Για άλλη μια φορά γινόμαστε μάρτυρες χρήσης βίας από ένα κράτος υπό το πρόσχημα της «προάσπισης κυριαρχικών δικαιωμάτων». Το ότι το κράτος αυτό είναι το ισραήλ έχει φυσικά τη σημασία του αλλά δεν αποτελεί καμία απολύτως εξαίρεση από το γενικό κανόνα και σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί δικαιολογία για τους υπόλοιπους το γεγονός ότι η χρήση βίας προέρχεται από τους συγκεκριμένους.

Δεν θα μπούμε στη διαδικασία γεωπολιτικών αναλύσεων για το που οφείλεται το χάος στην περιοχή ακριβώς γιατί τέτοιου είδους αναλύσεις κρύβουν μέσα τους τη δικαιολόγηση.

Ο πόλεμος για άλλη μια φορά χρησιμοποιείται νόμιμα. Αυτό δεν έχει προέρθει από μια σειρά «ατυχών γεγονότων». Μπορεί κανείς να ισχυριστεί ότι το συγκεκριμένο κράτος που χρησιμοποιεί υπέρ του δέοντος τη βία είναι τόσο ισχυρό που δεν μπορεί να πιεστεί από την υπόλοιπη διεθνή κοινότητα να σταματήσει; Όποιος το πιστεύει αυτό πρέπει να είναι τουλάχιστον αφελής. Η κύρια υποστήριξη των συγκεκριμένων από πού προέρχεται; Από τη δύση και συγκεκριμένα από τις ηνωμένες πολιτείες. Από την άλλη οι ευρωπαίοι κάνοντας επίδειξη του πολιτισμού και της ευρωπαϊκής κουλτούρας συνιστούν απλά ψυχραιμία και αυτοσυγκράτηση. Τη συμβαίνει στην ανατολή; Η ιαπωνία ανέκαθεν μετά το β΄ παγκόσμιο πόλεμο δεν ασχολείται με αυτά τα θέματα – δεν είναι της στιγμής να αναλύσουμε το γιατί – και η κίνα, καταδίκασε μεν τη χρήση βίας και ζήτησε τον τερματισμό των συγκρούσεων αλλά την ίδια στιγμή αποφάσισε πολεμικά της πλοία να αποπλεύσουν σαν συνοδεία εμπορικών με εντολή η αποστολή να εκπληρωθεί με κάθε τρόπο (εδώ δεν υπάρχει υπονοούμενο). Η ρωσία από την άλλη τη μπορεί να προσθέσει στην όλη κατάσταση από τη στιγμή που τα όπλα της καπνίζουν ακόμη από την εισβολή στην γεωργία. Κάπου εδώ τελειώνει η ιστορία. Τα χέρια όλων είναι λερωμένα και κανένας δεν μπορεί να επιβάλει τίποτα από τη στιγμή που όλοι χρησιμοποιούν την ίδια λογική. Τη λογική της χρήσης νόμιμης βίας.

Στη χώρα μας είδαμε πολύ πρόσφατα τη σημαίνει αυτό. Το μικροεπίπεδο που βιώσαμε, έχει τώρα μεταφερθεί στο διεθνές περιβάλλον. Δεν πρόκειται  σε καμία περίπτωση για την επιβεβαίωση του νόμου του ισχυρού. Ένα κράτος ανεξάρτητα από μέγεθος, θέση, και οτιδήποτε άλλο είναι νομιμοποιημένο να χρησιμοποιεί βία εναντίων οποιουδήποτε είτε στο εσωτερικό είτε στο εξωτερικό. Υπάρχουν διεθνείς κανόνες πάντοτε αλλά και τόσα άλλα προσχήματα για την αποφυγή τους. Εξάλλου οι κανόνες αυτοί έχουν φτιαχτεί ,για άλλη μια φορά , από αυτούς που έχουν σαν σκοπό να τους αγνοήσουν. Ο ρόλος όλων των διεθνών οργανισμών είναι καθαρά διακοσμητικός από τη μία και από την άλλη δίνει το οποιοδήποτε άλλοθι χρειαστεί. Σε κάθε περίπτωση βλέπουμε ότι οι διεθνείς οργανισμοί μόνο οικονομική υπόσταση μπορούν να έχουν, και προς αυτή την κατεύθυνση λειτουργούν.

Τι κι αν όλοι αυτοί προεκλογικά , μετεκλογικά κάνουν το σταυρό τους ή τη μετάνοια τους προς κάθε θεό, ζητώντας «βοήθεια», «καθοδήγηση» ή άλλα μεταφυσικά πράγματα. Όταν έρχεται η στιγμή της αλήθειας , ξεχνούν τα πάντα μια και μετά θα μπορέσουν να εξομολογηθούν και να συγχωρεθούν.

Είτε η κρατική βία στρέφεται προς τα έξω είτε προς τα μέσα το αποτέλεσμα, οι συνέπειες, και τα αίτια είναι πάντα τα ίδια. Εκμετάλλευση, καταστροφή, κέρδος για κάποιους.

Τα «σύνορα», αυτή τη φορά τα γεωγραφικά, γίνονται η αφορμή για μια ακόμη καταστροφή. Ένας ακόμη επιβεβλημένος διαχωρισμός από θρησκευτικά προερχόμενους ορίζοντες με έντονο το ταξικό στοιχείο, αποτελεί αιτία αποσυσπείρωσης. Τι άλλο από μίσος και οργή μπορεί να γεννηθεί από τέτοιου είδους συμπεριφορές.

Αυτή τη φορά δεν θα είναι οι περιουσίες που θα προβληθούν για να κάμψουν της αντιστάσεις της «κοινής γνώμης» αυτή τη φορά θα είναι το επιχείρημα της τρομολαγνείας, ότι θα μπορούσε να συμβεί και στο δικό μας κράτος. Η δημιουργία και η κατασκευή του «κακού» – εχθρού είναι μια ολόκληρη θεωρία. Δυστυχώς όμως και αυτή δεν είναι τίποτε άλλο από μια κοινωνική κατασκευή προκειμένου να υπάρχει κοινός αποπροσανατολισμός από το πραγματικό πρόβλημα.

Αυτό που συμβαίνει στη γάζα δεν είναι ανθρωπιστικό πρόβλημα, είναι το πρόβλημα της κρατικής ύπαρξης και ότι αυτή υπερασπίζεται.

Τι ποιο απαίσια εικόνα από ένα πτώμα τυλιγμένο με μία σημαία.