Ο Θοδωρής Ηλιόπουλος, ο τελευταίος φυλακισμένος για τα γεγονότα του περασμένου Δεκέμβρη (μαζί με έναν ακόμη πολωνό μετανάστη που εκκρεμεί σε βάρος του ένταλμα έκδοσής του στην Πολωνία), διανύει ήδη την 3η μέρα απεργίας πείνας, μετά από μία ακόμη απόρριψη αίτησης αποφυλάκισής του.

Ο Θοδωρής συνελλήφθη στην πανεκπαιδευτική πορεία της 18ης Δεκέμβρη, κρατείται στις φυλακές Κορυδαλλού και κατηγορείται για «απόπειρα βαρείας σκοπούμενης σωματικής βλάβης» με ένα στημένο κατηγορητήριο που βασίζεται αποκλειστικά σε καταθέσεις μπάτσων. Ο ίδιος αρνείται τις κατηγορίες και προχωρά σε απεργία πείνας από τις 10 Ιουλίου μετατρέποντας το σώμα του σε ένα ζωντανό προπύργιο αξιοπρέπειας και ελευθερίας.

Σε αυτό τον αγώνα ο Θοδωρής δεν θα είναι μόνος.

Σε κάθε αγώνα για ελευθερία και αξιοπρέπεια η αλληλεγγύη μας είναι δεδομένη.

Το γράμμα του Θοδωρή Ηλιόπουλου με το οποίο γνωστοποιεί την απεργία πείνας:

“Σημερα, 9 Ιουλίου 2009

Στις 8 Ιουλίου , μετά από 6 1/2 μήνες φυλακή , όπου βρέθηκα για τα γεγονότα του Δεκέμβρη, κατηγορούμενος για πράγματα που δεν έκανα, το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών αποφάσισε την συνέχιση της κράτησης μου .

Είναι το μόνο βούλευμα που αποφάσισε εξακολούθηση της κράτησης για μια τέτοια υπόθεση, όταν όλοι οι υπόλοιποι προφυλακισμένοι από τα γεγονότα του Δεκέμβρη, με ίδιες ή και άλλες κατηγορίες , έχουν όλοι αποφυλακιστεί.

Η απόφαση αυτή που αποκαλύπτει προσωπική εμπάθεια και μένος εναντίον μου , που δεν μπορούν να αιτιολογηθούν, ούτε και να εξηγηθούν είναι μια απόφαση μεροληπτική, άδικη και παράνομη έτσι κι αλλιώς, όπως κάθε προφυλάκιση .

Απέναντι στο μίσος αυτό που εκφράζεται σε βάρος μου, απέναντι στην άδικη «ποινή» που εκτίω έτσι κι αλλιώς ως προφυλακισμένος, απέναντι στην επίμονη άρνηση των δικαστων και των εισαγγελέων να δουν τα πραγματικά στοιχεία και την αλήθεια της υπόθεσης , απέναντι στην προφανή και πρωτοφανή διάκριση που γίνεται σε βάρος μου, δεν έχω άλλο μέσο να παλέψω παρά μόνον το ίδιο μου το σώμα.

Κατεβαίνω σε απεργία πείνας. Είναι το μόνο μέσο που μου έμεινε σαν κρατούμενος για να φωνάξω την αλήθεια και να καταγγείλω την τεράστια αδικία.

Να καταγγείλω το μίσος και την εμπάθεια των μηχανισμών του «ποινικού νόμου». Να καταγγείλω την αυθαιρεσία και τη βία μιας τυφλής «δικαιοσύνης» και των ακόμη περισσότερο «τυφλών» υπαλλήλων της.

Από την Παρασκευή 10 Ιουλίου σταματώ να παίρνω τροφή και καταθέτω δήλωση γνωστοποίησης απεργίας πείνας στην διεύθυνση της φυλακής.

Αυτοί που έζησαν τα γεγονότα του Δεκέμβρη, αυτοί που γνώρισαν τη βία των μηχανισμών , αυτοί που έζησαν τη σκληρότητα του κελιού χωρίς ποινή ή και με ποινή, αυτοί που ξέρουν ότι ο μόνος δρόμος για την ελευθερία είναι η αντίσταση, αυτοί που αντιδρούν στην δικαστική αυθαιρεσία και τη φρίκη της, είναι αυτοί που με καταλαβαίνουν και θα σταθούν στο πλευρό μου.

Από τώρα τους ευχαριστώ.
Θοδωρης Ηλιοπουλος
Φυλακές Κορυδαλού”

πρωτοβουλια αναρχικων αιγαλεω

Μερικούς μήνες πριν η συλλογικότητα cybrigade.org ανέλαβε την πρωτοβουλία να γράψει ένα κείμενο με θέμα “Γιατί κινηματικές υπηρεσίες”.Κύριοι άξονες του κειμένου ήταν οι αρχές της Ελευθερίας , της Αυτονομίας, της Ανεξαρτησίας, της Αδιαμεσολάβητης πληροφόρησης , της Ασφάλειας και της Ανωνημίας στο χώρο του διαδικτύου. Το πλήρες κείμενο της ομάδας μπορείτε να το βρείτε στο http://www.cybrigade.org.
Το κείμενο καταλήγει:

“Έχοντας γνώση των δυνατοτήτων της ψηφιακής επικοινωνίας, θεωρούμε ότι μπορεί (το εγχείρημα) να αποτελέσει ένα πεδίο ρωγμής μέσα στην κανονικότητα του καπιταλιστικού χωροχρόνου. Γνωρίζουμε βέβαια ότι η αποκλειστική αφοσίωση στο χωροχρόνο του κυβερνοχώρου δημιουργεί ψευδόκοσμους, στους οποίους εύκολα μπορείς να εγκλωβιστείς. Πως λοιπόν αυτό το μέσο μπορεί να βοηθήσει την ώθηση του κοινωνικού/ταξικού ανταγωνισμού και την κοινωνική κινητοποίηση; Αυτό μπορεί να γίνει μόνο με τον συνδυασμό του μέσου με τη πραγματική δράση σε πραγματικό χρόνο. Ο χώρος όπου όλα διαδραματίζονται παραμένει ο δρόμος, όμως η κοινωνικοποίηση και η μαζική επικοινωνία όλο και περισσότερο μετατοπίζονται προς ένα δίκτυο αλληλοσυνδεόμενων ψηφιακών μέσων.

Εν κατακλείδι θεωρούμε ότι είναι ζήτημα αξιοπρέπειας να μπορούμε οι ίδιοι και οι ίδιες να διαχειριζόμαστε εμείς τα δικά μας μέσα, τα οποία κινούνται με αρχές ανεξάρτητες από αυτές της καπιταλιστικής βαρβαρότητας και εναντία σε ένα κόσμο βουβό ο όποιος κοιμάται κάτω από τους θορύβους μιας τεράστιας μηχανής και τα φώτα της τηλεόρασης. Τα όνειρα μας θα είναι οι εφιάλτες τους.

cybrigade.org – Απρίλιος 2009 ”

Σήμερα μόλις μερικούς μήνες μετά, το σύνολο των κινηματικών εγχειρημάτων δέχτηκαν μια συνδυασμένη επίθεση. Η αρχή έγινε από το βουλευτή του ΛΑΟΣ Πολατίδη. Ο συγκεκριμένος λειτουργώντας σαν γνήσιος φασίστας και χρησιμοποιώντας όλα τα θεσμικά όργανα του αστικού κράτους ζήτησε τη φίμωση των μέσων αντιπληροφόρησης. Η συνέχεια ήρθε από τη συνεργασία του ξεπουλημένου ΟΤΕ με το ΛΑΟΣ. Η καπιταλιστική αυτή μηχανή υποβοηθούμενη από τους φασίστες του ΛΑΟΣ και με την κάλυψη της κυβέρνησης ζήτησε από τα πανεπιστήμια να διακόψουν την πρόσβαση στο διαδίκτυο σε οτιδήποτε δεν είναι σύμφωνο με τις απόψεις τους

Το τελευταίο (μέχρι στιγμής) χτύπημα ήρθε από φασιστικού περιεχομένου site, το οποίο εν είδη αποκάλυψης δημοσιοποίησε ονόματα και διευθύνσεις ατόμων του ακαδημαϊκού χώρου , οι οποίοι σύμφωνα με αυτά που λένε στεγάζουν όλα αυτά που τους ενοχλούν.

Όλα τα παραπάνω μόνο τυχαία δεν μπορούν να χαρακτηριστούν. Μετά τους μετανάστες και την επιβολή μιας λογικής που στηρίζεται στον τρόμο και κρύβει πίσω της ναζιστικές έννοιες όπως αυτή της καθαρότητας σειρά πήρε η ελευθερία της έκφρασης. Το Κράτος και οι μηχανισμοί του στην περίπτωση των μεταναστών χρησιμοποιούν τη Βία και δεν διστάζουν ξεδιάντροπα (βλέπε επίσκεψη Μαρκογιαννάκη στον αγ. Παντελεήμωνα, , καταστροφή προσφυγικού καταυλισμού στην Πάτρα) να συνεργαστούν με το παρακράτος της χρυσής αυγής. Τώρα ο έλεγχος επεκτείνεται στα πανεπιστήμια. Το ζήτημα δεν είναι το να κλείσουν οι ιστοσελίδες αντιπληροφόρησης, μια και ξέρουν ότι τεχνικά θα συνεχίσουν να λειτουργούν από κάπου αλλού. Το αιτούμενο είναι η επικράτηση την συγκεκριμένης λογικής.

Η δεξιά κυβέρνηση χρησιμοποιώντας ως παραπαίδια τα φασιστοειδή του ΛΑΟΣ και τους “επενδυτές” του ΟΤΕ έρχεται να επιβάλλει τη Σιωπή και την Φίμωση. Τον Έλεγχο και την Καταστολή.

Η Ελευθερία και το Αδιαμεσολάβητο της διακίνησης των ιδεών, με όρους που ο καθένας μπορεί να ορίσει όπως αυτός νομίζει είναι αυτονόητες πολιτικές έννοιες. Ερχόμαστε να τις υπερασπιστούμε και να ζητήσουμε να ενδυναμωθούν ακόμη περισσότερο. Συνεχίζουμε τον αγώνα μας μας για την απεξάρτηση της διακίνησις της πληροφορίας από τους μηχανισμούς ελέγχου ακόμα πιο δυναμικά. Θα μας βρουν παντού. Στο διαδίκτυο, στο δρόμο, παντού.

cybrigade.org – Ιούλιος 2009

Προθεσμία πέντε ημερών στο Πολυτεχνείο, προκειμένου να διακόψει την χρήση των οπτικών ινών από την ειδησεογραφική ιστοσελίδα Indymedia Athens, δίνει με δεύτερο εξώδικο ο ΟΤΕ.

Όπως αναφέρεται στο νέο εξώδικο που απέστειλε ο ΟΤΕ στο Εθνικό Δίκτυο Έρευνας και Τεχνολογίας (ΕΔΕΤ), «το Εθνικό Μετσόβειο Πολυτεχνείο επιτρέπει παρατύπως στο Ιndymedia την πρόσβαση στις οπτικές ίνες, που έχουν παραχωρηθεί στο Εκπαιδευτικό Ίδρυμα για ερευνητικούς και εκπαιδευτικούς λόγους».

Ο Οργανισμός Τηλεπικοινωνιών Ελλάδας επισημαίνει ότι η χρήση των ινών από το συγκεκριμένο portal ουδεμία σχέση έχει με την έρευνα και την εκπαίδευση και προειδοποιεί το Πολυτεχνείο με αναστολή της σύνδεσης, έως ότου συμμορφωθεί με τον εν λόγω κανονισμό. 

Το εξώδικο του ΟΤΕ κοινοποιήθηκε επίσης στα Υπουργεία Ανάπτυξης και Μεταφορών. 

Η απάντηση του Indymedia

Με ανακοίνωση που δημοσιεύεται στην ειδησεογραφική ιστοσελίδα, το Indymedia απαντάει στο νέο εξώδικο του ΟΤΕ. Η ανακοίνωση έχει ως εξής:

“Mέσα στα πλαίσια των κατασταλτικών μεθοδεύσεων από το κράτος και τους φασίστες εντάσσεται και η δημοσιοποίηση του εξώδικου του ΟΤΕ με σκοπό να κλείσει το athens.indymedia.

Την Τρίτη 7 Ιούλη, μία μέρα μετά την απαντητική επιστολή του ΕΔΕΤ στον ΟΤΕ, ο ΟΤΕ επιστρέφει και με νέο εξώδικο, στο οποίο απειλεί την Πανεπιστημιακή κοινότητα ότι εντός 5 ημερών θα διακόψει τελείως το δίκτυο αν δεν “συμμορφωθεί”, δηλαδή αν δεν κόψει τα 2 ελληνικά indymedia.

To αξιοσημείωτο είναι πως και τα 2 εξώδικα δημοσιεύτηκαν ταυτόχρονα με την απόδοση τους στην ΕΔΕΤ σε φασιστοσάιτ ακολουθούμενα από πανηγυρισμούς. Αποδεικνύεται έτσι, για άλλη μια φορά, η αγαστή συνεργασία φασιστών, Ν.Δ. και οργανισμών που έχουν αναλάβει να “κάνουν τη δουλειά” μέσα στα πλαίσια δήθεν εταιρικών συμφωνιών, για το μικρότερο δυνατό πολιτικό κόστος των κυβερνώντων. Πραγματικές προθέσεις τους είναι η καταστρατήγηση του ασύλου, η λογοκρισία και η ανελευθερία στη διακίνησης των ιδεών.

Αφού απέτυχαν στις προηγούμενες προσπάθειές τους με τεχνικές μεθοδεύσεις προσπαθούν τώρα να γενικεύσουν την απόλυτη καταστολή. Το σχέδιό τους διαφαίνεται πια ξεκάθαρο. Μετά τις εισαγγελικές “παραγγελίες” ενάντια σε καταλήψεις και αυτοδιαχειριζόμενους χώρους,  τα πογκρομ ενάντια στους μετανάστες, ακολουθεί το indymedia, αφού η αντιπληροφόρηση έπαψε προ πολλού να είναι ένα απλό πείραμα και αποδείχτηκε πολλές φορές στο παρελθόν η χρησιμότητά της.

Το Indymedia, εκτός από μέσο διακίνησης ιδεών, αποτελεί ένα αδιαμεσολάβητο μέσο ενημέρωσης σε ό,τι αφορά τις κινηματικές δράσεις. Η απάντηση στην καταστολή δεν μπορεί παρά να είναι άμεση, κινηματική και πολιτική.

Το indymedia είναι δικό μας και θα μείνει ζωντανό, για όσο το χρειαζόμαστε, στην πορεία για την αλλαγή αυτού του κόσμου.

http://www.zougla.gr/

Είπαμε να γράψουμε δυο λόγια, συντροφικά, για ένα σύνθημα των ημερών (όχι από τα πιο εμπνευσμένα, ομολογουμένως). Σε κάποιες και κάποιους δεν μας άρεσε, ρε παιδιά, όταν η οργή εκφράστηκε με την ταύτιση των ματατζήδων με τα μουνιά μας. Εμείς λοιπόν που (κυριολεκτικά) έχουμε μουνιά (αλλά και κάποιοι που δεν έχουν) πιστεύουμε ότι τα μουνιά μας είναι όμορφα. Τα δικά μας μουνιά τα έχουμε ταυτίσει με την απόλαυση και όχι με ματατζήδες που χτυπούν και δολοφονούν. Με δυο λόγια τα μουνιά μας τα αγαπάμε και δεν τα χαρίζουμε σε κανέναν μπάτσο!

Πολλοί και αρκετές θα πούνε ότι εδώ ο κόσμος καίγεται (από όλες τις απόψεις) και σεις ασχολείστε με γλωσσικές διαφωνίες, ενώ όλοι και όλες συμφωνούμε στην ουσία. Μπορεί να έχουν και δίκιο. Δεν γράφουμε τα παραπάνω αγανακτισμένα για να κατηγορήσουμε κάποιους και κάποιες, η αγανάκτησή μας είναι αλλού και αυτό πρέπει να το ξεκαθαρίσουμε. Αλλά να πούμε και τα εξής (ανοιχτά προς συζήτηση σε πιο ήρεμες μέρες): η γλώσσα ποτέ δεν είναι αθώα αλλά αναπαράγει την κοινωνική αδικία και τους αποκλεισμούς (για παράδειγμα στη γλώσσα τα θηλυκά γεννητικά όργανα ταυτίζονται με το κακό/μιαρό/παθητικό, ενώ τα ανδρικά με το καλό/ηρωικό/νταηλίδικο/ενεργητικό, αντίστοιχα όταν γαμιέσαι (;) είναι κακό
ενώ όταν γαμάς (;) είναι καλό. Επίσης, η γλώσσα (ανα)κατασκευάζεται από όλους εμάς και είναι κι αυτό ένα πεδίο δράσης και αντιπαράθεσης για τον άλλο κόσμο που ονειρευόμαστε.

Σίγουρα δε θα καταρρεύσουν τα στερεότυπα που μας υποβιβάζουν ως γυναίκες αν σταματήσει το μουνί μας να ταυτίζεται με το “υπέρτατο κακό” σε ένα σύνθημα, αλλά ρε συ, όταν φωνάζουμε όλες και όλοι μαζί στους δρόμους, άσε με να αισθανθώ, έστω γι’ αυτές τις στιγμές, ότι ο κόσμος που ονειρευόμαστε είναι πιο κοντά και μη μου υπενθυμίζεις, κάθε τρία στενά, ότι αυτή η κοινωνία με υποτιμάει γι’ αυτό το τόσο όμορφο, μαγικό μουνάκι που έχω ανάμεσα στα πόδια μου.

Ραντεβού εκεί έξω
Συντροφικά
Διάφορες/διάφοροι

http://stinpriza.blogspot.com/

Ένα πράσινο ξωτικό, σε ένα από τα ταξίδια του βρέθηκε στην χώρα των ανθρώπων, κάπου στο έτος 2000. Αφού κοίταξε γύρω του καλά καλά τους ανθρώπους σκέφτηκε να πάρει μια μορφή που θα μοιάζει με τη δική τους για να μην ταράζονται όταν περπατάει στο δρόμο. Ήταν βλέπετε πράσινο με τριγωνικά αυτιά. Απέκτησε λοιπόν ένα ύψος γύρω στο 1,70΄, βάρος γύρω στα 70 με 80 κιλά, έβαλε μια βερμούδα, ένα μακό μπλουζάκι και βάλθηκε να κάνει νέους φίλους. Τα περισσότερα από τα άτομα που γνώρισε ενδιαφέρθηκαν πολύ να μάθουν για κάτι που εκείνο πρώτη φορά άκουγε στη ζωή του. Το ρωτούσαν, συνήθως διακριτικά αλλά και άλλες φορές πιο άκομψα, αν είναι αγόρι ή κορίτσι. Το ξωτικό στην αρχή δεν καταλάβαινε αλλά κοιτώντας γύρω του πιο προσεκτικά άρχισε να βλέπει πως οι δημόσιες τουαλέτες ήταν χωρισμένες σε δυο μέρη με 2 διαφορετικά σηματάκια στις πόρτες. Τα μωρά στα νοσοκομεία μόλις γεννιόντουσαν, τα έντυναν με διαφορετικά χρώματα ρούχων, τα προσφωνούσαν με διαφορετικά υποκοριστικά. Ακόμα και τα ρούχα στις βιτρίνες ήταν διαχωρισμένα σε δυο διακριτές κατηγορίες. Τα εσώρουχα διέφεραν. Άρχισε λοιπόν να προβληματίζεται. Αυτό τι ήταν τελικά; Αγόρι ή κορίτσι; Στην πραγματικότητα δεν το ενδιέφερε και πολύ αλλά μιας και του άρεσαν οι άνθρωποι είπε να μείνει λίγο παραπάνω μαζί τους κι έτσι ένιωσε πως έπρεπε κάπως να συμμορφωθεί με τις συνήθειές τους. Άρχισε έτσι να ψάχνει τρόπους να ορίσει το φύλο του. Πήγε μια βόλτα στα μαγαζιά και ανακάλυψε πως του αρέσαν περισσότερο τα ρούχα που χαρακτηρίζονται αντρικά ή αγορίστικα. Παρακάτω όμως έπεσε πάνω σε ένα ζευγάρι ροζ παπούτσια που πολύ το ενθουσίασαν. Το ροζ όμως είναι χρώμα για κορίτσια… Παρακάτω σταμάτησε σε ένα καθρέφτη και άρχισε να επεξεργάζεται το πρόσωπό του. Ούτε και με τις πιο μεγάλες του προσπάθειες δεν κατάφερε να φυτρώσει λίγο μούσι στο πηγούνι του. Τα αγόρια όμως έχουν από αυτό το τρίχωμα. Είπε να μην απελπιστεί και προχώρησε ακόμα παρακάτω. Κάποια στιγμή μπήκε σε μια τουαλέτα και πεπεισμένο όπως ήταν πως μοιάζει περισσότερο με το αρσενικό του ανθρώπινου είδους μπήκε στις αντρικές τουαλέτες. Εκεί κάποιοι μεγάλοι σε ηλικία άντρες το κοίταξαν λίγο περίεργα αλλά δεν είπαν τίποτα. Κοίταξε δεξιά αριστερά και είδε πως ο μόνος τρόπος για να κατουρήσει ήταν να το κάνει όρθιο. Έκανε να σταθεί όπως οι άλλοι γύρω του αλλά, ω, τι ντροπή ξαφνικά ανακάλυψε πως του έλειπε το όργανο που βοηθάει τα αγόρια στη διαδικασία του όρθιου κατουρήματος. Κάποιοι δίπλα του γέλασαν και κάποιοι μουρμούρισαν πως «κοίτα να δεις που θέλει να το παίξει και άντρας…» ντροπιασμένο και λίγο τρομαγμένο έφυγε και αποφάσισε να πάει στις γυναικείες τουαλέτες. Εκεί μόλις μπήκε μέσα 3 κορίτσια που έπλεναν τα χέρια τους το κοίταξαν περίεργα. Δεν είπαν τίποτα αλλά μόλις βγήκε από την τουαλέτα, που ευτυχώς εδώ επέτρεπε το καθιστό κατούρημα, μια κυρία με στολή και αυστηρό ύφος το άρπαξε από το μανίκι και το πέταξε έξω φωνάζοντάς του άλλη φορά να μη ξαναπειράξει τα κορίτσια στην τουαλέτα. Τώρα πια είχε σαστίσει τελείως.

Λίγες μέρες μετά και ύστερα από πολύωρο ψάξιμο στο ίντερνετ αποφάσισε πως ο μόνος τρόπος να ταιριάξει με το φύλο που του ταίριαζε περισσότερο ως ανθρώπινο ον ήταν να μπει σε διαδικασία τρανζίσιον. Δεν ήξερε πως ακριβώς θα το έκανε αλλά έψαξε και βρήκε πως υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που λέγονται γιατροί και βοηθάνε σε τέτοιες καταστάσεις. Πήρε κάποια τηλέφωνα, έκλεισε ραντεβού και μια Πέμπτη πρωί βρέθηκε να περιμένει στην αίθουσα αναμονής ενός ψυχιάτρου. Περίμενε μόνο του αρκετή ώρα μέχρι που το φώναξαν να περάσει. Στην αίθουσα το περίμενε ένας ευγενικός άντρας που άρχισε να του κάνει ερωτήσεις σχετικά με τις ερωτικές του προτιμήσεις. Αν του αρέσουν τα αγόρια ή τα κορίτσια. Ποιές είναι οι ερωτικές του φαντασιώσεις. Πόσο καιρό νιώθει πως είναι αγόρι κλπ. Τώρα ήταν που το ξωτικό σάστισε για τα καλά. Άρχισε να αντιλαμβάνεται πως δεν θα έπρεπε να του πει την αλήθεια. Ίσως και να μην έπρεπε να του πει πως το τελευταίο πράγμα που σκεφτόταν όταν έβλεπε ένα όν που του άρεσε ήταν αν είναι αγόρι ή κορίτσι. Αφού στο κάτω κάτω υπήρχαν ένα σωρό όμορφα πλάσματα τριγύρω που δεν έμοιαζαν ακριβώς ούτε με αγόρι ούτε με κορίτσι. Και τι να πει για τις ερωτικές φαντασιώσεις; Για το πόσο καιρό νιώθει αγόρι; Μα όσο καιρό νιώθει πως είναι απαραίτητο να είναι είτε αγόρι είτε κορίτσι για να επικοινωνήσει με τους γύρω του. Τελικά ο γιατρός του έγραψε κάποιες εξετάσεις. Σύμφωνα με αυτόν και με τη διάγνωσή του ήταν ένα κορίτσι που δεν ένιωθε κορίτσι, έπασχε από κάτι που λέγεται διαταραχή ταυτότητας φύλου ή δυσφορία φύλου και έπρεπε να κάνει κάποια πράγματα για να μοιάζει περισσότερο με αγόρι. Μια βδομάδα μετά το ξωτικό είχε ήδη κάνει εξετάσεις για καρυότυπο*, όπου μια καθόλου ευγενική κυρία το πληροφόρησε πως είναι ψυχικά διαταραγμένο και πως καταστάσεις σα τη δική του μελετώνται για να βρεθεί από που προκύπτει το πρόβλημα. Είχε πάει να κάνει εγκεφαλογράφημα**, όπου όταν πήρε τηλέφωνο να κλείσει ραντεβού το συμβούλεψαν να πάρει κανονικά τα χάπια του πριν την εξέταση, όπως κάθε πρωί. Το ξωτικό σιγά σιγά άρχισε να αντιλαμβάνεται πως τα πράγματα δεν ήταν τόσο απλά όσο του φάνηκαν στην αρχή. Οι άνθρωποι αυτοί που λέγονται γιατροί το όριζαν ως άρρωστο και ως, το λιγότερο, προβληματικό. Για μια κατάσταση την οποία ευνοούσαν και οι ίδιοι με τη στάση τους και τις απόψεις τους, ότι δηλαδή πρέπει να είσαι αγόρι με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά ή κορίτσι με συγκεκριμένα (διαφορετικά του αγοριού) χαρακτηριστικά, έριχναν το φταίξιμο στο ίδιο επειδή δεν μπορούσε να συμμορφωθεί στους κανόνες τους.

Στην χώρα που γεννήθηκε όλα τα ξωτικά είχαν εσωτερικά γεννητικά όργανα ικανά για κυοφορία. Επειδή όμως στην χώρα των ανθρώπων τα όργανα αυτά τυχαίνει να θεωρούνται αποκλειστικά γυναικεία το πληροφόρησαν πως πρέπει να απαλλαγεί από αυτά με εγχείριση αν θέλει να λέγεται αγόρι. Επίσης αυτό ήταν και ένα από τα βασικά πράγματα που έπρεπε να κάνει για να του δώσουν αρσενική ταυτότητα. Το ξωτικό βέβαια δεν είχε καθόλου ταυτότητα αλλά εφόσον του βρήκαν μήτρα και κανένα ίχνος από αυτό το σωληνάκι για το όρθιο κατούρημα το καταχώρησαν στα θηλυκά. Για να βγάλει τρίχες θα έπαιρνε τεστοστερόνη, για να βγάλει ταυτότητα θα στειρωνόταν. Έμαθε επίσης πως όλο αυτό ήταν μια διαδικασία που θα κρατούσε ένα με δυο χρόνια και σε αυτό το διάστημα θα παρακολουθούταν από τον ψυχίατρο για να μιλάνε και να βεβαιωθεί αυτός πως το ξωτικό ήταν σίγουρο ότι είναι αγόρι, λες και η δική του γνώμη δεν είχε σημασία.

Και αυτή είναι μια ιστορία χωρίς συγκεκριμένο τέλος ή καλύτερα μια ιστορία με πολλά και διαφορετικά τέλη. Ίσως το ξωτικό να ξύπνησε μια μέρα και να σκέφτηκα καλύτερα ας ζήσω ως ξωτικό ή ας ζήσω ως κορίτσι, έτσι κι αλλιώς ξωτικό είμαι τι με ενδιαφέρει το φύλο; Ή ίσως συνέχισε το τρανζίσιον και έγινε ένα όμορφο αγόρι. Ίσως στην πορεία να βρήκε κι άλλα ξωτικά ή ανθρώπινα πλάσματα που δεν τα ένοιαζε το φύλο. Το τέλος της ιστορίας δεν έχει καμία σημασία, σημασία έχει πως καθόλου δεν του άρεσε όλη αυτή η ταλαιπωρία και που και που νοσταλγούσε την ανεμελιά της άφυλης πολιτείας του……

*εξετάσεις που δείχνουν τον τύπο των χρωμοσωμάτων ΧΧ ή ΧΥ ή οτιδήποτε άλλο

** η αιτιολόγηση για την αναγκαιότητα της εξέτασης αυτής είναι πως η λήψη τεστοστερόνης μπορεί να προκαλέσει επιληπτικές κρίσεις, ταυτόχρονα όμως είναι ευρύτατα διαδεδομένη η άποψη πως τα τρανς άτομα διαφέρουν ως προς την εγκεφαλική τους δομή από τα υπόλοιπα (?) και γενικά επικρατεί πως τα τρανς άτομα όλο και κάποιο εγκεφαλικό κουσούρι θα χουν για να μην τους αρέσει το φύλο που τους έδωσαν με τη γέννα.

http://stinpriza.blogspot.com/

Το βήμα από τον άνθρωπο στον υπεράνθρωπο είναι το βήμα της υπερβάσης του ενστίκτου της αυτοσυντήρησης. Ο φόβος του θανάτου και η ανασφάλεια που δημιουργεί, λειτουργεί ως ανάχωμα για την πράξη και οδηγεί τους ανθρώπους στην επιθυμία για ήσυχη ζωή. Αυτή η μερίδα του κόσμου θα σχηματίσει τον όχλο που θα στέκεται αμέτοχος να κοιτάξει τον σχοινοβάτη στην προσπάθεια του να υπερβεί τον άνθρωπο.

Αυτός ο χυλός είναι οι θεατές, ο παρατηρών λόγος είναι ανίκανος να διεισδύσει στις βαθύτερες λειτουργίες του γίγνεσθαι και με αυτόν τον τρόπο επειδή είναι μονομερής είναι και αναληθής.

Αντίθετα ο σχοινοβάτης είναι η προσπάθεια να νικηθεί αυτή η επιθυμία της ήσυχης ζωής. Για αυτό ο σχοινοβάτης με το που ξεκάνει το πρώτο βήμα ξέρει ότι πλέον δεν υπάρχει γυρισμός. Το τέλος της διαδρομής είναι ο υπεράνθρωπος. Αν δεν το καταφέρει θα γκρεμιστεί κάτω από το ίδιο του το είναι.

Ο όχλος δεν έχει αλλάξει ιδιοσυγκρασία από την εποχή του Νίτσε μέχρι σήμερα. Παραμένει το ίδιο άβουλο κοινωνικό υποκείμενο που ήταν τότε. Το αν αυτοί είναι ψηφοφόροι, θεατές, καταναλωτές ή οτιδήποτε άλλο δεν αναιρεί το γεγονός ότι αυτή είναι η  συνήθης κοινωνική κατηγορία αυτών που κοιτούν  τη δουλίτσα τους.

Ο σχοινοβάτης πλέον είναι δύσκολο να βρεθεί. Το σύστημα που οδεύει να είναι ολοκληρωτικό όσον αφόρα τους μηχανισμούς αφομοίωσης που έχει στη διάθεση του έχει καταβροχθίσει αυτό το υποκείμενο. Οι ριζοσπαστικές ομάδες έχουν γίνει απολιθώματα τα οποία αναμασάνε παλαιοχριστιανικά συνθήματα!

Το θέμα παραμένει  πως αυτή η πτώση του σχοινοβάτη χαρακτηρίζει και τη σημερινή έκπτωση της κοινωνίας…

Η κοινωνία έχει μετατραπεί σε θεατές και τα ριζοσπαστικά κινήματα σε αποτυχημένους  επίδοξους Μεσσίες. Ζούμε ένα θέατρο παραλόγου καθώς η βαρβαρότητα τριγύρω μας ολοένα και δυναμώνει…

Αυτός είναι ο λόγος ίσως που ο κάθε Δεκέμβρης  βρίσκει τα κινήματα έκπληκτα και ανήμπορα να αντιδράσουν. Εκ των ύστερων όλοι θα διεκδικήσουν ότι η εξέργεση ήταν δίκια τους «δουλεία». Πάραυτα  αυτό καταδεικνύει ότι ο τρόπος αντίληψης του κοινωνικού γίγνεσθαι από τα ριζοσπαστικά κομμάτια κάπου «χάνει νερά». Μόνο η συνήθης αντίδραση των επαναστατών δεν είναι ότι κάπου η θεωρία τους μπάζει, αλλά  ότι όλη η κοινωνία είναι ανήμπορο θύμα το όποιο δε μπορεί να δει την αλήθεια. Μεταξύ του συνδρόμου του μεσσία και του ηρώα πολλές φόρες, πολλά ριζοσπαστικά κομμάτια  καταλήγουν να είναι στο  ίδιο κοινό με αυτούς που αναμένουν το σχοινοβάτη να λυγίσει και να πέσει…

ΥΓ1 Ο υπεράνθρωπος είναι μια παρεξηγημένη έννοια. Ο υπεράνθρωπος σημαίνει το ξεπέρασμα του ανθρώπου. Προφανώς όσοι μιλάνε για ουτοπίες δεν εννοούν για τον σημερινό άνθρωπο αλλά για μια υπέρβαση του. Αυτή η υπέρβαση έχει να κάνει με το ξεπέρασμα όλων αυτών των λογικών και ηθικών των όποιων τον καθίστα όχλο.  

ΝΑ ΣΥΝΤΡΙΨΟΥΜΕ ΤΟ ΣΥΓΧΡΟΝΟ
ΑΠΑΡΤΧΑΪΝΤ ΠΟΥ ΟΡΘΩΝΕΤΑΙ

με καθημερινές αστυνομικές «επιχειρήσεις σκούπα» στο κέντρο και τις γειτονιές της Αθήνας και τη στοχοποίηση από το κράτος των προσφύγων -απόκληρων των πολέμων- ως εσωτερικού εχθρού

με τη διάχυση του ρατσισμού και της ξενοφοβίας από τα ΜΜΕ

με την εκδίωξη των μεταναστών από την πλατεία του Αγ. Παντελεήμονα και τις συνεχείς ρατσιστικές επιθέσεις εναντίον τους από τις κατασταλτικές δυνάμεις και μια φασιστο-«επιτροπή κατοίκων»

με κρατικές απειλές για «εκκαθάριση» του κέντρου της Αθήνας από μετανάστες και τοξικοεξαρτημένους και για εκκένωση του πρώην εφετείου στην οδό Σωκράτους όπου έχουν καταφύγει άστεγοι άραβες μετανάστες

με το κολαστήριο της Πέτρου Ράλλη και τα νέα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών που σχεδιάζονται σε όλη την επικράτεια

Η ΣΙΩΠΗ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΕΝΟΧΗ
Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ

ΠΟΡΕΙΑ
Τρίτη 7 Ιουλίου, 7:00μμ, Πλατεία Ομονοίας

Αναρχικοί-ες, αντιεξουσιαστές-τριες, αλληλέγγυοι-ες

 http://www.thersitis.gr/