Βρυξέλες

Λίστες με τους δικτυακούς τόπους που επισκέπτονται οι χρήστες, τα e-mail που ανταλλάσσουν, καθώς και τις τυχόν τηλεφωνικές κλήσεις που πραγματοποιούν μέσω του Διαδικτύου (π.χ. μέσω Skype), αποθηκεύονται υποχρεωτικά για 12 μήνες από τους παρόχους πρόσβασης (ISP) σύμφωνα με Οδηγία της ΕΕ που τίθεται σε εφαρμογή από τη Δευτέρα.

Το σχέδιο παρακολούθησης των τηλεπικοινωνιών στην ΕΕ είχε αποφασιστεί με βρετανική πρόταση έπειτα από τις τρομοκρατικές επιθέσεις στο Λονδίνο το 2005.

Τα δεδομένα που υποχρεούνται να αποθηκεύουν οι εταιρείες τηλεπικοινωνιών και Διαδικτύου δεν περιλαμβάνουν το περιεχόμενο των e-mail, των ιστοσελίδων ή των τηλεφωνικών κλήσεων, αλλά μόνο το πού και το πότε έγιναν προσπάθειες σύνδεσης από τον καθένα χρήστη.

http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=1002170

Η παραπάνω είδηση απλά επιβεβαιώνει πράγματα που ξέρουμε εδώ και πάρα πολύ καιρό. Η Ευρωπαϊκή Ένωση υπό την δικαιολογία της τρομοκρατίας ή αλλιώς της τρομολαγνείας εφαρμόζει τον έλεγχο των πάντων. Προσπαθεί να ελέγξει και να επιβάλει τους δικούς της αστικούς κανόνες ακόμη και στο διαδίκτυο. Το σίγουρο είναι ότι η συγκεκριμένη είδηση δεν θα έπαιρνε την τωρινή δημοσιότητα αν οι εταιρίες που παρέχουν υπηρεσίες διαδικτύου δεν αντιδρούσαν για το μεγάλο κόστος που έχει η εφαρμογή της οδηγίας αυτής. Ειρωνεία, αλλά έτσι λειτουργεί ο καπιταλισμός και η αστική δικαιοσύνη.

Η ανάγκη αυτοοργάνωσης στο χώρου του διαδικτύου γίνεται ακόμη πιο επιτακτική. Όλες οι ομάδες και τα άτομα που προσπαθούν να αντιταχθούν σε νόρμες που επιβάλλονται από θεσμούς που έχουν σαν σκοπό τον έλεγχο και το κέρδος πρέπει να συσπειρωθούν και να βρουν εναλλακτικούς τρόπους χρήσης του διαδικτύου.

Εντάξει αυτό με τη κουκούλα.. αλλά ο νομός περί εξύβρισης παραείναι γελοίος! Εκτός των άλλων, είναι και προϊόν μιας δικτατορίας για όσους και όσες έχουν ασθενής μνήμη. Στην πραγματικότητα, η ιδία η δημοκρατία σκοντάφτει στις αντιφάσεις της. Ένα σύστημα, που θεωρητικά βασίζεται στην δυνατότητα του για αναστoχάσμο και την κριτική, δε μπορεί να απαγορέψει οποιαδήποτε χαρακτηρισμό «προς τους δημοσίους λειτουργούς».

Επιπλέον ο καθένας και η καθεμία έχει άπειρους λόγους να μη σέβεται οποιοδήποτε νόμο. Ο νομός όμως περί εξύβρισης είναι αστείος. Πρώτον οι ίδιοι σε προκαλούν να τους ρίξεις οποιοδήποτε μπινελίκι. Τη στιγμή που ο υπουργός οικονομίας ανακοινώνει περικοπές μισθών τι θα πεις; Α το παιδί τι κρίμα; Σαφώς και όχι! Αρχίζεις με ένα πινελάκι και άμα λάχει καταπατάς και το νόμο για την κουκούλα!

Επίσης το πιο διάσημο σύνθημα στις πορείες (και όχι μόνο), τι θα το κάνουμε;
Τι θα φωνάζουμε;  Σαφώς υπάρχει και ένα άλλο ζήτημα. Όταν φωνάζουμε «μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι» είναι δυσδιάκριτο ποιον «εξυβρίζουμε»!

Έχοντας διάθεση να ρίξω και άλλο το επίπεδο,  έχω να πως όταν βγαίνει κάποιος «πολίτικος» όπως ο βουλγαρακής οποίος δεν δημιουργεί καμία αμφιβολία ότι δεν είναι λαμόγιο και υποστηρίζει το «καλό του τόπου» (όποιος δε αντιλαμβάνεται τι επακολουθεί μετά από αυτή τη φράση είναι τουλάχιστον αφελής…)όχι μόνο θα τον βρίσεις αλλά αν τον έβρισκες μπροστά σου θα καταπατούσες μια σειρά από νομούς.

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πως όποιοι και οποίες υποστηρίζουν τέτοια χουντικά νομοσχέδια ή ακροδεξιό ζωύφιο είναι ή πανιβλαξ. Φυσικά δεν αναιρείται ότι μπορεί να είναι και τα δυο.

Η αλήθεια είναι πως θα βρεθούν αρκετοί πανάθλιοι υπήκοοι να υποστηρίξουν τέτοιους νομούς. Οι νυκοκοιραιαοι, αυτοί που θέλουν «ασφάλεια», αυτοί που πιστεύουν  τα κάθε είδους πρεντεντεροειδή είναι η ιδία η βλακεία προσωποποιημένη η οποία είναι  και επικίνδυνη.

Το θέμα δεν είναι αυτό όμως. Το πρόταγμα της ασφάλειας και η περικοπή δικαιωμάτων(λέμε τώρα.. είπαμε να ρίξουμε και το επίπεδο…) έρχεται σε μια εποχή επίθεσης από τα αφεντικά και τα σκυλιά τους με το πρόσχημα στης κρίσης. Η στιγμή που σου απαγορεύουν έστω και να βρίσεις κάποιον, ο όποιος  διαχειρίζεται την ζωή σου, είναι τουλάχιστον χυδαίο. Χυδαίο επίσης, είναι να κάθεσαι και στον καναπέ σου προσέχοντας να μη σε άκουσε και κάνεις. Το θέμα είναι επίσης, πότε θα πράξουμε έτσι, ώστε όλα αυτά να μαντρόσκυλα να μην υπάρχουν. Με αυτό το τρόπο δε θα παρανομούμε κιόλας…
Τέλος πάντων έχοντας παραμείνει η διάθεση να ρίξω το επίπεδο ορίστε και κάποιες παρανομίες…

Μπάτσοι γ… δ….

Να καεί να καεί το μ… η βουλή

Άλυτες ρουφιανιά δ…

ΥΓ Έχω να καταγγείλω πως το word δεν έχει στο λεξικό τη λέξη λαμόγιο. Αν ήμουν συνομοσιολαγνος δε θα το θεωρούσα  τυχαίο

ΥΓ2 η ιδία η ύπαρξη τους είναι εξύβριση αλλά αυτό γιατί δεν το καταγγέλλει κάνεις;

ΥΓ3 ξέρω τα συνθήματα είναι κλίσε αλλά δε μπορούσα τη δεδομένη στιγμή να σκεφτώ κάτι άλλο.

Η Κ. Γκουλιώνη, η οποία είχε πρωτοστατήσει στον αγώνα κατά της κολπικής εξέτασης στις κρατούμενες, βρέθηκε νεκρή τα ξημερώματα κατά την μεταγωγή της από τις φυλακές Θήβας στην Αλικαρνασό.  Η Κατερίνα Γκουλιώνη βρισκόταν μαζί με άλλους κρατούμενους στο καράβι για μεταγωγή στην Κρήτη. Στις 6:00 τα ξημερώματα βρέθηκε νεκρή και σύμφωνα με μαρτυρίες συγκρατουμένων της ήταν χτυπημένη στο πρόσωπο.

Επίθεση δέχθηκε  ο Γ. Δημητράκης, στις φυλακές Αλικαρνασού, από τον φασίστα Περίανδρο και δύο άλλους κρατούμενους. Ο Δημητράκης είναι καλά στην υγεία του.

Ερώτηση 1η. Στο νομοσχέδιο περί κουκούλας θα περιλαμβάνονται και οι παραπάνω;

Ερώτηση 2η. Οι “κουκουλοφόροι” της παραπάνω φωτογραφίας οπλοφορούν και σκοτώνουν μικρά παιδιά γιατί δεν τους έχει συλλάβει κάποιος ακόμη;

Ερώτηση 3η. Το κράτος τρομοκράτης εκτός από το μονοπώλειο χρήσης βίας θέλει πλέον να έχει και το μονοπώλειο χρήσης κουκούλας;

Ας ξεκινήσουμε από τους μπάτσους πρώτα και μετά βλέπουμε…

Την Τετάρτη 25-2-09 ο ειδικός φρουρός Νίκος Ξυπολητάκης δολοφόνησε εν ψυχρώ, ρίχνοντας του μάλιστα και χαριστική βολή στο κεφάλι, τον βοσκό Ευτύχη Ζαμπιάκη.

ΕΙΔΙΚΟΣ ΦΡΟΥΡΟΣ ΕΝΩ ΚΛΕΒΕΙ ΡΙΦΙΑ ΔΟΛΟΦΟΝΕΙ ΚΤΗΝΟΤΡΟΦΟ ΠΟΥ ΤΟΝ ΕΙΔΕ

Στις 25-2-09 ο ειδικός φρουρός Νίκος Ξυπολητάκης της εξωτερικής φρουράς των φυλακών Χανίων, με πρόσχημα το κυνήγι, κλέβει ρίφια κοντά στη Σούγια. Γίνεται αντιληπτός από τον διερχόμενο κτηνοτρόφο Ευτύχη Ζαμπιάκη τον οποίο εκτελεί εν ψυχρώ, ρίχνοντας του επιπλέον και χαριστική βολή στο κεφάλι, μόνο και μόνο για να μην χαλάσει η καριέρα του σαν φύλακα του νόμου και της τάξης με την αποκάλυψη της ζωοκλοπής.

Στη συνέχεια, μέχρι να φτάσει στο αυτοκίνητο του για να το σκάσει, αποπειράται να σκοτώσει όποιον περνά και τον βλέπει για να μην υπάρχουν μάρτυρες. Πυροβολεί 5 φορές χωρίς να πετύχει τον Γ. Φαλαγγάρη, ο οποίος γλιτώνει κάνοντας ελιγμούς και επιταχύνοντας με το ταξί που οδηγούσε. Πιο πέρα τραυματίζει στον ώμο και στο κεφάλι τον Μ. Πυροβολάκη, που γλιτώνει οδηγώντας αιμόφυρτος. Τώρα πάνε να βγάλουνε το δολοφόνο τρελό. Πριν 9 μήνες όμως που διορίστηκε πέρασε με επιτυχία τα ψυχομετρικά τεστ, και ποτέ δεν είχε δείξει σημάδια διαταραχής. Πρόκειται για ψυχρό εκτελεστή για να μη μείνουν μάρτυρες, σύμφωνα με τις καλύτερες παραδόσεις της μαφίας. Αν είχε σκοτώσει με τη μία το Γ. Φαλαγκάρη θα είχε το χρόνο να φύγει χωρίς να τον δει άλλος και σήμερα θα έκοβε βόλτες ένοπλος στην πόλη γύρω από τη φυλακή. Γι’αυτό και η πρώτη του κουβέντα στη σύλληψη του ήταν: “Μου γλίτωσε ο καργιόλης ο ταξιτζής”.

ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΜΑΣ ΦΥΛΑΞΕΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΦΥΛΑΚΕΣ;

Ειδικός φρουρός δολοφόνησε τον Ευτύχη Ζαμπιάκη. Ειδικός φρουρός δολοφόνησε το Δεκέμβρη τον δεκεπεντάχρονο Αλέξη Γρηγορόπουλο. Ειδικός φρουρός, με σύνεργο μπάτσο, δολοφόνησε τον δεκαεπτάχρονο Ηρακλή Μαραγκάκη κοντά στα Ανώγεια. Ο κατάλογος των ένστολων που σκοτώνουν είτε εντός είτε εκτός υπηρεσίας δεν έχει τελειωμό. Δεν τους φτάνανε 50.000 μπάτσοι, πήρανε και 5.000 που ανάμεσα τους αφθονούν οι φασίστες και τα κωλόπαιδα, και τους κάνανε ειδικούς φρουρούς. Τους δώσανε μία στολή να καμαρώνουνε, ένα όπλο να σκοτώνουνε, τους ξεσηκώσανε τα μυαλά, και τους εξαπολύσανε σε χωριά και πολιτείες. Καθόλου παράξενο που σκοτώνουν. Γι’ αυτό τους οπλίσανε, γι’ αυτό τους εκπαιδεύσανε, γι’ αυτό τους προορίζουν: για να φυλάξουν με τα όπλα τους τον πλούτο των λίγων, από την εξέγερση των πολλών που έρχεται. Που ξέρουν ότι έρχεται, γιατί το ποτήρι όσο πάει και ξεχειλίζει. Καθόλου παράξενο που, όταν σκοτώνουν με δική τους πρωτοβουλία, τους χαϊδεύουν. Όποιος θέλει δαγκανιάρικο σκυλί, άμα δαγκάσει δεν το δέρνει.  

ΑΚΟΥΓΟΝΤΑΙ ΠΟΛΛΑ

Πολλά ακούγονται, λιγότερο ή περισσότερο διασταυρωμένα. Ας τα πούμε λοιπόν ανοιχτά, δημόσια. Αληθεύει πως, κατά τη σύλληψη του δολοφόνου, βρέθηκαν τα ρίφια που είχε κλέψει; Αν ναι, γιατί δεν ανακοινώθηκε; Αληθεύει πως τρεις μήνες πριν, σε μπλόκο στα Κεραμειά, πιάστηκε ο ίδιος γυρνώντας από κυνήγι με σκοτωμένα ρίφια; Αν ναι, ποιοι κουκούλωσαν την υπόθεση; Αληθεύει πως, πριν προσληφθεί, είχε κατηγορηθεί για βαριές σωματικές βλάβες και καθάρισε με επέμβαση τοπικού πολιτικού; Αληθεύει πως ο ίδιος πολιτικός τον διόρισε ειδικό φρουρό; Αν ναι, ποιος είναι αυτός ο πολιτικός; Μήπως αυτός που νιαουρίζει στα κεραμίδια;

ΟΙ ΔΟΛΟΦΟΝΙΕΣ ΠΟΛΙΤΩΝ ΑΠΟ ΟΡΓΑΝΑ ΤΗΣ ΤΑΞΗΣ ΔΕ ΘΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΟΣΟ Η ΑΝΤΙΘΕΣΗ ΜΑΣ ΕΚΦΡΑΖΕΤΑΙ ΜΟΝΟ ΣΤΙΣ ΠΑΡΕΕΣ ΚΑΙ ΣΤΑ ΚΑΦΕΝΕΙΑ. ΟΣΟ ΟΙ ΠΟΛΛΕΣ ΦΩΝΕΣ ΔΕ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΜΙΑ ΦΩΝΗ 
 
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΑΓΟΡΑΣ ΠΕΜΠΤΗ 5 ΜΑΡΤΗ 7μμ
 
ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΡΟΖΑ ΝΕΡΑ

Στο καινούριο ρεάλιτι του σκαι, ανάμεσα στους μεγάλους «έλληνες» φιγουράρει περίοπτα κάπου στην εξηκοστή θέση ο δικτάτορας Γεώργιος Παπαδόπουλος. Προφανώς αυτό παίρνει στα ψηλά. Πάραυτα φανερώνει όμως την ακροδεξιά συνείδηση και τάση που διακατέχει έναν κατά τα φαινόμενα δημοκρατικό λαό.
Η δημοκρατική λογική της χυδαίας εμπειρικής αντίληψης, ότι η πλειοψηφία έχει πάντα δίκιο, σφάλει. Ο λαουτζίκος αναδεύει ηγέτες που του αξίζουν. Οι ηγέτες όμως, που έχουν συγκινήσει τα πλήθη, είναι επί το πλείστον, στα όρια του παράφρονα.
Από τον Χίτλερ και τον Στάλιν ως τον Παπαδόπουλο, οι ηγετικές μορφές  έχουν εγκληματική ιδιοσυγκρασία. Οι  μαζικές εκκαθαρίσεις και οι  τεράστιοι ολοκληρωτικοί πόλεμοι έως τα βαθύτατα κατασταλτικά κράτη, χαρακτηρίζουν την κοινωνική οργάνωση,  η οποία αναδεικνύει και αναδεικνύεται από αυτές τις μορφές.
Συνήθως αυτοί που βάζουν στο βάθρο του ήρωα δικτάτορες, είναι κοινωνικά κομμάτια από τα χαμηλότερα κοινωνικά σκώμματα και οι φιλήσυχοι πολίτες. Αυτό δεν είναι διόλου τυχαίο. Η παραίτηση από τη ζωή έχει γίνει αξίωμα  και ηθική. Η ακραία συντήρηση έρχεται ως αποδοχή αυτής της παραίτησης και η πιστή σε ηγετικές μορφές με σχιζοφρενικό ταμπεραμέντο γίνεται αναγκαία. Η φράση «αχ ένας Παπαδόπουλος που χρειάζεται!» ακούγεται συχνά και φανερώνει σε βάθος αυτή τη παραίτηση, της οποίας η βλακεία φτάνει στα όρια επικίνδυνης και μαζικής επιδημίας.
Αυτοί είναι οι ίδιοι, που ψηφίζουν  σε όλη τη ζωή τους ,το ίδιο κόμμα και κάθε φορά που αυτό δεν κάνει τα εκλογικά ρουσφέτια τα οποία έχει υποσχεθεί  ή  αποδεικνύεται για άλλη μια φορά διεφθαρμένο, κραυγάζει με απογοήτευση «όλοι ίδιοι είναι».
Η βλακεία όμως, δεν είναι υποκειμενικός όρος στην ολότητα του. Η  βλακεία παράγεται και από μηχανισμούς όπως το θέαμα  αλλά και από άλλους μηχανισμούς που δρουν πιο βαθιά στο υποσυνείδητο. Η δημιουργία ενός φαντασιακού το όποιο είναι  ο σκληρός ηγέτης, ο όποιος έχει καθαρά τη μορφή του πατερά, δημιουργεί υπηκόους προσκολλημένους στα στάδια  της παιδικής εξάρτησης.
 Η διανοητική ενηλικίωση δεν έρχεται ποτέ και ο διαφωτισμός του Καντ μένει σε ένα στοιχειωμένο και παλιό μπαούλο. Ο λαουτζίκος τη δίκια του αναπηρία, τη αναζητεί στην αντίστροφη της.
Το θέμα είναι όμως, πως το δρών υποκείμενο οργανώνει τις αντιστάσεις του ενσυνείδητα. Αυτό το ρεάλιτι μπορεί να φαίνεται αθώο. Η κοινωνική του πραγμάτωση όμως βρίσκεται σε χειροβομβίδες στο στέκι μεταναστών, σε πυροβολισμούς ανηλίκων και μη από χέρι κρατικού «οργάνου» και σε ξυλοδαρμούς μεταναστών. Απέναντι σε όλα αυτά «οι μεγάλοι έλληνες » θα μας βρουν μπροστά τους.

Χτες το βράδυ 24/2/09 στις 10:05 «άγνωστοι» πέταξαν χειροβομβίδα στο Στέκι Μεταναστών που βρίσκεται στην οδό Τσαμαδού στα Εξάρχεια (στον ίδιο χώρο στεγάζονται και τα γραφεία του Δικτύου για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα). Εκείνη την ώρα το Στέκι ήταν γεμάτο κόσμο μιας και είχε ανοιχτή εκδήλωση ο Σύνδεσμος Αντιρρησιών Συνείδησης και συνεδρίαζε το συντονιστικό της οργάνωσης μας. Η επίθεση δεν είχε θύματα από καθαρή τύχη δεδομένου ότι η χειροβομβίδα δεν μπόρεσε να σπάσει το διπλό τζάμι του παραθύρου, έκανε γκελ, και τελικά έσκασε στη ζαρντινιέρα που βρίσκεται μπροστά στο κτίριο.

Η χτεσινή φασιστική παρακρατική δολοφονική επίθεση εντάσσεται στη γενική προσπάθεια καθεστωτικής αντεπίθεσης μετά την εξέγερση του Δεκέμβρη. Όλο το τελευταίο διάστημα παρατηρούμε την όξυνση της κρατικής και παρακρατικής βίας καθώς και μια εκστρατεία μαύρης προπαγάνδας ενάντια στους χώρους αντίστασης («η άκρα Αριστερά είναι υπεύθυνη για τη βία»). Οι «άγνωστοι» που πέταξαν τη χειροβομβίδα δεν στρέφονται μόνο εναντίον μας, αλλά ενάντια συνολικά στο ανταγωνιστικό κίνημα, σε όσους και όσες εξεγέρθηκαν το Δεκέμβρη, σε όσες και όσους αρνούνται έμπρακτα τη δικτατορία των αγορών και τη «δημοκρατία» του ροπάλου.

Είναι μάλλον περιττό να πούμε ότι δεν πρόκειται να κάνουμε βήμα πίσω. Είναι μάλλον περιττό να δηλώσουμε ότι το παρακράτος θα πάρει την απάντηση που του αξίζει

Αθήνα 25 Φεβρουαρίου 2009

Δεύτερη, μέσα σε τρία χρόνια, απόδραση με ελικόπτερο από τις φύλακες Κορυδαλλού. Ο Βασίλης Παλαιοκωστας κατάφερε μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα διαλύσει την εικόνα του κράτους και πάνω από όλα να αποδείξει ότι τα τείχη της φυλακής δεν μπορούν να περιορίσουν τη βούληση για ελευθερία.

Σίγουρα οι τηλε-λακέδες θα βγουν και θα λυσσάξουν λέγοντας ότι δεν υπάρχει ασφάλεια, ότι δεν έχουμε κράτος και οποιαδήποτε άλλη επιταγή από τα αφεντικά τους.

Ο Βασίλης Παλαιοκώστας αρχίζει να παίρνει τη διάσταση ενός αστικού συμβόλου και μύθου. Καθώς είναι ο συνεχιστής μιας παράδοσης που θέλει ένα λαϊκό ηρώα-ληστή. Η κοινωνική αποδοχή που συναντά μπορεί να οφείλεται σε πολλές συνισταμένες αλλά δεν αναιρεί το γεγονός ότι σε μια εποχή όπου η επιταγή για μηδενική ανοχή αυξάνεται υπάρχουν άτομα που όχι μόνο δεν τη σέβονται αλλά την καταπατούν με υπερηφάνεια.

Προφανώς η αυστηρή αναζήτηση πολίτικων κριτήριων ή το δόσιμο συγκεκριμένων πολίτικων ταυτοτήτων υποβιβάζει τέτοια γεγονότα. Στα αστικά κέντρα υπάρχουν μορφές κοινωνικής παραβατικότητας οι οποίες παίρνουν διαστάσεις μύθου. Οι περισσότερες σε πρακτικό επίπεδο τσαλαπατούν τις κυρίαρχες αξίες του αστικού πολιτισμού, όπως η κοινωνική υποταγή η νομιμοφροσύνη, η πιστή στις ηθικές αξίες  και διαμορφώνουν δικό τους κώδικα.

Προφανώς μας αφήνει παγερά αδιάφορους η εικόνα του κράτους, η ασφάλεια της χώρας και αλλά τέτοια παραπετάσματα που χρησιμεύουν ως στάχτη στα μάτια.

Η συμπάθεια μας σε τέτοιους ανθρώπους είναι δεδομένη, όταν για τέτοιους ανθρώπους διαβάζουμε σε βιβλία είναι συναρπαστικό. Όταν όμως τέτοια συνθήκη διαδραματίζεται διπλά μας έχουν την συμπάθεια μας και την αλληλεγγύη μας. Πραγματικά μια κοινωνία χωρίς φύλακες θα σήμαινε μια κοινωνία άμεσης δημοκρατίας. Μέχρι τότε χαιρόμαστε όταν σμπαραλιάζεται το οικοδόμημα της αστικής δημοκρατίας και των κίβδηλων αξίων της.

Γενική απεργία ενάντια στη οικονομική κρίση χτυπά τη Γουαδελούπη και τη Μαρτινίκα.

Οι γαλλικές αποικίες στις θάλασσες της Καραϊβικής απαιτούν να πληρωθεί ο λαός και να τελειώσει ο ρατσισμός

Η Γουαδελούπη, μια γαλλική αποικία στη θάλασσα της Καραϊβικής έχει παραλύσει, ως αποτέλεσμα των ενεργειών συνδικάτων κατά τη διάρκεια των τελευταίων εβδομάδων. Οι ελλοχεύοντες λόγοι για τη στάση εργασίας προέρχονται από τη σφαιρική οικονομική κρίση και το συνολικό πολιτικό έλεγχο της Γουαδελούπης από το γαλλικό κράτος κάτω από την ηγεσία του συντηρητικού Προέδρου Νικολά Σαρκοζί.

Η απεργία άρχισε στις 20 Ιανουαρίου ανάμεσα στις αυξανόμενες τιμές και στις επιδεινούμενες συνθήκες διαβίωσης σε αυτά τα νησιά που εντόπιζονται περίπου 600 χλμ. από τη Δομινικανή Δημοκρατία και την Αϊτή και 7.000 χλμ. μακρυά από την ηπειρωτική Γαλλία. Στις 14 Φεβρουαρίου, ο ηγέτης της κολεκτίβας ενάντια στην εκμετάλλευση (LKP), ένα συνασπισμό των ενώσεων και των πολιτικών κομμάτων που έχουν πραγματοποιήσει την απεργία, έχει κατηγορήσει τη γαλλική κυβέρνηση για την αποστολή της αστυνομικών κατασταλτικών δυνάμεων στη Γουαδελούπη προκειμένου να δολοφονηθούν οι διοργανωτές της απεργίας.

Στην πραγματικότητα στις 17 Φεβρουαρίου η γαλλική αστυνομία άνοιξε πυρ στα ενεργά στελέχη συνδικάτων και σκοτώσανε έναν. Έχει υπάρξει διεθνείς καταδίκη της Γαλλίας από όλο τον κόσμο γιατί δεν έχει καταφέρει να αποτρέψει περαιτέρω διαδηλώσεις ικανοποιώντας τα αιτήματα των απεργών.

«Σήμερα λαμβάνοντας υπόψη τον αριθμό των αστυνομικών που έχουν φθάσει στη Γουαδελούπη οπλισμένοι σαν αστακοί, το γαλλικό κράτος έχει επιλέξει τη φυσική πορεία του: να σκοτώσει Guadeloupeans κάτι που το θεωρεί συνιθησμένο,» λέει ο Ελί Ντομοτά. Ο Ντομοτά, που είναι ο ηγέτης του LKP, είναι επίσης ο Γενικός Γραμματέας της γενικής ένωσης των εργαζομένων της Γουαδελούπης (UGTG).

Η δήλωση του Ντομοτά ήρθε τη στιγμή που αναγκαστικά επαναλειτούργησαν τα πρατήρια καυσίμων και οι υπεραγορές. Οι οπλισμένες γαλλικές αστυνομικές μονάδες στάθηκαν για να προστατεύσουν τους ιδιοκτήτες από τους εργαζομένους απεργούς. Οι εργαζόμενοι έχουν απαιτήσει να χαμηλώσουν οι τιμές των καυσίμων και οι τιμές των τροφίμων. Η γαλλική κυβέρνηση υποχώρησε σε μερικές από αυτές τις απαιτήσεις και χρησιμοποίησε αυτές τις παραχωρήσεις για να δικαιολογήσει την επαναλειτουργία των βενζινάδικων και των καταστημάτων τροφίμων.

Αναφέροντας τον ιστορικό ρόλο της Γαλλίας στη διατήρηση του πολιτικού και οικονομικού ελέγχου των τροπικών νησιών, ο Ντομοτά είπε ότι «κάθε φορά που έχουν υπάρξει διαδηλώσεις στη Γουαδελούπη που απαιτούν αυξήσεις μισθών, η απάντηση του κράτους είναι καταστολή, ειδικότερα στης Μαΐου 1967 στο Πουέντ-α-Πιτρ όπου υπήρξαν 100 εργαζόμενοι κατασφάχτηκαν που από τους αστυνομικούς.»

Στις 16 Φεβρουαρίου, οι γαλλικές αποικιακές αρχές συνέλαβαν περίπου 50 διοργανωτές και ηγέτες του LKP. Σε μια έκκληση των απεργών προς τη Γαλλική κυβέρνηση ώστε να σταματήσουν οι ταραχές το Γαλλικό κράτος θέλοντας να κάνει επίδειξει της αποφασιστικότητάς του απάντησε :

“Όπως είχε υποσχεθεί ο Jego (ο γαλλικός Υπουργός που διορίστηκε για να τελειώσει την απεργία) κτυπήθηκε το LKP και ο κόσμος της Γουαδελούπης. Από αυτή την άποψη, οι κατασταλτικές δυνάμεις χτυπούν τόσο σκληρά όσο μπορούν. Έχουν συλλάβει ήδη περίπου δέκα ανθρώπους στην πόλη Gosier και δύο στην Sainte ανεξάρτητα του εάν αυτοί ήταν διαδηλωτές ή απλά περαστικοί.

Εκτός αυτού, ένα ολόκληρο τάγμα είχε διαταχθεί να περικυκλώσει περίπου πενήντα ανθρώπους, (διαδηλωτές και περαστικούς) στην πόλη Gosier κάνοντας εμφανή την πρόθεσή τους να τους κτυπήσουν και να τους συλλάβουν”

Στις 14 Φεβρουαρίου, χιλιάδες εργαζόμενοι διαδήλωσαν στην πόλη LE Moule. Οι διαδηλωτές κατά τη διάρκεια της πορείας φώναζαν « η Γουαδελούπη είναι δική μας, δεν είναι δική τους.»

Αυτό το σύνθημα, φυσικά, αφορούσε την οικονομική κυριαρχία της άσπρης γαλλικής μειονότητας γνωστής ως «Bekes.». Αυτή είναι η κατηγορία του πληθυσμού που ασκεί αποτελεσματικό έλεγχο σε περισσότερους από 400.000 Αφρικανών που μένουν στα νησιά από το 18ο και 19ο αιώνα ως σκλάβοι.

Κοινωνικό απαρτχάιντ στη γαλλική αποικία

Ένα γαλλικό μέλος του Κοινοβουλίου στο υπερπόντιο τμήμα της γαλλικής Γουιάνας στοη νότια – αμερικανική ήπειρο, στις 15 Φεβρουαρίου είπε ότι οι όροι στη Γουαδελούπη είναι «όχι μακριά από το κοινωνικό απαρτχάιντ. Σε μια συνέντευξη στο περιοδικό LE du Dimanche, η Christine Taubira δήλωσε ότι «οι ηγέτες του LKP δεν είναι ρατσιστές απέναντι στους λευκούς. Εκθέτουν μια πραγματικότητα… και αυτή είναι ότι μια κάστα ελέγχει το οικονομικό περιβάλλον και κάνει κακή χρήση.»

Η απεργία έχει κλείσει τα περισσότερα καταστήματα, εστιατόρια, σχολεία, τράπεζες και κυβερνητικά γραφεία. Η Γαλλία έχει αρνηθεί σθεναρά να χορηγήσει την πλειοψηφία των απαιτήσεων του LKP, το οποίο αποτελείται από μια μηνιαία αύξηση EUR 200 ($259US).

Στη γειτονική Μαρτινίκα, οι εργαζόμενοι έχουν ενωθεί αντίστοιχά με τους συναδέλφους τους στη Γουαδελούπη σε μια γενική απεργία που άρχισε στις 5 Φεβρουαρίου.

Στις 14 Φεβρουαρίου, ένα συλλαλητήριο στην πρωτεύουσα της Μαρτινίκα και απαίτησε μεγαλύτερη οικονομική/πολιτική δύναμη για την αφρικανική πλειοψηφία. Η γαλλική ελίτ που είναι οι απόγονοι των προηγούμενων ιδιοκτητών φυτειών στη Μαρτινίκα, ελέγχει ακόμα τα οικονομικά όργανα που αποτελούν τη βάση του εσωτερικού και εξωτερικού εμπορίου.

Οι «Bekes», που αποτελούν μόνο 1% του πληθυσμού, ο οποίος δηλώνεται επίσημα σε 401.000, ελέγχει ακόμα την οικονομία συνολικά. Ένα άρθρο του Associated Press επισημαίνει στις 16 Φεβρουαρίου: «Πολλές οικογένειες εργατικής τάξης αγωνίζονται για την επιβίωσή τους μέσα στη γενικότερη οικονομική κρίση, που εντείνει τις φυλετικές εντάσεις 160 χρόνια μετά το τέλος της δουλείας στη Μαρτινίκα.»

Επιπλέον, το άρθρο σημειώνει ότι «η αστυνομία λέει ότι οι διαδηλώσεις παραμένουν ειρηνικές, και ότι 130 αστυνομικοί έφθασαν από τη Γαλλία αυτή την εβδομάδα για να επιβάλουν την τάξη.»

Αυτό αναφέρεται για να τονιστεί ο προληπτικός χαρακτήρας , «το αίσθημα καταπίεσης εντάθηκε όμως μετά την προβολή ενός μονόωρου ντοκιμαντέρ με τίτλο, «οι τελευταίοι ιδιοκτήτες της Μαρτινίκα,» που παρουσιάστηκε στη τηλεόραση την προηγούμενη εβδομάδα. Το πρόγραμμα εστίασε στον τρόπο με τον οποίο η λευκή μειονοτική ομάδα έχει εξουσιάσει την οικονομία. «

Σε ένα ακόμη άρθρο του Associated Press που δημοσιεύεται στις 10 Φεβρουαρίου, δίνεται έμφαση στις διαδηλώσεις και στις απεργίες που έχουν πραγματοποιηθεί στη Μαρτινίκα. «Οι φοιτητές πανεπιστημίου και γεωργοί στο γαλλικό νησί της Καραϊβικής Μαρτινίκα διαμαρτύρονται το υψηλό κόστος ζωής,» είναι ο τίτλος του άρθρου.

«Όλα τα σημαντικά εμπορικά κέντρα, τα βενζινάδικα και οι επιχειρήσεις παρέμειναν κλειστά την Τρίτη (10 Φεβρουαρίου) καθώς οι διαδηλώσεις πραγματοποιούνται για έκτη ημέρα. Οι ανώτεροι κυβερνητικοί υπάλληλοι έχουν συναντηθεί με τους διαδηλωτές, οι οποίοι απαιτούν μια γενική μείωση 30% των τιμών. Οι επικεφαλής του Συνδικάτου έχουν πει ότι θα συμφωνούσαν με μια μείωση 10% μεταξύ μερικών προϊόντων. Καμία συμφωνία δεν έχει επιτευχθεί.

«Η αστυνομία αναφέρει ότι 11.000 άτομα διαδήλωσαν στη Μαρτινίκα. Οι επικεφαλής του Συνδικάτου λένε ότι ο αριθμός ήταν περισσότερο από διπλός.» (AP, 10 Φεβρουαρίου)

Στη Γουαδελούπη από τις 20 Ιανουαρίου, σαράντα επτά συνδικάτα, οι ενώσεις και τα πολιτικά κόμματα έχουν σταματήσει να δουλεύουν και τα σχολεία παραμένουν κλειστά. Μια διαδήλωση 25.000 ανθρώπων πραγματοποιήθηκε στις 24 Ιανουαρίου.

Μερικά από τα 146 αιτήματα που υποβάλλονται από το LKP περιλαμβάνουν τη μείωση των τιμών των καυσίμων κατά 50%, το χαμήλωμα των τιμών στις μεταφορές και το νερό, άμεσο πάγωμα στα ενοίκια, περισσότερα ασφαλιστικά δικαιώματα για τους προσωρινούς υπαλλήλους, μεγαλύτερες εκπαιδευτικές ευκαιρίες για τη νεολαία και τέλος στο ρατσισμό και την εργασιακή εκμετάλευση.

Η Γουαδελούπη είναι γαλλική αποικία από 1812. Αν και το νησί ενσωματώθηκε φαινομενικά στο γαλλικό κράτος μετά από το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο το 1946, η χώρα έχει παραμείνει στην ένδεια.

Η ανάγκη για τη διεθνή αλληλεγγύη

Αν και μία απεργία μιας ημέρας από γάλλους εργαζομένους έλαβε μερος στις 29 Ιανουαρίου, και κάποια κάλυψη Τύπου στις Ηνωμένες Πολιτείες, τα γεγονότα στη Γουαδελούπη και τη Μαρτινίκα έχουν περάσει κατά ένα πάρα πολύ μεγάλο μέρος απαρατήρητα από τα καθεστωτικά ελεγχόμενα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Και οι δύο ενέργειες αντιπροσωπεύουν την απάντηση των εργαζομένων στην διαρκώς διογκούμενη οικονομική κρίση που προκαλείται από την κεφαλαιοκρατική υπερπαραγωγή.

Συγκεκριμένη για τη Γουαδελούπη και τη Μαρτινίκα, και τα δύο εδάφη υποβάλλονται ακόμα στη αποικιοκρατία και τη συνακόλουθη εκμετάλλευσή του εργασίας καθώς επίσης και θεσμικού ρατσισμού. Οι λαοί της Γουαδελούπης και της Μαρτινίκα έχουν το έμφυτο δικαίωμα στην αυτοδιάθεση και ανεξαρτησία.

Ελεύθερη Μετάφραση POI 

Την Τετάρτη, 18 Φεβρουαρίου εκδικάζεται στην Ευελπίδων η υπόθεση του blogme.gr. Η δίωξη της διαδικτυακής ελευθεροτυπίας, η οποία προκάλεσε τον Οκτώβρη 2006 διεθνείς αντιδράσεις κατά της Ελλάδας, εντάσσοντας τη χώρα στην ίδια κατηγορία με Κίνα, Ιράν και Βιετνάμ, όσον αφορά την καταστολή της ελευθερίας στο διαδίκτυο. Τις ίδιες μέρες που δημοσιοποιήθηκε το γεγονός λάμβανε χώρα στην Αθήνα η πρώτη συνάντησή του.(Αντίδραση 1, Αντίδραση 2…)

Έκτοτε έχουν παρουσιαστεί τουλάχιστον τέσσερα ακόμα κρούσματα αντίστοιχων διώξεων, εκ των οποίων η υπόθεση του press-gr στα τέλη Φεβρουαρίου του 2008 έλαβε τη μεγαλύτερη δημοσιότητα και αποτέλεσε αφορμή για έναρξη διαδικασιών σχετικά με την έκδοση νόμου για την κατάργηση της ανωνυμίας στο διαδίκτυο. Οι διαδικασίες αυτές κατέληξαν σε «οπισθοχώρηση» μετά από μεγάλη κινητοποίηση των blogger, προς τη Σύμβαση του Συμβουλίου της Ευρώπης για το έγκλημα στον κυβερνοχώρο (σχετικός σχολιασμός από Lawnet).

Σήμερα, μεταφέροντας και στο διαδίκτυο το κλίμα καταστολής μετά την εξέγερση του Δεκέμβρη, εξαπολύονται θεσμικές και μη επιθέσεις απέναντι σε ανεξάρτητα μέσα πληροφόρησης και την ανοιχτή δημοσίευση: athens indymedia, απειλές για μήνυση στο sync.gr. Το indy.gr δεν αποτελεί εξαίρεση. Με αφορμή δημοσίευση του περασμένου Μαΐου και μήνυση που έχει κατατεθεί εναντίον των συντακτών, διαχειριστών και υπευθύνων του indy.gr και indymedia.gr (!), καλείται σε απολογία ο άνθρωπος που κατοχύρωσε τον δικτυακό τόπο indy.gr.

Οι επιθέσεις αυτές έχουν γίνει αφορμή για συζήτηση που έχει ξεκινήσει σχετικά με την ελευθερία έκφρασης στο διαδίκτυο (εδώ και εδώ).

Αυτές τις μέρες ξεκίνησε και η δίκη του Pirate Bay στη Σουηδία. Ενημέρωση από την πρώτη και την δεύτερη μέρα της δίκης.

http://indy.gr/features/diadiktyak-katastol