Γενική απεργία ενάντια στη οικονομική κρίση χτυπά τη Γουαδελούπη και τη Μαρτινίκα.

Οι γαλλικές αποικίες στις θάλασσες της Καραϊβικής απαιτούν να πληρωθεί ο λαός και να τελειώσει ο ρατσισμός

Η Γουαδελούπη, μια γαλλική αποικία στη θάλασσα της Καραϊβικής έχει παραλύσει, ως αποτέλεσμα των ενεργειών συνδικάτων κατά τη διάρκεια των τελευταίων εβδομάδων. Οι ελλοχεύοντες λόγοι για τη στάση εργασίας προέρχονται από τη σφαιρική οικονομική κρίση και το συνολικό πολιτικό έλεγχο της Γουαδελούπης από το γαλλικό κράτος κάτω από την ηγεσία του συντηρητικού Προέδρου Νικολά Σαρκοζί.

Η απεργία άρχισε στις 20 Ιανουαρίου ανάμεσα στις αυξανόμενες τιμές και στις επιδεινούμενες συνθήκες διαβίωσης σε αυτά τα νησιά που εντόπιζονται περίπου 600 χλμ. από τη Δομινικανή Δημοκρατία και την Αϊτή και 7.000 χλμ. μακρυά από την ηπειρωτική Γαλλία. Στις 14 Φεβρουαρίου, ο ηγέτης της κολεκτίβας ενάντια στην εκμετάλλευση (LKP), ένα συνασπισμό των ενώσεων και των πολιτικών κομμάτων που έχουν πραγματοποιήσει την απεργία, έχει κατηγορήσει τη γαλλική κυβέρνηση για την αποστολή της αστυνομικών κατασταλτικών δυνάμεων στη Γουαδελούπη προκειμένου να δολοφονηθούν οι διοργανωτές της απεργίας.

Στην πραγματικότητα στις 17 Φεβρουαρίου η γαλλική αστυνομία άνοιξε πυρ στα ενεργά στελέχη συνδικάτων και σκοτώσανε έναν. Έχει υπάρξει διεθνείς καταδίκη της Γαλλίας από όλο τον κόσμο γιατί δεν έχει καταφέρει να αποτρέψει περαιτέρω διαδηλώσεις ικανοποιώντας τα αιτήματα των απεργών.

«Σήμερα λαμβάνοντας υπόψη τον αριθμό των αστυνομικών που έχουν φθάσει στη Γουαδελούπη οπλισμένοι σαν αστακοί, το γαλλικό κράτος έχει επιλέξει τη φυσική πορεία του: να σκοτώσει Guadeloupeans κάτι που το θεωρεί συνιθησμένο,» λέει ο Ελί Ντομοτά. Ο Ντομοτά, που είναι ο ηγέτης του LKP, είναι επίσης ο Γενικός Γραμματέας της γενικής ένωσης των εργαζομένων της Γουαδελούπης (UGTG).

Η δήλωση του Ντομοτά ήρθε τη στιγμή που αναγκαστικά επαναλειτούργησαν τα πρατήρια καυσίμων και οι υπεραγορές. Οι οπλισμένες γαλλικές αστυνομικές μονάδες στάθηκαν για να προστατεύσουν τους ιδιοκτήτες από τους εργαζομένους απεργούς. Οι εργαζόμενοι έχουν απαιτήσει να χαμηλώσουν οι τιμές των καυσίμων και οι τιμές των τροφίμων. Η γαλλική κυβέρνηση υποχώρησε σε μερικές από αυτές τις απαιτήσεις και χρησιμοποίησε αυτές τις παραχωρήσεις για να δικαιολογήσει την επαναλειτουργία των βενζινάδικων και των καταστημάτων τροφίμων.

Αναφέροντας τον ιστορικό ρόλο της Γαλλίας στη διατήρηση του πολιτικού και οικονομικού ελέγχου των τροπικών νησιών, ο Ντομοτά είπε ότι «κάθε φορά που έχουν υπάρξει διαδηλώσεις στη Γουαδελούπη που απαιτούν αυξήσεις μισθών, η απάντηση του κράτους είναι καταστολή, ειδικότερα στης Μαΐου 1967 στο Πουέντ-α-Πιτρ όπου υπήρξαν 100 εργαζόμενοι κατασφάχτηκαν που από τους αστυνομικούς.»

Στις 16 Φεβρουαρίου, οι γαλλικές αποικιακές αρχές συνέλαβαν περίπου 50 διοργανωτές και ηγέτες του LKP. Σε μια έκκληση των απεργών προς τη Γαλλική κυβέρνηση ώστε να σταματήσουν οι ταραχές το Γαλλικό κράτος θέλοντας να κάνει επίδειξει της αποφασιστικότητάς του απάντησε :

“Όπως είχε υποσχεθεί ο Jego (ο γαλλικός Υπουργός που διορίστηκε για να τελειώσει την απεργία) κτυπήθηκε το LKP και ο κόσμος της Γουαδελούπης. Από αυτή την άποψη, οι κατασταλτικές δυνάμεις χτυπούν τόσο σκληρά όσο μπορούν. Έχουν συλλάβει ήδη περίπου δέκα ανθρώπους στην πόλη Gosier και δύο στην Sainte ανεξάρτητα του εάν αυτοί ήταν διαδηλωτές ή απλά περαστικοί.

Εκτός αυτού, ένα ολόκληρο τάγμα είχε διαταχθεί να περικυκλώσει περίπου πενήντα ανθρώπους, (διαδηλωτές και περαστικούς) στην πόλη Gosier κάνοντας εμφανή την πρόθεσή τους να τους κτυπήσουν και να τους συλλάβουν”

Στις 14 Φεβρουαρίου, χιλιάδες εργαζόμενοι διαδήλωσαν στην πόλη LE Moule. Οι διαδηλωτές κατά τη διάρκεια της πορείας φώναζαν « η Γουαδελούπη είναι δική μας, δεν είναι δική τους.»

Αυτό το σύνθημα, φυσικά, αφορούσε την οικονομική κυριαρχία της άσπρης γαλλικής μειονότητας γνωστής ως «Bekes.». Αυτή είναι η κατηγορία του πληθυσμού που ασκεί αποτελεσματικό έλεγχο σε περισσότερους από 400.000 Αφρικανών που μένουν στα νησιά από το 18ο και 19ο αιώνα ως σκλάβοι.

Κοινωνικό απαρτχάιντ στη γαλλική αποικία

Ένα γαλλικό μέλος του Κοινοβουλίου στο υπερπόντιο τμήμα της γαλλικής Γουιάνας στοη νότια – αμερικανική ήπειρο, στις 15 Φεβρουαρίου είπε ότι οι όροι στη Γουαδελούπη είναι «όχι μακριά από το κοινωνικό απαρτχάιντ. Σε μια συνέντευξη στο περιοδικό LE du Dimanche, η Christine Taubira δήλωσε ότι «οι ηγέτες του LKP δεν είναι ρατσιστές απέναντι στους λευκούς. Εκθέτουν μια πραγματικότητα… και αυτή είναι ότι μια κάστα ελέγχει το οικονομικό περιβάλλον και κάνει κακή χρήση.»

Η απεργία έχει κλείσει τα περισσότερα καταστήματα, εστιατόρια, σχολεία, τράπεζες και κυβερνητικά γραφεία. Η Γαλλία έχει αρνηθεί σθεναρά να χορηγήσει την πλειοψηφία των απαιτήσεων του LKP, το οποίο αποτελείται από μια μηνιαία αύξηση EUR 200 ($259US).

Στη γειτονική Μαρτινίκα, οι εργαζόμενοι έχουν ενωθεί αντίστοιχά με τους συναδέλφους τους στη Γουαδελούπη σε μια γενική απεργία που άρχισε στις 5 Φεβρουαρίου.

Στις 14 Φεβρουαρίου, ένα συλλαλητήριο στην πρωτεύουσα της Μαρτινίκα και απαίτησε μεγαλύτερη οικονομική/πολιτική δύναμη για την αφρικανική πλειοψηφία. Η γαλλική ελίτ που είναι οι απόγονοι των προηγούμενων ιδιοκτητών φυτειών στη Μαρτινίκα, ελέγχει ακόμα τα οικονομικά όργανα που αποτελούν τη βάση του εσωτερικού και εξωτερικού εμπορίου.

Οι «Bekes», που αποτελούν μόνο 1% του πληθυσμού, ο οποίος δηλώνεται επίσημα σε 401.000, ελέγχει ακόμα την οικονομία συνολικά. Ένα άρθρο του Associated Press επισημαίνει στις 16 Φεβρουαρίου: «Πολλές οικογένειες εργατικής τάξης αγωνίζονται για την επιβίωσή τους μέσα στη γενικότερη οικονομική κρίση, που εντείνει τις φυλετικές εντάσεις 160 χρόνια μετά το τέλος της δουλείας στη Μαρτινίκα.»

Επιπλέον, το άρθρο σημειώνει ότι «η αστυνομία λέει ότι οι διαδηλώσεις παραμένουν ειρηνικές, και ότι 130 αστυνομικοί έφθασαν από τη Γαλλία αυτή την εβδομάδα για να επιβάλουν την τάξη.»

Αυτό αναφέρεται για να τονιστεί ο προληπτικός χαρακτήρας , «το αίσθημα καταπίεσης εντάθηκε όμως μετά την προβολή ενός μονόωρου ντοκιμαντέρ με τίτλο, «οι τελευταίοι ιδιοκτήτες της Μαρτινίκα,» που παρουσιάστηκε στη τηλεόραση την προηγούμενη εβδομάδα. Το πρόγραμμα εστίασε στον τρόπο με τον οποίο η λευκή μειονοτική ομάδα έχει εξουσιάσει την οικονομία. «

Σε ένα ακόμη άρθρο του Associated Press που δημοσιεύεται στις 10 Φεβρουαρίου, δίνεται έμφαση στις διαδηλώσεις και στις απεργίες που έχουν πραγματοποιηθεί στη Μαρτινίκα. «Οι φοιτητές πανεπιστημίου και γεωργοί στο γαλλικό νησί της Καραϊβικής Μαρτινίκα διαμαρτύρονται το υψηλό κόστος ζωής,» είναι ο τίτλος του άρθρου.

«Όλα τα σημαντικά εμπορικά κέντρα, τα βενζινάδικα και οι επιχειρήσεις παρέμειναν κλειστά την Τρίτη (10 Φεβρουαρίου) καθώς οι διαδηλώσεις πραγματοποιούνται για έκτη ημέρα. Οι ανώτεροι κυβερνητικοί υπάλληλοι έχουν συναντηθεί με τους διαδηλωτές, οι οποίοι απαιτούν μια γενική μείωση 30% των τιμών. Οι επικεφαλής του Συνδικάτου έχουν πει ότι θα συμφωνούσαν με μια μείωση 10% μεταξύ μερικών προϊόντων. Καμία συμφωνία δεν έχει επιτευχθεί.

«Η αστυνομία αναφέρει ότι 11.000 άτομα διαδήλωσαν στη Μαρτινίκα. Οι επικεφαλής του Συνδικάτου λένε ότι ο αριθμός ήταν περισσότερο από διπλός.» (AP, 10 Φεβρουαρίου)

Στη Γουαδελούπη από τις 20 Ιανουαρίου, σαράντα επτά συνδικάτα, οι ενώσεις και τα πολιτικά κόμματα έχουν σταματήσει να δουλεύουν και τα σχολεία παραμένουν κλειστά. Μια διαδήλωση 25.000 ανθρώπων πραγματοποιήθηκε στις 24 Ιανουαρίου.

Μερικά από τα 146 αιτήματα που υποβάλλονται από το LKP περιλαμβάνουν τη μείωση των τιμών των καυσίμων κατά 50%, το χαμήλωμα των τιμών στις μεταφορές και το νερό, άμεσο πάγωμα στα ενοίκια, περισσότερα ασφαλιστικά δικαιώματα για τους προσωρινούς υπαλλήλους, μεγαλύτερες εκπαιδευτικές ευκαιρίες για τη νεολαία και τέλος στο ρατσισμό και την εργασιακή εκμετάλευση.

Η Γουαδελούπη είναι γαλλική αποικία από 1812. Αν και το νησί ενσωματώθηκε φαινομενικά στο γαλλικό κράτος μετά από το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο το 1946, η χώρα έχει παραμείνει στην ένδεια.

Η ανάγκη για τη διεθνή αλληλεγγύη

Αν και μία απεργία μιας ημέρας από γάλλους εργαζομένους έλαβε μερος στις 29 Ιανουαρίου, και κάποια κάλυψη Τύπου στις Ηνωμένες Πολιτείες, τα γεγονότα στη Γουαδελούπη και τη Μαρτινίκα έχουν περάσει κατά ένα πάρα πολύ μεγάλο μέρος απαρατήρητα από τα καθεστωτικά ελεγχόμενα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Και οι δύο ενέργειες αντιπροσωπεύουν την απάντηση των εργαζομένων στην διαρκώς διογκούμενη οικονομική κρίση που προκαλείται από την κεφαλαιοκρατική υπερπαραγωγή.

Συγκεκριμένη για τη Γουαδελούπη και τη Μαρτινίκα, και τα δύο εδάφη υποβάλλονται ακόμα στη αποικιοκρατία και τη συνακόλουθη εκμετάλλευσή του εργασίας καθώς επίσης και θεσμικού ρατσισμού. Οι λαοί της Γουαδελούπης και της Μαρτινίκα έχουν το έμφυτο δικαίωμα στην αυτοδιάθεση και ανεξαρτησία.

Ελεύθερη Μετάφραση POI