Το ποσοστό εγκληματικότητας πέφτει, ο πληθυσμός των φυλακών αυξάνεται.

Σύμφωνα με τις εκθέσεις διεθνών οργανισμών για τα ανθρώπινα δικαιώματα αυτοί είναι οι παράγοντες που αυξάνουν τη δυνατότητα κέρδους για όσους επενδύουν σε επιχειρήσεις που έχουν σχέση με τη βιομηχανία των φυλακών:

– Τα άτομα που έχουν φυλακιστεί για μη βίαια εγκλήματα και για κατοχή μικροποσοτήτων ναρκωτικών. Ο ομοσπονδιακός νόμος επιφέρει ποινή 5 χρόνων χωρίς τη δυνατότητα αναστολής για την κατοχή 5 γραμμαρίων crack ή 3.5 γραμμαρίων ηρωίνης  και 10 χρόνων για την κατοχή λιγότερο από δύο ουγκιές rock – cocaine ή crack. Από την άλλη υπάρχει ποινή 5 χρόνων για όσους έχουν στην κατοχή τους κοκαΐνη σε σκόνη σε ποσότητα 500 γραμμαρίων η οποία είναι 100 φορές μεγαλύτερη από την προηγούμενη ποσότητα. Αυτό συμβαίνει γιατί οι περισσότεροι που χρησιμοποιούν σκόνη είναι λευκοί, μεσαίας τάξης ή πλούσιοι, ενώ οι μαύροι και οι λατινογενής χρησιμοποιούν rock–cocaine. Στο Τέξας κάποιος μπορεί να καταδικαστεί μέχρι και σε 2 χρόνια φυλάκιση ένα έχει στην κατοχή του 4 ουγκιές μαριχουάνα. Στην Νέα Υόρκη ο νόμος του 1973 σχετικά με τα ναρκωτικά προβλέπει φυλάκιση από 15 χρόνια έως ισόβια για την κατοχή ποσότητας 4 ουγκιών από οποιαδήποτε ναρκωτική ουσία.

– O νόμος που τέθηκε σε ισχύ σε 13 πολιτείες και προέβλεπε ισόβια κράτηση για όποιους είχαν καταδικαστεί για τρία πλημμελήματα, φτιάχτηκαν αναγκαστικά 20 καινούργιες ομοσπονδιακές φυλακές.. Ένα παράδειγμα της εφαρμογής αυτού του νόμου είναι ότι εάν κάποιος είχε καταδικαστεί για την κλοπή ενός αυτοκινήτου και 2 ποδηλάτων, είχε ποινή 25 χρόνων.

– Οι μεγαλύτερες ποινές

– Η ισχύ νόμων που προβλέπουν ελάχιστη φυλάκιση, ανεξάρτητα από το αδίκημα.

– Η επέκταση της δουλειάς για τους φυλακισμένους, που δημιουργούν κέρδη για περισσότερα άτομα και για μεγαλύτερο διάστημα.

– Οι αυστηρότερες ποινές έτσι ώστε να μεγαλώνει αδικαιολόγητα ο χρόνος φυλάκισης.

Ανασκόπηση της εργασιακής εκμετάλλευσης στις Αμερικανικές φυλακές.

Η εργασία κατά τη διάρκεια της φυλάκισης έχει τις ρίζες της στα χρόνια της δουλείας. Μετά τον εμφύλιο πόλεμο, το σύστημα της «πρόσληψης φυλακισμένων» άρχισε προκειμένου να συνεχιστεί συγκαλυμμένα η παράδοση της δουλείας. Απελευθερωμένοι δούλοι κατηγορούνταν ότι δεν τηρούσαν γεωργικές συμφωνίες (καλλιέργεια ξένων εκτάσεων με αντάλλαγμα μέρος της σοδειάς) ή μικροκλοπές – τα οποία σχεδόν ποτέ δεν αποδεικνύονταν – και μετά «προσλαμβάνονταν» για τη συλλογή του βαμβακιού, την εργασία σε ορυχεία ή στην κατασκευή σιδηροδρόμων. Το διάστημα 1870 – 1910 στην πολιτεία της Georgia το 88% των νοικιασμένων φυλακισμένων ήταν μαύροι. Στην Alabama το ποσοστό ήταν 93%. Στην πολιτεία του Mississippi μία τεράστια φυλακή που μοιάζει με φάρμα παρόμοια με τις παλιές φυτείες αντικατέστησε το σύστημα με τους επί ενοικίαση φυλακισμένους. Η περίφημη φυτεία Parchman λειτουργούσε μέχρι το 1972.

Την μετεμφυλιακή περίοδο επιβλήθηκαν ρατσιστική νόμοι σε κάθε Αμερικανική πολιτεία. Η νομιμοποίηση του ρατσισμού από το κράτος και η εφαρμογή τους στα σχολεία, στην καθημερινή ζωή, στους γάμους ήταν γεγονός. Σήμερα ένα καινούργιο πακέτο ρατσιστικών νόμων που έχουν σαν σκοπό την εμπορευματοποίηση του ποινικού συστήματος έχει επιβληθεί και έχει οδηγήσει στην δημιουργία αυτού που ονομάζουμε βιομηχανία των φυλακών.

Ποιος επενδύει σε μια τέτοια βιομηχανία;

Περισσότερες από 37 πολιτείες της Αμερικής έχουν νομιμοποιήσει την σύναψη συμβολαίων ανάμεσα σε φυλακές και ιδιωτικές εταιρίες με την προϋπόθεση ότι οι εργασίες θα πραγματοποιούνται μέσα στις φυλακές. Η λίστα με τις εταιρίες που κάνουν δουλειές με τις φυλακές περιλαμβάνει την αφρόκρεμα της Αμερικανικής βιομηχανίας: ΙΒΜ, Boeing, Motorola, Microsoft, AT&T, Wireless, Texas Instrument, Dell, Compaq, Honeywell, Hewlett–Packard, Nortel, Lucent Technologies, 3Com, Intel, Northen Telecom, TWA, Nordstorm s , Revlon, Macy s, Piere Cardin, Target Stories, και πάρα πολλές άλλες. Το σύνολο των παραπάνω εταιριών έχει επωφεληθεί αφάνταστα από τις συμβάσεις εργασίας με τις φυλακές. Ανάμεσα στα έτη 1980 – 1994, τα κέρδη σημείωσαν αύξηση από 392 εκατομμύρια δολάρια σε 1,3 δις. Οι φυλακισμένοι στις κρατικές φυλακές συνήθως λαμβάνουν το ελάχιστο ημερομίσθιο για τη δουλειά τους, αλλά όχι ολόκληρο. Στο Κολοράντο παίρνουν 2 δολάρια την ώρα, πολύ πιο κάτω από το κατώτερο ημερομίσθιο. Στις ιδιωτικές φυλακές τώρα παίρνουν 17 cents την ώρα για 6 ώρες δουλειά που σημαίνει ότι το μήνα ο μισθός τους είναι 20 δολάρια. Οι καλύτερα αμειβόμενοι βρίσκονται στη φυλακή του Tennessee που παίρνουν 50 cents την ώρα για όσους συγκεκριμένη εξειδίκευση και δουλεύουν σε πολύ απαιτητικές δουλείες. Οι γενικότερες συνθήκες είναι τόσο άσχημες που οι φυλακισμένοι θεωρούν την αμοιβή ικανοποιητική. Με τέτοια ημερομίσθια μπορούν να στέλνουν στα σπίτια τους, δουλεύοντας και υπερωρίες 200 – 300 δολάρια το μήνα.

Εξαιτίας τις εργασιακής εκμετάλλευσης των φυλακισμένων η Αμερική έχει γίνει ένας τόπος που μπορεί κάποιος να επενδύσει με μεγάλες πιθανότητες κέρδους. Επίσης αυτά τα ημερομίσθια ενισχύουν την Αμερικανική οικονομία γιατί μπορούν να συγκριθούν άνετα με αυτά που υπάρχουν στις χώρες τις Αφρικής. Υπάρχουν αρκετές περιπτώσεις εταιριών που έκλεισαν τα εργοστάσια τους και άνοιξαν ξανά κοντά σε φυλακές. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση ενός εργοστασίου στο Texas που απέλυσε 150 εργαζομένους και μετά έκανε συμβόλαιο με την ιδιωτική φυλακή Lockhart Texas Prison. Στην ίσια φυλακή φτιάχνονται κυκλώματα για την IBM και την Compaq.

Πολύ πρόσφατα ο διευθυντής των κρατικών φυλακών στο Oregon έκανε κάλεσμα στην Nike να κλείσει το εργοστάσιά της στην Ινδονησία και να γυρίσουν πίσω στην Αμερική. Συγκεκριμένα τα λόγια του ήταν: «Δεν θα έχετε καθόλου κόστη μεταφοράς, σας προσφέρουμε ανταγωνιστικά ημερομίσθια στη φυλακή μας».

Ιδιωτικές Φυλακές

Η ιδιωτικοποίηση των φυλακών στην Αμερική ξεκίνησε τη δεκαετία το 80, υπό προεδρίας Reagan και Bush αλλά κορυφώθηκε το 90 με τον Clinton. Αυτός ξεκίνησε ένα πρόγραμμα περικοπής κρατικών δαπανών στον τομέα της δικαιοσύνης με αποτέλεσμα να δημιουργηθούν πάρα πολλές ιδιωτικές φυλακές που προσέλαβαν ανειδίκευτους εργάτες αλλά παράλληλα ανέλαβαν το μεγάλο κόστος της δημιουργίας φυλακών με μεγάλη ασφάλεια.

Οι ιδιωτικές φυλακές αποτελούν το μεγαλύτερο κομμάτι της γενικότερης βιομηχανίας των φυλακών. Περίπου 18 εταιρίες φυλάσουν 10.000 κρατούμενους σε 27 πολιτείες. Οι δύο μεγαλύτερες από αυτές είναι η Correctional Corporation of America (CCA) και  Wackenhut οι οποίες ελέγχουν το 75% της αγοράς. Οι ιδιωτικές φυλακές λαμβάνουν ένα ποσό για κάθε φυλακισμένου που κρατούν, ανεξάρτητα από το κόστος που έχει η διαβίωσή του. Σύμφωνα με έναν πρώην διευθυντή ιδιωτικών φυλακών στην πολιτεία της Virginia «Το μυστικό για μικρό λειτουργικό κόστος είναι να έχεις το μικρότερι δυνατό αριθμό φυλάκων και το μεγαλύτερο δυνατό αριθμό φυλακισμένων». Η εταιρία CCA έχει μια πρότυπη φυλακή στην ίδια πολιτεία όπου 5 φύλακες ανά πρωινή βάρδια και 2 το βράδυ φυλάσσουν 750 φυλακισμένους. Σε αυτές τις φυλακές οι κρατούμενοι αμείβονται για την «καλή τους συμπεριφορά» αλλά για κάθε παράπτωμα αυτόματα η ποινή τους ανεβαίνει 30 ημέρες, πράγμα που σημαίνει περισσότερα κέρδη για την εταιρία. Σύμφωνα με μια μελέτη στις φυλακές του New Mexico που ανήκουν στην εταιρία CCA, βρέθηκε ότι οι φυλακισμένοι τιμωρούνται για διάφορα παραπτώματα σε ένα ποσοστό 8 φορές μεγαλύτερο από κάθε άλλη φυλακή.

Εισαγωγή και Εξαγωγή κρατουμένων

Τα κέρδη είναι τόσο μεγάλα για τις ιδιωτικές φυλακές που τώρα έχει αρχίσει μια καινούργια επιχείρηση. Η εισαγωγή κρατουμένων με μεγάλες ποινές. Αυτό αυτόματα σημαίνει ότι φιλοξενούνται άτομα τα οποία έχουν καταδικαστεί για κακουργήματα. Όταν κάποια στιγμή η κατάσταση είχε γίνει ανυπόφορη και κάποιος δικαστής στο Texas διέταξε την αποσυμφόρηση των φυλακών , η CCA ήρθε σε συμφωνία σε αστυνόμους σε φτωχά σημεία για το κτίσιμο καινούργιων φυλακών με αντάλλαγμα μέρος από τα κέρδη. Σε αυτά το επιχειρηματικό πλάνο συμμετείχαν και το υποστήριξαν τράπεζες και επενδυτές όπως η Merrill–Lynch, η Shearson–Lehman, η American Express. Το αποτέλεσμα ήταν να δημιουργηθούν σε όλο το Texas καινούργιες φυλακές. Ο κυβερνήτης της πολιτείας μόλις είδε ότι τα κέρδη για τις ιδιωτικές φυλακές είναι τόσα πολλά αμέσως απάντησε φτιάχνοντας καινούργιες κρατικές, με αποτέλεσμα να μειώσει τα κέρδη της CCA.

Τελειώνοντας μερικά χαρακτηριστικά στατιστικά

Το 97% των φυλακισμένων κρατούνται για με βίαια εγκλήματα. Πιστεύεται ότι από τους 623000 χιλιάδες κρατουμένους σε δημοτικές ή κρατικές φυλακές , οι μισοί είναι αθώοι για τα αδικήματα που κατηγορούνται. Από αυτούς οι περισσότεροι περιμένουν να δικαστούν. Τα 2/3 από το 1 εκατομμύρια κρατουμένους σε κρατικές φυλακές έχουν καταδικαστεί για πλημμελήματα. Το 67% από τα 2 εκατομμύρια που είναι ο συνολικός αριθμός των κρατουμένων χρειάζεται ψυχολογική υποστήριξη.