Η εν λόγω σελίδα έχει επιλέξει να μη φιλοξενηθεί κάτω από την σκεπή κάποιας εταιρείας. Αυτή η απόφαση δεν έγινε τυχαία. Το παραπάνω κείμενο είναι από την ομάδα cybrigade το όποιο βρίσκει τον γράφοντα -και όχι μόνο- σύμφωνο.

Αφετηρία αυτού του κειμένου ήταν το γεγονός ότι τον ενθουσιασμό μας για μια σειρά από διάφορα εγχειρήματα που ξεκίνησαν ειδικά μετά τα γεγονότα του Δεκέμβρη, ακολούθησε η απογοήτευση όταν αυτά προσπάθησαν ή προσπαθούν να επικοινωνηθούν μέσω των μέσων που κατέχουν οι ιδεολογικοί εχθροί τους. Είναι αρκετά δύσκολο να προσπαθήσει κάποιος να αποδείξει το αυτονόητο. Ένα απλό παράδειγμα ίσως να είναι αρκετό. Είναι παράδοξο, να γίνεται κατάληψη-απελευθέρωση κάποιου χώρου και όταν κάποιος προσπαθεί να πληροφορηθεί για τα δρώμενα μιας τέτοιας προσπάθειας μέσω του διαδικτύου, δίπλα στο σωστό αποτέλεσμα αναζήτησης να βρίσκει διαφημίσεις! Ακόμη χειρότερα, τα στοιχεία του, θα καταγραφούν σε βάσεις δεδομένων και θα αναλυθούν από επιχειρήσεις και κρατικούς φορείς και ταυτόχρονα η πολυεθνική πίσω από την εύχρηστη υπηρεσία που προσφέρει θα κερδίζει χρήμα και επιρροή!

Μη έχοντας εμπιστοσύνη λοιπόν στις εταιρείες θέλουμε να έχουμε την κατάσταση στα χεριά μας πέρα από των έλεγχο του κάθε κράτους και υπηρεσιών ασφαλείας. Τα κράτη έχοντας αναλάβει να διαμεσολαβούν σε κάθε πτυχή των κοινωνικών σχέσεων, θέλουν να έχουν τον ολοκληρωτικό έλεγχο. Το διαδίκτυο δεν είναι εξαίρεση. Έχοντας βιώσει την βαρβαρότητα του καπιταλιστικού συστήματος και των κρατικών μηχανισμών, ξέρουμε πως οι επιφάσεις στις οποίες στηρίζουν την ύπαρξη τους, είναι ως επί των πλείστων ψευδείς. Όταν αυτοί μιλούν για ειρήνη και ευημερία, το ανθρώπινο τίμημα είναι αυτό που μας τρομάζει. Το αίμα που θα χυθεί, μεταφράζεται γι’ αυτούς σε έννοιες οι οποίες έχουν σχέση μόνο με τις σημασίες του κόστους και του κέρδους. Θέλοντας να μη συμμετάσχουμε σε αυτήν την βαρβαρότητα, προσπαθούμε για ένα ψηφιακό χώρο, ο όποιος βασίζεται στις έννοιες της ελευθερίας και της αυτονομίας.

Η παρακολούθηση στο όνομα του δικαίου και κατά παραγγελία του κέρδους, έχει γίνει καθεστώς. Η δημοκρατία ευαγγελίζεται την ελευθερία του λόγου και της έκφρασης αλλά κρύβει ότι αυτά είναι ανεχτά μόνο όταν ελέγχονται. Το ρόλο του ρουφιάνου έχουν αναλάβει επιχειρήσεις με ανταλλάγματα που έχουν να κάνουν με τη δική μας εξουθένωση. Το κράτος μέσω των νόμων γίνεται απολογητής αυτών των πρακτικών με τα δικαστήρια να επιβραβεύουν αυτήν την προσπάθεια βαπτίζοντας όλα αυτά ως προστασία, ως δικαιολογημένα και έννομα μέτρα απέναντι στην εγκληματικότητα, και ταυτόχρονα να καταδικάζουν και φιμώνουν τον ελεύθερο λόγο.

Συνεπώς, το άλλο μεγάλο ζήτημα που μας απασχόλησε είναι αυτό της ασφάλειας και της ανωνυμίας. Στην προσπάθειά μας να προστατεύσουμε ακόμα και εμείς τους εαυτούς μας από επιθέσεις είδαμε ότι δύσκολα κάποιος αντιλαμβάνεται το μέγεθος της επιτήρησης που του ασκείται. Τα παραδείγματα ατόμων που έχουν διωχθεί και καταδικαστεί γιατί δεν εξυπηρετούσαν είτε τα συμφέροντα των εταιριών, είτε του κράτους, δεν είναι καθόλου λίγα και η λογοκρισία αυξάνεται οργουελικά, κάνοντας όλο και πιο επιτακτική την ανάγκη για αυτοπροστασία. Σε αυτό το πλαίσιο προσπαθούμε να προστατεύσουμε την ελευθερία συγκρότησης και λόγου, την απρόσκοπτη ενημέρωση και επικοινωνία, το δικαίωμα στην κοινή γνώση και την προσωπική πληροφορία.

Έχοντας γνώση των δυνατοτήτων της ψηφιακής επικοινωνίας, θεωρούμε ότι μπορεί να αποτελέσει ένα πεδίο ρωγμής μέσα στην κανονικότητα του καπιταλιστικού χωροχρόνου. Γνωρίζουμε βέβαια ότι η αποκλειστική αφοσίωση στο χωροχρόνο του κυβερνοχώρου δημιουργεί ψευδόκοσμους, στους οποίους εύκολα μπορείς να εγκλωβιστείς. Πως λοιπόν αυτό το μέσο μπορεί να βοηθήσει την ώθηση του κοινωνικού/ταξικού ανταγωνισμού και την κοινωνική κινητοποίηση; Αυτό μπορεί να γίνει μόνο με τον συνδυασμό του μέσου με τη πραγματική δράση σε πραγματικό χρόνο. Ο χώρος όπου όλα διαδραματίζονται παραμένει ο δρόμος, όμως η κοινωνικοποίηση και η μαζική επικοινωνία όλο και περισσότερο μετατοπίζονται προς ένα δίκτυο αλληλοσυνδεόμενων ψηφιακών μέσων.

Εν κατακλείδι θεωρούμε ότι είναι ζήτημα αξιοπρέπειας να μπορούμε οι ίδιοι και οι ίδιες να διαχειριζόμαστε εμείς τα δικά μας μέσα, τα οποία κινούνται με αρχές ανεξάρτητες από αυτές της καπιταλιστικής βαρβαρότητας και εναντία σε ένα κόσμο βουβό ο όποιος κοιμάται κάτω από τους θορύβους μιας τεράστιας μηχανής και τα φώτα της τηλεόρασης. Τα όνειρα μας θα είναι οι εφιάλτες τους.