Ο έλεγχος και η καταστολή σε κάθε αμεσοδημοκρατικό εγχείρημα καθημερινά εντείνεται και υποστηρίζεται νομικά (με διώξεις και νέα νομοθετήματα) τόσο στο φυσικό επίπεδο όσο και στο επίπεδο της πληροφορίας. Πρόσφατο παράδειγμα είναι η δίωξη που έγινε στον πρύτανη του Ε.Μ.Π. για την περίπτωση του Indymedia και οι αλυσιδωτές αντιδράσεις που αυτή προκάλεσε.

Οι πρυτάνεις των άλλων ιδρυμάτων με εξαίρεση έναν (ίσως δύο…) πήραν ξεκάθαρη στάση υπέρ της κατοχυρωμένης (και νομικά) ελευθερίας του λόγου και της ελεύθερης διακίνησης των ιδεών, πράγμα που υποτίθεται, προασπίζεται τόσο η δημοκρατία, όσο και το πανεπιστημιακό άσυλο.

Στα πλαίσια αυτά, λειτουργούν διακομιστές (servers) μέσω των πανεπιστημιακών δικτύων, που υποστηρίζονται από φοιτητικούς συλλόγους, φοιτητικές παρατάξεις, και άλλες ομάδες. Συγκεκριμένοι, βέβαια, διακομιστές στοχεύονται, παρακολουθούνται και, όπως στην περίπτωση του indymedia, γίνονται απόπειρες να φιμωθούν. Αυτές οι απόπειρες είτε βγουν δημόσια, είτε γίνονται υπόγεια, αποτελούν μέρος ενός ολοκληρωμένου σχεδίου αποκλεισμού κάθε φωνής (ανώνυμης και μη) που με κριτική διάθεση δεν συμφωνεί με τα καθημερινά τεκταινόμενα. Επιπλέον, όλη αυτή η κατάσταση αναδεικνύει την αντίφαση μιας δημοκρατίας που θεωρεί καθετί διαφορετικό ως εχθρικό προς αυτήν, μιας δημοκρατίας που ενώ έχει την υποχρέωση να υπερασπιστεί τις μειοψηφίες και τις μειονότητες, καταφεύγει σε μια «εκδικητική» κίνηση πανικού (από τις βιαιότητες των οργάνων καταστολής μέχρι την αβέβαιη, ευθυνόφοβη στάση των υποτιθέμενων θεματοφυλάκων της δημοκρατίας)…

Ο δημόσιος χαρακτήρας του πανεπιστημίου (στο φυσικό πλαίσιο, αλλά και στο πλαίσιο των ιδεών) μας ανήκει, όσο και να προσπαθούν κάποιοι (εντός και εκτός του πανεπιστημίου) να μας φιμώσουν…

Η ελευθερία του λόγου είναι αδιαπραγμάτευτη…

Cybrigade.org – Νοέμβριος 2009