Είναι πολλές φορές να αναρωτιέται κάποιος αν όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω του είναι το φυσιολογικό ή το παράλογο.

Έχει περάσει περισσότερο από ένας μήνας από το γεγονός της δολοφονίας του Αλέξη Γρηγορόπουλου και το ίδιο διάστημα από της μεγαλύτερες ταραχές που έχει γνωρίσει η χώρα και όχι μόνο. Αν και άργησαν λίγο, συμφώνησαν όλοι ότι πρόκειται για μια γενικευμένη εξέγερση. Μια εξέγερση που προσπάθησαν να την συστηματοποιήσουν λέγοντας ότι είχε σαν αφορμή την δολοφονία και ότι τα πραγματικά αίτια είναι η οικονομική πολιτική και η ανέχεια που επικρατεί. Το όλο μπερδεύτηκε ακόμη περισσότερο με την γενιά των 700 ευρώ, με τα προβλήματα στην παιδεία το επίπεδο της δημοκρατίας που έχουμε, με το ζήτημα του ασύλου, τη λειτουργία των θεσμών, την δικαιοσύνη και πάρα πολλά πράγματα ή ιδέες – ιδεοληψίες. Και φυσικά δεν πρέπει να ξεχάσουμε τους κουκουλοφόρους και το μεγάλο πρόβλημα της τρομοκρατίας. Ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Τι κατάφερε να πετύχει σε ευρεία κλίμακα όλο αυτό που έγινε;

Η εύκολη απάντηση είναι ότι το κόμμα της αντιπολίτευσης κατάφερε να είναι σε όλες τις δημοσκοπήσεις μπροστά γιατί εκμεταλλεύτηκε πολιτικά την όλη κατάσταση, τα κόμματα της αριστεράς κατάφεραν να τσακωθούν και αυτά για άλλη μια φορά με απώτερο στόχο την εκλογική αναμέτρηση και την καταδίκη ή μη των όσων συνέβησαν (πρόκειται να συμβούν).

Θεσμοί όπως οι αστυνομία αφού πρώτα αμφισβητήθηκαν από όλους τους θεσμικούς ψευδοεισαγγελείς (δημοσιογράφους), τώρα πλέον ανακτούν την αίγλη τους γιατί πάνω από όλα είναι και αυτοί άνθρωποι. Δεν είναι τίποτε άλλο και αυτοί από εργαζόμενους και μάλιστα υποαμοιβώμενους. Και το σημαντικότερο , όλοι πλέον ανασκουμπώνονται με αφορμή την επίθεση από την Επαναστατική Οργάνωση Επαναστατικός Αγώνας σε αστυνομικούς προσπαθώντας να ανασκευάσουν ότι είχαν πει μέχρι τώρα μήπως και τους κατηγορήσουν ότι με τα λόγια τους ωθούν ή δικαιολογούν τέτοιου είδους ενέργειες. Και φυσικά ο λαγός που βγήκε από το καπέλο προκειμένου όλα να γίνουν ακόμη πιο ακατανόητα και ακόμη πιο μπερδεμένα ήταν ο ανασχηματισμός της κυβέρνησης ο οποίος σε ένα ποσοστό 65% εκτιμήθηκε θετικά από της κοινή γνώμη. Κάποιοι πιο ψύχραιμοι θα πουν ότι δεν είναι μόνο τα παραπάνω. Ότι δόθηκε η αφορμή για να ανοίξει μια μεγάλη κουβέντα περί δημοκρατίας, περί ασφάλειας περί ποιότητας της δημοκρατίας.

Που βρισκόμαστε τώρα. Ποιος συζητά ακόμη για ότι συνέβηκε; Μάλλον κανείς. Τι συμβαίνει άραγε. Είναι τέτοια η σαπίλα ή καλύτερα η απογοήτευση του κόσμου που εσκεμμένα απωθεί από τη μνήμη του οτιδήποτε μπορεί να του ταράξει το σύμπαν όπως αυτός το έχει πλασματικά φανταστεί. Είναι τέτοια η γνωστική ασυμφωνία που η κοινωνία έχει αλλοιωθεί σε τέτοιο βαθμό ώστε να υπερασπίζουμε τα πράγματα που μας καταπιέζουν;

Η ψυχραιμία που όλοι ζητήσουν να φώναζαν επιτακτικά φαίνεται ότι δεν είναι καθόλου αθώα. Η ψυχραιμία για την οποία ικέτευσαν ήταν μέρος ενός σχεδίου προκειμένου να ανασυνταχθούν οι εσωτερικές σκέψεις για “την δική μας περιουσία” , για “το πόσο θα συνεχιστεί αυτό”, “εντάξει φτάνει, πήραν το μάθημά τους”, “για την μέτρηση εξωτερίκευσης οργής”.

Όσο και να δείχνεις σε κάποιον πράγματα εάν αυτός δεν θέλει να τα δεί δεν πρόκειται να στρέψει το βλέμμα του ποτέ.

Η κατάσταση μαζικής ύπνωσης θα συνεχίζει να υπάρχει όσο κάποιοι θέλουν να προωθούν την κοινή γνώμη. Όσο κάποιοι θα θέλουν να μιλούν σαν εμάς για εμάς, για όλους. Όσο κάποιοι θέλουν να μας πείσουν ότι μόνο έτσι μπορεί να γίνει. Όσοι αποκυρήσουν την βία αλλά την ίδια στιγμή θέλουν τον πόλεμο για εθνικά συμφέροντα. Όσοι πιστεύουν στην πατρίδα αλλά σπούδασαν στο εξωτερικό. Όσοι πιστεύουν στην συγχώρεση από κάτι που δεν υπάρχει. Όσοι προσπαθούν να μας πείσουν για μια γαλήνη μετά θάνατο και για μια ανταμοιβή σε έναν άλλο κόσμο. Όσοι προσπαθούν όλη τους τη ζωή να αγοράσουν ένα σπίτι ή ένα αυτοκίνητο. Μια πολυκατοικία ή ένα κότερο.

Η ηρεμία που θέλετε δεν πρόκειται να έρθει ποτέ. Ποτέ όσο περνάει από το δικό μας μυαλό και από το δικό μας χέρι. Αυτό που εσείς λέτε καταστροφή περιουσίας εμείς το λέμε ελευθερία. Αυτό που εσείς το λέτε ανομία εμείς το λέμε ξανά ελευθερία. Αυτό που λέτε εσείς αθεΐα εμείς το λέμε για άλλη μια φορά ελευθερία. Όσα εσείς υπερασπίζεται είναiι τα δεσμά σας. Όσα εμείς καταστρέφουμε είναι η ελευθερία μας, η ελευθερία σας ή ελευθερία όλων.