Το βήμα από τον άνθρωπο στον υπεράνθρωπο είναι το βήμα της υπερβάσης του ενστίκτου της αυτοσυντήρησης. Ο φόβος του θανάτου και η ανασφάλεια που δημιουργεί, λειτουργεί ως ανάχωμα για την πράξη και οδηγεί τους ανθρώπους στην επιθυμία για ήσυχη ζωή. Αυτή η μερίδα του κόσμου θα σχηματίσει τον όχλο που θα στέκεται αμέτοχος να κοιτάξει τον σχοινοβάτη στην προσπάθεια του να υπερβεί τον άνθρωπο.

Αυτός ο χυλός είναι οι θεατές, ο παρατηρών λόγος είναι ανίκανος να διεισδύσει στις βαθύτερες λειτουργίες του γίγνεσθαι και με αυτόν τον τρόπο επειδή είναι μονομερής είναι και αναληθής.

Αντίθετα ο σχοινοβάτης είναι η προσπάθεια να νικηθεί αυτή η επιθυμία της ήσυχης ζωής. Για αυτό ο σχοινοβάτης με το που ξεκάνει το πρώτο βήμα ξέρει ότι πλέον δεν υπάρχει γυρισμός. Το τέλος της διαδρομής είναι ο υπεράνθρωπος. Αν δεν το καταφέρει θα γκρεμιστεί κάτω από το ίδιο του το είναι.

Ο όχλος δεν έχει αλλάξει ιδιοσυγκρασία από την εποχή του Νίτσε μέχρι σήμερα. Παραμένει το ίδιο άβουλο κοινωνικό υποκείμενο που ήταν τότε. Το αν αυτοί είναι ψηφοφόροι, θεατές, καταναλωτές ή οτιδήποτε άλλο δεν αναιρεί το γεγονός ότι αυτή είναι η  συνήθης κοινωνική κατηγορία αυτών που κοιτούν  τη δουλίτσα τους.

Ο σχοινοβάτης πλέον είναι δύσκολο να βρεθεί. Το σύστημα που οδεύει να είναι ολοκληρωτικό όσον αφόρα τους μηχανισμούς αφομοίωσης που έχει στη διάθεση του έχει καταβροχθίσει αυτό το υποκείμενο. Οι ριζοσπαστικές ομάδες έχουν γίνει απολιθώματα τα οποία αναμασάνε παλαιοχριστιανικά συνθήματα!

Το θέμα παραμένει  πως αυτή η πτώση του σχοινοβάτη χαρακτηρίζει και τη σημερινή έκπτωση της κοινωνίας…

Η κοινωνία έχει μετατραπεί σε θεατές και τα ριζοσπαστικά κινήματα σε αποτυχημένους  επίδοξους Μεσσίες. Ζούμε ένα θέατρο παραλόγου καθώς η βαρβαρότητα τριγύρω μας ολοένα και δυναμώνει…

Αυτός είναι ο λόγος ίσως που ο κάθε Δεκέμβρης  βρίσκει τα κινήματα έκπληκτα και ανήμπορα να αντιδράσουν. Εκ των ύστερων όλοι θα διεκδικήσουν ότι η εξέργεση ήταν δίκια τους «δουλεία». Πάραυτα  αυτό καταδεικνύει ότι ο τρόπος αντίληψης του κοινωνικού γίγνεσθαι από τα ριζοσπαστικά κομμάτια κάπου «χάνει νερά». Μόνο η συνήθης αντίδραση των επαναστατών δεν είναι ότι κάπου η θεωρία τους μπάζει, αλλά  ότι όλη η κοινωνία είναι ανήμπορο θύμα το όποιο δε μπορεί να δει την αλήθεια. Μεταξύ του συνδρόμου του μεσσία και του ηρώα πολλές φόρες, πολλά ριζοσπαστικά κομμάτια  καταλήγουν να είναι στο  ίδιο κοινό με αυτούς που αναμένουν το σχοινοβάτη να λυγίσει και να πέσει…

ΥΓ1 Ο υπεράνθρωπος είναι μια παρεξηγημένη έννοια. Ο υπεράνθρωπος σημαίνει το ξεπέρασμα του ανθρώπου. Προφανώς όσοι μιλάνε για ουτοπίες δεν εννοούν για τον σημερινό άνθρωπο αλλά για μια υπέρβαση του. Αυτή η υπέρβαση έχει να κάνει με το ξεπέρασμα όλων αυτών των λογικών και ηθικών των όποιων τον καθίστα όχλο.