Οι πολικάντιδες όλων των αποχρώσεων αποδείχτηκαν λαλίστατοι τις τελευταίες μέρες. Αυτό που κυριαρχεί είναι κάθε είδους έκκληση για τη μη χρήση βίας. Φυσικά ακριβώς δίπλα σε αυτό το μήνυμα υπάρχει και η προειδοποίηση για μηδενική ανοχή στις καταστροφές και τις παράνομες πράξες. Αποκωδικοποιώντας δηλαδή τα παραπάνω, αυτό που ουσιαστικά λένε είναι πως η βία δεν είναι αποδεκτή από εσάς αλλά αν χρειαστεί θα τη χρησιμοποιήσουμε εμείς.

Τίθεται το ζήτημα του ποιός είναι ο νόμιμος χρήστης της; Η απάντηση είναι ξεκάθαρη: όχι. Σε καμία περίπτωση το επίδικο δεν είναι η βία αυτή καθαυτή. Έτσι θέλουν να το παρουσιάσουν οι εξουσιαστές. Το Kράτος προσπαθεί να εκτρέψει για άλλη μια φορά το επίκεντρο του ενδιαφέροντος σε κάτι τρίτο. Ποιό είναι αυτό; Το αν θα υπάρχουν ή όχι καταστροφές και βίαια ξεσπάσματα.

Προσπαθούν, και σε ένα βαθμό το έχουν καταφέρει, να αποκόψουν τη δράση από το περιεχόμενό της. Αναδεικνύουν τη μορφή. Η ουσία και το περιεχόμενο τους είναι πράγματα όχι αδιάφορα αλλά μη συμφέροντα.

Το Κράτος επιλέγει να δημιουργήσει έναν εχθρό. Αποφασίζει να υποδείξει αυτόν τον εχθρό ως τον πιο επικίνδυνο για την κοινωνία. Ποίος είναι αυτός; Όλοι όσοι αμφισβητούν την εξουσία, τη θέσπισή της, τη λειτουργία της, τους θεσμούς της, την αναγκαιότητά της. Όλα όσα με κόπο έχουν προσπαθήσει να δημιουργήσουν και να εδραιώσουν στο σύνολο της κοινωνίας. Όλα τα εξουσιαστικά και καταπιεστικά κατασκευάσματα που έχουν γίνει τόσο πολύ αλληλοεξαρτώμενα μεταξύ τους που μοιάζουν ως φυσικές επιλογές.

Όλοι όσοι παρουσιάζονται από το Κράτος ως οι αμφισβητίες της κοινωνικής ειρήνης έχουν πραγματικά σαν στόχο να συγκρουστούν με την κοινωνία; Αυτός δεν είναι ο σκοπός όλων των εξουσιαστών και των εντολοδόχων τους ρουφιανοδημοσιογράφων. Αυτή την εικόνα δεν προσπαθούν χρόνια τώρα να δημιουργήσουν. Έχοντας αποβάλει κάθε έννοια ταξικού προσανατολισμού, η προσπάθεια έχει επικεντρωθεί στη σφαίρα της ψυχολογίας. Αυτό που προσπαθούν να κάνουν δεν είναι να φέρουν σε σύγκρουση μεταξύ τους κοινωνικές ομάδες, αλλά δημιουργώντας το φόβο, κάτω από αυτή την απειλή να τους συσπειρώσουν όλους. Ο φόβος γίνεται το ενοποιητικό στοιχείο όλων όσων έχουν να χάσουν πράγματα και όλων όσων δεν έχουν να χάσουν αλλά πρέπει να υπερασπιστούν αυτούς που δίνουν έστω και λίγα. Στοιχείο κλειδί σε αυτή την ιστορία είναι ότι πάντα υπάρχει η ελπίδα να γίνουν και αυτοί εξουσιαστές. Ο φόβος δημιουργεί κοινή συνείδηση. Ο φόβος επίσης γίνεται και στοιχείου ελέγχου. Προστασία το λένε τώρα. Προστασία της ιδιοκτησίας από την μία και της ελπίδας από την άλλη.

Η αποδόμηση αυτής της προσπάθειας των εξουσιαστών είναι ζήτημα πρώτης προτεραιότητας. Οι κινητοποιήσεις και οι δράσεις αυτό το σκοπό έχουν. Η επαφή με την κοινωνία γίνεται στο φυσικό της χώρο και όχι μέσα από οθόνες. Με παρουσία στα δρώμενα και όχι παθητική συμμετοχή μέσω της αμεσότητας κτήσης της κατασκευασμένης πληροφορίας. Ο αγώνας για την κοινωνική απελευθερώση είναι συνεχής.