Κατεδαφίστηκε ολοσχερώς η κατάληψη επιταχυντής ελευθερονίων που βρίσκεται εντός της πολυτεχνειούπολης στη γωνία Κατεχάκη με Κοκκινοπούλου εν μέσω καλοκαιριού με την πολυτεχνειούπολη άδεια. Σύντροφοι που βρέθηκαν στο χώρο σημαδεύτηκαν με οπλοπολυβόλα και φακούς από ματατζήδες που έφτασαν στα εξωτερικά κάγκελα της πολυτεχνειούπολης βρίζοντας και απειλώντας. Ήταν η συνέχεια μιας πορείας καταστολής που ξεκίνησε με κλειδώματα και λαμαρίνες, συνέχισε με μπαζώματα, ακολουθήθηκε με παραλήρημα τρομολαγνίας στα κανάλια, την καθημερινή παρουσία και τις συνεχείς προκλήσεις μπάτσων και ασφαλιτών και κορυφώθηκε με την ολοκληρωτική ισοπέδωση του κτιρίου.

Ο επιταχυντής ελευθερονίων είναι ένα εγχείρημα με τα χαρακτηριστικά της αυτοοργάνωσης, και της αυτοδιαχείρισης που στεγαζόταν σε ένα κατειλημμένο χώρο. Οι στόχοι που είχε θέσει εξαρχής η συλλογικότητα του εγχειρήματος ήταν να ασχοληθεί με την ελευθεριακή παιδεία, να τη μεταδώσει με εκδηλώσεις, μέσα και έξω από τα στενά όρια του ακαδημαϊκού χώρου, να την εφαρμόσει στη πράξη κατά το δυνατόν αναπτύσσοντας εργαστήρια με διάφορες θεματικές, να προωθήσει τις ανανεώσιμες πηγές ενέργείας σε μικρή κλίμακα, τον αντικαταναλωτισμό, το DIY (καν’το μόνος σου) και την επαναχρησιμοποίηση υλικών. Η στοχοθεσία αυτή εν μέρει ικανοποιήθηκε μέσα από τη τοποθέτηση αυτοσχέδιας ανεμογεννήτριας, εκδήλωση για την ελευθεριακή παιδεία, όπου διακινήθηκε σχετική μπροσούρα κ.α.. Εκδήλωση της κατάληψης ασχολήθηκε με τη λεηλασία της φύσης και την επίθεση του αστικού περιβάλλοντος στο φυσικό, όπως γίνεται με τα σχέδια για τους τεράστιους οδικούς κόμβους στον Υμηττό και τη κλιματική αλλαγή. Τέλος, φιλοξένησε linux install fest και εκδήλωση της ομάδας sid για την ανωνυμία και την ιδιωτικότητα στο διαδίκτυο.

Η κατεδάφιση του χώρου αυτού γίνεται σε μία περίοδο που κεντρική πολιτική επιλογή του κράτους είναι η επίθεση σε κατειλημμένους χώρους, η επίσημη ανακήρυξη του αναρχικού-αντιεξουσιαστικού χώρου ως βασικό εσωτερικό εχθρό και η ποινικοποίηση της ευρύτερης ριζοσπαστικής δράσης και έκφρασης. Συνδέεται με την παραγγελία του αρχιεισαγγελέα Σανιδά για εκκενώσεις καταλήψεων, για άσκηση πιέσεων στους ιδιοκτήτες κατειλημμένων κτιρίων και με τη συγκεκριμένη αναφορά του επιταχυντή ελευθερονίων ως ένα από τα ορμητήρια αντιεξουσιαστών στην Αθήνα. Ταυτόχρονα, κινείται στο ίδιο πλαίσιο με τις παρακρατικές-φασιστικές επιθέσεις που έλαβαν χώρα εντός του καλοκαιριού σε αυτοοργανωμένους χώρους και πολιτικά στέκια, όπως στις καταλήψεις Πραποπούλου, Υφανέτ, Βίλα Αμαλίας στο Ελευθεριακό στέκι Πικροδάφνη, στο Radio Revolt και νωρίτερα σε στέκι των Αγωνιστικών Κινήσεων.

Παράλληλα, η κατασταλτική κίνηση αυτή εντός πανεπιστημιακού χώρου γίνεται σε μία περίοδο που και το πανεπιστημιακό άσυλο έχει μπει στο στόχαστρο των διωκτικών αρχών, των ΜΜΕ και των περισσότερων πολιτικών δυνάμεων. Η πρυτανεία διατηρώντας ένα προσωπείο ανεκτικότητας και κατανόησης, αλλά στην ουσία ακολουθώντας πλήρως τους κατασταλτικούς σχεδιασμούς της αστυνομίας, συνεργάστηκε άψογα με τους δολοφόνους του κράτους και δημιούργησε ένα πρωτοφανές γεγονός καταστολής μέσα στο πανεπιστημιακό άσυλο. Σίγουρα φάνηκε το μεγαλείο μιας μακράς υποκρισίας που κράτησε κοντά ένα χρόνο με βασικό δημοσιοσχεσίτη τον αντιπρύτανη Σπαθή, αλλά αυτό δεν είναι κάτι πρωτόγνωρο. Η εξουσία μιλάει μέσα από τις πράξεις της και παλεύει διαρκώς να αποκαταστήσει την εικόνα της μέσα από τα λόγια και της θoλές υποσχέσεις της προς όλες τις κατευθύνσεις και μεριές.

Από την άλλη μεριά, για να μην φαντασιώνονται οι σιχαμεροί κύκλοι της ασφάλειας, οι εξίσου γελοίοι πολιτικοί και οι χαμαιλέοντες πρυτάνεις πως πέτυχαν μια μεγάλη νίκη απέναντι στο ανταγωνιστικό κίνημα είναι σκόπιμο να ξεκαθαριστούν κάποια πράγματα. Μετά την εξέγερση του Δεκέμβρη αρκετοί άνθρωποι που δραστηριοποιούνταν στην κατάληψη επέλεξαν να συμμετάσχουν σε νέα εγχειρήματα καταλήψεις, συνελεύσεις γειτονιάς ή να ενισχύσουν ήδη υπάρχοντα ελευθεριακά εγχειρήματα που κρίθηκαν πιο ουσιαστικά για τον αγώνα στη συγκεκριμένη συγκυρία, από τον επιταχυντή ελευθερονίων. Έτσι, ο επιταχυντής ελευθερονιών υπολειτουργούσε εδώ και αρκετούς μήνες με μικρή παρουσία στο χώρο, με σταθερή συνέλευση μέχρι πριν το καλοκαίρι και με μία τελευταία εκδήλωση στις αρχές Ιουνίου. Δεν κατάφεραν λοιπόν να γκρεμίσουν ούτε έναν χώρο με πλούσια ιστορία, ούτε ένα χώρο με αξιόλογη κοινωνική απεύθυνση και σχέσεις. Βέβαια ο χώρος παρέμενε κατειλημμένος και αποτελούσε λίγο έδαφος ακόμα απελευθερωμένο από τη σφαίρα της εξουσίας και του κέρδους, από την πανεπιστημιακή αποστείρωση και την εκπαίδευση της καταπίεσης. Για αυτό η επίθεση τους προκαλεί την οργή μας.

Με την κατεδάφιση μπορεί κάποιοι να πίστεψαν πως κατεδάφισαν και τις ιδέες πίσω από το εγχείρημα, αλλά μάλλον αδυνατούν να καταλάβουν πως ο “επιταχυντής ελευθερονιων” δεν είναι το κτίριο που γκρεμίστηκε και πως ούτε τώρα θα έχουν το κεφάλι τους ήσυχο. Η μόνη μηδενική ανοχή που αντιλαμβανόμαστε είναι απέναντι στην καταστολή.

ΜΠΑΤΣΟΙ, ΠΡΥΤΑΝΕΙΣ, ΠΑΡΑΚΡΑΤΙΚΟΙ:
ΟΣΑ ΝΤΟΥΒΑΡΙΑ ΚΑΙ ΑΝ ΓΚΡΕΜΙΣΕΤΕ, ΟΣΕΣ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΝ ΕΞΑΠΟΛΥΣΕΤΕ, ΤΙΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΤΩΝ ΕΞΕΓΕΡΜΕΝΩΝ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΟΥΤΕ ΝΑ ΤΑ ΑΓΓΙΞΕΤΕ, ΟΥΤΕ ΝΑ ΤΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΤΕ.

Κατάληψη Επιταχυντής Ελευθερονίων