδικασία που εμπεριέχει και χωρά τον καθένα που συμμετέχει σʼ αυτή, που του δίνει χώρο έκφρασης όχι για την ατομική του εξύψωση αλλά για την προώθηση της σύνθεσης της συλλογικής μας πορείας.

Σκοπός μαςήταν η δημιουργία μιας εστίας αντί-πληροφόρησης και λαϊκής συνεύρεσης, τη στιγμή που ταμέσα ενημέρωσης αποσιωπούν τη αλήθεια, κατασυκοφαντούν τον αγώνα των εξεγερμένων, τρομοκρατούν τη κοινωνία, παραπληροφορούν και προκαλούν σύγχυση. Τη στιγμή που οι ελεύθεροι χώροι στους οποίους μπορούμε να συναντηθούμε και να εκφραστούμε έχουν εξαφανιστεί. Τη στιγμή που η ασφάλεια του σπιτιού έχει πετάξει από το παράθυρο την περιπέτεια και τη γοητεία της απροσχεδίαστης γνωριμίας και της ανιδιοτελούς συνδιαλλαγής. Αυτή τη στιγμή επιλέγουμε να δώσουμε στους εαυτούς μας και σε όσους το επιθυμούν μια δυνατότητα αδιαμεσολάβητης επικοινωνίας σε σχέση με όσα έχουν ήδη συμβεί και όσα θέλουμε από κοινού να συμβούν.

ΜΕΧΡΙ ΤΩΡΑ

Η εκτέλεση του 15χρονου στα εξάρχεια πυροδότησε τη συσσωρευμένη οργή που βιώνει το μεγαλύτερο κομμάτι της κοινωνίας για τις αποπνικτικές συνθήκες της καθημερινότητας. Η βία που ξεχειλίζει στις προσταγές και απειλές των αφεντικών και στιβάζεται στα κρατικά οπλοστάσια που διαθέτουν μια σφαίρα για κάθε έναν από μας, έγινε η σφαίρα που καρφώθηκε στοΓρηγορόπουλο. Κι οι μαθητές θρήνησαν ένα δικό τους νεκρό.

Νεκρούς θρηνούμε αδιάλλειπτα οι περισσότεροι από εμάς. Νεκρούς θρηνούν οι εργάτες στις σκαλωσιές των εργοταξίων και μπροστά στις μηχανές. Νεκρούς με τη ντουζίνα θρηνούν οι μετανάστες στα αστυνομικά τμήματα, στα σαπιοκάραβα των δουλεμπόρων, στα σύνορα, στα σοκάκια της σκλαβιάς του κόσμου της παρανομίας. Όσο για ηττημένους κι απαξιωμένους, εκείνων το μέτρημα δεν έχει τελειωμό, για εκείνους ο θρήνος έγινε μόνιμο παραμιλητό.

Στο νεκρό των μαθητών, πολλά κομμάτια αυτής της κοινωνίας είδαν τους δικούς τους νεκρούς και τους δικούς τους ηττημένους. Η κοινωνική θέση των μαθητών νομιμοποίησε το ξέσπασμα μιας εξέγερσης που έβγαλε αυτά τα κομμάτια της κοινωνίας στο δρόμο δίπλα – δίπλα. Να δώσουν από κοινού μια απάντηση διαφορετική από το θρήνο. Να μοιραστούν ένα επίπεδο βίας στο οποίο μπορούσαν να συμμετάσχουν και συμμετείχαν όλοι.

Παράλληλα όμως, και μετά την αμηχανία των υπερασπιστών του συστήματος που κράτησε ελάχιστα, άρχισε να κινείται η διαδικασία ανάσχεσης αυτής της δυναμικής. Τα ΜΜΕ, οι πολιτικοί και κάθε μισθοδοτούμενος στην παραγωγή της ιδεολογίας έβαλαν μπρος την εκστρατεία διάσπασης των ενωμένων στο δρόμο εξεγερμένων. Υπήρξαν οι «αθώοι μαθητές» οι«κουκουλοφόροι» κι οι «πλιατσικολόγοι μετανάστες». Κάποιοι ήταν – ακόμα – νομιμοποιημένοι να εξεγείρονται, και κάποιοι παρασιτούσαν, με τον τρόπο του ο καθένας, πάνω στο δίκαιο αγώνα των πρώτων.

Αλλά όσοι βρίσκονται στο δρόμο ξέρουν ποιους έχουν δίπλα τους και κανένα ιδεολογικό κοκτέηλ δε μπορεί να τους πείσει επʼ αυτού. Κατά συνέπεια εκείνους που δεν πείθονται να διαχωρίσουν τους εαυτούς τους από το σώμα των εξεγερμένων θα πρέπει να τους μεταχειριστούν κάπως αλλιώς οι υπερασπιστές της μηχανής που καταπίνει ζωές, θα πρέπει να ʽχουν κάποια κρυμμένα χαρτιά στο μανίκι τους και γι αυτούς…

Την τετάρτη στις 17/12 στις έντεκα το βράδυ, στον κεντρικό πεζόδρομο του περιστερίου, μια παρέα 12 μαθητών δέχτηκε επίθεση με σφαίρες με αποτέλεσμα τον τραυματισμό του ενός από αυτούς στο χέρι. Ήταν ένα “τυφλό” χτύπημα, ένα χτύπημα από μακριά κι όπου έβρισκε, ένα χτύπημα στο ψαχνό.

Στις καταθέσεις των συμμαθητών του τραυματισμένου, οι μπάτσοι τους έλεγαν ότι ο πυροβολισμός μάλλον ήταν κάτι τυχαίο, κάποιο ατύχημα. Το ίδιο παπαγάλιζε και κάθε λογής τοπικός κι ευρύτερος φορέας. Δεν υπάρχει καμία τυχαιότητα και κανένα ατύχημα, παρά μόνο η εξής συγκεκριμένη τύχη τους: ότι τόνοι σιωπής και ανοχής πλάκωσαν το γεγονός και το φίμωσαν.

Εμείς δεν είμαστε ούτε μπάτσοι, ούτε ντέτεκτιβ για να μπούμε στη διαδικασία να ψάξουμε το συγκεκριμένο ένοχο, πόσο μάλλον όταν η σκοπιμότητα της επίθεσης βγάζει μάτια, ξεκουφαίνει: «Ή στο σχολείο και τα κλουβιά της κατανάλωσης ή στο νεκροταφείο». Ο τυφλός πυροβολισμός στο ψαχνό δε μπορεί παρά να είναι μέρος της προσπάθειας αποδυνάμωσης των εξεγερμένων μέσω της τρομοκράτησής τους. Αυτού του είδους η τρομοκρατία ήταν ανέκαθεν ένας από τους άσσους στα μανίκια των δεσμοφυλάκων και των εκμεταλλευτών μας.

Το πράγμα όμως δε μένει εδώ, το γεγονός του πυροβολισμού αποκαλύπτει ακόμα έναν άσσο που βγήκε στο τραπέζι. Ο πυροβολισμός ήταν τυφλός, στο ψαχνό, που σημαίνει ότι θα μπορούσε να μας φέρει έναν ακόμα νεκρό. Ενώ δηλαδή η εξέγερση που ξέσπασε σαν απάντηση στην εκτέλεση στα εξάρχεια βρισκόταν σε κάποιο στάδιο της εξέλιξής της, οι εξεγερμένοι θα βρίσκονταν ενώπιον ενός δεύτερου νεκρού και βρέθηκαν από καθαρή τύχη με έναν τραυματισμένο. Τι άλλο από την επιβολή μιας έκτακτης ανάγκης στους όρους έκφρασης και δράσης των εξεγερμένων θα μπορούσε να αποτελέσει αυτός ο πυροβολισμός, οποιοσδήποτε κι αν ήταν αυτός που τράβηξε τη σκανδάλη; Τι άλλο από την επιβολή μιας έκτακτης ανάγκης που αναβαθμίζει ελεγχόμενα το επίπεδο της βίας προκειμένου να απομονώσει το πιο μαχητικό κομμάτι της εξέγερσης και να ακυρώσει κάθε ενδεχόμενο περαιτέρω συνάντησής του με τα υπόλοιπα;

Σʼ αυτήν τη συζήτηση για την προσπάθεια ανάσχεσης της δυναμικής της εξέγερσης και την ακύρωση οποιασδήποτε δυνατότητας μετεξέλιξής της δε μπορούμε να παραλείψουμε τη δολοφονική επίθεση στη μαχητική συνδικαλίστρια μετανάστρια στον κλάδο του καθαρισμού. Σε ένα γεγονός πολύ πρόσφατο για να βγουν στέρεα συμπεράσματα, γίνονται σχετικά ευδιάκριτα τα κοινά χαρακτηριστικά με όσα περιγράψαμε πιο πάνω. Κατʼ αρχήν η μηντιακή παρουσίαση του θέματος είναι αρκούντως στεγνή ώστε να φανεί σα μια ατομική περίπτωση αγωνίστριας (στην καλύτερη εκδοχή), ξεκομμένη από την προοπτική για συλλογικοποίηση των διεκδικήσεων που εμπνέει η ατμόσφαιρα των τελευταίων ημερών. Σε δεύτερο επίπεδο η επίθεση από «αγνώστους» που της έγινε είναι η ωμή πραγμάτωση της τρομοκρατίας ενώ λαμβάνοντας υπόψιν και το κλίμα των ημερών και το είδος της επίθεσης, σπρώχνει προς τα πάνω τον πήχυ της βίας βάζοντας από το παράθυρο την έκτακτη ανάγκη.

ΑΠΟ ΕΔΩ ΚΑΙ ΠΕΡΑ

Σε εμάς, κατοίκους του περιστερίου, έλαχε να απευθυνθούμε σε εσάς. Να σας μιλήσουμε και να σας ζητήσουμε να μας πείτε για τις εμπειρίες σας σʼ αυτήν την πόλη, σʼ αυτή την εποχή, σε αυτές τις τόσο γεμάτες και έντονες τελευταίες μέρες. Είναι γεγονός ότι η πόλη στην οποία ζούμε έχει συγκεκριμένη ιστορία, χαραγμένη από την προσφυγιά, το μόχθο της εργατικής ζωής και τη μετανάστευση. Είναι επίσης αλήθεια ότι αυτή η πόλη έχει αλλάξει πολύ πετώντας από πάνω της πολλά από τα στοιχεία που χαρακτήριζαν τις λαϊκές γειτονιές των δυτικών συνοικιών. Υπάρχουν όμως ακόμα κάποιοι που αναγνωρίζουν στους εαυτούς τους μια τέτοια καταγωγή και σίγουρα υπάρχουν κι εκείνοι που νιώθουν να σφίγγει στο λαιμό τους ασφυκτικά ο κλοιός των απαιτήσεων της κοινωνικής ειρήνης. Σʼ αυτούς απευθυνόμαστε εμείς, ανεξαρτήτως διεύθυνσης κατοικίας και δημοτολογίου.

Να μην αφήσουμε στις πλάτες μας να παίξουν το παιχνίδι της κατάπνιξης της εξέγερσης.

Να μη δοθεί σπιθαμή εδάφους στη σιωπή και την ανοχή.

Θα υπερασπίσουμε τη δυνατότητά μας να συναντιόμαστε, να κουβεντιάζουμε και να εξεγειρόμαστε στους χώρους που επιθυμούμε, χωρίς τον εκβιασμό καμιάς έκτακτης ανάγκης.

ΟΥΤΕ ΣΤΟ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙ ΟΥΤΕ ΠΟΥΘΕΝΑ

ΒΑΛΤΕ ΤΙΣ ΣΦΑΙΡΕΣ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΞΕΡΕΤΕ

ΚΑΤΕΙΛΗΜΜΕΝΟ ΔΗΜΑΡΧΕΙΟ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΟΥ (ΞΥΛΟΤΕΧΝΙΑ)

http://anoixtisyneleysiperisteriou.blogspot.com/