Από τις χθεσινές βουλευτικές εκλογές νικητής δεν αναδείχθηκε μόνο το ΠΑΣΟΚ αλλά και η αντιπροσωπευτική δημοκρατία. Όπως όμως το ΠΑΣΟΚ δεν ωφέλησε σε τίποτα την υπόθεση του σοσιαλισμού στα είκοσι χρόνια διακυβέρνησης έτσι και η δημοκρατία δεν μπόρεσε να εξαλείψει τη διαιώνιση του δικομματισμού και της οικογενειοκρατίας. 

Ο συντηρητικός Κρατισμός της Δεξιάς αντικαταστάθηκε πολλές φορές στα τριανταπέντε χρόνια της μεταπολίτευσης από τον προοδευτικό Κρατισμό της σοσιαλδημοκρατίας ενώ οι διαμάχες των μεγάλων αφεντικών και των συμφερόντων έφεραν αντιμέτωπες την παλιά με τη νέα εξουσία. Για να πούμε την αλήθεια, ούτε στο ένα στρατόπεδο, ούτε στο άλλο υπήρχε κανένας που να νοιάζεται για το λαό. Όλοι τον θεωρούσαν σκλάβο, που δεν πρέπει να σταματάει ποτέ να δουλεύει, τροφοδότη και βουβό στήριγμά τους.

Πολλές φορές τα αίτια της δυστυχίας του αναζητήθηκαν στις εκάστοτε πολιτικές, στις δολοπλοκίες των κυβερνώντων ή στο «χάος που παραλάβαμε». Πολλές φορές προσπάθησαν να τον πείσουν ότι με λιτότητα και υπομονή θα βγεί από αυτή τη δυσμένεια, και κάθε φορά τον τραβούσαν στις κάλπες για να προσυπογράψει την παράταση της κατάστασής του. Ο μύθος του Σισύφου, του θνητού που καταδικάστηκε από τους θεούς να κυλά αιώνια έναν πελώριο βράχο μέχρι την κορυφή του βουνού, και λίγο πριν το τέρμα ο βράχος να κατρακυλά προς τα πίσω, γινόταν έτσι μια πραγματικότητα. Όσο και αν κάθε κυβέρνηση προσπάθησε να ελαττώσει, να μετριάσει και να καλλωπίσει την ανισότητα και την αδικία, αυτές τις ιστορικές βάσεις της σημερινής κοινωνίας, κάθε χρόνο η αβεβαιότητα και η πραγματική φτώχεια αυξανόταν δραματικά ενώ κάθε 15 δευτερόλεπτα ένας άνθρωπος εξακολουθούσε να χάνει τη ζωή του εξαιτίας ενός εργατικού “ατυχήματος” ή μιας επαγγελματικής ασθένειας. Η ανισότητα και η εκμετάλλευση δεν μπορεί να καλυφθεί ακόμα και από την πιο δημοκρατική μορφή κυβέρνησης… γιατί ο λαός θα είναι πάντα ο τελευταίος τροχός της αμάξης. 

Η προέλευση της δυστυχίας του όμως δεν οφείλεται στις δυσμενείς συνθήκες, στην οικονομική κρίση, ούτε σε αυτή ή εκείνη τη μορφή κυβέρνησης. H προέλευση της δυστυχίας του οφείλεται σε αυτήν ακριβώς την ίδια την αρχή και την ύπαρξη της κυβέρνησης, όποια μορφή και αν έχει. Διότι οι άνθρωποι δεν νιώθουν καθόλου ξαλαφρωμένοι, όταν το γκλομπ που τους χτυπούν αυτοονομάζεται δημοκρατικό!

http://aixmi.wordpress.com/2009/10/05/%ce%bc%ce%b5%cf%84%ce%ac-%cf%84%ce%b9%cf%82-%ce%b5%ce%ba%ce%bb%ce%bf%ce%b3%ce%ad%cf%82-%cf%84%ce%af/#more-1494

Οι γιορτές της δημοκρατίας και της διαμεσολάβησης, οι εκλογές, κουβαλάνε πια ένα τεράστιο βάρος κοινωνικής απαξίας: μπορεί κάποιος να γελάει, να πλήττει ή να εξοργίζεται από το μηντιακό πουσάρισμα συγκεκριμένων κομμάτων, υποψηφίων και μελλοντικών πρωθυπουργών, να γελάει, να πλήττει ή να εξοργίζεται από τα κατά συνθήκη ψεύδη και τα λογύδρια, από τις θεατρικοποιημένες κόντρες στο τηλεοπτικό γυαλί, από τα γυαλιστερά φυλλάδια των υποψηφίων με τα σάπια τους χαμόγελα, με τις αγωνιστικές και ανέξοδες παραστάσεις των αριστερών, με τα γρυλλίσματα και τη γραφικότητα των καλυμμένων και φανερών ακροδεξιών… αλλα…

Όλα αυτά δεν είναι παρά κάποια μόνο από τα γνώριμα επιφαινόμενα της εκλογικής γιορτής. Οι εκλογές είναι κάτι περισσότερο από τις ανιαρές γραφικότητες: είναι η επιμονή από την πλευρά των κυρίαρχων να πείσουν για την αναγκαιότητα τους, ο τρόπος για να νομιμοποιηθεί η αστική δημοκρατία, ο τρόπος για να στηθούν οι αποικίες της διαμεσολάβησης και χειραγώγησης στα μυαλά των υπηκόων. Η αστική δημοκρατία θέλει να μας πείσει πως δεν υπάρχει τίποτε πιο “λογικό”, τίποτε πιο “ισότιμο”, τίποτε πιο “ρεαλιστικό” από το “δικαίωμα της ψήφου”. Οι αγωνίες των κυρίαρχων απλά σβήνουν μπροστά στην κάλπη: οι υπήκοοι-πολίτες γίνονται δια της τεθλασμένης «κυρίαρχος λαός». Και ως γνωστόν ο «κυρίαρχος λαός» απλά ψηφίζει, επικυρώνει, αλλάζει διαχειριστές, παρακολουθεί αδύναμος, αμέτοχος κι από τηλεοπτική απόσταση τις πολιτικές αποφάσεις που αφορούν την ίδια του τη ζωή. Δεν σκέφτεται, δεν ενεργεί, δεν συμμετέχει, δεν συναποφασίζει, δεν καθορίζει τη ζωή του. Και φυσικά δεν διαδηλώνει, δεν οργίζεται, δεν συγκρούεται.

Όσον αφορά αυτές τις εκλογές είναι ολοφάνερο πλέον πως διεξάγονται πάνω στο γλιστερό για τα αφεντικά έδαφος μιας συνολικότερης κρίσης: όχι μόνο οικονομικής. Μιας κρίσης νομιμοποίησης των επιλογών των κυρίαρχων από τους «από τα κάτω», μιας κρίσης διαχείρισης των δομικών αντιφάσεων του συστήματος. Και ακόμα περισσότερο με ένα φορτίο κοινωνικής οργής συσσωρευμένο. Μιας κοινωνικής οργής που έστησε τις πρώτες της δυνατότητες, έδειξε το απείθαρχο, ανεξέλεγκτο και εκδικητικό της χαμόγελο τον περασμένο Δεκέμβρη. Μιας κοινωνικής οργής πού όσο κι αν χειραγωγείται να εκτονωθεί ή να εκφοβιστεί σε ρατσιστοακροδεξιές ρητορίες και κατασταλτικές στρατηγικές, άλλο τόσο δεν χωρά στα αριστερά κομματικά μαντριά. Οι εκλογές αυτές δεν είναι τίποτε άλλο παρά η προσπάθεια εκτόνωσης και χειραγώγησης της κοινωνικής δυσφορίας. Και απέναντι σε αυτή την αγχωμένη απόπειρα των κυρίαρχων να ανανεώσουν την κοινωνική τους νομιμοποίηση, οι από τα κάτω πρέπει να ξαναθέσουν τους όρους της αντιπαράθεσης: επίθεση στους κυρίαρχους, αυτοοργάνωση, αλληλεγγύη. ΑΠΟΧΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ-ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ ΠΑΝΤΟΥ

ΥΓ Η ζωή εκεί έξω συνεχίζεται κανονικά, κυνικά και αιματηρά για τους «μη προνομιούχους» τους καταπιεσμένους και τους αντιστεκόμενους. Από τα εργατικά ατυχήματα (90 οι νεκροί από την αρχή της χρονιάς, υπερδιπλάσιοι οι βαριά ανάπηροι), τον καθημερινό εκβιασμό των αφεντικών με φόντο την ανεργία, τα ρατσιστικά πογκρόμ της αστυνομίας και των νοικοκυραίων συνοδοιπόρων της, τους εξεγερμένους πρόσφυγες και μετανάστες στο στρατόπεδο συγκέντρωσης της Παγανής στη Μυτιλήνη… Και με μια νέα κατασταλτική μεθόδευση επ’ αφορμή «επιτυχιών στον αγώνα ενάντια στην εγχώρια τρομοκρατία» να σέρνεται στους διαδρόμους των αστυνομικών μεγάρων…

http://www.thersitis.gr/

Στα τέλη του περασμένου Αυγούστου, όταν όλα τα φώτα είχαν στραφεί στις συνθήκες που επικρατούσαν στο Κέντρο Κράτησης παράνομων μεταναστών της Παγανής, οι υπεύθυνοι των αρμόδιων υπουργείων Υγείας και Εσωτερικών δρομολόγησαν σε συνεργασία με τη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση άμεσες λύσεις κυρίως αποσυμφόρησής του.

Μέρες μετά οι αρμόδιοι αναχώρησαν για τις εκλογικές τους περιφέρειες εγκαταλείποντας κυριολεκτικά στο έλεος του Θεού τα κέντρα κράτησης. Προπάντων αυτό της Μυτιλήνης που έχει προδιαγραφές (ο Θεός να τις κάνει τέτοιες) για 300 το πολύ άτομα, χθες όμως ξεσηκώθηκαν οι περισσότεροι από 800 κρατούμενοι.

Παραβίασαν τις πόρτες, κατέλαβαν κάθε ελεύθερο χώρο, κατέστρεψαν και έκαψαν κάθε τι μέσα στο κολαστήριό τους. Οι μικροεξεγέρσεις είχαν ξεκινήσει από την περασμένη Παρασκευή. Η παρατεταμένη κράτηση σχεδόν 800 ατόμων σε άθλιες συνθήκες, μια και εδώ και καιρό, όπως καταγγέλλεται ούτε καν προαυλίζονται, ήταν αρκετή για να ξεχειλίσει η αγανάκτηση.

Φωτιές

Οι ανήλικοι από τον θάλαμο του πάνω ορόφου έσπασαν τα κάγκελα των παραθύρων και βγήκαν στην ταράτσα βάζοντας φωτιές σε σκουπίδια, στρώματα και ό,τι άλλο έβρισκαν μέσα στους θαλάμους τους. Οι αντιδράσεις με φωτιές συνεχίστηκαν και στους πίσω θαλάμους όπου οι μετανάστες έσπασαν ό,τι έβρισκαν και έσπρωχναν και χτυπούσαν με δύναμη τις σιδερένιες πόρτες ώσπου τελικά τις παραβίασαν καταλαμβάνοντας τον αύλειο χώρο. Μοναδικό αίτημά τους, η άμεση απελευθέρωσή τους μια και πολλοί από αυτούς έχουν συμπληρώσει πολλές μέρες κράτησης.

«Τους λέω, λέει ένας Παλαιστίνιος από τους εξεγερμένους, ότι είμαι μεγάλος (σ.σ. ενήλικας) και εκείνοι μου λένε “όχι δεν είσαι” τους λέω ότι είμαι 24 ημέρες εδώ και μου λένε ότι δεν είμαι. Τους λέμε ότι το νερό δεν είναι καθαρό και μας λένε ότι είναι καθαρό. Πονάει η κοιλιά μας και φωνάζουμε για γιατρό και λένε ότι δεν είμαστε άρρωστοι. Είμαι τρελός; Είμαστε όλοι τρελοί;».

Βρώμικο νερό

Ενας άλλος Αφγανός υποστηρίζει ότι «στους θαλάμους υπάρχει παντού βρωμιά, το νερό είναι βρώμικο. Μας λένε πως μας δίνουν στέγη και φαγητό και γιατί διαμαρτυρόμαστε. Δεν θέλω φαγητό, θέλω χαρτιά για να φύγω από τη χώρα».

Ας σημειωθεί ότι χθες κι ενώ το Κέντρο Κράτησης ήταν επί δίωρο στα χέρια των κρατουμένων, ένα λεωφορείο των αστικών ΚΤΕΛ μετέφερε και άλλους μετανάστες (οικογένειες με γυναίκες και μικρά παιδιά) που μόλις είχαν φτάσει στο νησί. Κάποιοι -ποιοι άραγε;- είχαν τη φαεινή ιδέα να μεταφέρουν νέους μετανάστες σε ένα Κέντρο Κράτησης που βρισκόταν… υπό κατάληψη! Απίστευτες καταστάσεις που, αν μη τι άλλο, αποδεικνύουν το μέγεθος του προβλήματος και όχι μόνο των παράνομων μεταναστών αλλά κυρίως της διαχείρισής τους.

Μέχρι αργά χθες το βράδυ το Κέντρο της Παγανής παρέμενε στα χέρια των μεταναστών αν και περικυκλωμένο από αστυνομικές δυνάμεις.

http://www.enet.gr/?i=news.el.ellada&id=85105

Ο αυστηρός προσανατολισμός της προεκλογικής εκστρατείας του ΚΚΕ στα συμφέροντα των λαϊκών στρωμάτων είναι ίσως άνευ σημασίας. Εκείνο όμως που έχει τη μέγιστη σημασία είναι η συστηματική διαστρέβλωση του χαρακτήρα και της ιστορίας του στη συνείδηση αυτών των στρωμάτων.

Είναι συχνό φαινόμενο σε κάθε προεκλογική περίοδο να συναντάμε τις εξής δηλώσεις του ΚΚΕ:

«Η εργατική τάξη, τα φτωχομεσαία λαϊκά στρώματα πρέπει να ενισχύσουν τη δύναμή τους για τις μάχες που αναγκαστικά θα δοθούν μετά τις εκλογές. Κι αυτό ακριβώς σημαίνει όσο το δυνατόν ισχυρότερο ΚΚΕ, το μόνο Κόμμα που στη λαϊκή εμπειρία έχει καταγραφεί σαν ο πραγματικός αντίπαλος της αστικής τάξης, κάθε αντεργατικής πολιτικής. Αυτή τη δύναμη πρέπει να συγκεντρώσουμε στις δυό βδομάδες που απόμειναν ως την κάλπη»1.

Γεννιέται όμως το ερώτημα, πόσο πραγματικός αντίπαλος της αστικής τάξης μπορεί να είναι ένα κόμμα που ενώ ο λαός το εμπιστευόταν την περίοδο της γερμανικής κατοχής για την αλλαγή του καθεστώτος και την κήδευση του ιμπεριαλισμού που άνοιξε για το ανθρώπινο γένος, εκείνο υπέγραφε συμφωνία με μια αστική κυβέρνηση βάζοντας την ταφόπλακα στην πάλη του λαού για την κατάκτηση της ελευθερίας; Εκτός αν η κυβέρνηση Νικολάου Πλαστήρα δεν ήταν αστική ή το κείμενο της συμφωνίας αυτής (Συμφωνία της Βάρκιζας) δεν έγραφε στην εισαγωγή: «Κατά την διάσκεψιν διεπιστώθη πλήρης συμφωνία αντιλήψεων της αντιπροσωπείας του Ε.Α.Μ. επί των αρχών τούτων». Ποιές ήταν οι αρχές αυτές; Να παραδώσει την εξουσία και τα όπλα του και να αμνηστευθεί η ηγεσία του, ενώ χιλιάδες οπαδοί του να παραδοθούν στη μανία της θριαμβεύουσας δεξιάς, στα εκτελεστικά αποσπάσματα, στα βασανιστήρια και στα κάτεργα. Αρκεί να κοιτάξει κανείς τη φωτογραφία της υπογραφής της Συμφωνίας από την τότε ηγεσία του ΕΑΜ από τη μια μεριά και την παράδοση των όπλων στους Άγγλους με τα δακρύβρεχτα μάτια των αγωνιστών από την άλλη για να καταλάβει τα παιχνίδια που παιζόντουσαν στην πλάτη του λαού. Η απόφαση είχε ληφθεί. Απόφαση τόσο επαίσχυντη που μόνον οι σταλινικοί θα μπορούσαν να την πάρουν.

Πόσο πραγματικός αντίπαλος της αστικής τάξης μπορεί να είναι ένα κόμμα που επί κυβέρνησης Κωνσταντίνου Καραμανλή υπογράφει δια του γενικού γραμματέα του δήλωση μετανοίας (Οκτώβρη ’74) τονίζοντας ότι «αι αρχαί του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδος αντιτίθενται προς πάσαν ενέργεια αποσκοπούσαν εις την βία κατάληψιν της εξουσίας ή την ανατροπή του Ελεύθερου Δημοκρατικού Πολιτεύματος»2 δίνοντας έτσι τη χαριστική βολή σε όλους εκείνους τους γνήσιους αγωνιστές του λαού που αφιέρωσαν αλτρουιστικά τη ζωή τους για την υπόθεση του Κομμουνισμού και ένα καλύτερο μέλλον της ελληνικής κοινωνίας;

Όταν λοιπόν το ΚΚΕ και η ηγεσία του σπεύδουν να αναφερθούν στη λαϊκή εμπειρία με προεκλογικές φανφάρες, ας έχουν υπόψη τους τη λατινική έκφραση «verba volant, scripta manent».

1. Βλ. http://www1.rizospastis.gr/wwwengine/story.do?id=5266923 
2. Βλ. τη δήλωση ενώπιον του Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου http://4.bp.blogspot.com/_kttNrkCNLWo/SeIO73QEElI/AAAAAAAABrc/3uDt2WqGNIE/s1600-h/dilwsh_flwrakhbdavnf.jpg

http://aixmi.wordpress.com/2009/09/21/%ce%b7-%cf%85%cf%80%ce%bf%ce%ba%cf%81%ce%b9%cf%83%ce%af%ce%b1-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%ba%ce%ba%ce%b5/#more-4997

Μετά την ανακοίνωση του πρωθυπουργού για πρόωρη προσφυγή στις κάλπες, η χώρα εισέρχεται γι’ ακόμη μια φορά στη δίνη της προεκλογικής περιόδου.

Τώρα λοιπόν που πλησιάζουν οι εκλογές, όλες οι φατρίες της σημερινής εξουσιαστικής κοινωνίας για να ψαρέψουν ψηφοφόρους βγάζουν τα άπλυτά τους η μια κατά της άλλης, ανασκαλεύουν τους λεκέδες των πράξεών τους με αντικειμενικό σκοπό να διατηρηθούν στην εξουσία τους οι μεν, να τους την πάρουν οι δε. Περιοδεύουν σε περιοχές που είχαν να τις δουν απ’ την προηγούμενη προεκλογική περίοδο για να συνομιλήσουν με τους ανθρώπους και να δείξουν το πόσο κοντά βρίσκονται σ’ αυτούς και στα προβλήματά τους. Μοιράζουν υποσχέσεις, που τις ξεχνούν την επομένη των εκλογών και δεσμεύονται για την ολοκλήρωση του δύσκολου έργου τους, για την αναμέτρηση με τη διαπλοκή και τα οικονομικά συμφέροντα (λες και η πολιτική διατήρησε ποτέ την αυτονομία της!).

Αυτοί λοιπόν που καθημερινά μέσω των υπαλλήλων τους στα ΜΜΕ μας κοροϊδεύουν στα μούτρα μας είναι αυτοί που έρχονται ξανά χάριν προεκλογικής περιόδου να μας πείσουν ότι η ψήφος μας έχει δύναμη και ότι πρέπει να τους τη δώσουμε. Η γενικευμένη άλλωστε αποχή θα δυσχέραινε τη διακυβέρνηση. Τί κύρος θα είχε ένα άτομο εκλεγμένο από μια μικρή μερίδα των ψηφοφόρων;

Κάθε φορά όμως που οι άνθρωποι καλούνται να ψηφίσουν είναι σα να τους ζητούν μια προσυπογραφή για την παράταση της κατάστασης την οποία βιώνουν. Την παράταση των μισθών πείνας και των ανύπαρκτων συντάξεων, της ακρίβειας και της ρεμούλας των εργοληπτών, των απολύσεων και των εργατικών ατυχημάτων. Της αστυνομικής αυθαιρεσίας και της διεφθαρμένης δικαιοσύνης. Των αστέγων και της γκετοποίησης όσων δεν έχουν στον ήλιο μοίρα. Και το σπουδαιότερο, του να μιλούν για λογαριασμό μας, να αποφασίζουν για εμάς χωρίς εμάς, να κυβερνούν για εμάς χωρίς εμάς.

Ωστόσο, η σημερινή κατάσταση δεν είναι απλώς αποτέλεσμα συνωμοσιών, δολοπλοκιών, χειραγώγησης εκ μέρους των κυρίαρχων. Εάν οι κυρίαρχοι μπορούν να κάνουν ατιμωρητί αυτά τα οποία κάνουν – και νομίζω ότι στην Ελλάδα είμαστε πολύ καλά πληροφορημένοι γι’ αυτό – είναι ακριβώς διότι οι άνθρωποι μένουν απαθείς ή το πολύ σηκώνουν τους ώμους τους λέγοντας, «τους ξέρουμε, είναι όλοι ίδιοι».

Από τη στιγμή που οι κυρίαρχοι, για να διατηρηθούν στην εξουσία και να κάνουν αυτά που κάνουνε, αισθάνονται την ανάγκη να νομιμοποιηθούν από την ψήφο, μπορούμε να συμπεράνουμε ότι υπάρχει ένα όριο ψήφων κάτω από το οποίο οι κυρίαρχοι χάνουν κάθε κύρος. Τί συμβαίνει τότε;

Σχολιάζοντας την αποχή των τελευταίων ευρωεκλογών, ένας κορυφαίος υπουργός δήλωνε: «Υπάρχει μήνυμα για την κυβέρνηση, για τη ΝΔ και για το πολιτικό σύστημα» και πρόσθεσε ότι πρέπει να μας προβληματίσει ότι ένας στους δύο πολίτες δεν πήγαν να ψηφίσουν. Αν λοιπόν κι οι ίδιοι οι εξουσιαστές έχουν αντιληφθεί την κατακόρυφη πτώση της αξιοπιστίας αυτού του σάπιου πολιτικού συστήματος, πόσο μάλλον πρέπει να την αντιληφθεί ο πολίτης πριν πάει να το στηρίξει κι αυτή τη φορά στην κάλπη. Το πολλάκις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού!

http://aixmi.wordpress.com/2009/09/09/%cf%80%ce%b5%cf%81%ce%af-%ce%b5%ce%ba%ce%bb%ce%bf%ce%b3%cf%8e%ce%bd/

{youtubejw}KbadFrPzr5s{/youtubejw}

Police in Germany have clashed with thousands of demonstrators protesting against the far-right policies of the National Democratic Party (NPD).

German riot police used water canon to disperse rock-throwing protesters who had rallied in their thousands around the northern cities of Hamburg and Hanover on the second consecutive day of demonstrations against the right-wing NPD on Saturday. German riots were sparked on Friday after scores of NPD fans, with alleged neo Nazi links, tried to sabotage a left wing party musical festival in Hamburg.

At least 12 German law enforcement officers and several demonstrators, who had clashed with the police on NPD supporters, were injured in the largest German port city scuffles. Security forces have so far arrested tens of protesters across the state.

Also on Saturday, thousands of German citizens marched through the streets of Hanover, demanding a ban on the National Democratic Party activities. A number of local authorities have also taken part in the recent demonstrations against the NPD that has ‘strong connections within the government,’ German media reported.

German police remain on alert over the recent skirmishes across the country.

http://www.indybay.org/

1974 ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΤΗΣ Γ’ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ Καραμανλής Κωνσταντίνος 24/7/1974 10/5/1980 Ράλλης Γεώργιος 10/5/1980 21/10/1981 Παπανδρέου Ανδρέας 21/10/1981 2/7/1989 Τζαννετάκης Τζανής 2/7/1989 12/10/1989 Γρίβας Ιωάννης 12/10/1989 23/11/1989 Ζολώτας Ξενοφών 23/11/1989 11/4/1990 Μητσοτάκης Κωνσταντίνος 11/4/1990 13/10/1993 Παπανδρέου Ανδρέας 13/10/1993 17/1/1996 Σημίτης Κωνσταντίνος 22/1/1996 10/3/2004 Καραμανλής Κωνσταντίνος 10/3/2004

Τόσοι σωτήρες, τόσοι εθνάρχες άλλαξε σε τίποτα σημαντικό οι ζωή σου;
Οι κοινωνικές σχέσεις έχουν το ίδιο περιεχόμενο. Υπάρχει μια ελίτ που κοροϊδεύει τον λαουτζίκο στα μούτρα του. Οι κοινωνικές ανισότητες αυξάνουν, οι ελευθέριες μειώνονται, τα θεάματα αυξάνονται και οι κλόουν της δημοκρατίας παίζουν καλά το κομμάτι τους ακόμα και όταν τους τελειώνουν τα τρικ. Όσο η βλακεία των ψηφοφόρων-παθητικών τηλεθεατών παραμένει τόσο το θράσος των κυβερνώντων θα αυξάνεται. Οι εκλογές είναι ένα πανηγύρι έχουν οι οποίες έχουν την  ίδια σημασία με τη γιουροβιζιον. Αν άλλαζαν κάτι ουσιαστικά θα ήταν παράνομες! 

 

Υπέκυψε στα τραύματά του ένας ακόμη εργάτης που είχε τραυματιστεί σοβαρά στις 26 Αυγούστου από έκρηξη σε καμίνι της ΛΑΡΚΟ, ανεβάζοντας τον αριθμό των νεκρών του δυστυχήματος στους τρεις.

Το δυστύχημα σημειώθηκε όταν εξερράγη καμίνι, στο οποίο εΙχε διαπιστωθεί βλάβη και το μετάλλευμα παρέμεινε σ’ αυτό για χρονικό διάστημα μίας εβδομάδας.

Μία ομάδα εργαζομένων πήγε στο συγκεκριμένο καζάνι για να ξεκινήσουν τις διαδικασίες ώστε να το αδειάσουν από το μετάλλευμα.

Πριν καν αρχίσουν τις προβλεπόμενες διαδικασίες, όπως αναφέρουν οι εκπρόσωποι των εργαζομένων, το καζάνι τρύπησε και η πυρακτωμένη λάβα έπεσε πάνω στους εργαζόμενους.

Σημειωτέον ότι στις 2 Αυγούστου είχε σημειωθεί και πάλι έκρηξη σε καμίνι της ΛΑΡΚΟ με αποτέλεσμα να χάσει τη ζωή του ένας 38χρονος εργάτης, πατέρας 4 ανήλικων παιδιών.

 {youtubejw}n3wWt3sF-tk{/youtubejw}

Video from noborder’s first action at Pagani Detention Centre, 20.8.2009

{youtubejw}a3oAo6cUkFc{/youtubejw}

{youtubejw}s1zbm6TsmBQ{/youtubejw}