Η προεκλογική περίοδος έχει φτάσει στο απόγειό της και μαζί με αυτή, οι μηχανισμοί που λέγονται πολιτικά κόμματα έχουν ξεδιπλώσει όλο τους το ταλέντο προκειμένου να προσελκύσουν την εκλογική τους πελατεία.

Στην περίπτωση των εκλογών όμως η έννοια του marketing έχει λάβει εντελώς διαφορετικές διαστάσεις από αυτή που έχουμε συνηθίσει σε κανονικές συνθήκες προώθησης ενός προϊόντος. Αυτό που προσπαθούν να καταδείξουν οι διαφημιστές στην περίπτωση των εκλογών είναι ποιος από τους πελάτες τους είναι λιγότερο χειρότερος ή ότι ο αντίπαλος έχει απίστευτα πολλά μειονεκτήματα. Γίνεται δηλαδή ένας συνεχής αγώνας να αναδείξουν ελαττώματα, φαινόμενα κακοδιαχείρισης, κακής διοίκησης, αλαζονείας και διάφορα άλλα που πολλές φορές εστιάζουν και σε προσωπικό επίπεδο.

Ακόμη και τα κόμματα της αριστεράς που υποτίθεται ότι έρχονται σε σύγκρουση με το ισχύον μπαίνουν στην ίδια λογική.

Κανείς τους δεν αμφισβητεί τον πυρήνα. Κανένας δεν αμφισβητεί την ουσία και το περιεχόμενο του συστήματος. Είναι η έμμεση παραδοχή της συνέχειας αυτού που λέγεται αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία και την υπηρετούν πιστά όλοι χωρίς καμία εξαίρεση.

Αυτό που κάνει ιδιαίτερη εντύπωση είναι ότι έχει γίνει μια πανστρατιά προσέλκυσης του κοινού στις κάλπες από όλους τους κομματικούς μηχανισμούς. Σε καμία περίπτωση δεν δέχονται την αποχή ή το άκυρο σαν στάση με πολιτικό περιεχόμενο. Μια πρακτική όμως που ουκ ολίγες φορές όλα τα κόμματα όταν βρίσκονται στους βασιλικούς σταύλους ή αλλιώς στο μπουρδέλο που λέγεται βουλή, υιοθετούν και μάλιστα υπεραμύνονται.

Γιατί το να φεύγεις από μια ψηφοφορία στη βουλή είναι αποδεκτό και μάλιστα πολλές φορές προβάλλεται και ως “υπεύθυνη” στάση, ενώ το να απέχεις από τις εκλογές θεωρείται προδοσία και ανευθυνότητα. Το παράδοξο είναι ότι οι ίδιοι οι πολιτικοί αναδεικνύουν σαν επιχείρημα υπέρ της συμμετοχής το εξής ερώτημα : “Θέλετε να αποφασίζουν για εσάς οι μειοψηφίες; Θέλετε να είστε απόντες από αποφάσεις που σας αφορούν;”

Συγγνώμη, αλλά και τα δύο ερωτήματα που απευθύνουν δεν είναι ο πυρήνας του αντιπροσωπευτικού συστήματος;

Όλοι αυτοί οι καραγκιόζηδες τη ρόλο έχουν από τη στιγμή που εκλεγούν; Να αποφασίζουν εξ ονόματος άλλων. Αυτό που θέλουν είναι η μέγιστη δυνατή νομιμοποίηση ποσοτικά αλλά όσο αφορά το ποιοτικό στοιχείο που είναι η διαδικασία δεν αμφισβητείται από κανένα.

Αποχή και εκλογική απεργία είναι στάση. Είναι επιλογή απεγκλωβισμού από μανιχαϊστικές λογικές κομματικού ανταγωνισμού. Απόρριψη της διαδικασίας είναι συνειδητή επιλογή με θετικό περιεχόμενο που έχει αναφορά στην αντίδραση. Μια αντίδραση που διαχέεται στο δρόμο και στην έμπρακτη αλληλεγγύη. Είναι απεγκλωβισμός από την έννοια της κοινής γνώμης , του νομοταγή ψηφοφόρου, του συμμέτοχου στην εξουσία.