Σήμερα τα ξημερώματα παρουσιάστηκε σε ένα από τους μεγαλύτερους ιδιωτικούς τηλεοπτικούς σταθμούς άλλη μία δημοσκόπηση που αφορούσε της ευρωεκλογές. Το αξιοσημείωτο σε αυτή ήταν ότι το κόμμα των οικολόγων πράσινων από το πουθενά εμφανίστηκε να είναι τέταρτο με ελάχιστη διαφορά από το τρίτο κκε. Σε κανένα panel σε οποιοδήποτε τηλεοπτικό ή ραδιοφωνικό σταθμό ο οποίος ασχολείται με τις εκλογές δεν υπάρχει αντιπρόσωπος του παραπάνω κόμματος.

Πως είναι δυνατόν κάποιοι να επιλέγουν κάτι χωρίς αυτό να έχει προσωποποιηθεί; Είναι ένα δείγμα της εποχής ότι τελείωσαν οι ηγέτες ή μήπως είναι κάτι άλλο; Από πού μαθαίνει όλος αυτός ο κόσμος τις θέσεις και τις απόψεις αυτού του «πράσινου» κόμματος; Σε καμία περίπτωση δεν απαξιώνουμε τις εναλλακτικές πηγές πληροφόρησης όπως είναι τα έντυπα ή το internet.Παρόλα αυτά στις μεν εφημερίδες η εκπροσώπηση είναι είτε πάρα πολύ μικρή είτε ανύπαρκτη είτε σε εξειδικευμένα έντυπα στα οποία δεν έχει πρόσβαση πολύς κόσμος. Στο δε internet είναι επαρκείς η παρουσία του συγκεκριμένου κόμματος αλλά με τα στοιχεία που υπάρχουν πρώτον για την προσβασιμότητα των ελλήνων σε αυτό και δεύτερον την ηλικιακή σύνθεση των ψηφοφόρων δεν δικαιολογείται ένα τέτοιο ποσοστό.

Το κόμμα των σημερινών «οικολόγων» πράσινων είναι ένα αμάγαλμα των παλιών οικολόγων εναλλακτικών που είχαν κερδίσει έδρα σε προηγούμενες εκλογές και κάποιων νεόκοπων απολιτίκ οικοεκσυγχρονιστών. Όποιος θυμάται το κόμμα των οικολόγων εναλλακτικών είχε ένα σαφή αριστερό προσανατολισμό. Σήμερα αυτό το απρόσωπο κόμμα εκμεταλλευόμενο τη χρονική συγκυρία όπου το ζήτημα της προστασίας του περιβάλλοντος έχει γίνει αντικείμενο εκτεταμένων συζητήσεων, μη έχοντας κανένα δισταγμό να παραδέχεται ότι είναι διατεθειμένο να συνεργαστεί με το οποιοδήποτε πρώτο κόμμα βρίσκεται να πρωταγωνιστεί στο πολιτικό σκηνικό.

Δεν είναι μόνο αυτό, αυτή η ανυπαρξία εκπροσώπησης, όταν αντίθετα από όλα τα άλλα κόμματα ακούγονται συνέχεια ονόματα που εμπλέκονται σε σκάνδαλα , λειτουργεί ευεργετικά. Οι ίδιοι λένε , ότι καλύτερα να μην εμφανιζόμαστε και πάρα πολύ, μια και η αυξανόμενη έκθεση στα μέσα μαζικής ενημέρωσης αυξάνει τον κίνδυνο απομυθοποίησης γεωμετρικά σε σχέση με τη δημοσιότητα. Αν το μεταφράσουμε αυτό , θα μπορούσαμε να πούμε ότι λένε «ας αφήσουμε τους άλλους να πιστεύουν για εμάς ότι οι ίδιοι θέλουν». Και αυτό γίνεται γιατί η εκλογική βάση των οικολόγων δεν έχει τον παραμικρή ιδεολογική διύλιση. Λειτουργούν σαν μια πράσινη δεξαμενή, που δέχεται τα πάντα και από παντού χωρίς κανένα πρόβλημα.

Πως γίνεται αυτό; Πολύ απλά, οι συγκεκριμένοι αυτό που κάνουν είναι να προσφέρουν λύση μόνο στο συγκεκριμένο πρόβλημα, αυτό της προστασίας του περιβάλλοντος. Ψελλίζουν κάποια ελάχιστα πράγματα όσο αφορά την οικονομική πολιτική και μέχρι εκεί. Αποσπασματικά τους βλέπουμε να υποστηρίζουν δράσεις όπως είναι το αντιαπαγορευτικό φεστιβάλ ή να εμφανίζονται σαν μάρτυρες υπεράσπισης σε δίκες αντιρρησιών συνείδησης, αλλά αυτά είναι τα αριστερά κατάλοιπα τους και αφορούν περισσότερο προσωπικές πρωτοβουλίες παρά συντεταγμένες κομματικές δράσεις.

Ο κόσμος προφανώς και δεν ενδιαφέρεται να μάθει κάτι περισσότερο για αυτούς. Όπως , τα υπόλοιπα προβεβλημένα κόμματα αποτελούν και συστήνουν επιλογές χωρίς οι ψηφοφόροι πλέον να έχουν καθαρή ιδεολογική προέλευση , πλην του κκε, έτσι και το κόμμα των οικολόγων πράσινων διεκδικεί μερίδιο από αυτή την πίτα.

Τι θα γινόταν αν στο αστικό σύστημα εκλογής αντιπροσώπων τα άκυρα έπαιζαν πραγματικά ουσιαστικό ρόλο; Αν το άκυρο ή η αποχή αποτελούσε μια πραγματική και μετρήσιμη επιλογή; Αν δεν υπήρχε όλη αυτή η προπαγάνδα περί χαμένης ψήφου; Όλη αυτή η φιλολογία του συστήματος περί εκπροσώπησης;

Ο κάθε ένας που επιλέγει να διεκδικήσει εξουσία μέσω της ψήφου θέλοντας να γίνει εκπρόσωπος του ελληνικού λαού σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί εναλλακτική επιλογή. Είναι ακόμη ένας πολιτικάντης που το όνομά του δεν θα αργήσει να εμπλακεί σε καταστάσεις που έχουν να κάνουν με την νομή της εξουσίας. Η πραγματική έξοδος από το αστικό περιβάλλον δεν είναι καμία εκλογική επιλογή όσο και αν φαίνεται ότι αυτή είναι αποστασιοποιημένη. Από τη στιγμή που αποδέχεται τους όρους του συστήματος και πηγαίνει σύμφωνα με το ρεύμα δεν έχει να προσφέρει τίποτε περισσότερο από τους ήδη υπάρχοντες. Το πρόβλημα δεν είναι στην απόχρωση. Μπλέ, Πράσινο Κόκκινο, Ροζ αλλά στο χρώμα. Και κανείς από όλους αυτούς δεν λέει ότι όλες οι επιλογές βρίσκονται στην ίδια παλέτα, ότι όλοι δεν είναι τίποτε άλλο από αποχρώσεις.

Όταν έρθει η στιγμή της κρίσης από όπου και αν προέρχεται ο κάθε αντιπρόσωπος του λαού παίζει το ρόλο του μια χαρά χωρίς κανένα ενδοιασμό. Τα παραδείγματα είναι τόσα πολλά που δεν αξίζει τον κόπο να τα αναφέρουμε. Όλοι οι καρεκλοκένταυροι έχουν τους ίδιους σκοπούς και τους ίδιους στόχους. Όλοι οι χαρτογιακάδες νοιάζονται αποκλειστικά και μόνο για την δική τους εξυπηρετήσει και για την αναπαραγωγή του συστήματος που τους ανέδειξε. Κανένας τους δεν λέει ότι είναι εναντίων της εξουσίας ή εναντίων όλων των κατασταλτικών μηχανισμών του κράτους γιατί ξέρει πάρα πολύ καλά ότι αν χρειαστεί να υπερασπίσει τα δικά του συμφέροντα θα τους χρησιμοποιήσει. Και αν κάποιοι περιοδικά φαίνονται να ψελλίζουν κάποιες φωνές αντίδρασης , αυτό το κάνουν με μοναδικό σκοπό την εκλογική παραπλάνηση.

Και για να τελειώσουμε κάπως όπως ξεκινήσαμε , παραθέτουμε ένα από τα συνθήματα του Δεκέμβρη

« Ή με τις Γραβάτες ή με τις Κουκούλες » “κύριοι”.