Η δημοκρατία τους και οι μηχανισμοί της (δικαιοσύνη – αστυνομία- πολιτικοί) καθημερινά αποδεικνύουν το πραγματικό τους πρόσωπο. Τα πραγματικά δελτία ειδήσεων είναι αυτά που συμβαίνουν στο δρόμο. Η πραγματική τρομοκρατία και το χάος είναι αυτό που αναμεταδίδεται καθημερινά από τα καθεστωτικά μέσα. Αυτά, που δεν κάνουν τίποτε άλλο από το εξυπηρετούν συμφέροντα υμετέρων, προσπαθούν να μεταθέσουν ευθύνες για να καρπωθούν με οικονομικά ανταλλάγματα εκ των υστέρων ότι συμβαίνει. Κανένας δεν στέκεται στα πραγματικά περιστατικά. Όλοι προσπαθούν να βρουν δικαιολογίες και καταδίκες. Την ώρα που οι τηλεμαϊντανοί προσπαθούν να αποφασίσουν ποιος φταίει και βομβαρδίζουν τους τηλεθεατές με εικόνες βίας και καταστροφών, στο δρόμο, ο κόσμος εκφράζει την οργή του, συγκρούεται με τις δυνάμεις καταστολής και επιτίθεται στα σύμβολα της κρατικής αυθαιρεσίας, τα οποία συνεχίζουν το “έργο” τους με ζήλο παρά τη γενική κατακραυγή. Σπέρνουν τον πανικό και τον φόβο στην κοινωνία ρίχνοντας όλες τις ευθύνες σε κάποια άτομα που όπως λένε φορούν κουκούλες και καταστρέφουν τυφλά. Κανένας δεν λέει ότι αυτός είναι ο μοναδικός τρόπος προστασίας από τους κρατικούς δολοφόνους που σκοτώνουν εν ψυχρό ακόμα και 15χρονα παιδιά.

Οι καρεκλοκένταυροι ανταλλάσουν κατηγορίες για το ποιός καλύπτει και ποιος δεν καλύπτει τα επεισόδια. Μιλούν για ακυβερνησία και ανικανότητα προσώπων όχι θεσμών. Ψάχνουν πελάτες ακόμα και πάνω στο πτώμα ενός παιδιού. Αντιμετωπίζουν τον νεκρό σαν ένα προϊόν προς εκμετάλλευση και εμφανίζουν εαυτούς σαν σωτήρες. Η ξεφτίλα τους δεν έχει όρια. Το μοναδικό πράγμα που τους ενδιαφέρει είναι το τομάρι τους και η καρέκλα στην οποία θα καθίσουν για να κλέψουν και αυτοί με τη σειρά τους. Οι καλοθρεμμένοι πολιτικοί, λακέδες του συστήματος, έχουν σταματήσει να μιλάνε για το δολοφόνο και την ιδιότητά του και επικεντρώνονται στα επεισόδια και τις καταστροφές περιουσιών του “κοσμάκη”, δίνοντας εντολή στα ΜΑΤ να μη δείξουν έλεος. Δεν μπορούν να κρύψουν το αληθινό τους πρόσωπο ακόμη και αν το θέλουν.

Οι δικαστές περιμένουν υπομονετικά να κάνουν τη δουλεία τους και να κουκουλώσουν τα πραγματικά περιστατικά. Διορισμένοι εξυπηρετητές και δικαιολογητές της εξουσίας, απαλλάσσουν απροκάλυπτα τους δολοφόνους και σπεύδουν να τιμωρήσουν όλους αυτούς που απειλούν το δολοφονικά δημοκρατικό πολίτευμα του αίσχους. Υποτελείς εκτελούν εντολές. Εφαρμόζουν αδέκαστοι το νόμο. Ένα νόμο που έχουν ορίσει και ψηφίσει στα μέτρα τους οι προϊστάμενοι τους. Προκαλούν με αποφάσεις όπως αυτής της ζαρντινιέρας προτείνοντας επιεικέστερο κατηγορητήριο και απαλλάσσοντας κατηγορουμένους.

Την ίδια στιγμή που η εξουσία αμφιταλαντεύεται μεταξύ του δημοκρατικού της προσωπείου και της καταστολής, χιλιάδες νέοι φοιτητές, μαθητές, εργαζόμενοι, πολίτες, αντιδρούν, δηλώνουν πως δεν είμαστε αναλώσιμα προϊόντα του συστήματός σας. Πως δεν θα περάσει έτσι απλά και αυτή η δολοφονία όπως θα θέλατε. Είναι ζήτημα αξιοπρεπείας. Όταν υπάρχει νεκρός από τα πίτμπουλ της δημοκρατίας πρέπει να υπάρξει μια απάντηση. Μια απάντηση που δεν αρκείται στις υποσχέσεις περί “δικαιοσύνης” και στις δηλώσεις των κυβερνώντων περί απόδοσης ευθυνών. Δεν υπάρχουν μεμονωμένα περιστατικά, ούτε ατυχείς στιγμές όταν μιλάμε για κρατικές εν ψυχρώ δολοφονίες. Προφανώς οποιαδήποτε σιωπή είναι συνένοχη προς το φόνο.

Ο κόμπος έφτασε στο χτένι. Πάρτε το χαμπάρι, δεν είμαστε οι υπηρέτες κανενός.

Ένας θάνατος δε μπορεί να εξομοιωθεί με υλικές ζημιές. Δεν έχει τιμή, δεν είναι εμπόρευμα.  Στο δρόμο θα δώσουμε τις απαντήσεις.

Οργή και μίσος για όλα τα σκυλιά της εξουσίας. Φωτιά στα θεμέλια της δημοκρατίας που δολοφονεί και απειλεί καθημερινά.

cybrigade.org