Μια λιτή ανακοίνωση στο http://barcelona.indymedia.org/newswire/display/369055/index.php στις 13 Απρίλη, πληροφορεί το θάνατο του ισπανού αναρχικού αγωνιστή και ιστορικού Diego Camacho, γνωστού ως Αμπέλ Παζ.
Γεννημένος στην Αλμερία το 1921, μετακόμισε με την οικογένειά του στη Βαρκελώνη το 1929. Το 1935 άρχισε να δουλεύει στην κλωστοϋφαντουργία και προσχώρησε στις γραμμές της Εθνικής Συνομοσπονδίας Εργασίας (CNT). Με το ξέσπασμα της Ισπανικής Επανάστασης εντάχθηκε αμέσως στη Φάλαγγα Ντουρρούτι. Όπως και στο μέτωπο της Αραγονίας, έτσι και στη Βαρκελώνη το 1937, βρέθηκε στην πρώτη γραμμή του πυρός. Μετά την πτώση της Καταλωνίας το Γενάρη του 1939, εξορίστηκε στη Γαλλία, όπου παρέμεινε έγκλειστος. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ‘40 πολέμησε τόσο στη γαλλική αντίσταση κατά του Χίτλερ όσο και στην ισπανική αντίσταση κατά του Φράνκο.
Πέρα όμως από τη δράση του υπήρξε και ένας σπουδαίος συγγραφέας πολλών έργων αναρχικής ιστορίας, εκ των οποίων το σημαντικότερο υπήρξε η βιογραφία του Μπουεναβεντούρα Ντουρρούτι, που μεταφράστηκε σε πολλές γλώσσες. Στα ελληνικά κυκλοφορεί το έργο του «Ντουρρούτι: η κοινωνική επανάσταση στην Ισπανία».
Ελάχιστο αφιέρωμα σαν δείγμα τιμής στη μνήμη του γενναίου αγωνιστή Αμπέλ Παζ, που σαν τον αγνό ιδεολόγο Ενζολορά των «Αθλίων» του Β. Ουγκώ «που έστεκε ορθός στην κορυφή του οδοφράγματος, με το τουφέκι στο χέρι» και έδωσε τη ζωή του για τη δημοκρατία που προσδωκούσε, έτσι και ο νεαρός Παζ της δεκαετίας του ‘30 ανάλωσε τη ζωή του στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια και στην απόλυτη κοινωνική δικαιοσύνη. Όπως απόλυτη θεωρούσε και τη δύναμη του ανθρώπινου λόγου να βρει την αναρχία και να την ορθώσει στη “μεγάλη προλεταριακή πρωτεύουσα”, τη Βαρκελώνη. Η Ισπανική Επανάσταση δεν θα παρέμενε για καιρό στο προσκήνιο της επικαιρότητας. Ο αγώνας όμως για ελευθερία θα παρέμενε για πάντα εν ισχύι.
Θα τον αποχαιρετήσουμε λοιπόν με το κεφάλι ψηλά ενθυμούμενοι τα λόγια του:
«Η επανάσταση είναι μια διαδικασία ακατάπαυστη, διαρκής, συμβαίνει κάθε μέρα στη ζωή που ζούμε. Η επανάσταση είναι κάτι που συμβαίνει στις σχέσεις σου με τους δικούς σου, στο πώς συμπεριφέρεσαι στο σύντροφο ή στη συντρόφισσά σου, στους φίλους σου και στην δουλειά σου. Στο πώς συμπεριφέρεσαι σ’ όλη σου τη ζωή με μια συνέχεια που σου επιτρέπει να φτιάχνεις τους δικούς σου χώρους και να τους ανοίγεις, να τους διευρύνεις επανακτώντας το έδαφος που σου έχει κλέψει η εξουσία. Να κατακτάς το δικό σου τρόπο ζωής, τη δικιά σου αντίληψη για την κοινωνική οργάνωση ενάντια σ’ αυτήν που θέλουν να σου επιβάλουν».
http://aixmi.wordpress.com/2009/04/14/%cf%86%cf%8c%cf%81%ce%bf%cf%82-%cf%84%ce%b9%ce%bc%ce%ae%cf%82-%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%bd-abel-paz/