Το γράμμα που ακολουθεί είναι επιστολή Ισλανδών αναρχικών προς τον ιστότοπο http://aftaka.org/tag/english/ πριν δυο μήνες περίπου. Παρά τις οποίες διαφωνίες ή συμφωνίες, είναι ενδιαφέρουσα η οπτική των ίδιων πάνω στα γεγονότα ,τα οποία έγιναν σε μια χώρα όπου η τελευταία θεωρούταν πριν λίγο καιρό οικονομικό θαύμα.

Μια επιστολή από τους ισλανδικούς αναρχικούς που έχουν συμμετάσχει στην επανάσταση ενάντια στην πρόσφατα καταρρέυσασα κυβέρνηση.
   
Η ισλανδική κυβέρνηση έχει καταρρεύσει και μερικοί άνθρωποι μιλούν για μια επανάσταση. Με έναν τρόπο είναι αληθινό. Οι απλοί άνθρωποι νίκησαν αυτήν την νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση με το γράψιμο των άρθρων, πραγματοποιώντας ομιλίες, με θορυβώδεις διαδηλώσεις, φωτιές, κορναρίσματα αυτοκινήτων, την άμεση δράση, την αστική ανυπακοή και με μικρής έκτασης  σαμποτάζ. Ένα έθνος που πριν δεν είχε καταβάλλει οποιαδήποτε αντίσταση εναντία  στην κατάχρηση της εξουσίας για πολύ καιρό, δεν άντεξε τελικά  και είπε: Όχι ευχαριστώ! Όχι άλλα σκατά!

Αλλά τι θα ακολουθήσει; Έχουμε επιτύχει τον ύψιστο στόχο; Είναι η κυβέρνηση μειονότητας των αριστερών πρασίνων (Vinstri Grζnir) και της κοινωνικής δημοκρατικής συμμαχίας (Samfylkingin)  αρκετή; Πάμε μόνο, για να διευθετήσουμε το θέμα για τις νέες εκλογές αυτή τη άνοιξη;

Από την αρχή της οικονομικής κρίσης, μετά από την κατάρρευση και την εθνικοποίηση των τριών σημαντικών ισλανδικών επιχειρηματικών τραπεζών, οι δυνατές φωνές έχουν ακουστεί, με απαίτηση  να παραιτηθεί η κυβέρνηση και οι εκλογές να πραγματοποιούνταν το συντομότερο δυνατόν.. Οι ίδιες φωνές έχουν απαιτήσει επίσης, να παραιτηθούν τα «κεφάλια»  των οικονομικών ινστιτούτων,  στην κεντρική τράπεζα, τη οικονομική εποπτική αρχή (FME) και τις πρόσφατες κρατικοποιημένες  τράπεζες Το  Hörður Torfason και οι συνεργάτες του από την οργάνωση  The People’s Voices’ (Raddir Fólksins) πήραν το πρώτο βήμα με την οργάνωση των εβδομαδιαίων διαδηλώσεων όπου οι φλογερές ομιλίες έγιναν, συνοδευόμενες από την κοινωνική αποδοχή  και την αυξανόμενη ριζοσπαστικοποίηση .
 
Την ίδια στιγμή πιο στρατευμένες κινήσεις έχουν  πραγματοποιηθεί. Αναρχικοί και άλλες ριζοσπαστικές ομάδες έκαναν ενέργειες δοκιμάζοντας να σταματήσουν την κυβέρνηση από την διοργάνωση συμβουλίων, σταμάτησαν τις επίσημες συνεδριάσεις του κοινοβουλίου, επιτέθηκαν σε αστυνομικό τμήμα και διατάραξαν τις εργασίες των τραπεζών και της Οικονομικής Εποπτικής Αρχής. Αυτοί οι δύο σχηματισμοί ήρθαν σε συνεννόηση την προηγούμενη Τρίτη, 20 Ιανουαρίου την ώρα που χιλιάδες άνθρωποι είχαν μαζευτεί έξω από το κοινοβούλιο με στόχο να διαταράξουν και ενδεχομένως να σταματήσουν την πρώτη κοινοβουλευτική συνεδρίαση του νέου έτους, και εντέλει το πέτυχαν. Κατά τη διάρκεια των επομένων 7 ημερών φωτιές industrial  samba-bands και θορυβώδεις διαδηλώσεις έγιναν καθημερινά φαινόμενα.

Το προ-γεγονός αυτής της συνεργασίας των ριζοσπαστών και των «φιλήσυχων» πολιτών ήταν από το ξενοδοχείο Borg την τελευταία ημέρα του έτους, όπου οι διαμαρτυρόμενοι κόβουν μια ζωντανή  μετάδοση ενός ετήσιου συμβαλλόμενου  πολιτικού «πάρτι»  στην TV , όπου η τελευταία εμφανίζει τους προϊστάμενους των πολιτικών κομμάτων  να συζητούν το πρόσφατο πολιτικό έτος με σαμπάνια και τις πικάντικες ρέγγες.  Το αρχικό σχέδιο της διαμαρτυρίας ήταν να αναστατωθεί η ραδιοφωνική μετάδοση με το θόρυβο και  φανούς, αλλά σύντομα έγινε σαφές ότι αυτό  δεν θα συνέβαινε χωρίς  ένα περαιτέρω βήμα. Έτσι οι άνθρωποι που αναρριχήθηκαν πέρα από τις πύλες και κατά την προσπάθεια να μπουν στο ξενοδοχείο  έπεσαν σε συμπλοκή με τα όργανα της τάξης  όπου οι τελευταίοι τους  ψέκασαν με pepperspray. Τελικά  αφού χωριστήκαν σε μικρότερες ομάδες κατάφεραν  να κάψουν τα καλώδια μετάδοσης και να κόψουν τη ραδιοφωνική μετάδοση. Ήταν μια καλή έναρξη και τέθηκε ο  τόνος για τις διαμαρτυρίες στο νέο ετος.

Υπήρξε ένα προεξέχον κοινό σύνθημα κατά τη διάρκεια των διαδηλώσεων στη  διάρκεια των τελευταίων εβδομάδων που στην  πόλη  ξαναηχουσε για ολόκληρη μια εβδομάδα: «Disqualified government!» αλλά αυτό το σύνθημα δεν λέει τίποτα για αυτό που ετοιμαζόταν να έρθει, πως οι άνθρωποι ήθελαν κάτι περισσότερο από το να διώξουν  την κυβέρνηση μακριά. Οι βασικές απαιτήσεις ήταν να πεσει η κυβερνηση , «το κεφάλι»» της κεντρικής τράπεζας να παραιτηθεί , όπως αυτό  και από το  FME , και οι εκλογές να διεξαχθουν το συντομότερο  δυνατόν και τέλος , να σταματήσει  η διαφθορά και η κατάχρηση της εξουσίας .

Η Τρίτη 20 Ιανουαρίου είδε σημαντικά classess, και τα φιλελεύθερα peppersprayings και τη χρήση γκλοπς από τους μπάτσους, έξω από το Κοινοβούλιο όταν εμφανίστηκαν  χιλιάδες για να αναστατώσουν την πρώτη συνεδρίαση  του Κοινοβουλίου στο νέο έτος. Αυτές οι διαμαρτυρίες συνεχίστηκαν καθ’ όλη τη διάρκεια της νύχτας μέχρι την  επόμενη νύχτα της Τετάρτης. Πέμπτη πρωί, αφού η  αστυνομία είχε πυροβολήσει τις πολυάριθμες βόμβες teargas στους διαμαρτυρομένους, το πλήθος που κινήθηκε προς τα κοντινά γραφεία της κυβέρνησης. Άλλη μια φορά οι άνθρωποι άναψαν φωτιά και διαμαρτυρήθηκαν ενάντια στην κυβέρνηση. Όταν η αστυνομία εμφανίστηκε μερικοί άνθρωποι άρχισαν τα τούβλα στους μπάτσους  όπως το προηγούμενο  βράδυ. Σε ένα σημείο ένα άτομο περπάτησε μέχρι την αστυνομία,  η οποία ήταν καλά οπλισμένη  με τις ασπίδες, τα κράνη, τα ρόπαλα  και τον ψεκασμό  σπρέι πιπεριών, και έριξε μια πέτρα στους μπάτσους φωνάζοντας: δώστε μας την δυνατότητα να ψηφίσουμε , κατόπιν αυτές οι διαμαρτυρίες θα σταματήσουν.

Αυτές οι λέξεις αποτέλεσαν έκπληξη σε πολλούς ανθρώπους. «Δώστε μας την δυνατότητα να ψηφίσουμε».  Είναι αυτή πραγματικά η βασική απαίτηση; Και καθιστά κάποιον τόσο εξαγριωμένο επειδή δε μπορεί  να ψηφίσει, και ρίχνει  τις πέτρες ως τακτική για να ωθήσει τις εκλογές;

Φυσικά, υπάρχουν διαφορετικές ιδέες και γνώμες όσον αφορά το αποτέλεσμα των προγραμματισμένων για την άνοιξη εκλογών. Μερικοί πιστεύουν ότι εάν ψηφίσει ο κόσμος τους Αριστερούς Πράσινους θα υπάρξουν θετικές αλλαγές στη χώρα. Άλλοι που πιστεύουν ότι το σύστημα μπορεί να αλλάξει «από τα μέσα», θέλουν να προωθήσουν νέα πολιτικά κόμματα στις επερχόμενες εκλογές, τα οποία θα χαράξουν ευτυχώς στο Σύνταγμα και στο σύστημα αυτές τις γραμμές αλλαγής. Ακόμα υπάρχουν άλλοι που θέλουν να καταργήσουν το τυραννικό σύστημα των κομμάτων και να ενθαρρύνουν ατομικές υποψηφιότητες, με αμεσοδημοκρατικό τρόπο καθώς και να επιφέρουν μείζονες αλλαγές στο Σύνταγμα.

Αυτές οι ιδέες δεν έχουν τίποτα κοινό, αλλά είναι όλες βασισμένες στην άποψη ότι οι μεταρρυθμίσεις μέσα στο τρέχον σύστημα αποτελούν βήματα προς τις σωστές κατευθύνσεις, βήματα προς μία πιο δίκαιη κοινωνία. Δεν απαιτούν ριζικές αλλαγές-επανάσταση. Συνεπώς είναι παράξενο να βλέπεις ανθρώπους έξω από το Αusturvollur,(την κεντρική πλατεία μπροστά στη Βουλή), να φωνάζουν συνθήματα όπως ׃ Ζήτω η επανάσταση ! Καμμία επανάσταση δεν έχει λάβει χώρα πέρα από το γεγονός ότι η κυβέρνηση έχει καταρρεύσει.

Μόλις πλησιάζουμε στις επερχόμενες εκλογές μπορούμε να περιμένουμε το ίδιο συνηθισμένο πράγμα. Τα πολικά κόμματα θα περιφέρουν βγάζοντας βόλτα τις καμπάνιες τους, θα ανταγωνίζονται στη διαφήμιση, η οποία θα απασχολεί τους καλύτερους γραφίστες και τεχνικούς υπολογιστών. Το ίδιο πράγμα γίνεται πάντα. Και έπειτα μόνο ένα πράγμα είναι που μετράει ׃ το Χρήμα. Εκείνοι που έχουν το πιο πολύ χρήμα ή το κόμμα εκείνο που έχει την μεγαλύτερη πρόσβαση σε χρήμα θα είναι η πιο ορατή δύναμη από τις άλλες προεκλογικές διαφημιστικές καμπάνιες. Και η ίδια ιστορία θα συνεχιστεί εάν οι εκλογές καταλήξουν μεταξύ ατομικών υποψηφιοτήτων αντί μεταξύ κομμάτων.  Εφόσον εμείς παραμένουμε μέσα στο σύστημα, στο οποίο έχουμε ζήσει μέχρι σήμερα, οι ατομικές υποψηφιότητες, και τα αποτέλεσματά τους θα βασίζονται μόνο στο ποιος έχει περισσότερα λεφτά να ξοδέψει.

Οι αιτίες της κατάρρευσης της κυβέρνησης και της συζήτησης γύρω από το θέμα δείχνουν περί τίνος πρόκειται τα σημερινά πολιτικά τερτίπια.  Το Ανεξάρτητο Κόμμα-νεοφιλελεύθεροι, συντηρητικοί-  αρνήθηκε να απολύσει τον David Oddsson από το Δ.Σ. της Κεντρικής Τράπεζας εξαιτίας της τρομακτικής επιρροής του στην κοινωνία και στο κόμμα (φέρεται να κρατάει σαν όπλο του μια ‘’Μαύρη Βίβλο’’ με έγγραφα για τη διαφθορά  μιας μεγάλης μερίδας ατόμων από το κόμμα) . Και ενώ είναι κρυμμένος στην Κεντρική Τράπεζα συνεχίζει ακόμα να είναι στην κορυφή της ιεραρχίας – ή τουλάχιστον καθόταν εκεί πριν την κατάρρευση- της Ισλανδικής βάσης ισχύος.  Φοβούμενοι όμως τα αποτέλεσματα μιας απόλυσης του Oddsson από την Κεντρική Τράπεζα το Ανεξάρτητο Κόμμα βρέθηκε σε αδιέξοδο. Γι’αυτό θα είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον να δεί κανείς εάν η καινούρια κυβέρνηση θα τολμήσει να απολύσει τον Oddsson και τί αποτελέσματα θα έχει στην ισλανδική κοινωνία, απ’τη στιγμή που είναι ξεκάθαρο ότι ο Oddsson έχει σοβαρή ικανότητα να εκβιάζει στην κυριολεξία ένα αξιοσέβαστα μεγάλο μέρος της ισλανδικής κοινωνίας.

Τα 2 μεγάλα κόμματα –το Ανεξάρτητο και η Σοσιαλδημοκρατική Συμμαχία-  είχαν αναλωθεί σε διαφωνίες του ποιός θα πάρει την πρωθυπουργία. Αυτό ήταν αρκετό για να διαλύσουν την συμμαχία.  Η κατάρρευση της κυβέρνησης έρχεται σαν αποτέλεσμα ατελείωτης καπήλευση της εξουσίας, η οποία τίποτα δεν έχει να κάνει με τη δημιουργία μιας κοινωνίας που να εμφυσείται από Δικαιοσύνη και Ισότητα, Ελευθερία και Αλληλεγγύη. Δεν πρόκειται περί προσπάθειας να δημιουργηθεί μια υγιής κοινωνία, αλλα πρωταρχικά και μόνο πρόκειται περί απόκτησης εξουσίας για να μεγεθυνθούν τα συμφέροντα και να συσσωρευτεί ο πλούτος σε διαφορετικά μέρη των συνεργάζομενων κοινωνικών δομών.

Η κατάχρηση της εξουσίας εκθέτει τους πολιτικούς και πολύ περισσότερο καταδεικνύει την ουσία της πολιτικής ׃ Ένας ανταγωνισμός για δημοτικότητα και εξουσία .Αναλήθεια και προδοσία απέναντι σε εκείνους που δεν κατέχουν εξουσία. Εκείνους που είναι καταπιεσμένοι από την αρχή της ζωής τους, μέσα από το εκπαιδευτικό σύστημα και από τα αλλα συστήματα της κοινωνίας. Η πολιτική είναι ένα παιχνίδι ψεμμάτων.

Πρέπει να αντισταθούμε σε αυτό το παιχνίδι και σε αυτό το διεφθαρμένο σύστημα. Αυτή η αντίσταση είναι η βάση για τις αλλαγές.

Εάν θέλουμε νέες αλλαγές πρέπει να γυρίσουμε τις πλάτες μας στο παρελθόν και να χρησιμοποιησούμε τη φαντασία μας. Αυτό δε σημαίνει ότι πρέπει να ξεχάσουμε την Ιστορία, αλλά πιο εύλογα, να μάθουμε από αυτήν, και από τα λάθη και από τις νίκες. Πρέπει να εμπλουτίσουμε τη φαντασία μας και όχι μόνο να απαιτούμε το αδύνατο, αλλά να γίνουμε το αδύνατο.

Οι αλλαγές που θέλουμε να πετύχουμε πρέπει να βασιστούν πάνω σε ιδέες για διεθνή αντίσταση και αλληλεγγύη. Δεν είμαστε μόνοι μας σε αυτό το νησί. Είμαστε ένα μικρούλι κομμάτι της παγκόσμιας πάλης εκείνων που δεν έχουν καμία εξουσία απέναντι σε αυτούς που κατέχουν όλην την εξουσία, πάλης για έναν κόσμο χωρίς εξουσία. Παντού στον κόσμο- σε Μεξικό, Ελλάδα, Ιράκ, Παλαιστίνη .κ.α.- παντού αυτός ο αγώνας συνεχίζεται. Φυσικά, σε διαφορετικά επίπεδα, και το ίδιο μπορεί να ειπωθεί για τις αντιεξουσιαστικές αντιδράσεις και για την καταστολή.

Αυτό που ενώνει όλους εμάς είναι το γεγονός ότι είμαστε ανίσχυροι  απέναντι σε εκείνους, σε εκείνο τον αγώνα ενάντια σε εκείνους και σε εκείνο το σύστημα το οποίο επιτρέπει σε λίγα μεμονωμένα άτομα, να ασκούν αυτήν την εξουσία. Πολεμάμε για να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας, να οργανώσουμε έτσι την κοινωνία , καταστρέφοντας όλες τις εξουσιαστικές δομές που καταστέλλουν και σκοτώνουν.

Και ενώ η κατάσταση συχνά μοιάζει κακή και πάρα πολύς κόσμος πείθεται και τυφλώνεται από την προπαγάνδα των εξουσιαστών όσον αφορά την αναγκαιότητα να παραμείνει στα χέρια τους η εξουσία, το μόνο αληθινό γεγονός είναι τόσο ο ενωμένος αγώνας μας ενάντια τους όσο και η αλληλεγγύη μας.

Το προηγούμενο Σάββατο, μοιράστηκαν φυλλάδια κατά τη διάρκεια της εβδομαδιαίας  διαδήλωσης γύρω από την Βουλή, ενθαρρύνοντας τον κόσμο πιο σίγουρος αναμεταξύ τους κατά τη διαρκεια ριζικών αλλαγών όσο και στη καθημερινή ζωή τους. Επίσης, έλεγε ότι οι άνθρωποι δε θα έπρεπε καν να τολμήσουν να σκέφτονται να καταρρίψουν την κυβέρνηση περισσότερο από το να καταστρέψουν την πατριαρχία, και να πολεμήσουν εναντίον της αδικίας απέναντι σε εκείνους που έχουν διαφορετικό χρώμα δέρματος και αυτούς που δεν προσδιορίζουν τους εαυτούς τους ως ετεροφυλόφιλους.

Η κοινωνία είναι γεμάτη από ταξικούς διαχωρισμούς και από αδικία, βασισμένη σε ιδέες που διακηρύσσουν ότι κάποιοι άνθρωποι είναι ανώτεροι από κάποιους άλλους. Το “αντριλίκι”, το λευκό χρώμα του δέρματος και η ετεροφυλοφιλία είναι οι υψηλότερες αξίες αυτής της κοινωνίας, και όλα τα άτομα που δεν κατηγοριοποιούνται σε μια από αυτές τις κατηγορίες, στιγματίζονται ως κατώτερα και γίνονται στόχοι προκαταλήψεων, δυσανεκτικότητας, και βίας. Αυτές οι ιδέες έχουν ενσωματωθεί στην κοινωνία σαν την εγγενή φύση ολόκληρου του συστήματος και δεν πρόκειται να νικηθούν από έναν εκμαυλιστικό ρεφορμισμό. Από τούδε πρέπει να καταστρέψουμε τις ρίζες του συστήματος αυτού.

Ας μην πανηγυρίζουμε όταν μια γυναίκα (και ακόμα περισσότερο όταν μια ομοφυλόφιλη γυναίκα ) θα γίνει πρωθυπουργός, τώρα, για πρώτη φορά στην ιστορία της Ισλανδίας. Ας μην πανηγυρίζουμε όταν οι γυναίκες αναλαμβάνουν υψηλές θέσεις εξουσίας. Ας μην πανηγυρίζουμε όταν ένας μαύρος γίνεται πρόεδρος των ΗΠΑ για πρώτη φορά στην ιστορία. Ας μην πανηγυρίζουμε για αυτές τις μεταρρυθμίσεις που το μόνο που κάνουν είναι να ανανεώνουν την παραμονή του συστήματος στην εξουσία. Και ας μην πανηγυρίζουμε όταν γυναίκες, ομό-ή αμφι- φιλόφιλα και μη λευκά άτομα καταφέρουν να φέρουν εις πέρας τον ρόλο του μέσου λευκού άντρα. Όχι !

Αντίθετα, ας παλέψουμε ενάντια σε αυτό το σύστημα, το οποίο κατατέμνει την κοινωνία με ιεραρχικές δομές, και καταπιέζει αυτούς οι οποίοι βρίσκονται σε κατώτερες θέσεις εξουσίας. Ας παλέψουμε ενάντια σε ένα σύστημα που επιτρέπει σε λίγα μεμονωμένα άτομα να καταπιέζουν άλλους. Ας παλέψουμε ενάντια σε όλες τις πυραμίδες εξουσίας και κατάχρησής της. Ας παλέψουμε στην άνιση κατανομή του πλούτου και φυσικών πόρων. Ας παλέψουμε ενάντια στις ιδεολογίες εκείνες οι οποίες έχουν μετατρέψει τις ανάγκες της ζωής σε προϊόντα πολυτελείας για τους προνομιούχους.

Όταν έχουμε εξεγερθεί ενάντια σε όλες αυτές τις καταπιεστικές δομές, τότε θα μπορούμε τελικά να μιλήσουμε για αληθινή δικαιοσύνη και ισότητα και να κάνουμε λόγο για πραγματικές αλλαγές. Τότε τελικά η λέξη «Επανάσταση» θα ηχεί πραγματική στα στόματά μας.