Διεθνές Συνέδριο στην Αθήνα ενάντια στο χρέος και το ΔΝΤ

Διεθνές Συνέδριο στην Αθήνα ενάντια στο χρέος και το ΔΝΤ

Διεθνής Συνάντηση στην Αθήνα

“Χρέος και Λιτότητα: από τον παγκόσμιο Νότο στην Ευρώπη”

Νομική Σχολή, 6-7 και 8 Μαΐου
Η Ελληνική Πρωτοβουλία για τη συγκρότηση Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου (ΕΛΕ) επί του ελληνικού δημόσιου χρέους , από κοινού με τις  European Network on Debt and Development (Eurodad),  Committee for the Abolition of Third World Debt (CADTM),  Bretton Woods Project Ηνωμένο Βασίλειο, Research Money and Finance (RMF),  Afri — Action From Irerland, Debt and Development Coalition Ireland, Jubilee Debt Campaign  από το Ηνωμένο Βασίλειο και  Observatorio de la Deuda en la Globalización από την Ισπανία, διοργανώνει διεθνή συνάντηση για το χρέος, στην Αθήνα, στις 6, 7 και 8 Μαΐου, στη Νομική Σχολή.

 

 

Στις τρεις ημέρες θα λάβουν χώρα δημόσιες συζητήσεις  και εργαστήρια ανταλλαγής εμπειρίας με τα εξής θέματα:
◊Η πραγματικότητα της κρίσης στην Ελλάδα.
◊Το χρέος στην Ευρώπη: βασικοί παράγοντες και η τρέχουσα πολιτική.
◊Το παγκόσμιο πρόβλημα του χρέους: Οι κρίσεις χρέους στο Νότο.
◊Εναλλακτικές λύσεις στην αντιμετώπιση του χρέους – διεθνή διδάγματα.
◊Εμπειρίες Επιτροπών Ελέγχου του Χρέους από όλο τον κόσμο.
◊Οι επιπτώσεις του χρέους σε διαφορετικές χώρες της Ευρωζώνης.
◊Αιτήματα και κινήματα για μια δίκαιη λύση στο πρόβλημα του χρέους.

Τα συμπεράσματα θα συνοψιστούν στη “Διακήρυξη της Αθήνας”, στη διαδικασία της συζήτησης  της οποίας θα κληθούν να τοποθετηθούν πολιτικές προσωπικότητες, κόμματα και οργανώσεις του μαζικού κινήματος. Βάσει της “Διακήρυξης της Αθήνας” θα επιδιωχθεί να οργανωθεί η κοινή δράση  των κινημάτων, σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο, για την αντιμετώπιση του  χρέους και των επιπτώσεών του  από τη σκοπιά των αναγκών της λαϊκής πλειοψηφίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης.

Συμμετοχές
Στις εργασίες της διεθνούς συνάντησης θα συμμετάσχουν πολιτικές προσωπικότητες, ειδικοί επιστήμονες, συνδικαλιστές και αγωνιστές  από την Ελλάδα και πολλές χώρες της Ευρώπης, της Λατινικής Αμερικής, της Αφρικής και από την Ασία. Μεταξύ αυτών , μέχρι στιγμής θα συμμετάσχουν, Ερίκ Τουσέν από την Επιτροπή για την Κατάργηση του Χρέους του Τρίτου Κόσμου, Βέλγιο, ο οποίος έχει συμβάλει στην ΕΛΕ του Εκουαδόρ, ο Άντι Στόρεϊ, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Δουβλίνου,  ο Αντρέ Χούνκο, βουλευτής του Die Linke, Γερμανία, ο Ντενί Ντιράν, γ.γ. της Ομοσπονδίας Γάλλων Τραπεζοϋπαλλήλων της CGT,  ο Ντάριους Ζαλέγκα, συνδικαλιστής και δημοσιογράφος της Le Monde Diplomatique, Πολωνία, ο Νικ Ντίαρντεν από την Jubilee Debt Campaign, Ηνωμένο Βασίλειο, ο Όσκαρ Ουγκαρτέτσε, σύμβουλος Κεντρικών Τραπεζών Νικαράγουας –Βολιβίας στην αναδιάρθρωση του χρέους, ο Άλαν Σίμπιλς από την Αργεντινή, οικονομολόγος, ερευνητής, ειδικός στη σχέση Αργεντινής-ΔΝΤ, ο Κλαούντιο Λοσάνο βουλευτής από την Αργεντινή, η Μαρία-Λουσία Φατορέλι, από την Επιτροπή Ελέγχου του Χρέους, Βραζιλία,  η Λίντι Νασπίλ, από την Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου των Φιλιππίνων, ο Μ. Ραχμάνι από το Μαρόκο, ο Φάτι Τσαμκί από την Τυνησία, αμφότεροι μέλη των επιτροπών για την κατάργηση του χρέους στον Τρίτο Κόσμο και της Attac, ο Φάνγουελ Μποκόσι από το Αφρικανικό Δίκτυο και το Φόρουμ για το Χρέος και την Ανάπτυξη. Από πλευράς Ελλάδας θα συμμετάσχουν, μεταξύ άλλων, οι βουλευτές Π. Λαφαζάνης και Σ. Σακοράφα, οι Λ. Βατικιώτης οικονομολόγος, Ν. Βαλαβάνη, συγγραφέας, Ν. Γουρλάς, συνδικαλιστής, Άρις Καζάκος, καθηγητής εργατικού δικαίου,  Γ. Κατρούγκαλος συνταγματολόγος-πανεπιστημιακός, Κ. Λαπαβίτσας, καθηγητής οικονομικών, Ν. Μαριάς, πανεπιστημιακός, Γ. Μητραλιάς, CADTM Ελλάδας,  Δ. Σπανού, μέλος του Δ.Σ. της ΑΔΕΔΥ, Π. Σωτήρης, πανεπιστημιακός,  Γ. Τόλιος, οικονομολόγος,  μέλη των κινημάτων “Δεν Πληρώνω”, όπως ο Γ. Θεοδωρόπουλος, Θεσσαλονίκη, δήμαρχοι, όπως ο Π. Φιλίππου, Σαρωνικού, αγρότες συνδικαλιστές, όπως ο Β. Γκανής από τη Φθιώτιδα.

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΡΓΑΣΙΩΝ

ΔΙΕΘΝΗΣ  ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ  ΣΤΗΝ   ΑΘΗΝΑ

ΧΡΕΟΣ  ΚΑΙ  ΛΙΤΟΤΗΤΑ: ΑΠΟ ΤΟΝ  ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ  ΝΟΤΟ  ΣΤΗΝ   ΕΥΡΩΠΗ

6, 7 και 8 ΜΑΪΟΥ

ΝΟΜΙΚΗ   ΣΧΟΛΗ   (Σίνα 3 και Μασσαλίας )
Αμφιθέατρο 1, 1ος όροφος
Παρασκευή 6 Μαΐου

  • 17.15: Άνοιγμα : Σοφία Σακοράφα (ανεξάρτητη βουλευτής)

 

  • 17.30 – 19.00: Η πραγματικότητα της κρίσης στην Ελλάδα

Ομιλητές:
Λεωνίδας Βατικιώτης (δημοσιογράφος και λέκτορας Πολιτικής Οικονομίας, Varna Free University of Cyprus ):   Αιτίες της κρίσης χρέους.
Νάντια Βαλαβάνη (συγγραφέας, οικονομολόγος ): Εξωοικονομικές όψεις της κρίσης.
Χρήστος Παπαθεοδώρου (αναπληρωτής καθηγητής Κοινωνικής Πολιτικής,  Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης): Κοινωνικές επιπτώσεις της κρίσης  χρέους στην Ελλάδα: Εξασθένηση της κοινωνικής προστασίας και επιδείνωση της φτώχειας.
Νότης Μαριάς (αναπληρωτής καθηγητής Ευρωπαϊκών Θεσμών, Πανεπιστήμιο Κρήτης): Αναθεώρηση της Συνθήκης της Λισσαβώνας και συντεταγμένη χρεοκοπία
Συντονιστής: Ερίκ Τουσέν (πρόεδρος της CADTM, Βέλγιο)

  • 19.30 – 21.00: Το χρέος στην Ευρώπη – βασικοί παράγοντες και τρέχουσα πολιτική

Ομιλητές
Άντι Στόρεϊ (πανεπιστημιακός, Πανεπιστήμιο Δουβλίνου,  επικεφαλής της  Action from Ireland).
Ντάριους Ζαλέγκα (συνδικαλιστής, δημοσιογράφος της Le Monde Diplomatique, Πολωνία)
Αντρέι Χούνκο (βουλευτής του Die Linke, Γερμανία)
Ντενί Ντιράν (γ.γ. του συνδικάτου της  CGT στην Τράπεζα της Γαλλίας)
Παρεμβάσεις από την αίθουσα εκ μέρους εκπροσώπων από άλλες χρεωμένες χώρες της Ευρώπης.
Συντονιστής: Στάθης Χατζόπουλος (νομικός)

  • Προβολή του ντοκιμαντέρ  Debtocracy, παρουσία των συντελεστών του, Κατερίνας Κιτίδη και Άρη Χατζηστεφάνου

Σάββατο 7 Μαΐου

  • 11.30 – 12.00: Υποδοχή και ενημέρωση για την προηγούμενη ημέρα

 

  • 12.00 – 13.30: Το παγκόσμιο πρόβλημα του χρέους: Οι κρίσεις χρέους στον παγκόσμιο Νότο

Ομιλητές:
Λίντι Νασπίλ  (Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου Φιλιππίνων, Συνασπισμός Φιλιππίνων για την Απαλλαγή από το Χρέος): Εισαγωγή στις κρίσεις χρέους του Νότου.
Μιμούν Ραχμάνι (ATTAC/CADTM, Μαρόκο): Η περίπτωση της περιοχής Μαγκρέμπ-Μασρέκ
Φάτι Τσαμκί (RAID/ATTAC/CADTM, Τυνησία): Η περίπτωση της Τυνησίας.
Νίκ Ντίαρντεν (επικεφαλής της  Jubilee Debt Campaign, Ηνωμένο Βασίλειο): ΔΝΤ, χρέος και φορολογία: Μαθήματα από το Νότο.
Συντονιστής: Γιώργος Μητραλιάς (Ελληνική Επιτροπή κατά του Χρέους)

  • 13.30: Διάλειμμα

 

  • 15.00 – 16.30: Εναλλακτικές λύσεις αντιμετώπισης του χρέους – διεθνή διδάγματα

Ομιλητές:
Όσκαρ Ουγκαρτέτσε (Ινστιτούτο Οικονομικής Έρευνας, Αυτόνομο Πανεπιστήμιο Μεξικού): Παρουσίαση  δίκαιων λύσεων για τα προβλήματα χρέους.
Άλαν Σίμπιλς (Αργεντινός πανεπιστημιακός, ανώτατος σύμβουλος του Κέντρου Έρευνας Οικονομικής Πολιτικής, Ουάσιγκτον): Η περίπτωση της Αργεντινής.
Φιόνα Τσιπούνζα (Αφρικανικό Δίκτυο και Φόρουμ για το Χρέος και την Ανάπτυξη – AFRODAD): Η περίπτωση των χωρών με χαμηλό εισόδημα.
Συντονίστρια: Χενρίκε Άλεντορφ (Bretton Woods Project, Ηνωμένο Βασίλειο)

  • 17.00 – 18.30: Εμπειρίες των  Επιτροπών Λογιστικού Ελέγχου του χρέους από όλο τον κόσμο

Ομιλητές:
Μαρία-Λουσία Φατορέλι  (Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου του χρέους, Βραζιλία).
Ερίκ Τουσέν (πρόεδρος της  CADTM, Βέλγιο).
Λίντι Νασπίλ (Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου Φιλιππίνων, Συνασπισμός Φιλιππίνων για την Απαλλαγή από το Χρέος).
Συντονιστής: Μωυσής Λίτσης (οικονομικός συντάκτης)

  • 18.30: Διάλειμμα

 

  • 19.30 – 21.00: Εναλλακτικές λύσεις για το χρέος στην Ευρωζώνη

Ομιλητές:
●   Άντι Στόρεϊ (πανεπιστημιακός, Πανεπιστήμιο του Δουβλίνου, επικεφαλής της Action from Ireland)
●  Κώστας Λαπαβίτσας (καθηγητής Οικονομικών, Πανεπιστήμιο του Λονδίνου,  Research on Money and Finance, Ηνωμένο Βασίλειο)
●  Ευκλείδης Τσακαλώτος (καθηγητής Οικονομικών, Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθήνας)
Συντονιστής: Άρης Χατζηστεφάνου (δημοσιογράφος)

Κυριακή  8 Μαΐου

  • 11.00 – 13.30: Εργαστήρια και συναντήσεις για το σχεδιασμό της δράσης μεταξύ των συμμετεχόντων.

 

  • 13.30: Διάλειμμα

 

  • 14.30 -15.00:  Συνόψιση των εργασιών των προηγούμενων ημερών

 

  • 15.00 – 16.30: Αιτήματα και κινήματα για μια δίκαιη λύση στο πρόβλημα του χρέους

Ομιλητές:
Δέσποινα Σπανού (μέλος της Ε.Ε. της ΑΔΕΔΥ)
Γιώργος Θεοδωρόπουλος (“Επιβάτες Θεσσαλονίκης” — Κινήματα “Δεν Πληρώνω”)
Νίκος Γουρλάς (απολυμένος συνδικαλιστής)
Σόνια Μητραλιά  (Κίνημα Γυναικών ενάντια στο Χρέος)
Πέτρος Φιλίππου (δήμαρχος Σαρωνικού)
Βάιος Γκανής (πρόεδρος Αγροτικού Συλλόγου Βόρειας Φθιώτιδας)
Μαρία-Λουσία Φατορέλι ( Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου του χρέους, Βραζιλία — συνοπτική παρουσίαση των δράσεων κατά του χρέους στις χώρες του Νότου)
Ούιγκουν Μπρινίλντσεν (Ευρωπαϊκό Δίκτυο για το Χρέος και την Ανάπτυξη – συνοπτική παρουσίαση των δράσεων στην Ευρώπη)
Συντονιστές:
Άρις Καζάκος (καθηγητής Εργατικού Δικαίου,  Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης).
Μίριαμ Μπούργκι (CADTM, Βέλγιο)

  • 17.00 – 18.30: Διακήρυξη της Αθήνας για το Χρέος

Ομιλητές:
Γιώργος Κατρούγκαλος (συνταγματολόγος, αναπληρωτής καθηγητής,  Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης).
Παναγιώτης Σωτήρης (πανεπιστημιακός, μέλος της Σ. Ε. της ΑΝΤΑΡΣΥΑ).
Γιάννης Τόλιος (δρ οικονομικών επιστημών, μέλος της Π.Γ. του Συνασπισμού)
Κώστας Λαπαβίτσας (καθηγητής Οικονομικών, Πανεπιστήμιο του Λονδίνου)
Νέσα Νι Τσασάιντι (Action from Ireland)
Πασκάλ Φρανσέ (αντιπρόεδρος της CADTM, Γαλλία)
Συντονιστής: Λεωνίδας Βατικιώτης, δημοσιογράφος, οικονομολόγος

Παρεμβάσεις εκπροσώπων κομμάτων και πολιτικών οργανώσεων, συνδικάτων, λαϊκών οργανώσεων, κινημάτων  και του κοινού.

Θα ακολουθήσει η παράσταση “I Love Mnemonium”,  του Γιάγκου Ανδρεάδη, μια παραγωγή του Κέντρου Δράματος του Παντείου Πανεπιστημίου.

www.elegr.gr

COMMUNISMOS, Festival-Συνέδριο

 

 

COMMUNISMOS, Festival-Συνέδριο για την έξοδο από τον καπιταλισμό, στη κατάληψη Φάμπρικα Υφανέτ – Θεσσαλονίκη 27-29 Μαϊου 2011

 

 

COMMUNISMOS

Festival-Συνέδριο
για την έξοδο από τον καπιταλισμό στη κατάληψη Φάμπρικα Υφανέτ – Θεσσαλονίκη 27-29 Μαϊου 2011 στο σημερινό περιβάλλον της κρίσης παίρνουμε θέσεις μάχης
Η κρίση είναι η προβολή των ταξικών σχέσεων και
συγκρούσεων.

Η κρίση
συγκροτεί το έδαφος που εντείνεται η εκμετάλλευση, η προσταγή, η βιοεξουσία. Συγκροτεί το έδαφος που η εργασιακή και υπαρξιακή επισφάλεια αποκτά όλο και πιο ηγεμονική μορφή. Η κρίση είναι η διαδικασία που εντείνεται η μονιμότητα της πρωταρχικής συσσώρευσης του κεφαλαίου, μέσω των περιφράξεων και της κλοπής των κοινωνικών κατακτήσεων. Η κρίση αποτυπώνεται μεταξύ άλλων στο κυνηγητό των μεταναστών, στις απολύσεις, στην έμφυλη καταπίεση και στην εθνική ενότητα. Ταυτόχρονα η κρίση είναι το έδαφος των απεργιών, των πορειών, των απαλλοτριώσεων, των αυτομειώσεων, του σαμποτάζ στη παραγωγή και κατανάλωση. Η κρίση είναι η άρνηση της υποτίμησης στην εργασία, η κυκλοφορία των αγώνων, είναι οι πέτρες στους μπάτσους, είναι η αλληλεγγύη των διαδηλωτών, είναι τα γιαούρτια στους εργατοπατέρες, είναι το μίσος για τα αφεντικά. Η κρίση είναι ο τόπος που δοκιμάζονται και αναμετριούνται τα όρια και οι δυνατότητες των κινημάτων του ανταγωνισμού. Για αυτό εμείς λέμε ότι :

Η κρίση είναι κρίση πειθάρχησης και κοινωνικής ανυποταξίας. Είναι η αδυναμία του κεφαλαίου ως κοινωνική σχέση, ως εμπόρευμα να βρει νέα πεδία επέκτασης υλικά και άυλα. Είναι η αποτυχία των αφεντικών να καθυποτάξουν και να ελέγξουν στο σύνολό τους την κοινωνική αναπαραγωγή, τις ορατές και αόρατες αρνήσεις. Επομένως για την δική τους έξοδο από την κρίση εξαπολύουν τη συνολική τους επίθεση στο μισθό, στην ασφάλιση, στις μεταφορές, στην εκπαίδευση, στην υγεία, στην στέγαση, στα τρόφιμα, στην ενέργεια, στο περιβάλλον. Σήμερα καλούμαστε να πάρουμε θέση μάχης και επιλέγουμε τον:

Κομμουνισμό[1], ως εκείνη την μη εμπορευματική μορφή κοινωνικής οργάνωσης και αναπαραγωγής, η οποία στηρίζεται στην ταξική αλληλεγγύη, σε αυτοθεσμισμένες αντιιεραρχικές κοινότητες αγώνα και αποτελεί τη κοινωνική κινηματική κίνηση, το διαγώνιο διάνυσμα που συνθέτει, συστήνει και γονιμοποιεί τις ταξικές συγκρούσεις. Επίσης ως κομμουνισμό αντιλαμβανόμαστε τη δημιουργία κοινών σχέσεων, δηλαδή εκείνη τη κοινωνική διαδικασία που δημιουργεί και αναπαράγει τα κοινά[2]και παράλληλα αποπεριφράσει τον κλεμμένο απο το κεφάλαιο κοινωνικό πλούτο, καταστρέφοντας τις περιφράξεις που διαχωρίζουν τους προλετάριους από τα μέσα παραγωγής, αναπαραγωγής, διαβίωσης και επικοινωνίας. Ταυτόχρονα ισχυριζόμαστε ότι ο κομμουνισμός των κοινών σχέσεων εμπεριέχει την καταστροφή των έμφυλων κοινωνικών λειτουργιών,  αποσταθεροποιεί το κοινωνικό φύλο και χτίζει δομές κοινωνικής και οικιακής αλληλεγγύης και αναπαραγωγής πέρα από το κυρίαρχο μοντέλο οικογενειακών σχέσεων. Αναπόσπαστο κομμάτι του κομμουνισμού των κοινών σχέσεων αποτελεί η κατάργηση των εθνικών αποκλεισμών που ορθώνουν τα κράτη και το κεφάλαιο (σύνορα, έλεγχοι, λαθραίοι άνθρωποι, μηχανισμοί και διαδικασίες υποτίμησης του παγκόσμιου προλεταριάτου). Αγώνας για τον κομμουνισμό σημαίνει έμπρακτη αμφισβήτηση  του παγκόσμιου καταμερισμού εργασίας  που ο καπιταλισμός επιβάλει μέσα από το έλεγχο και την παρανoμοποίηση των μεταναστευτικών ροών. Επιπλέον, θέση μας είναι ότι απέναντι στον πόλεμο, το φασισμό και πατριωτισμό ως μορφές του κράτους σε κρίση, καθώς επίσης και απέναντι στα διλήμματα των ιδιωτικοποιήσεων του νεοφιλελευθερισμού ή τις κρατικοποιήσεις του νεοκεϋνσιανισμού και τις αφελείς προσδοκίες επιστροφής στο κράτος πρόνοιας, επιλέγουμε την επίθεση σε μισθωτή εργασία, πατριαρχία, ιδιοκτησία και κράτος, και ταυτόχρονα επιλέγουμε τις αγωνιστικές χειραφετητικές κοινότητες που δομούνε τα κοινά και τον κομμουνισμό.

Ο κομμουνισμός, επίσης αποτελεί για εμάς την κινηματική παρακαταθήκη και το ενοποιητικό νήμα κινημάτων, ρευμάτων και εξεγέρσεων με αναρχικά, ελευθεριακά, αυτόνομα και ριζοσπαστικά χαρακτηριστικά ενάντια σε κάθε μορφή εξουσίας. Ενδεικτικά τα παραδείγματα του συμβουλιακού κομμουνισμού στην Γερμανία και των αναρχοσυνδικαλιστών wobblies στις ΗΠΑ στις αρχές του 20ου αιώνα, του αναρχικού ελευθεριακού κομμουνισμού στην Ισπανία και των αρχειομαρξιστών στο μεσοπόλεμο, των κινημάτων της αυτονομίας σε Γερμανία και Ιταλία τη δεκαετία του ’70, καθώς επίσης και οι χρήσιμες εμπειρίες αυτοοργάνωσης στις εξεγερμένες συνελεύσεις της Αργεντινής και της Τσιάπας μας δίνουν πλούσια παραδείγματα κινηματικών προτάσεων για το πώς εννοούμε τον κομμουνισμό.

Κρίνουμε ότι σήμερα πρέπει να επανανοηματοδοτηθεί και να μπει στο τραπέζι ξανά η σημασία και ο πλούτος των κομμουνισμών ως η κινηματική επιτάχυνση της κρίσης, για την έξοδο από τον καπιταλισμό.

Δομή συνεδρίου – φεστιβάλ

Η δομή του fest-communismos επιθυμούμε να έχει όσο το δυνατό πιο άμεση και ενεργή συμμετοχή.  Για αυτό πέρα από κεντρικές εκδηλώσεις θέτουμε ως στόχο να οργανώσουμε θεματικά workshop καθ’όλη τη διάρκεια των ημερών του συνεδρίου-φεστιβάλ, στα οποία να τοποθετηθούν με οργανωμένες εισηγήσεις άτομα και συλλογικότητες. Οι θεματικές ενότητες των workshop είναι οι εξής:

Θεματικές Ενότητες

Κομμουνισμός vs Καπιταλισμός: Η στιγμή της δομικής κρίσης του καπιταλισμού, είναι ταυτόχρονα και η στιγμή που εκρύγνεινται και οι δικές μας αντιφάσεις. Σήμερα περισσότερο από ποτέ θα ήταν αναμενόμενο ο κομμουνισμός να αποτελούσε μια λύση στα εμφανή αδιέξοδα του συστήματος. Παρ’ όλα αυτά σήμερα φαντάζει μια μακρινή ουτοπία. Είναι αυτή η απόσταση που σήμερα πρέπει να διανύσουμε καθώς η ευπάθεια του καπιταλισμού αφήνει όλο αυτό το χώρο στις πράξεις και τη φαντασία μας.

Παρασκευή 27 Μαΐου 2011

– Κρίση & Ταξικοί αγώνες σε χώρους εργασίας

· Αναλυτικές προσεγγίσεις για την κρίση και το χρέος ως αδυναμία του κεφαλαίου να αναπαραχθεί και να αντιμετωπίσει την κοινωνική απειθαρχία.

· Οι επιθέσεις των αφεντικών, η γενίκευση της επισφάλειας και ο ρόλος, οι στόχοι οι δυνατότητες και αδυναμίες των αυτόνομων ταξικών εργατικών αγώνων (μελέτη της ταξικής σύνθεσης, της προλεταριακής εμπειρίας και της κυκλοφορίας των αγώνων).

· Δομές εργατικής αυτονομίας (σωματεία βάσης, εργατικές επιτροπές αλληλεγγύης, εργατικές ομάδες, αυτοοργανωμένα ταμεία αλληλεγγύης).

Σάββατο 28 Μαΐου 2011

– Αγώνες για τα κοινά και ενάντια σε περιφράξεις

· Το νόημα των κοινών και περιφράξεων και η σύνδεσή τους με την κρίση, το φετιχισμό του εμπορεύματος και τη μονιμότητα των διαδικασιών πρωταρχικής συσσώρευσης.

· Κριτική ανάλυση των πολιτικών, μεθόδων, στόχων και προοπτικών των κινήσεων και κινημάτων «δεν πληρώνω» σε μεταφορές, υγειά, ενέργεια (ριζοσπαστικές επαναστατικές ή σοσιαλδημοκρατικές αφομοιωτικές προοπτικές).

· Έμφυλη διάσταση των κοινών και περιφράξεων. Έμφυλη διάσταση των κοινών, οι περιφράξεις στο σώμα, το φύλο, τη σεξουαλικότητα αλλά και η δημιουργία ρωγμών από αντιταυτοτικά κινήματα.

· Πατριωτισμός, φασισμός, σύνορα, έλεγχοι μεταναστευτικών ροών ως εδαφικές, εθνοτικές, ταξικές και ταυτοτικές περιφράξεις. Η κίνηση, οι αγώνες των μεταναστών και η επίθεση στον εθνικό κορμό ως μορφές κοινών σχέσεων για την κατάργηση των φυλετικών, ταξικών και εδαφικών περιφράξεων.

Κυριακή 29 Μαΐου 2011

– Δομές κομμουνιστικοποίησης και κοινωνικής αναπαραγωγής

· Η μορφή και το θεωρητικό πλαίσιο δικτύων αυτοοργάνωσης στην κίνηση για δημιουργία αυτόνομων ταξικών δομών κοινωνικής αναπαραγωγής και κομμουνιστικοποίησης.

· Τα παραδείγματα εγχειρημάτων αντιπραγματισμού, μη εμπορευματικών μορφών κοινωνικής αναπαραγωγής, κολεκτίβων, αυτοδιαχείρισης των μέσων παραγωγής, αναπαραγωγής και επικοινωνίας.

και ας μη ξεχνάμε,

«να διαδώσουμε την αναρχία να ζήσουμε τον κομμουνισμό».

συντροφικά café la rage

contact@communismos.com,

www.communismos.com

[1] Πολλές κεντρικές έννοιες του πολιτικού μας λεξιλογίου, συμπεριλαμβανομένου του κομμουνισμού έχουν τόσο πολύ καταστραφεί που είναι σχεδόν άχρηστες. Στη συνηθισμένη του χρήση, ο κομμουνισμός έχει καταλήξει να σημαίνει το αντίθετό του, δηλαδή τον ολοκληρωτικό κρατικό έλεγχο και την σταλινική ιεραρχία των απολιθωμένων κομμουνιστικών κομμάτων. Θα μπορούσαμε φυσικά να εγκαταλείψουμε αυτόν τον όρο και να εφεύρουμε νέους, αλλά τότε θα αφήναμε επίσης πίσω την μεγάλη ιστορία των αγώνων, ονείρων και προσδοκιών που συνδέονται με αυτόν. Ως αναρχικές και αναρχικοί που αντιλαμβανόμαστε ότι ο αγώνας του ανθρώπου ενάντια στην εξουσία είναι ο αγώνας της μνήμης ενάντια στην λήθη, θεωρούμε ότι είναι καλύτερο να παλέψουμε για αυτή την έννοια, του κομμουνισμού, με στόχο να αποκαταστήσουμε ή να ανανεώσουμε το νόημά της.

[2] Όταν αναφερόμαστε στα κοινά δεν εννοούμε τα εμπορευματοποιημένα κοινά αγαθά που το κράτος με τη μορφή του δημόσιου εκμεταλλεύεται, ελέγχει, περιφράσσει και εμπορεύεται. Τα κοινά θεωρούμε ότι δεν είναι αυθύπαρκτα, δεν είναι απλώς οι κοινοί πόροι (φυσικοί, ενεργειακοί, περιβαλλοντικοί, γενετικοί, πολιτισμικοί), δεν υπάρχουν από μόνα τους, αλλά ούτε και διεκδικούνται, με τη μορφή των αιτημάτων απέναντι στην εξουσία, παρά μόνο κατασκευάζονται, δημιουργούνται, σχηματοποιούνται και αναπαράγονται κάθε φορά μέσα από τις διαδικασίες των κοινών σχέσεων, οι οποίες συγκροτούνται από κοινότητες αγώνα.

www.communismos.com

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ – Aπόφαση συνέλευσης ΑΠΕΡΓΩΝ ΠΕΙΝΑΣ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

ΑΠΟΦΑΣΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΑΠΕΡΓΩΝ ΠΕΙΝΑΣ

 

Εμεις οι 250 μετανάστες απεργοί πείνας

που είμαστε ήδη στην 3η ημέρα απεργίας στη Νομική, διεκδικώντας νομιμοποίηση ως αυτονόητο δικαίωμά μας, μαθαίνουμε για τις συζητήσεις που εξελίσονται γύρω από το αίτημά μας, τις ανακρίβειες , τα ψέματα και τη σκόπιμη διαστρέβλωση της αλήθειας. Δεν ξέραμε αν την κατάσταση ευθύνεται η κυβέρνηση ή τα ΜΜΕ, αλλά είναι απαράδεκτο την ώρα που εμείς έχουμε εκδώσει δελτία τύπου, είχαμε αφήσει ανοιχτό το χώρο απεργίας από την 1η μέρα στους δημοσιογράφους και έχουμε στείλει εκπροσώπους μας στην πανεπιστημιακή κοινότητα και την κυβέρνηση, να λέγονται όλα αυτά τα ψέματα. Έτσι λοιπόν, θέλοντας να βάλουμε τα πράγματα στην θέση τους και να μάθουν όλοι την αλήθεια, δηλώνουμε τα παρακάτω:

  1. Δεν είμαστε αυτό που παρουσιάζεται από τα ΜΜΕ, οι καημένοι, οι πάμφτωχοι, χωρίς σπίτι, δουλειά και ρούχα μετανάστες κ.λ.π. Και σπίτια έχουμε και συγγενείς και δουλειές στις πόλεις που αφήσαμε πίσω μας. Δεν ψάχναμε κατάλυμα εδώ στην Αθήνα αλλά ήρθαμε για να παλέψουμε (όσο αντέξει ο οργανισμός μας) για τη νομιμοποίηση μας, τα δικαιώματά μας και για αξιοπρεπείς όρους ζωής.

  2. Δεν είχαμε σκοπό να ενοχλήσουμε κανένα. Από την αρχή ξέραμε ότι στο χώρο που θα μπαίναμε δε θα γινόντουσαν μαθήματα. Σεβόμαστε και πρστατεύουμε το χώρο που φιλοξενεί τον αγώνα μας και χαρήκαμε πολύ όταν πληροφορηθήκαμε ότι η σχολή λειτουργεί ξανά κανονικά.

  3. Αποφασίζουμε μόνοι μας και ανεπηρέαστοι μέσα από τις σνελεύσεις μας (των απεργών). Δεν κρύβεται κανένας ούτε μπροστά μας αλλά ούτε και πίσω μας. Και δεν δεχόμαστε καθοδήγηση από κανέναν! Ζητήσαμε βοήθεια και από ΄την αρχή στάθηκαν δίπλα μας Έλληνες και ξένοι αλληλέγγυοι και τους ευχαριστούμε πολύ για αυτό. Δε θα ξεχάσουμε ποτέ πόσο πολύ μας βοηθάνε σε αυτόν τον αγώνα μας.

  4. Δηλώνουμε την αλληλεγγύη μας σε όλους τους πρόσφυγες που αυτή τη στιγμή πραγματοποιούν απεργία πείνας με σκοπό τη νομιμοποίηση τους (προπύλαια και πολυτεχνείο) και ζητάμε από την κυβέρνηση να ικανοποιήσει τα αιτήματά τους.

  5. Σήμερα δεχτήκαμε πρόταση μετεγκατάστασης με συγκεκριμένους όρους. Οι βασικοί λόγοι για τους οποίους αυτή η μετεγκατάσταση είναι αδύνατη είναι οι εξής τρεις:
    α) Στον προτεινόμενο χώρο μπορουν να είναι μέσα μόνο οι απεργοί και όχι οι αλληλέγγυοι.

    β) Ο χώρος αυτός θα φρουρείται από την αστυνομία, γεγονός το οποίο όχι μόνο δε θα λύσει προβλήματα αλλά θα δημιουργήσει και εντάσεις.

    γ) Η προτεινόμενη λύση είναι μόνο προσωρινή και δεν δίνει μόνιμη λύση.

Εμείς οι μετανάστες οι οποίοι αναγκαζόμαστε να περιπλανιόμαστε σε όλο τον κόσμο, δεν θέλουμε να αναγκαστούμε να περιπλανηθούμε και κατά τη διάρκεια της απεργίας πείνας.

Ωστόσο δηλώνουμε ότι παραμένουμε ανοιχτά σε προτάσεις οι οποίες όμως θα πληρούν τους όρους του αγώνα μας.

Ακόμα γνωρίζουμε ότι δεν συντρέχει λόγος ασύλου. Καλούμε λοιπόν την Κυβέρνηση να μην ασχολείται με αυτό το θέμα, αλλά να εστιάσει στο δίκαιο αίτημά μας και τη λύση του.

Τέλος καλούμε όσους αλληλέγγυους το επιθυμούν να παραβρεθούν στη συγκέντρωση αλληλεγγύης , η οποία θα πραγματοποιηθεί αύριο το απόγευμα… έξω από τη Νομική σχολή.

 

 

link : http://hungerstrike300.espivblogs.net/2011/01/27/%ce%b4%ce%b5%ce%bb%cf%84%ce%b9%ce%bf-%cf%84%cf%85%cf%80%ce%bf%cf%85-a%cf%80%cf%8c%cf%86%ce%b1%cf%83%ce%b7-%cf%83%cf%85%ce%bd%ce%ad%ce%bb%ce%b5%cf%85%cf%83%ce%b7%cf%82-%ce%b1%cf%80%ce%b5%cf%81%ce%b3/

Αξέχαστη (!) και δυσοίωνη η 3η Μαρτίου

Αξέχαστη ως η πλέον δυσοίωνη ημέρα μπορεί να μείνει η χθεσινή στην ιστορία της χώρας, καθώς η κυβέρνηση από τη μια βάζει χέρι σε δώρα Πάσχα, Χριστουγέννων, επιδόματα και συντάξεις και από την άλλη αυξάνει τους φόρους για το σύνολο των πολιτών.

Το κοινωνικό σοκ που προκάλεσαν οι αποφάσεις του υπουργικού συμβουλίου θα αρχίσουν να γίνονται άμεσα αισθητές -και συγκεκριμένα από σήμερα- για το σύνολο των πολιτών και όχι μόνον των «εχόντων και κατεχόντων», ενώ η εισοδηματική πολιτική έχει αναδρομική ισχύ από την 1η του έτους.

Στις πιέσεις των Βρυξελλών και των διεθνών αγορών, η κυβέρνηση αποφάσισε να πει «ναι» σε μόνιμου χαρακτήρα μέτρα ξεπερνώντας την κόκκινη γραμμή και χωρίς να έχει εξασφαλίσει ουσιαστική βοήθεια από τους κοινοτικούς εταίρους. Γι’ αυτό παραμένει πάντα ανοιχτό το ενδεχόμενο του ΔΝΤ.

Στα 11,5 δισ. ευρώ, του Προγράμματος Σταθερότητας και Ανάπτυξης έχουν προστεθεί σχεδόν 5,5 δισ. ευρώ ήτοι συνολικά 17 δισ. ευρώ έως σήμερα. Και αυτά τα μέτρα είναι αμφίβολης αποτελεσματικότητας. Ο στόχος είναι να πιαστούν 9,8 δισ. ευρώ ώστε το έλλειμμα να πέσει στο 8,7% από 12,7% τέλη 2009. Κυβερνητικοί παράγοντες μιλούν όχι απλώς για επίτευξη του στόχου αλλά και για ενδεχόμενη περαιτέρω μείωση του ελλείμματος κατά 2-2,5%. Την τελευταία λέξη θα την πει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή όταν θα μας κρίνει στις 15 Μαΐου, παρότι ο υπουργός Οικονομικών Γιώργος Παπακωνσταντίνου δηλώνει από τώρα πως «το κεφάλαιο “μέτρα” έχει κλείσει».

Σε νέα δοκιμασία μπαίνουν τα μεσαία και χαμηλά εισοδήματα, καθώς βλέπουν όχι μόνο να μειώνονται (7-8% κατά μέσο όρο για δημοσίους υπαλλήλους) τα εισοδήματά τους, αλλά και να πληρώνουν περισσότερους φόρους ακόμα και για τα καθημερινά βασικά είδη ανάγκης. ΕΛ.Κ.

3 δισ. φόρων, ελάχιστα σοσιαλιστικών

Με την πλέον άδικη διάχυση των φόρων σε όλα τα εισοδηματικά στρώματα η κυβέρνηση επιχειρεί να βάλει έσοδα σχεδόν 3 δισ. ευρώ στα ταμεία του Δημοσίου.

 Η αύξηση του ΦΠΑ και των ειδικών φόρων κατανάλωσης σε καύσιμα και ηλεκτρικό είναι η αρχή ενός κύκλου ανατιμήσεων σε όλα τα προϊόντα και τις υπηρεσίες, ενώ αποτελεί ένα ακόμα βαρύ πλήγμα για τα μεσαία και χαμηλά εισοδηματικά στρώματα, που αντιμετωπίζουν τη συνεχή επιδείνωση του επιπέδου διαβίωσής τους.

Η κυβέρνηση, ξεχνώντας τις υποσχέσεις της περί επιβάρυνσης «εχόντων και κατεχόντων», αποφάσισε να επιβαρύνει φορολογικά το σύνολο των πολιτών και επιχείρησε να διασκεδάσει τις εντυπώσεις με την επιβολή έκτακτης εισφοράς σε εισοδήματα (και πάλι κυρίως μισθωτών και συνταξιούχων) άνω των 100.000 ευρώ και σε ακίνητα αξίας άνω των 5 εκατ. ευρώ. Εν τούτοις το βασικό χτύπημα κατά της φοροδιαφυγής έχει αργήσει 5 μήνες!

Το μόνιμου χαρακτήρα φορολογικό πακέτο μέτρων αξίας 2.974 εκατ. ευρώ (για 2,4 δισ. ευρώ μιλάει το υπουργείο), που αποφάσισε χθες το υπουργικό συμβούλιο και ισχύει από σήμερα, περιλαμβάνει:

1 Αύξηση 10% των συντελεστών ΦΠΑ που διαμορφώνονται σε 21% (από 19%), 10% (9%) και 4,5% (5%).

2 Αύξηση μέχρι 15% ΕΦΚ σε καύσιμα, με το φόρο στη βενζίνη να αυξάνει 0,08 ευρώ ανά λίτρο και το πετρέλαιο κίνησης 0,03 ευρώ ή στην τελική τιμή πώλησης κατά 0,10 ευρώ και 0,04 ευρώ, αντίστοιχα. Ο ΕΦΚ διαμορφώνεται σε 610 ευρώ για αμόλυβδη βενζίνη και 382 ευρώ για πετρέλαιο έναντι 530 ευρώ και 352 ευρώ αντίστοιχα, που είχε αυξηθεί προ μηνός. Και εφάπαξ φόρος στα αποθέματα πετρελαίου.

65% στα τσιγάρα – 32% στα πουράκια

3 Αύξηση του ΕΦΚ στα τσιγάρα στο 65% από 63% (ελάχιστο ποσό είσπραξης 78 ευρώ ανά 1.000 τσιγάρα), με την τελική τιμή να φτάνει στα 4,20 ευρώ για το πακέτο των 3,20 ευρώ. Για πούρα και σιγκαρίλος αυξάνει στο 32% επί τιμής λιανικής και για καπνό 67%.

4 Αύξηση 20% ΕΦΚ στα ποτά (1.884 ευρώ ανά εκατόλιτρο άνυδρης αιθυλικής αλκοόλης), με την τιμή πώλησης της φιάλης να αυξάνει 1,20 ευρώ για ακριβά ποτά και 0,60 ευρώ για ούζο και τσίπουρο.

«Κατακεφαλιά» στο ρεύμα

5 Επιβολή ΕΦΚ στο ηλεκτρικό ρεύμα και συγκεκριμένα 2,5 ευρώ ανά μεγαλοβατώρα για επιχειρήσεις και 5 ευρώ για οικιακή κατανάλωση, που τίθεται σε ισχύ από 2 Μαΐου, καθώς τότε εκτιμάται ότι θα εκδοθούν οι σχετικοί λογαριασμοί για τους καταναλωτές.

6 Καταργείται η απαλλαγή στον ΕΦΚ ντίζελ που χρησιμοποιεί η ΔΕΗ για παραγωγή ενέργειας.

7 Επιβάλλεται συντελεστής πολυτελείας 10% έως 30% σε διάφορα προϊόντα, όπως αυτοκίνητα, κοσμήματα, δερμάτινα κ.λπ. Ειδικά στα αυτοκίνητα ο συντελεστής ενεργοποιείται από εργοστασιακή αξία άνω των 17.000 ευρώ και στα μεταχειρισμένα από χονδρική τιμή άνω των 10.000 ευρώ, ενώ επιβαρύνονται και δερμάτινα είδη (παπούτσια, τσάντες, ρούχα κ.λπ.).

8 Επιβάλλεται έκτακτη εισφορά 1% σε εισοδήματα άνω των 100.000 ευρώ που αποκτήθηκαν το 2009. Το σημείωμα πληρωμής θα αποσταλεί το φθινόπωρο και αμέσως μετά την εκκαθάριση των δηλώσεων εισοδήματος. Επί παραδείγματι ο έχων εισόδημα 110.000 θα πληρώσει μόνο 1.100 ευρώ ή ο έχων 200.000 ευρώ εισφορά 2.000 ευρώ.

21% σε ακίνητα άνω των 5 εκατ. ευρώ

9 Συμπληρωματικά των μέτρων αυτών έρχεται η επιβολή έκτακτης εισφοράς 2% σε ακίνητα αξίας άνω των 5 εκατ. ευρώ, που θα πληρώνεται κάθε χρόνο στη διάρκεια της τριετίας 2010-2011.

10 Με το φορολογικό, του οποίου το πρώτο μέρος (φορολογία εισοδήματος φυσικών και νομικών προσώπων) ανακοινώνεται πιθανότατα αύριο, προβλέπεται η καθιέρωση ανώτατου φορολογικού συντελεστή 45% για το τμήμα του εισοδήματος άνω των 100.000 ευρώ, βάσει της φορολογικής κλίμακας. Οι αυξήσεις φόρων ξεκινούν από 6,1% για εισοδήματα 120.000 ευρώ και κλιμακώνονται σε 11,2% για εισοδήματα 500.000 ευρώ.

11 Επανέρχεται στο 2% από 0,1% το τέλος χρήσης ραδιοσυχνοτήτων για τα Μέσα Ενημέρωσης.

12 Στο 15% από 10% που είχε ανακοινωθεί αρχικά ο φόρος στα ακίνητα των off shore έναντι 3% σήμερα.

http://www.enet.gr/?i=news.el.politikh&id=137789

Η «Δικαιοσύνη» ως μηχανισμός αναπαραγωγής της κυριαρχίας

Πριν από λίγο καιρό, όταν ο Συνήγορος του Παιδιού Γ. Μόσχος επισκέφθηκε τις φυλακές νέων του Αυλώνα, έμεινε εμβρόντητος από όσα αντίκρισε. Αυτό όμως που τον συγκλόνισε ήταν ένας 14χρονος αλλοδαπός κρατούμενος που βρέθηκε ξαφνικά μπροστά του. Με αμήχανες κινήσεις και ανήσυχο βλέμμα, ο μικρός κίνησε το ενδιαφέρον του. Όπως έμαθε, ο ανήλικος «εγκληματίας» είχε φυλακισθεί ως «επικίνδυνος κακοποιός» για πώληση παράνομων cd και κακουργηματική διακίνηση μεταναστών!1

Η περίπτωση του 14χρονου φυλακισμένου είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα της οργανωμένης εκδίκησης που ονομάζουμε «Δικαιοσύνη». Και λέμε εκδίκηση γιατί είναι η «Δικαιοσύνη» που διαχειρίζεται την “ομαλή” λειτουργία της κοινωνίας και παίρνει εκδίκηση εναντίον όλων εκείνων που παραβιάζουν αυτή τη λειτουργία. Ποια είναι αυτή η “ομαλή” λειτουργία; Μα εκείνη που φυλακίζει ένα 14χρονο παιδί για πώληση παράνομων cd και κακουργηματική διακίνηση μεταναστών και αφήνει ελεύθερο έναν Χριστοφοράκο, αφού τα αδικήματα για τα οποία κατηγορείται έχουν… ήδη παραγραφεί!

Το ποινικό σύστημα αποτυπώνει την ποιότητα αξιών και το επίπεδο λειτουργίας κάθε κοινωνίας. Και αν λάβουμε υπόψη μας ότι τα ποσοστά των φυλακισμένων στην Ελλάδα αυξήθηκαν εντυπωσιακά τα τελευταία δώδεκα χρόνια (κατά 59% από το 1998) και ότι το μεγαλύτερο ποσοστό φυλακισμένων είναι εκείνοι που δεν μπορούν να εξαγοράσουν τις ποινές τους (τοξικομανείς, “κλεφτρόνια” κτλ.), πόσο αισιόδοξοι μπορεί να είμαστε όσον αφορά τη λειτουργία της αδέκαστης «Δικαιοσύνης»;

Χρειάζεται σοβαρός βαθμός δικαιικής μυωπίας για να παραβλέπει κανείς την πραγματικότητα του συστήματος απονομής δικαίου. Ποιος θα αμφισβητούσε ένα φυλακισμένο όταν τον διαβεβαίωνε πως: «Μόνο οι μικροαπατεώνες είναι μέσα, οι μεγαλοαπατεώνες είναι ελεύθεροι και τους σέβονται όλοι»; Τι θα του απαντούσαμε γνωρίζοντας την ύπαρξη μεγάλων χρηματιστικών εταιριών, προορισμένων καθαρά στο να αποσπούν και τα τελευταία σεντς των φτωχών, με τα ανώτερα στελέχη να αποσύρονται την κατάλληλη στιγμή, αποκομίζοντας καλά, νόμιμα κέρδη από αυτές τις μικρές περιουσίες; Ή τι θα μπορούσαμε να απαντήσουμε σε έναν άλλο που θα μας έλεγε: «Απλώς δεν φέρθηκα αρκετά έξυπνα» γνωρίζοντας τα όσα συμβαίνουν στα ανώτερα κλιμάκια και τον τρόπο με τον οποίο βγαίνει η ετυμηγορία “αθώος”, μετά από φοβερά σκάνδαλα γι’ αυτούς τους μεγαλοληστές; Ποιος μπορεί να το αμφισβητήσει γνωρίζοντας τις απίστευτες απάτες που διεπράχθησαν στο “σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου” ή την ύπαρξη παραδικαστικών κυκλωμάτων και τη δράση επίορκων δικαστών;

Μόνο οι αφελείς θα εξακολουθούσαν να πιστεύουν στην τυφλή και ανεξάρτητη «Δικαιοσύνη», στη «Δικαιοσύνη» που δεν διακρίνει ανάμεσα σε πλούσιους και φτωχούς, στη «Δικαιοσύνη» που δεν εξαγοράζεται, δεν χειραγωγείται από κομματικά συμφέροντα. Ένας θεσμός που συνυπάρχει και συνδέεται με το δεσμό αιτίου-αποτελέσματος με το Κράτος, δεν μπορεί παρά να υιοθετήσει αναπόφευκτα τις ιεραρχικές, συγκεντρωτικές, αντιελευθεριακές αρχές του. Διότι και οι δύο αυτοί θεσμοί αντλούν την καταγωγή τους από την ίδια ιδέα: την Εξουσία που φροντίζει για τη λειτουργία της κοινωνίας σύμφωνα με τις επιταγές της κυριαρχίας και συμβάλλει στη διατήρησή της και στην αναπαραγωγή της μέσω της αστυνομίας, των δικαστηρίων, των φυλακών κτλ.

Σήμερα, σε συνθήκες οικονομικής, πολιτικής και κοινωνικής κρίσης, όπου η κυριαρχία στοχεύει κύρια στην επέκταση των όρων υποταγής στις προσταγές της και στη μετατροπή των ανθρώπων σε άβουλα όντα που τυφλά θα τις υπακούν και θα τις εκτελούν, η «Δικαιοσύνη» παίζει το ρόλο του αταλάντευτου στυλοβάτη της. Η δικαστική εξουσία έχει προ πολλού αυτοπαγιδευτεί σε ακόμη πιο ακραίες πολιτικές και οικονομικές ανισότητες, των οποίων οι συνέπειες συσσωρεύονται και έρχονται στο φως με την ευκαιρία της αύξησης του νομικού οπλοστασίου και της ταυτόχρονης διαφθοράς και σήψης του δικαστικού προσωπικού. «Summum jus, summa injuria» (Υπέρτατη δικαιοσύνη, υπέρτατη αδικία)!

1 Βλ. http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=121925

http://aixmi.wordpress.com/2010/02/26/%ce%b7-%c2%ab%ce%b4%ce%b9%ce%ba%ce%b1%ce%b9%ce%bf%cf%83%cf%8d%ce%bd%ce%b7%c2%bb-%cf%89%cf%82-%ce%bc%ce%b7%cf%87%ce%b1%ce%bd%ce%b9%cf%83%ce%bc%cf%8c%cf%82-%ce%b1%ce%bd%ce%b1%cf%80%ce%b1%cf%81%ce%b1/#more-2629

Οι κυρίαρχοι ζητούν συναίνεση

Δραματική έκκληση για κοινή συστράτευση όλων των πολιτικών δυνάμεων, αλλά και του λαού, ώστε να βγει η χώρα από την κρίση απηύθυνε από το βήμα της Βουλής ο πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου πριν αποδεχτεί το δεύτερο πακέτο σκληρών μέτρων μετά την άτυπη σύνοδο κορυφής των 27 της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Σε μια προσπάθεια να προκαταλάβει εύλογες κοινωνικές αντιδράσεις δεν δίστασε να υπογραμμίσει ότι παρατεταμένα μπλόκα, απεργίες και στάσεις, θα προκαλέσουν αναχώματα στην προσπάθεια διάσωσης της ελληνικής οικονομίας. Από την άλλη μεριά, εργαζόμενοι και συνταξιούχοι είναι εκείνοι που καλούνται να πληρώσουν το τίμημα της διεθνούς κερδοσκοπίας των αφεντικών. Σε κάθε περίπτωση, το βάρος της διάσωσης της οικονομίας πέφτει στους ώμους εκείνων που ουδεμία ευθύνη φέρουν και το οποίο πρέπει να επωμιστούν αγόγγυστα.

Με πρόσχημα την οικονομική κρίση, ενοχοποιούνται τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα και τα όποια “δικαιώματά” τους ως «εμπόδια» στις επιλογές των κυρίαρχων, ενώ οι τελευταίοι απαλλάσουν τους εαυτούς τους από τις υποχρεώσεις τους έναντι των αδύναμων και της υπόλοιπης κοινωνίας. Με αυτό τον τρόπο στρέφουν προς τα κάτω το κόστος της δικής τους σταθεροποίησης, που είτε με τον παρεμβατισμό του πρόσφατου παρελθόντος είτε με το φιλελευθερισμό σήμερα, σε τελευταία ανάλυση επιθυμούν να βάλουν τους ανθρώπους στα πλαίσια που εξουσιαστικά και κυριαρχικά όριζαν ως μονόδρομο.

Η απόκτηση της αναγκαίας κοινωνικής συναίνεσης επαφίεται κατά κύριο λόγο στις απειλές και κινδυνολογίες περί «αποχώρησης από τη ζώνη του ευρώ», «χρεοκοπίας» κτλ. ενώ το Κράτος αναδιπλώνεται στον κατασταλτικό του ρόλο προκειμένου να προλάβει και να αντιμετωπίσει ενδεχόμενες κοινωνικές αντιδράσεις. Αν μετά το δεύτερο παγκόσμιο εξουσιαστικό πόλεμο τα μοντέλα επιβολής βασίζονταν στην υπόσχεση της προόδου και της κοινωνικής συνοχής για όλους τους ανθρώπους, σήμερα οι υποσχέσεις συρρικνώνονται κυρίως στην καταπολέμηση της ανασφάλειας, στην επέκταση της αστυνόμευσης και της καταστολής.

Ως ένα ισχυρό όπλο στα χέρια της κυριαρχίας, η οικονομική καταστολή πολλές φορές λειτουργούσε ικανοποιητικότερα σε σχέση με άλλες μορφές, αφού, ιστορικά, η κοινωνία συντηρητικοποιούνταν μπροστά στον κίνδυνο μιας οικονομικής κρίσης ενώ εμφάνιζε όλα εκείνα τα φαινόμενα (ρατσισμός, εθνικισμός, ξενοφοβία κτλ.) που εξυπηρετούσαν καλύτερα τους εκμεταλλευτές της σύμφωνα με την εγγυημένη και πετυχημένη συνταγή του “διαίρει και βασίλευε”. Εκτός αυτού, η σταδιακή εξαθλίωση σε συνάρτηση με το φόβο της ανεργίας και των επακόλουθών της, την υποχρέωναν να επωμιστεί έναν παθητικό ρόλο θεατή της ίδιας της τής εκμετάλλευσης. Πόσο όμως μπορεί να υποφέρει υπομονετικά την αφάνταστη μιζέρια ακόμα και τον αργό θάνατο που προέρχεται από την εξαθλίωση; Πόσο μπορεί να καταπνίγει την απόγνωσή της από μια παθητική υπακοή και να συναινεί στο οικονομικό αδιέξοδο που την έχουν οδηγήσει οι κυρίαρχοι;

http://aixmi.wordpress.com/2010/02/12/%ce%bf%ce%b9-%ce%ba%cf%85%cf%81%ce%af%ce%b1%cf%81%cf%87%ce%bf%ce%b9-%ce%b6%ce%b7%cf%84%ce%bf%cf%8d%ce%bd-%cf%83%cf%85%ce%bd%ce%b1%ce%af%ce%bd%ce%b5%cf%83%ce%b7/#more-2715

Γράμμα Βασ. Παλαιοκώστα

«Με αφορμή την επικείμενη δίκη για την απαγωγή του βιομήχανου Γ. Μυλωνά, που ξεκινά την Τρίτη 2 Φεβρουαρίου, θα ‘θελα να ξεκαθαρίσω κάποια πράγματα.

Σε διάφορες φάσεις της ζωής μου υπήρξα καταζητούμενος πρώτης γραμμής, κοντά στα 12 χρόνια συνολικά δραπέτης (ελπίζω να υπάρξει και συνέχεια) και 8 χρόνια έγκλειστος.

Ολα τούτα τα χρόνια που έζησα και ζω κυνηγημένος από την επίσημη πολιτεία δεν βρέθηκε ένας καταδότης να με παραδώσει στα χέρια των διωκτών μου. Παρ’ όλο που στην πρώτη απόδρασή μου, τον Αύγουστο του 1991, υπήρξα και επικηρυγμένος από το γενναιόδωρο προς τους καταδότες ελληνικό κράτος. Αντίθετα, συνάντησα ανθρώπους με μπέσα, λεβεντιά και αξιοπρέπεια. Ανθρώπους που μου άνοιξαν την πόρτα τους, μου παρείχαν κάλυψη και βοήθεια, χωρίς συχνά να λογαριάζουν το ρίσκο που και οι ίδιοι έπαιρναν. Ανθρώπους που με βοήθησαν σε δύσκολες στιγμές για μένα (όπως είναι οι αποδράσεις) με κίνδυνο τη ζωή τους, που απέδειξαν ότι σε αυτή τη χώρα δεν υπάρχουν μονο υποταγμένοι, προσκυνημένοι αλλά και πολλοί (τόσο πολλοί που έχω εκπλαγεί) που σέβονται τις παραδόσεις της τιμής και της αλληλεγγύης για τον κυνηγημένο. Ανθρώπους περήφανους που απεχθάνονται τον καταδοτισμό, τη δουλοπρέπεια και το χωροφύλακα.

Ολους λοιπόν αυτούς τους αξιόλογους ανθρώπους τους ευχαριστώ και δημόσια για την πολύτιμη βοήθειά τους και γιατί μου δώσαν την ευκαιρία να τους γνωρίσω.

Δύο από αυτούς είναι ο Βαγγέλης Χρυσοχοΐδης και ο Πόλις Γεωργιάδης που ο καθένας μου στάθηκε με το δικό του τρόπο και τη στιγμή που τον χρειάστηκα, δίχως να προσδοκούν προσωπικά οφέλη παρά μόνο ενήργησαν έτσι όπως τους καλούσε η συνείδησή τους.

Δηλώνοντας τη συμπαράστασή μου στα δύο νέα αυτά παιδιά που η πολιτεία στραγγαλίζει καθημερινά γνωρίζοντας πως το μόνο “έγκλημά” τους είναι η αλληλεγγύη προς τον κυνηγημένο, θα ήθελα να δω έστω και για μια φορά το ύψος για το οποίο περηφανεύεται η ελληνική δικαιοσύνη. Γιατί για το βάθος της είμαι ο πλέον αρμόδιος να μιλήσω: Αβυσσος.

Δεν θα πω περισσότερα. Απευθύνομαι μόνο σε όσους θέλουν να κρατήσουν προσχήματα δικαιοσύνης και αξιοπρέπειας. Και ο καθένας θα πράξει ό,τι του υπαγορεύει η τιμή και η συνείδησή του.

Στις 14-4-09, απόγευμα γύρω στις 8 η ώρα στην είσοδο και εντός του οικισμού του Αλεποχωρίου, ενώ οδηγούσα το αυτοκίνητο πάνω στον κεντρικό παραλιακό δρόμο με κατεύθυνση το κέντρο του χωριού, μου έκλεισαν αιφνιδίως το δρόμο τρία αυτοκίνητα και ταυτόχρονα άλλα δύο κόλλησαν στο πίσω μέρος του δικού μου αυτοκινήτου.

Μεταξύ των πέντε συνολικά αυτοκινήτων υπήρχε ένα μαύρο AUDI Α4, ένα λευκό PEUGEOT RALLY και ένα ταξί του νομού Αττικής μάρκας OPEL.

Στο καθένα από τα αυτοκίνητα επέβαιναν τρία άτομα (σύνολο 15), όλοι με πολιτικά. Αστραπιαία και ταυτόχρονα πετάχτηκαν όλοι οι επιβαίνοντες έξω κρατώντας οι μεν οδηγοί των αυτοκινήτων υποπολυβόλα Η&Κ ΜΡ5 με διπλό γεμιστήρα και οι υπόλοιποι ημιαυτόματα πιστόλια τύπου GLOCK και Η&Κ U.S.Ρ.

Αμέσως αντιλήφθηκα πως έχω να κάνω με ένοπλους μισθοφόρους του ελληνικού κράτους που βγήκαν παγανιά διψασμένοι για αίμα.

Την ίδια στιγμή απ’ τα δεξιά μου και μέσα από ένα αόρατο από τον κεντρικό δρόμο, στενό δρομάκι εμφανίσθηκε ένα άλλο αυτοκίνητο (με τον οδηγό να μένει εμβρόντητος από το σκηνικό που αντίκριζε) και σταμάτησε αναγκαστικά στην έξοδο του μικρού στενού. Χωρίς δεύτερη σκέψη έστριψα τέρμα δεξιά το τιμόνι και σανίδωσα το γκάζι. Εμβολίζοντας από τα πλάγια το εν λόγω αυτοκίνητο (δεδομένου ότι το στενάκι μετά βίας χωρούσε το δικό μου τζιπ), χώθηκα στο στενό χωρίς να γνωρίζω πού οδηγεί.

Από το ξεκίνημα των όσων περιγράφω μέχρι να διανύσω με το τζιπ 20-30 μέτρα μέσα στο στενό, σφαίρες χόρευαν στην καμπίνα του αυτοκινήτου. Οι τύποι άνοιξαν ομαδόν πυρ κατά ριπάς με τα υποπολυβόλα και τα πιστόλια, σημαδεύοντας στο ψαχνό (τα μόνα που έμειναν άθικτα ήταν τα λάστιχα του αυτοκινήτου μου).

Από τη μεγάλη εμπειρία που διαθέτω σε καταστάσεις έντονης πίεσης, είμαι κάτι παραπάνω από σίγουρος πως ρίχτηκαν τουλάχιστον 150 σφαίρες σε 15 δεύτερα (όσο και κράτησε το όλο σκηνικό). Και κάποιες από αυτές πιθανότατα έπληξαν και το αυτοκίνητο του ανυποψίαστου πολίτη ο οποίος βρισκόταν μέσα σε αυτό.

Αυτοί οι αδίστακτοι, οι τυφλοί δολοφόνοι της ΕΛ.ΑΣ ήταν αποφασισμένοι να υλοποιήσουν στο ακέραιο την εντολή που είχαν λάβει από τη φυσική και πολιτική τους ηγεσία. Εντοπίστε τον και σκοτώστε τον.

Σε αυτή την περίπτωση δεν στάθηκαν τυχεροί, γιατί η τύχη είναι γένους θηλυκού και γουστάρει τους τολμηρούς.

Ο λόγος για τον οποίον αναφέρομαι στο περιστατικό είναι για να αναδείξω τον άθλιο τρόπο με τον οποίο μεταδίδονται από τα ΜΜΕ τέτοια γεγονότα.

Το αυτοκίνητο στο οποίο επέβαινα και εγκατέλειψα στα εκατό μέτρα από το συμβάν, γιατί το στενό ήταν αδιέξοδο, ήταν διάτρητο από σφαίρες. Αυτό το γεγονός δεν αναφέρθηκε και το αυτοκίνητο δεν εμφανίσθηκε πουθενά. Εξαφανίσθηκε ως διά μαγείας. Οπως ως διά μαγείας εξαφανίσθηκε το άλλο αυτοκίνητο (τρακαρισμένο και πιθανόν χτυπημένο από σφαίρες), μαζί με τον ατυχή ιδιοκτήτη του, τον μοναδικό αυτόπτη μάρτυρα που ουσιαστικά συμμετείχε άθελά του στο περιστατικό, παρακολουθώντας καρέ καρέ όλη τη σκηνή από την αρχή ώς το τέλος.

Αντί λοιπόν να ερευνήσουν όλα αυτά τα τόσο σημαντικά πράγματα για να φανεί το τι ακριβώς έγινε σε εκείνο το συμβάν, οι τολμηροί και δαιμόνιοι ρεπόρτερ των ελληνικών ΜΜΕ εμφανίσθηκαν μέσα από το δωμάτιο του σπιτιού όπου διέμενα, με αποκαλυπτικά ρεπορτάζ, να κραδαίνουν τα άπλυτα σώβρακά μου, ενημερώνοντας αλαλάζοντες, γεμάτοι έξαψη τον άβολο, αδαή, αποσβολωμένο τηλεθεατή.

Αυτό το περιστατικό αποκαλύπτει ξεκάθαρα την προθυμία για σιωπή και συγκάλυψη εκ μέρους της δημοσιογραφικής κοινότητας, ουσιαστικά συναινώντας στην εγκληματική αυθαίρετη δράση των πιστολάδων της ΕΛ.ΑΣ και των εντολέων τους, συνδιαλεγόμενοι μαζί τους.

“Θα σας επιτρέψουμε να μπείτε στο σπίτι για αποκλειστικό ρεπορτάζ, αλλά για όλα τα υπόλοιπα τσιμουδιά. Μην ψάξετε παραπέρα”. Αυτή ήταν η πρόταση και τελικά η αισχρή συμφωνία των δύο πλευρών.

Τα λεφτά εμείς θα τα βγάλουμε. Τα σώβρακα αξίζουν περισσότερο στο χρηματιστήριο των MEDIA από τη ζωή του ιδιοκτήτη τους. Φτάνει αυτός να είναι “διαβόητος”.

Και ποιος νοιάζεται για τον τρόπο που δρα η αστυνομία; Αν η αστυνομία και η ηγεσία της πιστεύουν πως ένας άνθρωπος επειδή μόνο και μόνο είναι καταζητούμενος είναι αυτόματα και για σκότωμα, γιατί να διαφωνήσουμε;

Οποτε χρειαστήκαμε κάποια πληροφορία, το ανώτατο στέλεχος της αστυνομίας (έτσι κομπάζουν) απαντά αμέσως στο κινητό και πρόθυμα μας δίνει τις έγκυρες πληροφορίες. Ενώ ο καταζητούμενος δεν έχει τηλέφωνο. Και αν έχει ή κλειστό θα είναι ή δεν θα έχει σήμα.

Ετσι σκέφτονται οι ατρόμητοι και ανεξάρτητοι σύγχρονοι μαντατοφόροι.

Από εμένα μπράβο και εις ανώτερα, το μέλλον σάς ανήκει. Μάλιστα θα πρότεινα οι δύο κοινότητες της αστυνομίας και της δημοσιογραφίας να συγχωνευθούν για λόγους λειτουργικούς. Και πρωτότυπο είναι και πλεονεκτήματα παρέχει.

Τζάμπα εκλέξετε πρόεδρο αστυνομικό συντάκτη της ΕΣΗΕΑ;

Αν οι δαιμόνιοι αυτοί ρεπόρτερ με τον ίδιο ζήλο που δείχνουν στα δικά μου και όχι μόνο σώβρακα, ασκούσαν καθημερινό έλεγχο, καταγγέλλοντας στον έλληνα πολίτη ότι:

* 13.000 άνθρωποι βρίσκονται σε καθεστώς αιχμαλωσίας (με το πρόσχημα της παραβατικότητας), βιώνοντας την απόλυτη εκμετάλλευση, τη δική τους και των οικογενειών τους, από την επίσημη πολιτεία. Που αφού περάσαν τις συμπληγάδες μιας διεφθαρμένης αστυνομίας και μιας τρισχειρότερης δικαιοσύνης καταλήγουν καταδικασμένοι με βαρύτατες ποινές σε μεσαιωνικές συνθήκες διαβίωσης και ξεπερνούν κατά πολύ τα όρια του ομαδικού και διαρκούς βασανισμού. Που νιώθουν στο πετσί τους τη βαρβαρότητα με την οποία αυτό το σαθρό σύστημα πασχίζει να ελέγξει και εν τέλει να αφανίσει ό,τι τολμά να του βγάλει τη γλώσσα.

* Αν καταγγέλλανε τους ένοπλους φρουρούς του ελληνικού κράτους που εκτελούν εν ψυχρώ πολίτες (νέους κατά προτίμηση) στη μέση του δρόμου, μπροστά στα μάτια όλων των πολιτών. Που εξευτελίζουν και βασανίζουν μέχρι θανάτου ανθρώπους στα κρατητήρια. Που στήνουν με το έτσι θέλω κατηγορητήρια κατασκευάζοντας ενόχους και στέλνοντάς τους για χρόνια φυλακή. Και τόσες άλλες εγκληματικές πράξεις χωρίς να δίνουν λόγο σε κανέναν.

* Αν ασκούσαν πραγματικό έλεγχο στους σύγχρονους πειρατές του πολιτικού συστήματος, οι οποίοι με βοηθό το τέχνασμα της ψήφου του έλληνα πολίτη και τις ευλογίες των ΜΜΕ καταλαμβάνουν το Κοινοβούλιο μετατρέποντάς το σε στρατηγείο καταδυνάστευσης του ψηφοφόρου. Σε άνδρο διαπλοκής, συναλλαγής, αρπαχτής. Σε γιάφκα όπου μοιράζονται τα λάφυρα που αποκομίζουν από επιδρομές και πλιάτσικο. Που όποιος πολίτης τολμήσει να αμφισβητήσει μπαίνοντας εμπόδιο στα σχέδια τους θα νιώσει να ξεσπά με σφοδρότητα επάνω του η ωμή δημοκρατική βία ενός αιμοβόρου κατασταλτικού μηχανισμού. Θα βιώσει τη μνησικακία, τον ρεβανσισμό, την εκδικητικότητα και το βαθύ μισος που τρέφει το ελληνικό κράτος για όλους εκείνους που συνειδητά αποποιήθηκαν την ιδιότητα του υποταγμένου πιστού πολίτη ο οποίος αντιλαμβάνεται την ατομική ελευθερία ως χρέος να πράττει ό,τι του υπαγορεύουν, αλλά απαραμένουν άνθρωποι με ελεύθερη βούληση και άποψη γι’ αυτό που συμβαίνει γύρω τους, εκφράζοντάς το με πράξεις.

* Αν αποκάλυπταν την τεράτια ευθύνη που έχει αυτή η ομάδα εγκληματιών για την εγκαθίδρυση αστυνομικού κράτους στην Ελλάδα με το οποίο ασκούν αφόρητη ψυχολογική βία στον πολίτη με εκατοντάδες μπλόκα από αρματωμένους ώς τα δόντια μπάτσους και με εξοπλισμό τύπου survivor, και εκείνο το απειλητικό, απολιθωμένο ύφος, κατάλοιπο της χούντας. Τους χιλιάδες χωροφύλακες που βλέπει κανείς όπου και να κοιτάξει (χωρίς τους κρυφούς). Τα δεκάδες αποσπάσματα κεφαλοκυνηγών που περνούν τα βουνά και τα λαγκάδια δρώντας κατά το δοκούν, αναβιώνοντας εποχές αρχών του 20ού αιώνα (κλιμάκια λέγονται τώρα -εκλεπτυσμένα πράγματα).

* Αν καταγγέλλουν αυτά και αναρίθμητα άλλα που ακυρώνουν στην πράξη το κοινωνικό κράτος και το κράτος δικαίου όπως οφείλουν και απαιτεί ο ρόλος τους, τότε το σημερινό πολίτευμα που με ζήλο περιφρουρούν και το ονομάζουν δημοκρατία θα ήταν ασύγκριτα πιο ανθρώπινο, ποιοτικότερο και σίγουρα πιο δίκαιο.

Θα μου πείτε δεν είμαι και ο πλέον κατάλληλος να κάνω υποδείξεις και μάλιστα για θέματα δημοκρατίας.

Σωστά. Στον τόπο που γεννήθηκε η δημοκρατία μπορούν να της κάνουν ό,τι θέλουν, ακόμη και να τη θάψουν αν το επιθυμούν. Είναι καλό ό,τι γεννιέται σ’ έναν τόπο, σε αυτόν και να πεθαίνει. Να μην τους κακοφαίνεται, όμως, που οι πιτσιρικάδες της πετάνε πέτρες. Γριά και ρακένδυτη τη βλέπουν, πέτρες της πετούν.

Αρχέγονα μα αλάνθαστα ένστικτα είναι αυτά.

Γιατί οι πιτσιρικάδες είναι πιο έντιμοι και περήφανοι από τους μεγάλους.

Δεν θα ήθελαν όταν μεγαλώσουν να βρουν μια νεκρή στην ντουλάπα και να μάθουν ότι οι πατεράδες τους την κρατούσαν εκεί για να συντηρούνται από τη σύνταξή της.

Επιθυμούν κάτι πολύ περισσότερο από ένα πτώμα στη φορμόλη και να είστε βέβαιοι πως θα το πάρουν όσα σκιάχτρα κι αν υψώσετε στους δρόμους.

Οσο για το πρόσωπό μου, είναι απόλυτη πεποίθησή μου και σίγουρα χιλιάδων άλλων σκεπτόμενων ανθρώπων πως τη ζημιά που προξενεί στο κοινωνικό σύνολο ένας λαμπερός τηλεπαρουσιαστής σ’ ένα και μόνο δελτίο ειδήσεων (των 8 κατά προτίμηση) εγώ δεν θα καταφέρω 10 ζωές να μου χαρίσουν.

Τι ζημιά θα μπορούσα να προξενήσω με ένα λιανοντούφεκο; Δεν το έχω στρέψει ποτέ σε κορμί ανθρώπου, πόσο μάλλον στο μυαλό του.

Τώρα γιατί εγώ με το λιανοντούφεκο είμαι ο καταζητούμενος και κινδυνεύω να σκοτωθώ πέφτοντας πάνω σε κάποιο λυσσασμένο απόσπασμα και εκείνοι που με κερδοφόρα υπερόπλα τους εκφυλίζουν και σιγά σιγά αποστειρώνουν το πνεύμα ενός ολόκληρου λαού καταστώντας τον πνευματικά ανάπηρο, γίνονται κριτές και διώκτες μου, είναι και η δική μου απορία.

Τώρα όμως που το καλοσκέφτομα ίσως θα πρέπει να αλλάξει ο νόμος περί όπλων. Οποιος κρατάει λιανοντούφεκο να δικάζεται για κακούργημα!!!

Επειδή είναι η πρώτη φορά που παρεμβαίνω δημόσια δεν θα ήθελα να κλείσω έτσι βαριά. Γι’ αυτό θα βάλω ένα αληγορικό κουζ-γρίφο-αίνιγμα που νομίζω πως θα σας δυσκολέψει πολύ.

Πώς ονομάζεται ο βοηθός σερίφη κάποιου ορεινού και απομακρυσμένου χωριού της γιούτα των ΗΠΑ που προτάθηκε και τελικά παρέλαβε περιχαρής βραβείο από το FBI, γιατί με ηρωισμό και πάντα με κίνδυνο τη ζωή του συνέλαβε και παρέδωσε στη δικαιοσύνη κάποιους επικίνδυνους διασαλευτές της τάξης του χωριού; Που εκτός από το βραβείο είχε φιλοδοξία να γυριστεί ταινία από το Χόλιγουντ για το κατόρθωμά του, με πρωταγωνιστή τον Τζορτζ Κλούνεϊ, εκνευρίζοντας έτσι και αναγκάζοντας τους αμερικανούς φίλους του να τον εξορίσουν, υποβιβάζοντάς τον σε υπουργό Προστασίας του Πολίτη σε χώρα ανεξάρτητη των Βαλκανίων. Που σύμφωνα με δικές μου αποκλειστικές πληροφορίες συνεχίζει να φαντάζεται και να ψάχνει εναγωνίως διασαλευτές!

Για να σας διευκολύνω θα σας πως μερικές από τις αγαπημένες του λέξεις. Δημοκρατία, επαναστατικό ταμείο, γκέτο, συγκοινωνούντα δοχεία, αποσταθεροποίηση, μηδενική ανοχή, οργανωμένο έγκλημα, θα συλληφθούν.

Επίσης είναι ένθερμος οπαδός του καταδοτισμού και λατρεύει τους πληροφοριοδότες και τις επικηρύξεις.

Πάντως γνωρίζοντας πως ένα από τα πολλά προσόντα του είναι και η εκδικητικότητα, σπεύδω να διευκρινίσω πως κάθε ομοιότητα με γεγονότα και πρόσωπα είναι εντελώς συμπτωματική.

Οσοι αστυνομικοί ρεπόρτερ το βρουν θα μπουν στην κλήρωση για αποκλειστική συνέντευξη.

Τους αγωνιστικούς μου χαιρετισμούς σε εκείνους που δεν καταθέτουν τα όπλα, με τα οποία επέλεξαν να αγωνιστούν για τη ζωή που ονειρεύονται.

Υ.Γ.: ΛΙΓΟ ΛΑΔΑΚΙ ΠΑΙΔΙΑ. ΣΚΟΥΡΙΑΖΟΥΝ».

http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=127064

Η επιστροφή της φυλής

Το κείμενο που ακολουθεί είναι ένα απόσπασμα από την ομιλία του γάλλου φιλοσόφου Ετιέν Μπαλιμπάρ στο Φεστιβάλ Φιλοσοφίας που έγινε στη Μόντενα το 2006.

Η ανθρωπότητα είναι η μεγάλη οντότητα που περιλαμβάνει ό,τι είναι ανθρώπινο και που αφήνει κατά μέρος ό,τι δεν είναι ανθρώπινο. Αλλά το να θέλουμε να χαράξουμε ένα σύνορο του ανθρώπινου είναι και αυτό πολύ προβληματικό.

Στην πραγματικότητα η έννοια της ανθρωπότητας ταλαντεύεται ανάμεσα σε μιαν ηθική εκδοχή (η οποία σκιαγραφεί εκείνη την ιδιότητα την οποία κατέχει μια ανθρώπινη ύπαρξη που μεταχειρίζεται καλά μιαν άλλη ανθρώπινη ύπαρξη· που αναπτύσσει δηλαδή σχέσεις με τον άλλο χωρίς να προσφεύγει στη βία· που σέβεται τον άλλο) και σε μια πιο αυστηρά θεωρητική εκδοχή. Η τελευταία αντιστοιχεί στην ουσία του ανθρώπινου ως τέτοιου: να συγκεντρωθούν όλες οι ανθρώπινες υπάρξεις σε ένα μόνο σύνολο (ή καλύτερα: να μην αποκλείεται καμιά ανθρώπινη ύπαρξη από ένα ορισμένο σύνολο). Μπορεί να υλοποιηθεί αυτή η ιδέα χωρίς την έννοια της ανθρωπιάς; Αυτή είναι η μεγάλη φιλοσοφική προβληματική που βρίσκεται πίσω από την ιδέα της ανθρωπότητας.

Η αρνητική οδός που επέλεξα γι’ αυτή την ομιλία μου είναι η εξέταση του προβλήματος της ανθρωπότητας στη διαλεκτική του σχέση με το πρόβλημα του ρατσισμού. Η «επιστροφή της φυλής» είναι επομένως το θέμα της ομιλίας μου. Λέγοντας «επιστροφή της φυλής» θέλουμε να πούμε ότι ο ρατσισμός ξαναπέκτησε σήμερα μιαν αξιοσημείωτη δύναμη. Γιατί, όμως, λέμε «επιστροφή»; Ισως η φυλή επιστρέφει εξαιτίας της λήθης μας ή της αφέλειάς μας. Ή ίσως το να λέμε «επιστροφή» ισοδυναμεί με το να λέμε ότι η φυλή επιστρέφει με ένα άλλο πρόσωπο και αποκαλούμενη με άλλα ονόματα. Το ζητούμενο σε αυτό το σημείο είναι να στοχαστούμε με τρόπο υποθετικό για τις πιθανές αναπτύξεις του ρατσισμού (θεωρούμενου σε όλες τις μορφές που μπορεί να πάρει). Το ζητούμενο είναι επίσης να αμφισβητήσουμε την ίδια την πεποίθησή μας, που οφείλεται στην έννοια της προόδου, την πεποίθηση δηλαδή ότι η φυλή και ο ρατσισμός είναι πράγματα που ανήκουν στο παρελθόν. Σήμερα οφείλουμε να αναρωτηθούμε μήπως αυτή η αισιόδοξη αναπαράσταση της προόδου είναι μια καθαρή ιδεολογική προκατάληψη.

Σε αυτό το σημείο θα επισημάνω τα μεγάλα αρνητικά φαινόμενα που διαπερνούν τη σύγχρονη κοινωνία. Αυτά τα φαινόμενα είναι τέσσερα (και δεν είναι τίποτε άλλο παρά τέσσερις επιμέρους όψεις εκείνης της πολύπλοκης διαδικασίας που αποκαλείται παγκοσμιοποίηση).

* Το πρώτο από όλα αυτά είναι η παρόξυνση των εθνικισμών (που καταλήγουν να παράγουν ακόμη και μορφές γενοκτονίας). Αυτοί οι εθνικισμοί δίνουν στην παγκοσμιοποίηση όχι μια μορφή κοσμοπολιτισμού αλλά μια μορφή αντεστραμμένου κοσμοπολιτισμού. Είναι σαν η παγκοσμιοποίηση να μην κατορθώνει διόλου να παράγει μιαν ορισμένη αμοιβαιότητα, αλλά να παράγει, αντίθετα, μιαν επίταση των φαινομένων μίσους και μισαλλοδοξίας. Σε κάθε περίπτωση, η παγκοσμιοποίηση παραμένει αναπόσπαστα συνδεδεμένη με φαινόμενα κυριαρχίας, τα οποίας μας παραπέμπουν στα χαρακτηριστικά εκείνου που υπήρξε ο ιμπεριαλισμός.

* Το δεύτερο είναι η «σύγκρουση των πολιτισμών», για την οποία μιλάει ο Σάμουελ Χάντινγκτον, και η οποία υιοθετήθηκε από την αυτοκρατορική πολιτική των Ηνωμένων Πολιτειών μετά την 11η Σεπτεμβρίου. Η σύγκρουση των πολιτισμών είναι μια αυτοεκπληρούμενη προφητεία. Το ανησυχητικό είναι ότι αυτή η προφητεία έγινε πραγματικότητα. Αυτή υλοποιήθηκε πράγματι σύμφωνα με το μοντέλο του Καρλ Σμιτ φίλος/εχθρός. Μια λογική αυτού του τύπου αρχίζει να κατευθύνει σήμερα κάμποσες δράσεις και αντιδράσεις.

* Το τρίτο μεγάλο φαινόμενο είναι η τάση που έχει ο καπιταλισμός να μετασχηματιστεί σε βιοκαπιταλισμό. Δηλαδή σε καπιταλισμό που βασίζεται σε μια βιοοικονομία. Είναι η βιοπολιτική για την οποία μιλούσε ο Φουκό.

* Και το τελευταίο φαινόμενο είναι το μπλοκάρισμα των συστημάτων που παρουσιάζονται ως δημοκρατικά. Ποιο πολιτικό σύστημα σήμερα δεν λέει ότι είναι δημοκρατικό; Η πραγματικότητα όμως, όπως γνωρίζουμε, είναι πολύ διαφορετική. Ολα αυτά τα πολιτικά συστήματα που παρουσιάζονται σήμερα ως υποδείγματα δημοκρατίας είναι ακριβώς εκείνα που αποκλείουν από την επιλογή των ηγετών τους το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού. Ολα αυτά, νομίζω, θα επαναπροτείνουν το τρομερό ζήτημα του πως ολόκληρες κοινωνικές ομάδες μπορεί να αποκλειστούν «δημοκρατικά» από τη διαχείριση της εξουσίας.

Ας δούμε τώρα ποια σχέση υπάρχει ανάμεσα στα φαινόμενα του ρατσισμού και στην τωρινή συγκυρία. Σήμερα η ίδια η έννοια του ρατσισμού έχει υποστεί μετασχηματισμούς.

Αυτή η έννοια γεννήθηκε στις δεκαετίες 1940-1950. Την επινόησε η UNESCO βασιζόμενη στα φαινόμενα του αντισημιτισμού, του αποικιοκρατικού ρατσισμού και της προκατάληψης που οφείλεται στο χρώμα του δέρματος. Σήμερα ζούμε μια κρίση της ιδέας του ρατσισμού. Και, επιπλέον, η συνάρθρωση των ανθρωπολογικών και πολιτικών διαστάσεων του φαινομένου έχει αλλάξει σημαντικά. Κατά κάποιον τρόπο αυτή η ιστορία είναι ένα είδος ιστορίας της κρυφής όψης του πολιτισμού μας.

Το οδηγητικό νήμα αυτής της ιστορίας δίνεται από την παραγωγή (που ανανεώνεται σε κάθε περίοδο με πάντα νέα υλικά) των δίδυμων κατηγοριών του εσωτερικού εχθρού και του εσωτερικού αποκλεισμού. Η διασύνδεση ανάμεσα σε όλες τις δομές της εξουσίας είναι τόσο στενή, ώστε δεν έχει νόημα να απομονώνουμε τον ρατσισμό από τα συμφραζόμενά του. Η φυλή, με αυτή την έννοια, είναι το αποτέλεσμα που παράγουν στο λόγο ορισμένες μορφές εκμετάλλευσης. Η φυλή είναι το αποτέλεσμα του συνδυασμού αυτών των μορφών εκμετάλλευσης με μια θρησκευτική λογική (αυτήν που ορίζει τη λεγόμενη καθαρότητα ή την έλλειψη καθαρότητας). (…)

7 – 09/12/2007

http://archive.enet.gr/online/online_text/c=113,dt=09.12.2007,id=92429752