29 Απριλίου σήμερα. Σχεδόν τέσσερις μήνες μετά την εξέγερση του Δεκέμβρη. Δεν είναι καθόλου λίγες τόσο οι έντυπες αναλύσεις που ακολούθησαν όσο και οι διάφορες προφορικές συζητήσεις σε μέσα μαζικής ενημέρωσης αμέσως μετά. Άλλες περιστράφηκαν γύρω από τη θεωρία του μεμονωμένου συμβάντος και αναφερόντουσαν στην αστυνομική συμπεριφορά , άλλες στην εκδήλωση και διάχυση ενός σωρευμένου θυμού και άλλες , οι περισσότερες , γύρω από την χαμένη περιουσία ευυπόληπτων πολιτών.

Σε όλες σχεδόν τις συζητήσεις συμμετείχαν μέλη των κομμάτων που υπάρχουν σήμερα στη βουλή και σε μερικές περιπτώσεις και πολιτευτές, όπως συνηθίζουμε να τους λένε, από το πολιτικό φάσμα που δεν βρίσκονται στο κοινοβούλιο, αλλά έχει μια κάποια κοινωνική απήχηση. Σε καμία συζήτηση προφορική δεν συμμετείχε κάποιος από τους φερόμενους “ηθικούς” ή “φυσικούς” αυτουργούς των επεισοδίων. Μερικά κείμενα κατάφεραν να ψελλίσουν αντίθετη άποψη αλλά σε έντυπα που το αναγνωστικό κοινό είτε είναι περιορισμένο είτε έτσι κι αλλιώς συμφωνεί.

Ακούστηκαν και γράφτηκαν πάρα πολλές κατηγορίες τόσο για την αστυνομία όσο και για το γενικότερο πολιτικό σύστημα. Πως πρέπει να αλλάξει για να καταλάβει και να αφουγκραστεί – αγαπημένη έκφραση – τους νέους.

Πράγματι, η κυβέρνηση μετά από απαίτηση όλου του πολιτικού κόσμου ακόμα και αυτών που σχεδόν αναγκάστηκαν να καταδικάσουν τα γεγονότα, πήρε δραστικά μέτρα. Ποιά είναι αυτά, ομάδα δέλτα (καμία σχέση με τη γαλακτοβιομηχανία), ποινικοποίηση της κουκούλας και… αυτά.

Αξίζει να σημειωθεί ότι και τα δύο αυτά μέτρα, τέθηκαν σε εφαρμογή μετά από κάποια επεισόδια στο κολωνάκι. Άρα έχουμε και δύο σταθμά όσο αφορά το χρόνο αντίδρασης. Και κάτι άλλο ακόμη, η κυβέρνηση πολύ πρόθυμα πλήρωσε για την αποκατάσταση όλων των ζημιών στο κολωνάκι ενώ πριν από κάποιους μήνες μιλούσε για έλλειψη χρημάτων όσο αφορά τα χαμηλότερα κοινωνικά στρώματα. Επιχείρημα μικροπολιτικής , μπορεί να πει κάποιος. Όχι , γιατί είναι ένα πάρα πολύ χαρακτηριστικό παράδειγμα της συμπεριφοράς του φαίνεστε, όχι του είναι, που είναι χαρακτηριστική για όλο των πολιτικό κόσμο.

Τι συμβαίνει τώρα; Και σήμερα γίνονται πάρα πολλές συζητήσεις προφορικές, όπως επίσης εκφράζονται και πάρα πολλές γνώμες σε έντυπα. Ποιό είναι το θέμα τώρα. Μα φυσικά οι επερχόμενες εκλογές για την ευρωβουλή και ίσως για εθνικές. Κανένας δεν λέει κουβέντα για ότι έγινε λίγους μήνες πριν. Ποιά είναι τα σημεία ενδιαφέροντος. Τι άλλο. Τα σκάνδαλα.

Siemens, Βατοπαίδι, περίπτωση Παυλίδη (βλέπε άγονες γραμμές), Εξοπλιστικά, Μεβγάλ (μονοπώλια).

Ποιό είναι το ηθικό δίδαγμα. Κανένας δεν έχει συνειδητοποιήσει τίποτα για το Δεκέμβρη. Τα κόμματα εξουσίας έχουν αναλωθεί σε ένα αγώνα ξεφωνήματος το ένα προς το άλλο διεκδικώντας δάφνες περισσότερης καθαρότητας. Τα κόμματα της αριστεράς….διαγωνίζονται πιο θα βγει τρίτο. Το ΚΚΕ άρχισε με καταγγελίες περί συγκάλυψης και χαϊδέματος αυτιών, ο ΣΥΡΙΖΑ έχοντας συμπτώματα υψοφοβίας από τα ψηλά στα χαμηλά έχει στραφεί σε εσωτερικές εκκαθαρίσεις προκειμένου το “τρελό” αγόρι τσίπρας να μην δέχεται αμφισβήτηση από το εσωτερικό. Τέλος το καινούργιο φρούτο , οι οικολόγοι πράσινοι, οι οποίοι έχουν σαν δεξαμενή ψηφοφόρων τη δεξιά. Το ότι το ΚΚΕ τους κατηγορεί για εμπόρους ναρκωτικών δίνει ένα ενδιαφέρον στην περίπτωσή τους πάντως.

Τα πάντα έχουν ξεχαστεί και όλοι έχουν γυρίσει σε κανονικούς ρυθμούς. Στο ποίος θα κάτσει στην καρέκλα δηλαδή. Ίσως να σκέφτονται: εντάξει εκτονώθηκαν, άρα έχουμε περιθώριο και για άλλα πολλά… Κουβεντιάσαμε γι αυτά που συνέβησαν , έχουμε και άλλες δουλειές τώρα.

Η εργασιακή εκμετάλλευση και εκβιασμοί, ατυχήματα, απόπειρες δολοφονίας, η αστυνομική βαρβαρότητα,οι καταλήψεις, ο ρατσισμός αποτελούν παρελθόν. Μάλλον για το αστικό σύστημα όλα τα παραπάνω αποτελούν έννοιες που συνδέονται με μεμονωμένα περιστατικά που μπορούν να αντιμετωπιστούν με αποζημιώσεις και ποινικοποιήσεις ενώ οι υποθέσεις διαφθοράς είναι αντικείμενα εκλογικής εκμετάλλευσης. Η ευθύνη για τα πρώτες έννοιες με ευκολία μεταφέρθηκε στην κοινωνία και στην ανοχή που δείχνει. Όλα τα υπόλοιπα όμως θέλουν λεπτούς πολιτικούς χειρισμούς γιατί έχουν να κάνουν με την εξουσία και η κοινωνία δεν μπορεί να τα διαχειριστεί. Μπλέκουμε και τη δικαστική εξουσία στη μέση και όλα είναι μια χαρά.

Όσο περνάει ο καιρός και πλησιάζουμε περισσότερο στις εκλογές τα πάντα θα περιστρέφονται γύρω από τα σκάνδαλα και για το ποιός μπορεί να διαχειριστεί το δημόσιο χρήμα καλύτερα. Σε ελεύθερη μετάφραση αυτό σημαίνει ποιός μπορεί να κλέψει χωρίς να δώσει και πολλές αφορμές.

Όσο για την κοινή γνώμη… καλοκαίρι πλησιάζει, να μην αρχίσει να οργανώνει τις διακοπές της; Αρκετά εκφράστηκε…