Μιά εικόνα, κι όμως τόσες ερμηνείες…
1. μπάτσοι, γουρούνια… Σα αγέλη ζώων πηγαίνατε όλο το Δεκέμβρη. Που είναι η φασιστική σας πειθαρχία; Ανάποδα τις ασπίδες, λερωμένες στολές, χαριεντισμοί με τους ασφαλίτες και φτηνός τσαμπουκάς σε ανήλικους… έτσι θα πάμε στην Ευρώπη;
2. μπάτσοι, δολοφόνοι… Ο φονιάς Κορκονέας θα ξαναβγεί ελεύθερος ανάμεσα μας, οι φυλακισμένοι της εξέγερσης κρατούνται ακόμα παράνομα, η καταστολή καταργεί τη νομιμότητα, άρα τη καταργήσαμε τη βαρύτητα του νόμου… οι εικονιζόμενοι τα βάζουν πλέον με το νόμο της βαρύτητας.
3. Σ’ αυτή την εικόνα, δε βλέπετε να κρέμονται τα στολίδια του δέντρου του Κακλαμάνη, αλλά τα φρούτα της νέας καταστολής. Ωρίμασαν και είναι έτοιμα να πέσουν πάνω μας.
Η τέταρτη ερμηνεία που απορρίψαμε λέει ότι ο κόσμος στέκεται ανάποδα και πρέπει να ξανασταθεί στα πόδια του. Όχι, στην εικόνα του κόσμου που έχουμε, η αστυνομία δεν θα έχει θέση, ούτε καν «για να προστατεύσει τον όχλο από τον εαυτό του» όπως έλεγε κάποτε ο Χέγκελ. Το μόρφωμα της αστυνομίας, που κάποτε δημιουργήθηκε για να εξυπηρετήσει κάποιες ανάγκες των κυρίαρχων, και που δεν αποτελεί μια οντολογική αναγκαιότητα, κάποτε πρέπει να πάψει να υπάρχει υπό οποιαδήποτε μορφή. Δε μας πειράζει μόνο η λειτουργία της αστυνομίας, αλλά και η ίδια της η ύπαρξη.
Πιό απλά… Να φύγετε κωλόμπατσοι. Να γυρίσατε πίσω στη μεσσηνία σας.
Εμείς, οι υπόλοιποι μεσσήνιοι, οι λίγοι που δε γίναμε μπάτσοι, ζητάμε ταπεινά συγνώμη για τους συμπατριώτες μας.