Ο Θοδωρής Ηλιόπουλος, ο τελευταίος φυλακισμένος για τα γεγονότα του περασμένου Δεκέμβρη (μαζί με έναν ακόμη πολωνό μετανάστη που εκκρεμεί σε βάρος του ένταλμα έκδοσής του στην Πολωνία), διανύει ήδη την 3η μέρα απεργίας πείνας, μετά από μία ακόμη απόρριψη αίτησης αποφυλάκισής του.

Ο Θοδωρής συνελλήφθη στην πανεκπαιδευτική πορεία της 18ης Δεκέμβρη, κρατείται στις φυλακές Κορυδαλλού και κατηγορείται για «απόπειρα βαρείας σκοπούμενης σωματικής βλάβης» με ένα στημένο κατηγορητήριο που βασίζεται αποκλειστικά σε καταθέσεις μπάτσων. Ο ίδιος αρνείται τις κατηγορίες και προχωρά σε απεργία πείνας από τις 10 Ιουλίου μετατρέποντας το σώμα του σε ένα ζωντανό προπύργιο αξιοπρέπειας και ελευθερίας.

Σε αυτό τον αγώνα ο Θοδωρής δεν θα είναι μόνος.

Σε κάθε αγώνα για ελευθερία και αξιοπρέπεια η αλληλεγγύη μας είναι δεδομένη.

Το γράμμα του Θοδωρή Ηλιόπουλου με το οποίο γνωστοποιεί την απεργία πείνας:

“Σημερα, 9 Ιουλίου 2009

Στις 8 Ιουλίου , μετά από 6 1/2 μήνες φυλακή , όπου βρέθηκα για τα γεγονότα του Δεκέμβρη, κατηγορούμενος για πράγματα που δεν έκανα, το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών αποφάσισε την συνέχιση της κράτησης μου .

Είναι το μόνο βούλευμα που αποφάσισε εξακολούθηση της κράτησης για μια τέτοια υπόθεση, όταν όλοι οι υπόλοιποι προφυλακισμένοι από τα γεγονότα του Δεκέμβρη, με ίδιες ή και άλλες κατηγορίες , έχουν όλοι αποφυλακιστεί.

Η απόφαση αυτή που αποκαλύπτει προσωπική εμπάθεια και μένος εναντίον μου , που δεν μπορούν να αιτιολογηθούν, ούτε και να εξηγηθούν είναι μια απόφαση μεροληπτική, άδικη και παράνομη έτσι κι αλλιώς, όπως κάθε προφυλάκιση .

Απέναντι στο μίσος αυτό που εκφράζεται σε βάρος μου, απέναντι στην άδικη «ποινή» που εκτίω έτσι κι αλλιώς ως προφυλακισμένος, απέναντι στην επίμονη άρνηση των δικαστων και των εισαγγελέων να δουν τα πραγματικά στοιχεία και την αλήθεια της υπόθεσης , απέναντι στην προφανή και πρωτοφανή διάκριση που γίνεται σε βάρος μου, δεν έχω άλλο μέσο να παλέψω παρά μόνον το ίδιο μου το σώμα.

Κατεβαίνω σε απεργία πείνας. Είναι το μόνο μέσο που μου έμεινε σαν κρατούμενος για να φωνάξω την αλήθεια και να καταγγείλω την τεράστια αδικία.

Να καταγγείλω το μίσος και την εμπάθεια των μηχανισμών του «ποινικού νόμου». Να καταγγείλω την αυθαιρεσία και τη βία μιας τυφλής «δικαιοσύνης» και των ακόμη περισσότερο «τυφλών» υπαλλήλων της.

Από την Παρασκευή 10 Ιουλίου σταματώ να παίρνω τροφή και καταθέτω δήλωση γνωστοποίησης απεργίας πείνας στην διεύθυνση της φυλακής.

Αυτοί που έζησαν τα γεγονότα του Δεκέμβρη, αυτοί που γνώρισαν τη βία των μηχανισμών , αυτοί που έζησαν τη σκληρότητα του κελιού χωρίς ποινή ή και με ποινή, αυτοί που ξέρουν ότι ο μόνος δρόμος για την ελευθερία είναι η αντίσταση, αυτοί που αντιδρούν στην δικαστική αυθαιρεσία και τη φρίκη της, είναι αυτοί που με καταλαβαίνουν και θα σταθούν στο πλευρό μου.

Από τώρα τους ευχαριστώ.
Θοδωρης Ηλιοπουλος
Φυλακές Κορυδαλού”

πρωτοβουλια αναρχικων αιγαλεω

Μερικούς μήνες πριν η συλλογικότητα cybrigade.org ανέλαβε την πρωτοβουλία να γράψει ένα κείμενο με θέμα “Γιατί κινηματικές υπηρεσίες”.Κύριοι άξονες του κειμένου ήταν οι αρχές της Ελευθερίας , της Αυτονομίας, της Ανεξαρτησίας, της Αδιαμεσολάβητης πληροφόρησης , της Ασφάλειας και της Ανωνημίας στο χώρο του διαδικτύου. Το πλήρες κείμενο της ομάδας μπορείτε να το βρείτε στο http://www.cybrigade.org.
Το κείμενο καταλήγει:

“Έχοντας γνώση των δυνατοτήτων της ψηφιακής επικοινωνίας, θεωρούμε ότι μπορεί (το εγχείρημα) να αποτελέσει ένα πεδίο ρωγμής μέσα στην κανονικότητα του καπιταλιστικού χωροχρόνου. Γνωρίζουμε βέβαια ότι η αποκλειστική αφοσίωση στο χωροχρόνο του κυβερνοχώρου δημιουργεί ψευδόκοσμους, στους οποίους εύκολα μπορείς να εγκλωβιστείς. Πως λοιπόν αυτό το μέσο μπορεί να βοηθήσει την ώθηση του κοινωνικού/ταξικού ανταγωνισμού και την κοινωνική κινητοποίηση; Αυτό μπορεί να γίνει μόνο με τον συνδυασμό του μέσου με τη πραγματική δράση σε πραγματικό χρόνο. Ο χώρος όπου όλα διαδραματίζονται παραμένει ο δρόμος, όμως η κοινωνικοποίηση και η μαζική επικοινωνία όλο και περισσότερο μετατοπίζονται προς ένα δίκτυο αλληλοσυνδεόμενων ψηφιακών μέσων.

Εν κατακλείδι θεωρούμε ότι είναι ζήτημα αξιοπρέπειας να μπορούμε οι ίδιοι και οι ίδιες να διαχειριζόμαστε εμείς τα δικά μας μέσα, τα οποία κινούνται με αρχές ανεξάρτητες από αυτές της καπιταλιστικής βαρβαρότητας και εναντία σε ένα κόσμο βουβό ο όποιος κοιμάται κάτω από τους θορύβους μιας τεράστιας μηχανής και τα φώτα της τηλεόρασης. Τα όνειρα μας θα είναι οι εφιάλτες τους.

cybrigade.org – Απρίλιος 2009 ”

Σήμερα μόλις μερικούς μήνες μετά, το σύνολο των κινηματικών εγχειρημάτων δέχτηκαν μια συνδυασμένη επίθεση. Η αρχή έγινε από το βουλευτή του ΛΑΟΣ Πολατίδη. Ο συγκεκριμένος λειτουργώντας σαν γνήσιος φασίστας και χρησιμοποιώντας όλα τα θεσμικά όργανα του αστικού κράτους ζήτησε τη φίμωση των μέσων αντιπληροφόρησης. Η συνέχεια ήρθε από τη συνεργασία του ξεπουλημένου ΟΤΕ με το ΛΑΟΣ. Η καπιταλιστική αυτή μηχανή υποβοηθούμενη από τους φασίστες του ΛΑΟΣ και με την κάλυψη της κυβέρνησης ζήτησε από τα πανεπιστήμια να διακόψουν την πρόσβαση στο διαδίκτυο σε οτιδήποτε δεν είναι σύμφωνο με τις απόψεις τους

Το τελευταίο (μέχρι στιγμής) χτύπημα ήρθε από φασιστικού περιεχομένου site, το οποίο εν είδη αποκάλυψης δημοσιοποίησε ονόματα και διευθύνσεις ατόμων του ακαδημαϊκού χώρου , οι οποίοι σύμφωνα με αυτά που λένε στεγάζουν όλα αυτά που τους ενοχλούν.

Όλα τα παραπάνω μόνο τυχαία δεν μπορούν να χαρακτηριστούν. Μετά τους μετανάστες και την επιβολή μιας λογικής που στηρίζεται στον τρόμο και κρύβει πίσω της ναζιστικές έννοιες όπως αυτή της καθαρότητας σειρά πήρε η ελευθερία της έκφρασης. Το Κράτος και οι μηχανισμοί του στην περίπτωση των μεταναστών χρησιμοποιούν τη Βία και δεν διστάζουν ξεδιάντροπα (βλέπε επίσκεψη Μαρκογιαννάκη στον αγ. Παντελεήμωνα, , καταστροφή προσφυγικού καταυλισμού στην Πάτρα) να συνεργαστούν με το παρακράτος της χρυσής αυγής. Τώρα ο έλεγχος επεκτείνεται στα πανεπιστήμια. Το ζήτημα δεν είναι το να κλείσουν οι ιστοσελίδες αντιπληροφόρησης, μια και ξέρουν ότι τεχνικά θα συνεχίσουν να λειτουργούν από κάπου αλλού. Το αιτούμενο είναι η επικράτηση την συγκεκριμένης λογικής.

Η δεξιά κυβέρνηση χρησιμοποιώντας ως παραπαίδια τα φασιστοειδή του ΛΑΟΣ και τους “επενδυτές” του ΟΤΕ έρχεται να επιβάλλει τη Σιωπή και την Φίμωση. Τον Έλεγχο και την Καταστολή.

Η Ελευθερία και το Αδιαμεσολάβητο της διακίνησης των ιδεών, με όρους που ο καθένας μπορεί να ορίσει όπως αυτός νομίζει είναι αυτονόητες πολιτικές έννοιες. Ερχόμαστε να τις υπερασπιστούμε και να ζητήσουμε να ενδυναμωθούν ακόμη περισσότερο. Συνεχίζουμε τον αγώνα μας μας για την απεξάρτηση της διακίνησις της πληροφορίας από τους μηχανισμούς ελέγχου ακόμα πιο δυναμικά. Θα μας βρουν παντού. Στο διαδίκτυο, στο δρόμο, παντού.

cybrigade.org – Ιούλιος 2009

Προθεσμία πέντε ημερών στο Πολυτεχνείο, προκειμένου να διακόψει την χρήση των οπτικών ινών από την ειδησεογραφική ιστοσελίδα Indymedia Athens, δίνει με δεύτερο εξώδικο ο ΟΤΕ.

Όπως αναφέρεται στο νέο εξώδικο που απέστειλε ο ΟΤΕ στο Εθνικό Δίκτυο Έρευνας και Τεχνολογίας (ΕΔΕΤ), «το Εθνικό Μετσόβειο Πολυτεχνείο επιτρέπει παρατύπως στο Ιndymedia την πρόσβαση στις οπτικές ίνες, που έχουν παραχωρηθεί στο Εκπαιδευτικό Ίδρυμα για ερευνητικούς και εκπαιδευτικούς λόγους».

Ο Οργανισμός Τηλεπικοινωνιών Ελλάδας επισημαίνει ότι η χρήση των ινών από το συγκεκριμένο portal ουδεμία σχέση έχει με την έρευνα και την εκπαίδευση και προειδοποιεί το Πολυτεχνείο με αναστολή της σύνδεσης, έως ότου συμμορφωθεί με τον εν λόγω κανονισμό. 

Το εξώδικο του ΟΤΕ κοινοποιήθηκε επίσης στα Υπουργεία Ανάπτυξης και Μεταφορών. 

Η απάντηση του Indymedia

Με ανακοίνωση που δημοσιεύεται στην ειδησεογραφική ιστοσελίδα, το Indymedia απαντάει στο νέο εξώδικο του ΟΤΕ. Η ανακοίνωση έχει ως εξής:

“Mέσα στα πλαίσια των κατασταλτικών μεθοδεύσεων από το κράτος και τους φασίστες εντάσσεται και η δημοσιοποίηση του εξώδικου του ΟΤΕ με σκοπό να κλείσει το athens.indymedia.

Την Τρίτη 7 Ιούλη, μία μέρα μετά την απαντητική επιστολή του ΕΔΕΤ στον ΟΤΕ, ο ΟΤΕ επιστρέφει και με νέο εξώδικο, στο οποίο απειλεί την Πανεπιστημιακή κοινότητα ότι εντός 5 ημερών θα διακόψει τελείως το δίκτυο αν δεν “συμμορφωθεί”, δηλαδή αν δεν κόψει τα 2 ελληνικά indymedia.

To αξιοσημείωτο είναι πως και τα 2 εξώδικα δημοσιεύτηκαν ταυτόχρονα με την απόδοση τους στην ΕΔΕΤ σε φασιστοσάιτ ακολουθούμενα από πανηγυρισμούς. Αποδεικνύεται έτσι, για άλλη μια φορά, η αγαστή συνεργασία φασιστών, Ν.Δ. και οργανισμών που έχουν αναλάβει να “κάνουν τη δουλειά” μέσα στα πλαίσια δήθεν εταιρικών συμφωνιών, για το μικρότερο δυνατό πολιτικό κόστος των κυβερνώντων. Πραγματικές προθέσεις τους είναι η καταστρατήγηση του ασύλου, η λογοκρισία και η ανελευθερία στη διακίνησης των ιδεών.

Αφού απέτυχαν στις προηγούμενες προσπάθειές τους με τεχνικές μεθοδεύσεις προσπαθούν τώρα να γενικεύσουν την απόλυτη καταστολή. Το σχέδιό τους διαφαίνεται πια ξεκάθαρο. Μετά τις εισαγγελικές “παραγγελίες” ενάντια σε καταλήψεις και αυτοδιαχειριζόμενους χώρους,  τα πογκρομ ενάντια στους μετανάστες, ακολουθεί το indymedia, αφού η αντιπληροφόρηση έπαψε προ πολλού να είναι ένα απλό πείραμα και αποδείχτηκε πολλές φορές στο παρελθόν η χρησιμότητά της.

Το Indymedia, εκτός από μέσο διακίνησης ιδεών, αποτελεί ένα αδιαμεσολάβητο μέσο ενημέρωσης σε ό,τι αφορά τις κινηματικές δράσεις. Η απάντηση στην καταστολή δεν μπορεί παρά να είναι άμεση, κινηματική και πολιτική.

Το indymedia είναι δικό μας και θα μείνει ζωντανό, για όσο το χρειαζόμαστε, στην πορεία για την αλλαγή αυτού του κόσμου.

http://www.zougla.gr/

 

ΝΑ ΣΥΝΤΡΙΨΟΥΜΕ ΤΟ ΣΥΓΧΡΟΝΟ
ΑΠΑΡΤΧΑΪΝΤ ΠΟΥ ΟΡΘΩΝΕΤΑΙ

με καθημερινές αστυνομικές «επιχειρήσεις σκούπα» στο κέντρο και τις γειτονιές της Αθήνας και τη στοχοποίηση από το κράτος των προσφύγων -απόκληρων των πολέμων- ως εσωτερικού εχθρού

με τη διάχυση του ρατσισμού και της ξενοφοβίας από τα ΜΜΕ

με την εκδίωξη των μεταναστών από την πλατεία του Αγ. Παντελεήμονα και τις συνεχείς ρατσιστικές επιθέσεις εναντίον τους από τις κατασταλτικές δυνάμεις και μια φασιστο-«επιτροπή κατοίκων»

με κρατικές απειλές για «εκκαθάριση» του κέντρου της Αθήνας από μετανάστες και τοξικοεξαρτημένους και για εκκένωση του πρώην εφετείου στην οδό Σωκράτους όπου έχουν καταφύγει άστεγοι άραβες μετανάστες

με το κολαστήριο της Πέτρου Ράλλη και τα νέα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών που σχεδιάζονται σε όλη την επικράτεια

Η ΣΙΩΠΗ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΕΝΟΧΗ
Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ

ΠΟΡΕΙΑ
Τρίτη 7 Ιουλίου, 7:00μμ, Πλατεία Ομονοίας

Αναρχικοί-ες, αντιεξουσιαστές-τριες, αλληλέγγυοι-ες

Αυτότο κείμενο είχε σταλεί στην πρυτανεία τον πρόεδρο του ΤΝΕΥ και την κοσμητεία Χίου στις 28/11/2008. Τελικά ο τύπος δεν έγινε μόνιμος (τουλάχιστον ακόμα) αλλά ειναι 407 στη Χίο…

Τις τελευταίες μέρες έγινε γνωστό ότι το Πανεπιστήμιο Αιγαίου προτίθεται να εκλέξει ως καθηγητή το Γιάννη Τσαμουργκέλη στο Τμήμα Ναυτιλιακών και Επιχειρηματικών Σπουδών στη Χίο. Ο Τσαμουργκέλης είναι ο περιβόητος φοιτητής, μέλος της ΠΑΣΠ τότε, όπου το Νοέμβριο του 1985 ψήφισε για την κατάλυση του ασύλου, ως μέλος του Κ.Σ της ΕΦΕΕ. Στις 17 Νοέμβρη 1985 μετά από μία μεγαλειώδη πορεία φοιτητών και εργαζομένων για την 12η επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, η αστυνομία επιτίθεται και δολοφονεί εν ψυχρώ τον 15 χρονο Μιχάλη Καλτεζά. Ως ένδειξη διαμαρτυρίας φοιτητές καταλαμβάνουν το Χημείο.

Η κυβέρνηση θέλοντας να κάμψει τις αντιδράσεις από την δολοφονία του Καλτεζά επιχειρεί να καταστείλει την κατάληψη του Χημείου. Στις 18 Νοέμβρη συνεδριάζει η επιτροπή ασύλου του Πανεπιστημίου Αθηνών που αποτελείται από τους Μ. Σταθόπουλο, πρύτανη, Δ. Μαυράκη εκπρόσωπο των ΔΕΠ και Ι. Τσαμουργκέλη εκπρόσωπο των φοιτητών, μέλος του ΚΣ της ΕΦΕΕ. Για να παρθεί απόφαση για άρση του ασύλου απαιτούνταν ομοφωνία. Και δεδομένου ότι οι άλλοι δύο θα ψήφιζαν ούτως ή αλλως υπέρ, η ψήφος του Τσαμουργκέλη θα έκρινε την απόφαση της επιτροπής.

Αποτέλεσμα όλων αυτών ήταν η βίαιη επέμβαση της αστυνομίας, η οποία πλημμύρισε το χώρο με χημικά. Δεκάδες φοιτητές υπέστησαν άγριο ξυλοδαρμό και 37 από αυτούς συνελήφθησαν.

Η πράξη αυτή του Τσαμουργκέλη θα καταδικαστεί από όλους τους φοιτητικούς συλλόγους και στις 10 Δεκέμβρη 1985 η γενική συνέλευση του Οικονομικού θα τον διαγράψει από μέλος του φοιτητικού συλλόγου.

Ο Τσαμουργκέλης για πολλά χρόνια δεν θα μπορεί να περάσει ούτε έξω από πανεπιστημιακό χώρο και θα ασχοληθεί με διάφορες θέσεις σε οργανισμούς και τράπεζες. Παράλληλα, θα κάνει δηλώσεις περηφάνιας σε εφημερίδες για την πράξη του αυτή καθώς και για το ότι είχε στην κατοχή του τη σημαία του Πολυτεχνείου. Το 1995 θα κάνει την επανεμφάνιση του προσπαθώντας να γίνει καθηγητής στο Οικονομικό Αθηνών. Όμως οι προσπάθειες του ματαιώνονται μετά από κινητοποιήσεις φοιτητών.

Η συγκεκριμένη χρονική στιγμή που εμφανίζεται το θέμα δεν είναι τυχαία. Σε μια περίοδο όπου φοιτητές γεμίζουν και πάλι τα αμφιθέατρα των γενικών τους συνελεύσεων, προσπαθώντας να βγουν στο δρόμο του αγώνα ενάτια στον αντιδραστικό Νόμο Πλαίσιο, τα ΚΕΣ και συνολικά την πολιτική της κυβέρνησης. Και σε μια περίοδο που γίνονται προσπάθειες να δυσφημιστεί το άσυλο από όλες τις πλευρές( κυβέρνηση, πρυτάνεις, καθηγητές, ΜΜΕ), η επιλογή του συγκεκριμένου ατόμου, ως φορέα ιστορικών αναμνήσεων της κατάλησης του ασύλου, είναι προκλητική και δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητη. Επιπλέον η επιλογή ενός απομακρυσμένου πανεπιστημίου, όπως αυτού της Χίου δεν είναι τυχαία καθώς πιστεύεουν ότι με αυτό τον τρόπο δεν θα υπάρξουν αντιδράσεις και θα μονιμοποιηθεί πιο εύκολα.

Ο Ι. Τσαμουργκέλης δεν έχει καμία θέση στα ελληνικά πανεπιστήμια. Καλούμε όλους τους φοιτητικούς συλλόγους και την πανεπιστημική κοινότητα να καταδικάσει την πράξη αυτή. Να ανακαλέσει το τμήμα την εκλογή του ως μέλος ΔΕΠ.

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΣΥΛΟ

ΤΟ ΑΣΥΛΟ ΑΝΗΚΕΙ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟ ΛΑΟ

ΦΟΙΤΗΤΕΣ/ΦΟΙΤΗΤΡΙΕΣ

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ

Σύλλογο Μηχανικών Σχεδίασης Προϊόντων και Συστημάτων Παν. Αιγαίου

Mε σημερινή απόφαση ( 17/6/09 ) του συμβουλίου εφετών στην Κομοτηνή παύει η προσωρινή κράτηση του Νίκου Κουνταρδά.

Ο Νίκος θα αφεθεί ελεύθερος αύριο όταν καταβληθεί η χρηματική εγγύηση 3000 ευρώ που ζητά το συμβούλιο. Στους νέους περιοριστικούς όρους υπάρχει εκ νέου η εμφάνιση του συντρόφου στο ΑΤ Ξάνθης μέσα στο πρώτο πενθήμερο κάθε μήνα.

Ο αγώνας ιατρών, δικηγόρων και των αλληλέγγυων συλλογικοτήτων και ατόμων πέτυχε μια μικρή νίκη σήμερα. Ο Νίκος έχοντας περάσει από μια επίπονη διαδικασία αγώνα με απεργία πείνας και απεργίες δίψας σε λίγο καιρό θα είναι πάλι καλά και ανάμεσα μας.

To μήνυμα του ίδιου

“Σε λίγες ώρες ή μέρες αποφυλακίζομαι.
Ευχαριστώ όσους και όσες αγωνίστηκαν στο δύσκολο αγώνα για ζωή και αξιοπρέπεια, όσους στάθηκαν αλληλέγγυοι προς το πρόσωπό μου.

Ευχαριστώ επίσης όλους αυτούς που σε αγαστή συνεργασία με τη μαφία του παρακράτους συναινούνε στην εξόντωσή μου που απειλούν μέχρι και αγωνιζόμενους αλληλέγγυους.
Βγαίνω “ελεύθερος” και ανυπομονώ να βρεθώ κατάφατσα με το τείχος του θανάτου. Είτε αυτό θα είναι ένα οπλισμένο χέρι ενός πληρωμένου δολοφόνου είτε απλά μαζί στοχεύουν να με σβήσουν απ’ το χάρτη , να “εξαφανιστώ”. Και στις 2 περιπτώσεις δημοσιοποιώ ότι θα είναι γνωστοί οι ηθικοί αυτουργοί της δολοφονίας μου καθώς και οι φυσικοί.

Υπάρχουν σοβαρά στοιχεία στα χέρια φίλων μου, σε περίπτωση που μου συμβεί κάτι, καθώς και μια υπέυθυνη δήλωση ατομική όπου αναφέρω λεπτομέρεις από αυτό το ανατριχιαστικό μου σχέδιο της προσωπικής μου εξόντωσης.

Τέλος, όσο σκληρό και αν ακούγεται, ευθύνη θα φέρουν σε κάθε περίπτωση και οι γονείς μου οι οποίοι έχω να πω, πως δεν διαφέρουν σε τίποτα με τους δολοφόνους του Αλέξη.
Λυπάμαι πραγματικά αλλα έτσι είναι η αλήθεια. Ξαναλέω ότι η προαναγγελθείσα δολοφονία μου ή εξαφάνισή μου θα είναι παρακρατική. Κρίμα για κάποιους συντρόφους που αδιαφορούνε.

Ζήτω η αναρχία
Νίκος Κουνταρδάς

Υ.Γ. Για περισσότερα σας περιμένω το πρωί εδώ στο κρατικό. Φίλους και πάνω από ολα δίκαιους ανθρώπους.”

Το παρών άρθρο δημοσιεύτηκε από το βήμα κάπου τον Απρίλιο. Μην εκπλήσσεστε αν μετά από λίγο καιρό  η συγκεκριμένη εφημερίδα έγραφε λιβέλους εναντίον των μεταναστών. Αυτή η υποκρισία είναι αναπόσπαστο κομμάτι των ΜΜΕ. It’s all about business…

Μια περιδιάβαση στον γερμανικό Τύπο της 20ετίας 1960-1980 αποκαλύπτει πολλά κοινά με τη σημερινή θλιβερή πραγματικότητα. 

«ΤΟ ΞΕΝΟ και το άγνωστο θεωρείται γενικά ύποπτο, απειλή για τη γνωστή, σταθερή τάξη πραγμάτων» σημείωνε ο D. Barley το 1966 στο βιβλίο του «Βασικές αρχές και προβλήματα της κοινωνιολογίας». Ο πανταχού παρών φόβος από το ξένο ή τον ξένο σαρώνει σήμερα και την Ελλάδα με επίκεντρο τους Αλβανούς. Οπως και όταν ήμασταν εμείς αλλοδαποί για τους κατοίκους χωρών υποδοχής. Θα ήταν άδικο να μη στρέψουμε τη σκέψη μας σε εποχές, όχι τόσο μακρινές, που και εμείς γυρεύαμε μια καλύτερη ζωή στα ξένα. Να βγάλουμε από την ταινιοθήκη του μυαλού σε αντιπαραβολή το «Απ’ το χιόνι» του Γκορίτσα και το «Ελληνας γείτονας» του Φασμπίντερ για να σκεφθούμε από την ανάποδη: «Οι μετανάστες δεν είναι το πρόβλημα, έχουν προβλήματα». Ο Γιώργος που το 1969 ήταν ο Katzelmacher (βαυαρικός ιδιωματισμός, υποτιμητικός χαρακτηρισμός για τους μετανάστες που προέρχονται από τις νότιες χώρες) στη Γερμανία ως «Ελληνας γείτονας» είναι ο Σαλί της διπλανής πόρτας στην Ελλάδα τού σήμερα· στην Ελλάδα που έχει κάνει τη λέξη Αλβανός συνώνυμη με τη λέξη κλέφτης, βιαστής, εγκληματίας, όπως η λέξη Ελληνας στο γαλλικό λεξιλόγιο τον προηγούμενο αιώνα!

Καθημερινά τα μέσα μαζικής ενημέρωσης αναφέρονται στην άνοδο της εγκληματικότητας από την είσοδο των Αλβανών στην Ελλάδα, όπως έγραφε και ο ξένος Τύπος για τους έλληνες και άλλους μετανάστες στο εξωτερικό κατά τις περιόδους οικονομικής κρίσης. Παράλληλες εικόνες που έχει ενδιαφέρον να τις δούμε για να καταλάβουμε ότι η υποκρισία αρχίζει εκεί όπου σταματούν τα πλεονεκτήματα από τα «φτηνά εργατικά χέρια» και ο ρατσισμός εκεί όπου σταματά η ανεκτικότητα και γίνεται «καραμπινάτος» φόβος αυτοδικίας.

* Η «κοινωνική απειλή»

Παράλληλες εικόνες θα επιχειρήσουμε να ανασύρουμε με μπούσουλα την επικοινωνιακή ροή μέσα από την «επιλεκτική πραγματικότητα» των ΜΜΕ που ενίοτε δημιουργεί παράλληλο τοπίο με επίκεντρο τους μετανάστες. Πάμε πίσω. Στα χρόνια που οι Ελληνες πήραν το μπαουλάκι των ελπίδων τους και κίνησαν για τη Γερμανία. Μια εικοσαετία μετανάστευσης όπως πέρασε στον γερμανικό Τύπο.

Οι έλληνες εργάτες που έφθασαν στη Γερμανία το 1960 ήταν 20.800, έγιναν 194.600 το 1966, έφθασαν τις 270.000 το 1972 ενώ το 1980 ήταν 129.700. Μαζί τους χιλιάδες εργάτες από την Ιταλία, την Τουρκία, την Ισπανία, την Πορτογαλία, τη Γιουγκοσλαβία. Το θέμα «ξένος», όπως περνά από τα ΜΜΕ, απετέλεσε αντικείμενο μιας διαχρονικής έρευνας που χρησιμοποιεί το παράδειγμα της προβολής της εικόνας των μεταναστών στα εβδομαδιαία περιοδικά «Stern» και «Quick» της χρονικής περιόδου 1960-1982.

Ο ξένος (fremder) θεωρείται εδώ όχι αυτός που «σήμερα έρχεται και αύριο φεύγει» αλλά αυτός που «σήμερα έρχεται και αύριο μένει», δηλαδή ο μετανάστης. Η θεματοποίησή τους από τα ΜΜΕ (στην οργάνωση των οποίων δεν μπορούν να συμμετέχουν και άρα διαφορετικά προβάλλονται και θεματοποιούνται) βασίζεται κυρίως στους αρχαϊκούς φόβους του γερμανικού πληθυσμού είτε υπό την μορφή «κοινωνικής απειλής» είτε υπό την μορφή «προσωπικής απειλής» (υψηλός αριθμός μεταναστών συνεπάγεται και αλλοίωση του γερμανικού πληθυσμού, του γερμανικού πολιτισμού, μεγαλύτερη ανεργία, περισσότερες πολιτειακές δαπάνες, υψηλότερη εγκληματικότητα κλπ).

* Ο ρόλος των ΜΜΕ

«Η δημιουργία, η σταθεροποίηση και η επιδείνωση των προκαταλήψεων εις βάρος των μεταναστών από διάφορες κοινωνικές ομάδες θα πρέπει να αντιμετωπισθούν σε άμεση σχέση με την πληροφόρηση του γερμανικού πληθυσμού σχετικά με τους μετανάστες. Βασική πηγή πληροφόρησης είναι τα ΜΜΕ, από τα οποία η παρουσίαση των μεταναστευτικών προβλημάτων δεν είναι ανεξάρτητη από πολιτικούς, οικονομικούς, πολιτιστικούς και γενικά κοινωνικούς παράγοντες» επισημαίνει ο δρ Ψυχολογίας – Εγκληματολογίας Γιώργος Γαλάνης, αναπληρωτής καθηγητής Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. «Τα ΜΜΕ με την επιλογή των θεμάτων και τον τρόπο με τον οποίον παρουσιάζουν τις πληροφορίες για τους μετανάστες συμβάλλουν αποφασιστικά στη δημιουργία απόψεων και στην ενίσχυση ή άμβλυνση των προκαταλήψεων έναντι αυτής της πληθυσμιακής ομάδας αλλοδαπών».

Ο κοινωνικοποιητικός ρόλος των ΜΜΕ αποκτά ιδιαίτερη σπουδαιότητα όταν πρόκειται για θέματα για τα οποία οι αποδέκτες των προϊόντων τους δεν έχουν δικές τους άμεσες εμπειρίες για να βασισθούν. Ενα τέτοιο θέμα είναι το θέμα της εγκληματικότητας γενικά και ειδικότερα η εγκληματικότητα των μεταναστών.

Ετσι η ανάλυση των αποτελεσμάτων με βάση τα περιοδικά «Stern» και «Quick», όπως εξηγεί ο κ. Γαλάνης που έκανε την έρευνα, έδειξε ότι σε περιόδους οικονομικής ανάπτυξης η παρουσίαση της εικόνας των μεταναστών τείνει να είναι περισσότερο «θετική», σε περιόδους οικονομικής στασιμότητας είναι περισσότερο «αρνητική» παρά «θετική» και σε περιόδους οικονομικής κρίσης είναι περισσότερο «αρνητική».

Οταν δεν υπάρχει ανεργία και υπάρχουν ακάλυπτες θέσεις εργασίας και υψηλό Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν, οι μετανάστες είναι απαραίτητοι για να διατηρήσει η Γερμανία την ανταγωνιστικότητά της. Με μια «θετική» για τους μετανάστες πληροφόρηση της γερμανικής κοινής γνώμης από τα ΜΜΕ «επιδιώκεται οι μετανάστες να γίνονται αποδεκτοί ως “συμπολίτες” γιατί μια αντίθεση μεταξύ Γερμανών και αλλοδαπών θα είχε σοβαρές επιπτώσεις στη διαδικασία εργασίας και παραγωγής».

* Ανεργία και ανασφάλεια

Σε περιόδους οικονομικής στασιμότητας και κυρίως οικονομικής κρίσης μειώνεται η οικονομική σταθερότητα, αυξάνεται η ανεργία και γενικά δημιουργείται ένα κλίμα ανασφάλειας που έχει ως αποτέλεσμα για όλα αυτά να θεωρούνται υπεύθυνοι οι μετανάστες. Αυτοί οι φόβοι, οι προκαταλήψεις και η εχθρικότητα εναντίον των μεταναστών διαφαίνονται και στα ΜΜΕ, «τα οποία ενισχύουν την προϋπάρχουσα υπολανθάνουσα αποστροφή προς τους μετανάστες και το αίτημα για επιστροφή των μεταναστών στις πατρίδες τους».

Ετσι και η παρουσίαση της εγκληματικότητας των μεταναστών από τα ΜΜΕ αυξάνεται ιδιαίτερα όσον αφορά τη συχνότητα και τον τρόπο απόδοσης (δραματοποίηση) σε περιόδους οικονομικής κρίσης ενώ τονίζονται οι εθνικότητες που έχουν τον μεγαλύτερο αριθμό εργατών σε σχέση με άλλες εθνικότητες μεταναστών.

Το «Stern» αφιερώνει ένα υψηλό ποσοστό των άρθρων για μετανάστες αποκλειστικά στην εγκληματικότητα (33%), σε αντίθεση με το «Quick» (14%). Και τα δύο περιοδικά παρουσιάζουν την τάση να εμφανίζουν συγκεκριμένες εθνικότητες στα δημοσιεύματα, όπου ξεχωρίζουν η Ιταλία, η Ελλάδα και κυρίως η Τουρκία με 42,6% του συνολικού αριθμού των άρθρων περί εγκληματικότητας στο «Stern» και με 22,2% στο «Quick». «Με την παρουσίαση της παρεκκλίνουσας γενικά συμπεριφοράς των μεταναστών αποσπάται η προσοχή από τα πραγματικά αίτια της κρίσης και δίνεται η εντύπωση ότι με τη μείωση του αριθμού των μεταναστών θα λυθούν τα οικονομικά προβλήματα. Αυτή η προκατάληψη ενισχύεται με την παρουσίαση της εγκληματικής βίας στον Τύπο και οδηγεί στο αίτημα για νομική ρύθμιση και απέλαση μεταναστών» τονίζει ο κ. Γαλάνης.

Στη θεματολογία των περιοδικών για την εγκληματικότητα εμφανίζονται με την ακόλουθη σειρά ποσοστών: οι θεσμοί κοινωνικού ελέγχου (38%), η απειλή και δραματοποίηση (23%), η εγκληματικότητα βίας (18%), η «γενική» εγκληματικότητα (12,5%), τα μέσα βίας (4,5%) και η «ελαφρά» εγκληματικότητα (3,5%). Συνήθως προβάλλονται συνθήκες και γεγονότα εγκληματικής βίας όπου κατά κύριο λόγο δράστες (θύτες) είναι μετανάστες, αν ασφαλώς εμπλέκονται και Γερμανοί στην υπόθεση. Παρουσιάζεται με έμφαση η εθνικότητα των «πρωταγωνιστών» στις εγκληματικές πράξεις και η προσοχή εδώ επικεντρώνεται στην Ιταλία, στην Ελλάδα και στην Τουρκία.

Μάλιστα ο «εγκληματίας» ξένος αναφέρεται απρόσωπα (χωρίς όνομα, συνθήκες διαβίωσης και εργασίας) και η εθνικότητα γίνεται «στίγμα». Και από τη γενική παρουσίαση των μεταναστών στον γερμανικό Τύπο διαφαίνεται ότι η εθνικότητα παίζει αποφασιστικό ρόλο όταν οι μετανάστες παρουσιάζονται γενικά ως «ο αλλοδαπός» ή ειδικά ως «ο Ιταλός», «ο Τούρκος», «ο Ελληνας». Μια τέτοια παρουσίαση τονίζει την «ιδιαιτερότητα» των μεταναστών και ενισχύει το αίσθημα υπεροχής των Γερμανών.

* Συνύπαρξη με τους ντόπιους

Αντιθέτως, εμφανίζει υψηλά ποσοστά η «προσωπική» παρουσίαση των θυμάτων – Γερμανών και καταγράφονται πιο συχνά ονόματα προσώπων, γερμανικών πόλεων και περιοχών σε σχέση με την εγκληματικότητα. Ετσι, εκτός από το αίσθημα γενικής ανασφάλειας, μπορεί να ενισχυθεί και το αίσθημα της προσωπικής ανασφάλειας των αναγνωστών!

Είναι χαρακτηριστικό ότι με την ενισχυμένη παρουσίαση της εγκληματικής βίας (βαριά εγκλήματα) ο ρόλος των θεσμών κοινωνικού ελέγχου (π.χ. Αστυνομία) γίνεται πιο εμφανής και ιδιαίτερα το αίτημα για «Law and Order». Ο διαχωρισμός της εγκληματικότητας των μεταναστών από αυτήν του υπόλοιπου πληθυσμού, όπως παρουσιάζεται από τα ΜΜΕ, δημιουργεί την εντύπωση ότι και σε αυτόν τον τομέα υπάρχει «ειδικός τρόπος συμπεριφοράς» των μεταναστών που θα πρέπει να αντιμετωπισθεί επίσης διαφορετικά. «Οσο λοιπόν οι μετανάστες εξακολουθούν να είναι “ομάδα με ειδικές ανάγκες”», διαπιστώνει ο ερευνητής, «δεν είναι δυνατή η “πολυπολιτιστική συνύπαρξη” μεταξύ αλλοδαπών και ντόπιων». Τα πέτρινα χρόνια των εμιγκρέδων στις ΗΠΑ.

Η ΑΜΕΡΙΚΗ των αρχών του 19ου αιώνα έγινε πόλος έλξης για έλληνες μετανάστες: πήραν τη φτώχεια τους, άφησαν τα χωριά τους και έφθασαν εκεί αναζητώντας καλύτερες συνθήκες ζωής. Το 1848 καταγράφεται ο πρώτος Ελληνας που φθάνει εκεί (ο αμερικανός εντεταλμένος για τη μετανάστευση δεν κάνει καμία αναφορά για τους Ελληνες ως το 1824) μαζί με 91.061 Ιρλανδούς και 51.593 Γερμανούς. Μετά το 1880 η εικόνα αλλάζει και ο αριθμός των Ελλήνων που φθάνουν στις ΗΠΑ αυξάνεται σταθερά. Το 1910 υπολογίζονται σε 186.204! Οι περισσότεροι ήταν άντρες που άρχισαν να συγκεντρώνονται στη Νέα Υόρκη, στις περιοχές πάνω από την κοιλάδα του Μισισίπι και κυρίως στο Σικάγο και στο Σαν Φρανσίσκο.

Σύντομα ο Ελληνας ανακάλυψε ότι υπήρχε «ένας θεός που λεγόταν Business». Αλλά ως μετανάστης ήξερε ότι για να πετύχει έπρεπε να αρχίσει πλένοντας πιάτα, δουλεύοντας στο εργοστάσιο, ως εργάτης στον σιδηρόδρομο, ως λούστρος στον δρόμο ή ως πλανόδιος πωλητής. Τσιγάρα, λουλούδια, λαχανικά και άλλα εμπορεύματα διακινούνταν σε στενά δρομάκια από τους έλληνες μετανάστες της πρώιμης περιόδου. Εκεί, όμως, δούλευε το σύστημα του αφεντικού που εκμεταλλευόταν με κάθε τρόπο τους μετανάστες. Η απόφαση του «boss» ήταν νόμος ανάμεσα στους εμιγκρέδες. Αυτός κανόνιζε σε ποιον θα δώσει δουλειά και βοήθεια στις δυσκολίες που συναντούσαν λόγω γλώσσας· αυτός γινόταν διαιτητής σε έναν καβγά.

Νεαροί Ελληνες έγιναν θύματα εκμετάλλευσης πατρώνων που τους έπαιρναν το μεροκάματο (προερχόταν από γυάλισμα παπουτσιών) ενώ συγχρόνως τους εκμεταλλεύονταν σωματικά και ηθικά… Μάλιστα δεν τους άφηναν να έρχονται σε επαφή με κόσμο για να μη φύγουν από τη δούλεψή τους.

Ψάχνοντας για δουλειά πολλοί μετανάστες τριγυρνούσαν σε διάφορα σημεία της πόλης περιμένοντας ένα νεύμα. Χωρίς να γνωρίζουν τη γλώσσα, προσπαθούσαν να επιβιώσουν σε δύσκολες συνθήκες και συχνά προέκυπταν απρόβλεπτες καταστάσεις. Οι πράξεις παραβατικότητας των Ελλήνων, λόγω της ίδιας της ιδιότητας των Ελλήνων ως μεταναστών, καταγράφονταν στο αστυνομικό δελτίο. Πολλοί είχαν περάσει μέρες σε αστυνομικά τμήματα ώσπου να ξεκαθαρίσουν το πού μένουν, πού δουλεύουν, τι ρόλο παίζουν. Κάποιοι έμπλεξαν σύντομα σε παράνομες δραστηριότητες με κυριότερη την εισαγωγή και εξαγωγή εμπορευμάτων.

Δεν έλειψαν και οι ρατσιστικές αντιδράσεις και το ανθελληνικό μένος, με διάφορες αφορμές. Ενα επεισόδιο στο Σικάγο είναι χαρακτηριστικό. Το 1904 ξέσπασε μια απεργία στα καταστήματα καυσίμων της πόλης. Πολλοί εργαζόμενοι άφησαν τις δουλειές τους που γέμισαν με νέους και άπειρους νεαρούς έλληνες μετανάστες. Μη γνωρίζοντας τι είχε συμβεί και βλέποντας μια ευκαιρία που τους εξασφάλιζε χρήματα για να ζήσουν, έσπευσαν να δουλέψουν εκεί. Αυτό προκάλεσε αμέσως την αντίδραση του εργατικού συνδικάτου και του Τύπου, που δεν έχασε καιρό και κατηγόρησε γενικά όλους τους Ελληνες. Μερικοί μικροκαταστηματάρχες, που είχαν ήδη νιώσει το απειλητικό χέρι των γηγενών και ανήσυχοι για την ανθελληνική υστερία, καταδίκασαν τους συμπατριώτες τους απεργοσπάστες ενώ συγχρόνως διαμαρτυρήθηκαν στον Τύπο για την επίθεσή του σε όλους αδιακρίτως τους Ελληνες.

Η οικονομική κρίση που ξέσπασε στην Αμερική έκανε όλο και πιο συχνά τα ρατσιστικά φαινόμενα. Από το Αϊντάχο έρχονταν μηνύματα για επιθέσεις 50 οπλισμένων κουκουλοφόρων που έφθασαν στο Mountain View, όπου ζούσαν και δούλευαν εκατό περίπου Ελληνες. «Συγκρίνοντας αναφορές που έφθαναν από την Καλιφόρνια, το Κολοράντο, τη Γιούτα και άλλες δυτικές πολιτείες», σημειώνει ο Θεόδωρος Σαλούτος στο βιβλίο του «The Greeks in the United States», «δυνάμωναν οι φωνές εναντίον των ξένων. Πολλοί απαίτησαν να διωχθούν οι Ελληνες από τις δουλειές επειδή δεν ήσαν αμερικανοί πολίτες…».

Η πιο συγκλονιστική περίπτωση επιθέσεων σε Ελληνες συνέβη στη South Omaha, στη Νεμπράσκα, το 1909. Η ελληνική κοινότητα αριθμούσε 18.000 εκεί. Το μένος κατά των Ελλήνων ξέσπασε όταν, στις 17 Φεβρουαρίου, ένας Ελληνας σκότωσε έναν αστυνομικό της περιοχής. Την επόμενη ημέρα με ψήφισμά τους που υπέγραφαν 5.000 άτομα κατηγορούσαν τους Ελληνες ως φυγόδικους που παραβλέπουν τους νόμους και τις αρχές της χώρας, «επιτίθενται στις γυναίκες μας, προσβάλλουν τους κατοίκους» και επιδίδονται σε διάφορες μορφές ανηθικότητας. Σε απάντηση, οργανώθηκε μαζική συγκέντρωση στο δημαρχείο της πόλης το απόγευμα της 21ης Φεβρουαρίου 1909 ώστε να πάρουν δραστικά μέτρα. Τα συνθήματα που ακούστηκαν άναψαν φωτιά: «Μία σταγόνα από το αίμα Αμερικανού αξίζει όλο το ελληνικό αίμα του κόσμου» και «Ηρθε η ώρα να απαλλάξουμε την πόλη μας από αυτούς τους ανθρώπους». Είχαν μαζί τους σφυριά και ρόπαλα που τα κράδαιναν. Κατέστρεψαν ελληνικές περιουσίες και στη συνέχεια έστρεψαν το μένος τους σε ανθρώπους από την Αυστροουγγαρία και την Τουρκία που τους πέρασαν για Ελληνες.

http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&artid=97865&ct=75&dt=05

Η ανακοίνωση που ακολουθεί είναι μια πρωτοβουλία διεθνούς ελευθεριακής αλληλεγγύης στους ιθαγενείς λαούς του Αμαζονίου του Περού, στον αγώνα τους για την υπεράσπιση και τη διάσωση της γης τους καθώς και της πανάρχαιας κουλτούρας τους. Η γη και η κουλτούρα αυτή έχουν γίνει αντικείμενο βίας και απειλών εκ μέρους της περουβιάνικης κυβέρνησης, σε συνεργασία με τον ιμπεριαλισμό, τις πολυεθνικές και τη Δεξιά (κυρίως την Alianza Popular Revolucionaria Americana, την Unidad Nacilonal και τους συνεχιστές του καθεστώτος Φουτζιμόρι) που έχουν υπογράψει και σύρει το Περού στη δίνη της συμφωνίας NAFTA.

Η Union Socialista Libertaria (Ελευθεριακή Σοσιαλιστική Ένωση) καλεί τις αναρχικές, ελευθεριακές και άλλες παρόμοιες οργανώσεις σε όλο τον κόσμο να υπογράψουν το παρακάτω ντοκουμέντο, να το υιοθετήσουν και να το δημοσιοποιήσουν σε ηλεκτρονικά φόρουμ, περιοδικά, εφημερίδες, δελτία, τοίχους, δημόσιες πολιτιστικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις και άλλα, με στόχο τη δημιουργία μιας ξεκάθαρης ελευθεριακής μαχητικής θέσης πάνω στο τι γίνεται στο Περού.

Έτσι προτείνουμε στους ελευθεριακούς συντρόφους να οργανώσουν κινητοποιήσεις και διαδηλώσεις έξω από Περουβιάνικες πρεσβείες σε κάθε χώρα, σε συντονισμό με άλλες συνιστώσες του αγώνα, ώστε να καταγγελθούν οι πράξεις του Κράτους και των πολυεθνικών στη χώρα μας. Έχουμε πίστη στην αλληλεγύη που μας χαρακτηρίζει ως ελευθεριακούς επαναστάτες, ότι μπορούμε να κάνουμε κοινή μας υπόθεση την υπόθεση των ιθαγενών αδελφών μας, κάνοντάς τους γνωστό το ότι δεν είναι μόνοι, ότι οι αγώνες τους είναι και δικοί μας αγώνες, μέχρι που θα έρθουν τέτοιοι καιροί που μπορούμε να δημιουργήσουμε μια αληθινή κοινωνία πλήρους ελευθερίας, αυτονομίας και ανθρώπινης προόδου, χωρίς εκμεταλλευόμενους και εκμεταλλευτές.

Οι ιθαγενείς κοινότητες καθώς και οι κοινότητες στο τμήμα του Αμαζονίου στην περουβιάνικη ζούγκλα (ειδικά στα μέρη Loreto, San Martin, Amazonas, Ucayali, Huanuco, Cuzco και Madre de Dios) για μια ακόμα φορά παίζουν τα τύμπανα της αντίστασης και του αγώνα ενάντια στο μακελειό που προετοιμάζεται εκ μέρους του νεοφιλελεύθερου οικονομικού μοντέλου που υποστηρίζεται από την περουβιάνικη κυβέρνηση (με το κόμμα Aprista στην εξουσία). Έχουν καλέσει σε μια λαϊκή εξέγερση διαμέσου μιας επ’ αόριστον λαϊκής γενικής απεργίας η οποία έχει αρχίσει μαζικά από τις 9 Απρίλη. Έτσι, βρίσκονται ήδη στα πρόθυρα του πολέμου εδώ και 50 και πλέον μέρες, ένα ξεκάθαρο παράδειγμα της οργάνωσης και του ηρωισμού τους.

Η διαδικασία εντατικοποίησης του αγώνα των ιθαγενών και των λαών του Αμαζονίου είναι αποτέλεσμα της πολιτικής του περουβιάνικου Κράτους, που σε αντίθεση με τις διεθνείς συμφωνίες που έχει υπογράψει, όπως η Συμφωνία των Ιθαγενών και των Ινδιάνικων Φυλών (Νο 169) της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας (ILO), τις καταπατά συστηματικά, παρ’ ότι με τις συμφωνίες αυτές είναι υποχρεωμένο να συζητά με τους ιθαγενείς λαούς οποιοδήποτε σχέδιο τους αφορά.

Με άλλα λόγια, η κυβέρνηση των Aprista έχει εισάγει μια νέα εκστρατεία καταλήστευσης και ξεπουλήματος στις καλύτερες πολυεθνικές, εδαφών με παράδοση και ιστορία, έχοντας βάλει χέρι σε όλες τις ιθαγενείς κοινότητες (Wajun-Wampis, Kichuas, Arabelas, Huaronis, Pananujuris, Achuar, Murunahus ή Chitonahuas, Cacataibos, Matses, Candoshis, Shawis, Cocama-Cocamilla, Machiguengas, Yines, Ashaninkas, Yaneshas και άλλων) οι οποίες απαιτούν σήμερα το δικαίωμά τους στην αντίσταση και την ίδια τους την ύπαρξη.

Ο ρόλος του περουβιάνικου Κράτους

Ο Νόμος 20653, μέρος του Γενικού Νόμου περί των Ιθαγενών Κοινοτήτων, ο οποίος ψηφίστηκε από το καθεστώς του στρατηγού Χουάν Βελάσκο Αλβαράδο τον Ιούνη του 1974, αναγνωρίζει τη “νόμιμη ύπαρξη και τη νομική ταυτότητα των ιθαγενών λαών του Αμαζονίου και των εδαφών τους, διακηρύσσοντας τα πλήρη τους δικαιώματα”. Αυτό επιβεβαιώθηκε με το Σύνταγμα του 1979. Ωστόσο, όλα αυτά διαγράφτηκαν με μια μονοκονδυλιά με το Σύνταγμα του καθεστώτος Φουτζιμόρι, το 1993, ανοίγοντας έτσι το δρόμο της αρπαγής και της καταλήστευσης των εδαφών αυτών από τις κυβερνήσεις που διαδέχθηκαν το καθεστώς αυτό, ανοίγοντας την πόρτα στη NAFTA, και έτσι έγινε νόμος της δεύτερης κυβέρνησης των Aprista.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε το γεγονός ότι με το Σύνταγμα του Φουτζιμόρι το 1993, ανοίχτηκε, επίσης, ο δρόμος για την εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών, όπως ειπώθηκε πριν. Έτσι είναι ξεκάθαρο ότι το όλο σχέδιο για να πνιγούν και απομονωθούν οι κοινότητες αυτές έχει ήδη μπει σε εφαρμογή, για την απληστία των πολυεθνικών ώστε να κερδίσουν πρόσβαση στο πετρέλαιο, το φυσικό αέριο, την εξορυκτική βιομηχανία, τον τουρισμό και την υλοτομία, σε περιοχές που παραδοσιακά ανήκουν στους λαούς που διαμένουν εκεί.

Με άλλα λόγια, στρώθηκε ο δρόμος στο Κράτος να διακηρύξει ότι η γη των ιθαγενών λαών είναι “διαπραγματεύσιμη, σύμφωνα με την οικονομία της αγοράς” μέσω των εκτελεστικών τους διαταγών και προσπερνώντας το κοινοβούλιο.

Ξανά, το περουβιάνικο Κράτος έδειξε ότι αποτελεί όργανο κυριαρχίας και εκμετάλλευσης στα χέρια των εκμεταλλευτριών τάξεων της χώρας, που επιζητούν να συνεχίσουν την απαλλοτρίωση όχι μόνο των πολιτικών δικαιωμάτων, αλλά ακόμα και των πηγών των ιθαγενών λαών μας, οι οποίοι εξεγείρονται τώρα ενάντια στην καταπιεστική εξουσία.

Ως ελευθεριακοί κομμουνιστές, διακηρύσσουμε ότι το δικαίωμα των ιθαγενών κοινοτήτων στον ελεύθερο και χωρίς όρους αυτοκαθορισμό είναι η εξάσκηση της λαϊκής εξουσίας, μιας και βασίζεται σε κομμουναλιστικές αρχές, τη χρήση και τη συλλογική εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών καθώς και σ’ εκείνες τις μορφές συλλογικής εργασίας και οφέλους που έχουν διατηρηθεί παραδοσιακά στον Αμαζόνιο, που είναι το σπίτι των 31 από τα 114 οικοσυστήματα σε όλο τον κόσμο, το 95% των δασών της χώρας καθώς και μια σημαντική πηγή νερού και αντιστοιχης ενέργειας.

Ο αγώνας των ιθαγενών της Abya Yala

Στο πλαίσιο της ιθαγενούς λαϊκής γενικής απεργίας, έγινε μια σημαντική συνέλευση των ιθαγενών κοινοτήτων των Άνδεων στη νότια περιοχή του Περού, Puno. Η συνέλευση αυτή κάλεσε την 4η Ηπειρωτική Σύνοδο των Ιθαγενών Λαών και Εθνών της Abya Yala και στις 31 Μάη, με τη σύμφωνη γνώμη όλων, δημοσιοποιήθηκε μια διακήρυξη με την οποία καλούνται οι πάντες να σεβαστούν τη μάνα γη και τις πλουτοπαραγωγικές της πηγές, προς όφελος του ανθρώπινου είδους, μαζί με μια δυναμική άρνηση της επιχειρούμενης ιδιωτικοποίησης του νερού, της παρουσίας των πολυεθνικών και του νεοφιλελεύθερου οικονομικού μοντέλου.

Όλα αυτά συμπεριλαμβάνονταν στη Διακήρυξη της Mama Quta Titikaka (λίμνη Titicaca στα σύνορα Περού-Βολιβίας), στην οποία ενσωματώθηκε και μια συμφωνία για την κινητοποίηση των διαφόρων κοινωνικών και ιθαγενικών οργανώσεων τον Ιούνη για την υπεράσπιση των λαών του Αμαζονίου, όπως συνέβη και με το κάλεσμα για διαδηλώσεις και διαμαρτυρίες έξω από τις περουβιάνικες πρεσβείες σε κάθε χώρα.

Είναι σημαντικό να δοθεί έμφαση στη φύση της συνόδου αυτής των ιθαγενών, η οποία ήταν αυτοδιευθυνόμενη, το είδος αυτό της οργάνωσης που προωθείται από τους ελευθεριακούς αγωνιστές. Στις Τελικές της Προτάσεις, η σύνοδος κάλεσε για “τη συγκρότηση λαϊκών κοινοτήτων βασισμένων στην αυτοκυβέρνηση και τον ελεύθερο καθορισμό κάθε λαού”.

Στο ίδιο πλαίσιο, κατήγγειλε τις απόπειρες του επίσημου Τύπου, που έχει αφιερώσει τις προσπάθειεές του στην παραπληροφόρηση, την λαθεμένη ερμηνεία ή την απόκρυψη των δίκαιων μέσων αγώνα που έχουν γίνει αντικείμενο επίθεσης στη ζούγκλα του Περού, σε αγαστή συνεργασία με την παρούσα νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση και τους ηγέτες της, τον πρόεδρο Άλαν Γκαρσία, τον αντιπρόεδρο και συνταξιούχο ναύαρχο που είναι και υπεύθυνος για το μακελειό στις φυλακές κατά τη διάρκεια της τότε διακυβέρνησης από τους Aprista, στη δεκαετία του 1980, Luis Giampietri, τον πρωθυπουργο, Yehude Simon, ο οοίος από ηγέτης της Αριστεράς έγινε στήριγμα της των αντδραστικών Aprista.

Είναι ξεκάθαρο να δούμε ότι για τους μπουρζουάδες που ελέγχουν το Κράτος κάτω από τις ιμπεριαλιστικές διαταγές, ο μόνος δρόμος είναι το να απαλλοτριώσουν τη γη των κοινοτήτων. Και είναι την ίδια στιγμή που που εκπονούν σχέδια καταστροφής του είδους της κοινωνικής οργάνωσης των κοινοτήτων αυτών καθώς και τη σχέση που τις συνδέει με τη γη τους, μια σχέση που, στην ουσία, έρχεται σε σύγκρουση με τη δυτική αντίληψη περί ιδιοκτησίας και αποτελεί συνεπώς ένα φρένο στη λαιμαργία του πολυεθνικού κεφαλαίου, το οποίο προσπαθεί να ριζωώσει στις περιοχές αυτές, σφετεριζόμενο τη γη αυτή σε συνεργασία με το Κράτος και μετατρέποντάς τη σε πεδίο μάχης για να εγγυηθεί την ευημερία και κυριαρχία των εκμεταλλευτών.

Ο πρόεδρος Άλαν Γκαρσία ψεύδεται όταν λέει ότι από τα 63 εκατομμύρια εκτάρια της περουβιάνικης ζούγκλας μόνο τα 12 ανήκουν στις ιθαγενείς κοινότητες, όταν, αντίθετα, είναι περίπου 25 εκατομμύρια, όπως έχει επιβεβαιωθεί από τον ηγέτη και εκπρόσωπο των αγωνιζόμενων κοινοτήτων, Alberto Pizango, ο οποίος έχει κατηγορηθεί ότι “θέτει σε κίνδυνο την δημόσια ασφάλεια και καταστρέφει τις δημόσιες υπηρεσίες” μαζί με τους άλλους ιθαγενείς ηγέτες, Marcial Mudarra, τους αδελφούς Saul και Servando Puerta, Daniel Marzano και Teresita Antazu. Επιπλέον, ο Pizango έχει ήδη κατηγορηθεί επίσημα και για “εξέγερση, στάση και άλλες παραβάσεις” από το Περιφεριακό Κακουργιοδικείο της Λίμα και αντιμετωπίζει μια τρίτη κατηγορία από το Περιφερειακό Κακουργιοδικείο της Utcubamba για “διατάραξη κοινής ειρήνης”.

Είναι ξεκάθαρο ότι αυτές οι κατηγορίες και γενικά η όλη νομική και πολιτική καταστολή αποτελεί μέρος των προσπαθειών του Κράτους να ποινικοποιήσει κάθε λαϊκή διαμαρτυρία και να καταστείλει τα δίκαια κοινωνικά αιτήματα, να επηρεάσει αρνητικά την κοινή γνωμη παρουσιάζοντας τους ιθαγενείς αδελφούς και αδελφές μας ως “σκέτους βανδάλους ή καταστροφείς, που δεν έχουν ιδέα από την πρόοδο που φέρνει η παγκοσμιοποίηση”.

Γι’ αυτό, ως ελευθεριακοί πιστεύουμε ότι ο αγώνας των ιθαγενών λαών, του Αμαζονίου και των Άνδεων για την υπεράσπιση της γης τους, του τρόπου αυτο-οργάνωσής τους και του πολιτισμού τους, είναι μέρος του μίνιμουμ προγράμματος που περιλαμβάνει την ικανοποίηση των αιτημάτων των κααπιεσμένων λαών από το Κράτος, τον καπιταλισμό και τον ιμπεριαλισμό.

Η μίνιμουμ αυτή πλατφόρμα πρέπει να βασίζεται στην ανάγκη χρήσης άμεσης δράσης ώστε να εκδιωχθούν οι πολυεθνικές από τη γη των ιθαγενών. Αυτό είναι απαραίτητο ώστε να προστατευθεί η αγνότητα και βιωσιμότητα του οικοσυστήματος της περιοχής – το οποίο, πρέπει να υπενθυμίσουμε, είναι ένας από τους “πνεύμονες του πλανήτη – καθώς και για να υπάρξει βιώσιμη ανάπτυξη και σχεδιασμένη χρήση της χλωρίδας και πανίδας στη βάση των κριτηρίων που τέθηκαν από τις ίδιες τις κοινότητες. Επιπλέον, όλα αυτά επιβάλλουν την ανάγκη της αυτοάμυνας για την υπεράσπιση της γης τους που πρέπει να επανέλθει στην πρότερη κατάστασή της.

Έτσι πιστεύουμε ότι η αληθινή και ενεργός αλληλεγγύη με τους αγώνες των ιθαγενών λαών του Αμαζονίου θα πρέπει να πάρει τη μορφή λαϊκής διαμαρτυρίας (μαζική προπαγάνδα, απεργίες των συνδικάτων και λαϊκές απεργίες, άμεση δράση κ.λπ.) ώστε να ενσωματωθεί στη γενική πλατφόρμα του αγώνα που είναι βασισμενη σ’ αυτή των ιθαγενων.

Υποστηρίξτε τις δίκαες διαμαρτυρίες των ιθαγενών λαών του Αμαζονίου

Ως ελευθεριακοί κομμουνιστες που δεν περιμένουμε τίποτε από το Κράτος (παρά μόνο την καταστροφή του), βρισκόμαστε σε άμεση συμπάθεια με τους αγώνες αυτούς των ιθαγενών άμεσο μέρος ενός μεγαλύτερου σχεδίου απελευθέρωσης των εκμεταλλευόμενων λαών και, γι’ αυτό, μέρος μιας πιο ευρείας στρατηγικής ή ενός μάξιμουμ προγράμματος κοινωνικής επανάστασης.

Για το λόγο αυτό, πρέπει να υποστηρίξουμε τα αιτήματα εκείνα που κοντοπρόθεσμα εξυπηρετούν τη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης και για να ενδυναμώσουν την κοινωνική, πολιτική και οικονομική οργάνωση, με στόχο την αντιμετώπιση του εκμεταλλευτή Κράτους, καταστρέφοντάς το από τα μέσα, οικοδομώντας αυτούς τους πυρήνες λαϊκής εξουσίας οι οποίοι θα αναποδογυρίσουν τον γίγαντα και το προκάλυμά του τον καπιταλισμό, ο οποίος έχει τραυματιστεί πλέον θανάσιμα σε παγκόσμιο επίπεδο από μια παγκόσμια κρίση από την οποία δεν πρόκειται να συνέλθει, όπως επιθυμούμε, μιας και είναι η μπουρζουαζία που πρέπει να πληρώσει και όχι οι εργαζόμενοι.

Έτσι, υποστηρίζουμε τον αγώνα των λαών του Αμαζονίου και τις διάφορες κοινότητές του, που αναζητούν μια άμεση λύση, και ενωνόμαστε μαζί τους στα αιτήματα:

– ακύρωση όλων των νόμων που καταστρέφουν ή καταπατούν τα συμφέροντα των ιθαγενών και αγροτικών κοινοτήτων, με άλλα λόγια τους νόμους αυτούς που επιβλήθηκαν στο λαό χωρίς να ρωτηθεί

– σεβασμός της αυτονομίας και του αυτοκαθορισμού των ιθαγενών κοινοτήτων καθώ και της ενεργού πολιτικ΄τους συμμετοχης στη διαδικασία λήψης των αποφάσεων. Η τελική απόφαση αν ή όχι θα δεχθούν νομικές ρυθμίσεις ή συμβόλαια παραχώρησης, πρέπει να λαμβάνεται μέσω αμεσοδημοκρατικών μηχανισμών (λαϊκές συνελεύσεις, δημοψηφίσματα κ.λπ.)

– οφέλη και ευκολίες έτσι ώστε οι ιθαγενείς κοινότητες να μπορούν να αναπτύξουν τις παραγωγικές, εμπορικές και βιομηχανικές τους δραστηριότητες, με έμφαση στον άμεσο έλεγχο από τους ίδιους, βασισμένου στις αρχές της αυτοδιεύθυνσης και ης κοινωνικοποίησης

– οφέλη και ευκολίες για την προώθηση και βελτίωση της εκπαίδευσης και του πολιτισμού ανάμεσα στις κοινότητες (απο αυτούς γι’ αυτούς). Περισσότερα σχολεία και πτυχιούχοι δάσκαλοι ώστε να πριωθηθεί η εκπαίδευση στους ιθαγενείς σπουδαστές. Με άλλα λόγια, η ανάπτυξη ενός ορθολογικού, υψηλής ποιότητας εκπαιδευτικού συστήματος, χωρίς ανταγωνισμό και τάσεις αρπαγής που δημιουργεί ο καπιταλιστικός κόσμος της αγοράς

– μεγαλύτερα οφέλη στους ιθαγενείς λαούς από την εκμετάλλευση του πετρελαίου και του υσικού αερίου, μαζί με την κατασκευή νοσοκομείων, δρόμων και όλης της απαραίτητης υποδομής, που θα αποφασιστεί από τον ίδιο το λαό και που θα διευθύνεται από τις κοινότητες διαμέσου μηχανισμών που παρέχουν πλήρη έλεγχο των δικών τους υποθέσεων

– Άμεση ανάκληση της εκστρατείας ποινικοποίησης των διαμαρτυριών από την κυβέρνηση των Aprista και της περουβιάνικης Δεξιάς μαζί με ένα τέλος στην κακοποίηση των κοινωνικών αγωνιστών και των άλλων ψυχολογικών μέσων με στόχο τη λαϊκή αποστροφή από τα κοινωνικά προβλήματα της χώρας.

Διεθνιστική αλληλεγγύη στον αγώνα των λαών των Αμαζονιου του Περού!

Άμεση ανάκληση όλων των νόμων κ.λπ. που καταπατούν την κυριαρχία των ιθαγενών!

Για την ελευθερία και την υπεράσπιση της σκέψης, του πολιτισμού και του αυτοκαθορισμού όλων των λαών του κόσμου!

Ενάντια στην εξουσία του Κράτους, οργάνωση κι αγώνας από τα κάτω!

Κάτω η NAFTA και οι άλλες καπιταλιστικές συμφωνίες!

Έξω οι ιμπεριαλιστικές πολυεθνικές και ο αμερικάνικος στρατός από τη Λατινική Αμερική!

Τέρμα στην ποινικοποίση των διαμαρτυριών και άμεση απελευθέρωση όλων των συλληφθέντων του αγώνα!

Ζήτω οι ηρωικοί αγώνες των ιθαγενών λαών της Abya Yala!

Είμαστε όλοι Αμαζόνιοι!

Ζήτω αυτοί που αγωνίζονται!

Λίμα, 5 Ιούνη 2009.

Μέχρι τώρα έχουν υπογράψει οι (ως επί το πλείστον αναρχοκομμουνιστικές) οργανώσεις:
1.Unión Socialista Libertaria (Lima, Peru) 2. Red Libertaria Popular Mateo Kramer (Colombia) 3. Periódico Barrikada (Uruguay) 4. Convergencia Anarquista Específica (Chile) 5. Corriente Acción Libertaria (Chile) 6. Huancayo Rebelde (Huancayo, Peru) 7. Centro de Estudios Sociales Manuel González Prada (Huancayo, Peru) 8. Columna Libertaria Joaquín Penina (Argentina) 9. Organisation Communiste Libertaire (France) 10. Asociación Obrera de Canarias / Ēššer Ămăhlan n Təkanaren (Canary Islands, Africa) 11. Frente de Estudiantes Libertarios (Chile) 12. Federazione dei Comunisti Anarchici (Italy) 13.- Ateneo Autónomo de Contracultura y Estudios “La Libertaria” (Venezuela) 14.- Red Libertaria (Argentina) 15.- Antorcha Libertaria (Colombia) 16.- Revista libertaria Divergences (Belgium) 17.- Colectivo de comunicación y agitación popular “Mecha” (Colombia) 18.- Colectivo ReXiste Riot Grrrl (Colombia) 19.- Estrategia Libertaria (Chile) 20.- Federación Anarquista Uruguaya (Uruguay) 21.- Organización Socialista Libertaria (Argentina) 22.- Organización Comunista Libertaria (Chile) 23.- Colectivo Agitación Libertaria (Chile) 24.- The Anarchist International (V/P) 25.- Espacio Libertario (Argentina) 26.- Kolectivo Utopía Ácrata Libertario (Argentina) 27.- Colectivo ResGestae (Colombia) 28.- Federation Anarchiste (Francia – Bélgica) 29.- Colectivo Qespikay (Cusco, Perú) 30.- Periódico Anarquista “El Surco” (Chile) 31.- Buffalo Class Action (EE.UU.) 32.- Zabalaza Anarchist Communist Front (Sudáfrica) 33.- Unión Solidaria y Libertaria (Argentina) 34.- Workers Solidarity Alliance (EE.UU. y Canadá) 35.- La Batalla de los trabajadores (Chile) 36.- Colectivo: Kolumna Insumisa Fraternal Anarquista (Colombia)37.- Alternative Libertaire(France)

* Ελληνική μετάφραση “Ούτε Θεός-Ούτε Αφέντης”, 10 Ιούνη 2009.

http://www.anarkismo.net/article/13403

Για μία ακόμη φορά η παιδική χαρά στην πλατεία του Αγίου Παντελεήμονα στάθηκε η αφορμή για να προκληθούν επεισόδια. Περίπου 100 αντιεξουσιαστές έφτασαν στην πλατεία με σκοπό να ανοίξουν την πόρτα, την οποία έχουν κλειδώσει οι κάτοικοι απαγορεύοντας την είσοδο στους μετανάστες που μένουν στην περιοχή ώστε να πάνε τα παιδιά τους να παίξουν.

Εκεί όμως, σύμφωνα με την ανακοίνωση της Αστυνομίας, συνεπλάκησαν με κατοίκους της περιοχής και γι’ αυτό στο σημείο έσπευσαν διμοιρίες των ΜΑΤ που απέτρεψαν την επέκταση των επεισοδίων, κάνοντας περιορισμένη ρίψη χημικών.

Οι νεαροί αντιεξουσιαστές στη συνέχεια κατευθύνθηκαν προς την οδό Πατησίων μέσω της οδού Δεριγνύ. Εκεί συναντήθηκαν με άνδρες της ομάδας Δέλτα και τους επιτέθηκαν, με αποτέλεσμα ένας αστυνομικός να τραυματιστεί ελαφρά. Στο σημείο συνελήφθησαν πέντε νεαροί, ενώ οι υπόλοιποι κατευθύνθηκαν στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο στην Πατησίων από όπου πετούσαν πέτρες. Για το λόγο αυτό έκλεισε η οδός Πατησίων, αλλά λίγο αργότερα η ένταση εκτονώθηκε και η κυκλοφορία αποκαταστάθηκε. 

http://www.zougla.gr/

Η ίδια η δημοκρατία που ωθεί ανθρώπους να ζουν σαν σκουπίδια, με άνεση τους κατηγορεί ότι αυτοί φταίνε που ζουν σε αυτές τις συνθήκες. Όλα αυτά βεβαία για να κάνουν κάποιες οικονομικά ισχυρές ελίτ πιο δυνατή την θέση τους και ένα μάτσο ηλίθιοι να κατηγορούν αυτόν που είναι από κάτω τους και όχι αυτούς που στην κυριολεξία τους ρουφά το αίμα.

Αυτό δεν είναι μόνο υποκρισία. Όποιος βλακέντιος επιτίθεται εναντίον μεταναστών δε διαφέρει από τον Γερμανό μικροαστό που επιτιθόταν στον Εβραίο γείτονα του. Όση αμνησία και αν επικαλείται ο πρώτος δεν παύει να είναι συνένοχος σε μαζική θηριωδία. Ο μικροαστούλης που θέλει να κοιτά την δουλεία του είναι αδίστακτος.

Αν τα ναζιστικά γκρουπόσκυλα αλωνίζουν ελεύθερα και κάνουν το κομμάτι τους, αυτό γίνεται κάτω από τα άγρυπνα μάτια των μπάτσων.

Ας μη κοροϊδευόμαστε… στην αστική δημοκρατία δεν υπάρχουν διέξοδοι, οποιοδήποτε ανθρώπινο ποδοπατείται κάτω από τα σανδάλια του οικονομικού συμφέροντος. Η βλακεία βοήθα ακόμα περισσότερο γι’ αυτό.

Όσο για τους ”κατοίκους” που προσέχουν τη γειτονία απ’ τους κακούς μετανάστες δε θα μας πείραζε τους πρώτους να τους βλέπαμε κρεμασμένους να στολίζουν την πλατεία. Όχι τίποτα άλλο, ο κάθε παράφρων ηγέτης που έκανε θηριωδίες σε ανήμπορες κοινωνικές ομάδες είχε δίπλα του το λαουτζίκο που ζητωκραύγαζε. Επειδή δεν έχουμε αμνησία κρατούμε αρκετό σχοινί για όλους… είτε για τα ναζί χαμόσκυλα είτε γι’ αυτούς που τους ακολούθουν στις λογικές τους.