Οι πρυτάνεις των άλλων ιδρυμάτων με εξαίρεση έναν (ίσως δύο…) πήραν ξεκάθαρη στάση υπέρ της κατοχυρωμένης (και νομικά) ελευθερίας του λόγου και της ελεύθερης διακίνησης των ιδεών, πράγμα που υποτίθεται, προασπίζεται τόσο η δημοκρατία, όσο και το πανεπιστημιακό άσυλο.
Στα πλαίσια αυτά, λειτουργούν διακομιστές (servers) μέσω των πανεπιστημιακών δικτύων, που υποστηρίζονται από φοιτητικούς συλλόγους, φοιτητικές παρατάξεις, και άλλες ομάδες. Συγκεκριμένοι, βέβαια, διακομιστές στοχεύονται, παρακολουθούνται και, όπως στην περίπτωση του indymedia, γίνονται απόπειρες να φιμωθούν. Αυτές οι απόπειρες είτε βγουν δημόσια, είτε γίνονται υπόγεια, αποτελούν μέρος ενός ολοκληρωμένου σχεδίου αποκλεισμού κάθε φωνής (ανώνυμης και μη) που με κριτική διάθεση δεν συμφωνεί με τα καθημερινά τεκταινόμενα. Επιπλέον, όλη αυτή η κατάσταση αναδεικνύει την αντίφαση μιας δημοκρατίας που θεωρεί καθετί διαφορετικό ως εχθρικό προς αυτήν, μιας δημοκρατίας που ενώ έχει την υποχρέωση να υπερασπιστεί τις μειοψηφίες και τις μειονότητες, καταφεύγει σε μια «εκδικητική» κίνηση πανικού (από τις βιαιότητες των οργάνων καταστολής μέχρι την αβέβαιη, ευθυνόφοβη στάση των υποτιθέμενων θεματοφυλάκων της δημοκρατίας)…
Ο δημόσιος χαρακτήρας του πανεπιστημίου (στο φυσικό πλαίσιο, αλλά και στο πλαίσιο των ιδεών) μας ανήκει, όσο και να προσπαθούν κάποιοι (εντός και εκτός του πανεπιστημίου) να μας φιμώσουν…
Η ελευθερία του λόγου είναι αδιαπραγμάτευτη…
Cybrigade.org – Νοέμβριος 2009
ΤΑ ΕΞΑΡΧΕΙΑ ΥΠΟ ΚΑΤΟΧΗ
Για άλλη μια φορά (βλέπε επιχείρηση Αρετή) ένας στρατός κατοχής έχει εγκατασταθεί στα στενά των Εξαρχείων. Όπως πάμπολλες φορές στο παρελθόν, ο μύθος του “άβατου των Εξαρχείων” που είχαν δημιουργήσει και καλλιεργήσει τα ΜΜΕ, καταρρίπτεται στην πράξη.
Εδώ και δεκαετίες η περιοχή βρίσκεται στο στόχαστρο της κυριαρχίας λόγω των ιδεών, των κοινωνικών σχέσεων, προταγμάτων και δράσεων που αναπτύσσονται σε αυτά. Η γεωγραφική τους θέση στο κέντρο της Αθήνας καθώς και η παρουσία νεολαίων, φοιτητών, καλλιτεχνών, διανοούμενων και αγωνιζόμενων ανθρώπων τα καθιστά ένα χώρο όπου οι κοινωνικές ζυμώσεις, οι αντί-ιεραρχικές σχέσεις, η αυτό-οργάνωση μέσω καταλήψεων, στεκιών, ομάδων και ποικίλων δράσεων , ο αγώνας για ελευθερία, οι μουσικές, οι τέχνες, ο πολιτισμός, η ανεκτικότητα στη διαφορετικότητα, η αλληλεγγύη αποτελούν σημείο αναφοράς και δράσης για τον περισσότερο κόσμο που ζει και κινείται στην περιοχή. Παρά τις κοινωνικές διαφοροποιήσεις και την εξέλιξη των συσχετισμών, εξακολουθούν να είναι ένα σημείο αναφοράς, ένα εξαγόμενο κοινωνικό πείραμα, ένα χωνευτήρι ανθρώπων και ιδεών, ένας τόπος ρήξης και εξέγερσης. Πέρα από την γνωστή κινδυνολογία των Μ.Μ.Ε είναι μια ασφαλής περιοχή για να ζήσεις και να κινηθείς χωρίς την επέμβαση της επίσημης εξουσίας. Είναι μία ζωντανή περιοχή της πόλης κι ας προσπαθούν να τη μετατρέψουν σε μια ζώνη ελεγχόμενης “διασκέδασης” και αποχαύνωσης.
Οι κάτοικοι της περιοχής, παρά το γεγονός ότι βιώνουν συχνότατα συγκρούσεις, αθρόες προσαγωγές, ρίψεις δακρυγόνων και βίαια γεγονότα, γνωρίζουν ότι δεν αποτελούν στόχο του κινήματος όπως και το ότι αναγκάζονται κατα καιρούς να πνίγονται στα χημικά αέρια των δυνάμεων καταστολής. Γνωρίζουν τα Εξάρχεια με τα δικά τους μάτια και όχι με τις κάμερες των ΜΜΕ.
Είναι φανερό ότι τα χαρακτηριστικά των Εξαρχείων δεν μπορούν να γίνονται ανεκτά από το κράτος και τα τσιράκια του, γι αυτό και δεκαετίες τώρα η ΕΛ.ΑΣ. έχει αναλάβει να καταστέλλει κινήματα, να τρομοκρατεί κατοίκους και θαμώνες, ακόμα και να δολοφονεί ανηλίκους όταν αυτοί τολμούν να αμφισβητούν την παντοδυναμία των ανδρών της και το μονοπώλιο τους στη βία, να βομβαρδίζει το λεγόμενο “κράτος των Εξαρχείων και τους ανθρώπους που βρίσκονται σε αυτό με χιλιάδες τόνους χημικών απαγορευμένα ακόμα και για πολεμική χρήση, να ξυλοφορτώνει με τη συνδρομή παρακρατικών όταν ξέρει ότι δε θα γίνει γνωστό, να εξευτελίζει, να σπρώχνει το νταλαβέρι της πρέζας από άλλες περιοχές στα Εξάρχεια.
Η τακτική της κυριαρχίας τον τελευταίο καιρό έχει φτάσει στο αποκορύφωμα από πλευράς καταστολής. Συνεχείς επιχειρήσεις “σκούπα”, περιπολίες πεζών και μηχανοκίνητων μπάτσων, εξευτελιστικοί “έλεγχοι”, μόνιμη παρουσία των ΜΑΤ και γενικότερο κλίμα κατοχής με δεκάδες, εκατοντάδες απρόκλητες προσαγωγές και συλλήψεις. Πολύ πρόσφατο είναι το περιστατικό όπου οι φασίστες της νεοσύστατης ομάδας “Δέλτα” προχώρησαν σε αναίτιους ξυλοδαρμούς ατόμων που βρίσκονταν στο αυτοοργανωμένο πάρκο της Ναβαρίνου και στον πεζόδρομο της Μεσολογγίου, με αποτέλεσμα έναν νεαρός με τρυπημένο τον πνεύμονα και δεκάδες άλλους χτυπημένους.
Η επίθεση του κυριαρχίας στα Εξάρχεια έχει στόχο το κίνημα που εκφράζεται ιστορικά στην περιοχή, τις αυτοοργανωμένες προσπάθειες, τις αναρχικές και αντκαθεστωτικές συλλογικότητες, τη λογική της αντιιεραρχικής οργάνωσης. Εχει στόχο το κίνημα που δεν ποδηγετείται, δεν ελέγχεται και δεν συμβιβάζεται με το κράτος και τους κομματικούς σχηματισμούς που το εξυπηρετούν.
Χωρίς να παραβλέπουμε την διαφορετικότητα, την οποία θεωρούμε και απαραίτητη, δεν ξεχνάμε ότι και κάποιες “διαφορές” έχουν έντεχνα καλλιεργηθεί,με σκοπό να διχάσουν τον κόσμο της γειτονιάς. Ακόμα, μεταξύ των ανθρώπων και των ιδεών που απαρτίζουν το μωσαϊκό των Εξαρχείων θεωρούμε ότι είναι κοινός τόπος οι λύσεις που θα ταιριάζουν στις ανάγκες μας και όχι στις ανάγκες των αφεντικών και των λακέδων τους. Γιατί οι ανάγκες των ανθρώπων δε συμβαδίζουν με τις ανάγκες της κυριαρχίας για πλουτισμό, επιβολή, εκμετάλλευση και Real Estate bussiness.
Αυτό φάνηκε με τις κινητοποιήσεις που ακολούθησαν τη νέα εισβολή και απάντησαν στη μπατσοκρατία με συχνές, μαζικές και δυναμικές πορείες. Επειδή πιστεύουμε ότι μετά τα Εξάρχεια θα ακολουθήσουν και άλλες περιοχές που θα δεχτούν την καταστολή και την αστυνομοκρατία, λόγω της επιδείνωσης των κοινωνικών-ταξικών συνθηκών που θα ζήσουμε, θεωρούμε αναγκαία τη δημιουργία κοινού κοινωνικού μετώπου ενάντια στο καθεστώς τρόμου που προσπαθούν να επιβάλλουν.
Η προσωπική συμμετοχή του καθενός στις διαδικασίες και κινητοποιήσεις είναι απαραίτητη.
Δεν ανεχόμαστε την κρατική τρομοκρατία ούτε στα Εξάρχεια ούτε πουθενά.
Σας καλούμε αύριο Παρασκευή 13 Νοέμβρη στα Προπύλαια για την πορεία της Συνέλευσης Συλλογικοτήτων, Ατόμων και Κατοίκων προς τα Εξάρχεια.
Αναρχικοί για την Κοινωνική Απελευθέρωση