Έχοντας κοινή αισθητική και κοσμοθεωρητική άποψη, πως η θνητότητα και η καταστροφή της μορφής των όντων περιλαμβάνονται στο περίγραμμα της ολοκλήρωσης της ζωής.
Έχοντας βάλει σκοπό μας την καταστροφή του Παρθενώνος , μα απώτερο σκοπό την παράδοση του στην ουσιαστική αιωνιότητα , που δεν είναι παρά η χωρίς επίγνωση μορφής-standardisee ροη , κι η πλούσια σε πιθανότητες αυτόματη μετασκευή της ύλης που κακώς καλούμε χαμό.
Έχοντας υπόψη μας , πως ο άνθρωπος δεν είναι ίσως παρά έμμεσος αυτοματισμός και φυσική εκδήλωση πολύτροπη, αναγνωρίζοντας πάντως βασικά το έργο τέχνης , μα αντιπαθώντας τη χρονική και ιστορική του κατοχύρωση σαν κάτι ξένο και ανήκουστο προς την ζωή.
Έχοντας νιώσει ακόμα , πως η ανάγκη της αιωνιότητας είναι μια κάποια βασική προϋπόθεση για τη ζωή, και συνεπώς για την τέχνη , αφού η τέχνη δεν είναι παρά ένα είδος διεστραμμένης εφαρμογής των βασικών ενστίκτων της ζωής , αλλά νιώθοντας την ανάγκη αυτή μόνο απαραίτητη την ώρα της δημιουργίας.
Καταλαβαίνοντας τον Salvador Dali, που τόλμησε να συνθέσει ένα έργο από ωμό κρέας και λαχανικά (αδιάφορα αν ψυχικά το προετοίμαζε για την αιωνιότητα , για το θεό η για τον εαυτό του, λέξεις ανθρώπινα ταυτόσημες , μα παραγνωρισμένες στην ουσία τους) καταλαβαίνοντας τον εξίσου με τον Φειδία , που έδωσε μεν στον έργο του μια χρονικοιστορικη υπόσταση, χωρίς όμως να κάνει τίποτα παραπάνω στα πλαίσια της υποστασιακής αιωνιότητας , για την οποία δεν υπάρχει ούτε ποσόν ,ούτε χρονική διάρκεια , και που για αυτήν ένα δευτερόλεπτο δεν έχει διαφορά από τρία δισεκατομμύρια αιώνες, χάρη στις βουλητικές και στην δυναμική της χροιά , που μόνο στα άτομα νοούνται, και κανένα δεν νοιάζει ο αριθμός των ατόμων αυτός.
Βλέποντας πως η χρονικο- ιστορική αυτή κατοχύρωση είναι ότι πιο ξένο κι απατηλό υπάρχει για τους ανθρώπους , κι επιπλέον μισώντας τον εθνικό τουρισμό και τις εφιαλτικές αρθρογραφίες a propos!
Νομίζοντας πως κάνουμε μια ψυχικά και καλλιτεχνικά ανώτερη πράξη, τόσο αισθητικής όσο και ζωικής περηφάνιας, θεσπίζοντας αυτού του είδους τον μηδενισμό –όντας εξάλλου σίγουροι πως όλη η γελοία και ψεύτικη επιβίωση όχι μόνο δε συγκρίνεται ,έστω και μειονεκτώντας με ένα λεπτό ενεργητικής δράσης, κι απόλαυσης, αλλά και καλλιτεχνικά είναι βλαβερή, προετοιμάζοντας μόνο ερασιτέχνες περιηγητές κι ευνούχους ως κι αυνανιζόμενους συγχρόνους ποιητές και ζωγράφους, αφού ούτε καν –στην περίπτωση μας- στον ιστορικό της αισθητικής μας δεν ανήκει.
ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΜΕ
1. να θέσουμε καθαρά σκοπό μας την ανατίναξη αρχαίων μνημείων ,την προπαγάνδα κατά αρχαιοτήτων , και κατά πάσα αντικείμενου που μας αρέσει.
2. πρώτη καταστροφή ορίζεται η ανατίναξη και η τελεία κατεδάφιση του Παρθενώνα που μας έχει κυριολεκτικώς πνίξει […]
[…]10. Η προκήρυξη αυτή δεν αποσκοπεί παρά να δώσει ένα μετρό από το σκοπό μας . Είναι ένα βλήμα που ξεκινάει με λίγες πιθανότητες για στόχο στους πολλούς , μα που δεν επιζητεί παρά ελαχίστους.
Σύνδεσμος Αισθητικών Σαμποτέρ Αρχαιοτήτων 1945
Άπαντα Γεώργιου Μακρή εκδόσεις «Εστία»