Η γελοιότητα στη δημοκρατία .

Μέρα με την μέρα γίνεται όλο και περισσότερο εμφανές ότι οι κατ’ επάγγελμα πολιτικοί που διαχειρίζονται την εξουσία στις δυτικές χώρες, βυθίζονται ολοένα και περισσότερο στον λάκκο της γελοιότητας και της σαχλαμάρας προσφέροντας οι ίδιοι τα καλύτερα επιχειρήματα για να αμφισβητήσει κανείς το πολιτικό σύστημα της αστικής δημοκρατίας. Η αστική δημοκρατία μοιάζει όλο και περισσότερο με περιπλανώμενο πτώμα. Τα διάφορα κατασταλτικά μέτρα που εφαρμόζονται σε όλες της δυτικές χώρες που στην ελλάδα ήρθαν με την μορφή με την ποινικοποίηση της “κουκούλας” και την επιχειρούμενη άρση του ασύλου, είναι τα καρφιά στο φέρετρο της δημοκρατίας ως ιδιαίτερο πολιτικό σύστημα και έχει χάσει σχεδόν κάθε ιδιαίτερο στοιχείο διάκρισης από ακραία εξουσιαστικά ολοκληρωτικά καθεστώτα.

Είναι ένα πτώμα που οι επαγγελματίες πολιτικοί για να κρύψουν το νεκρικό χρώμα του, το σάπισμα της σάρκας του το ντύνουν και το βάφουν σαν κλόουν. Προτιμούν να φαίνεται γελοίο παρά νεκρό το σύστημα που τους τρέφει. Έτσι ο Μπερλουκόνι βάζει στο ευρωψηφοδέλτιο του “καλλίγραμμες” παιχτριές του Big Brother, μοντέλα και τηλεπαρουσιάστριες όλες εντελώς άσχετες με την πολιτική. Το εξοργιστικό είναι ότι οι αντιδράσεις σε αυτό ήταν σχετικά αμυδρές ενώ πολλοί πιστεύουν, και μάλλον όχι άδικα, ότι το κόμμα του Μπερλουσκόνι δε θα υποστεί καμία απώλεια αλλά αντίθετα θα ενισχυθεί σε αυτές τις εκλογές. Μετά τον μποντιμπιλντερα “εξολοθρευτή” Σβαντζενέγκερ ως κυβερνήτη της Καλιφόρνιας, την επιστολή της λαϊκής αηδούς Μπεζεντάκου που έσωσε την ελληνική κυβέρνηση, την παρολίγον εκλογή της άλλης αηδούς Έφη Σαρρή από το τηλεοπτικό κόμμα show ΛΑΟΣ που έχει σαν πρόεδρο έναν πρώην μπολντιμπιλντερά και ιδιοκτήτη πρακτορείου μοντέλων, τα γκαρίσματα του πλασιέ βιβλίων αρρωστημένης επιστημονικής φαντασίας Μπομπόυκο Άδωνη με την εκτός γάμου σύντροφό του να βάζει τον ορό της βλακείας στους ηλιθιότερους του τόπου, τον εθνικό νομάρχη-Ζορό, να κυνηγάει έφιππος “σκοπιανούς”, τον λιμνούχο πνευματικό πατέρα της ηγεσίας της κυβέρνησης και τους τόσους άλλους αμέτρητους καθημερινούς σαχλαμαρισμούς των επαγγελματιών της πολιτικής, με όλα αυτά… τι άλλο θέλει κανείς για να πειστεί ότι η δημοκρατία πεθαίνει;

Η δημοκρατία όμως δεν πεθαίνει εξαιτίας της γελοιότητας στην οποία έχει ξεπέσει. Πεθαίνει γιατί γεννά ή υποθάλπει την αδικία, την εκμετάλλευση, το απάνθρωπο, τη βία, τον ρατσισμό, την μοναξιά, την αλλοτρίωση…..

 

Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα σκεπάσει αυτόν τον κλόουν….