Τί είναι τελικά οι κουκουλοφόροι;
α) Αμερικανοί πράκτορες, ειδικά εκπαιδευμένοι από τη CIA, οι οποίοι ήρθαν στην Ελλάδα για να προβοκάρουν το ΚΚΕ;
β) Νεφελίμ με υπόγειο σκοπό να εξαφανίσουν τον ελληνισμό και την ορθοδοξία μας;
γ) Μυστική οργάνωση ninja, ειδικά εκπαιδευμένη στην Κορέα, με απώτερο στόχο να βλάψουν την εικόνα του αυτοαποκαλούμενου αντιεξουσιαστή Κ. Καραμανλή;
Οι νικητές θα κερδίσουν την παρακάτω προτομή του Καρλ Μαρξ.
Δεν θα μπούμε στη διαδικασία γεωπολιτικών αναλύσεων για το που οφείλεται το χάος στην περιοχή ακριβώς γιατί τέτοιου είδους αναλύσεις κρύβουν μέσα τους τη δικαιολόγηση.
Ο πόλεμος για άλλη μια φορά χρησιμοποιείται νόμιμα. Αυτό δεν έχει προέρθει από μια σειρά «ατυχών γεγονότων». Μπορεί κανείς να ισχυριστεί ότι το συγκεκριμένο κράτος που χρησιμοποιεί υπέρ του δέοντος τη βία είναι τόσο ισχυρό που δεν μπορεί να πιεστεί από την υπόλοιπη διεθνή κοινότητα να σταματήσει; Όποιος το πιστεύει αυτό πρέπει να είναι τουλάχιστον αφελής. Η κύρια υποστήριξη των συγκεκριμένων από πού προέρχεται; Από τη δύση και συγκεκριμένα από τις ηνωμένες πολιτείες. Από την άλλη οι ευρωπαίοι κάνοντας επίδειξη του πολιτισμού και της ευρωπαϊκής κουλτούρας συνιστούν απλά ψυχραιμία και αυτοσυγκράτηση. Τη συμβαίνει στην ανατολή; Η ιαπωνία ανέκαθεν μετά το β΄ παγκόσμιο πόλεμο δεν ασχολείται με αυτά τα θέματα – δεν είναι της στιγμής να αναλύσουμε το γιατί – και η κίνα, καταδίκασε μεν τη χρήση βίας και ζήτησε τον τερματισμό των συγκρούσεων αλλά την ίδια στιγμή αποφάσισε πολεμικά της πλοία να αποπλεύσουν σαν συνοδεία εμπορικών με εντολή η αποστολή να εκπληρωθεί με κάθε τρόπο (εδώ δεν υπάρχει υπονοούμενο). Η ρωσία από την άλλη τη μπορεί να προσθέσει στην όλη κατάσταση από τη στιγμή που τα όπλα της καπνίζουν ακόμη από την εισβολή στην γεωργία. Κάπου εδώ τελειώνει η ιστορία. Τα χέρια όλων είναι λερωμένα και κανένας δεν μπορεί να επιβάλει τίποτα από τη στιγμή που όλοι χρησιμοποιούν την ίδια λογική. Τη λογική της χρήσης νόμιμης βίας.
Στη χώρα μας είδαμε πολύ πρόσφατα τη σημαίνει αυτό. Το μικροεπίπεδο που βιώσαμε, έχει τώρα μεταφερθεί στο διεθνές περιβάλλον. Δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση για την επιβεβαίωση του νόμου του ισχυρού. Ένα κράτος ανεξάρτητα από μέγεθος, θέση, και οτιδήποτε άλλο είναι νομιμοποιημένο να χρησιμοποιεί βία εναντίων οποιουδήποτε είτε στο εσωτερικό είτε στο εξωτερικό. Υπάρχουν διεθνείς κανόνες πάντοτε αλλά και τόσα άλλα προσχήματα για την αποφυγή τους. Εξάλλου οι κανόνες αυτοί έχουν φτιαχτεί ,για άλλη μια φορά , από αυτούς που έχουν σαν σκοπό να τους αγνοήσουν. Ο ρόλος όλων των διεθνών οργανισμών είναι καθαρά διακοσμητικός από τη μία και από την άλλη δίνει το οποιοδήποτε άλλοθι χρειαστεί. Σε κάθε περίπτωση βλέπουμε ότι οι διεθνείς οργανισμοί μόνο οικονομική υπόσταση μπορούν να έχουν, και προς αυτή την κατεύθυνση λειτουργούν.
Τι κι αν όλοι αυτοί προεκλογικά , μετεκλογικά κάνουν το σταυρό τους ή τη μετάνοια τους προς κάθε θεό, ζητώντας «βοήθεια», «καθοδήγηση» ή άλλα μεταφυσικά πράγματα. Όταν έρχεται η στιγμή της αλήθειας , ξεχνούν τα πάντα μια και μετά θα μπορέσουν να εξομολογηθούν και να συγχωρεθούν.
Είτε η κρατική βία στρέφεται προς τα έξω είτε προς τα μέσα το αποτέλεσμα, οι συνέπειες, και τα αίτια είναι πάντα τα ίδια. Εκμετάλλευση, καταστροφή, κέρδος για κάποιους.
Τα «σύνορα», αυτή τη φορά τα γεωγραφικά, γίνονται η αφορμή για μια ακόμη καταστροφή. Ένας ακόμη επιβεβλημένος διαχωρισμός από θρησκευτικά προερχόμενους ορίζοντες με έντονο το ταξικό στοιχείο, αποτελεί αιτία αποσυσπείρωσης. Τι άλλο από μίσος και οργή μπορεί να γεννηθεί από τέτοιου είδους συμπεριφορές.
Αυτή τη φορά δεν θα είναι οι περιουσίες που θα προβληθούν για να κάμψουν της αντιστάσεις της «κοινής γνώμης» αυτή τη φορά θα είναι το επιχείρημα της τρομολαγνείας, ότι θα μπορούσε να συμβεί και στο δικό μας κράτος. Η δημιουργία και η κατασκευή του «κακού» – εχθρού είναι μια ολόκληρη θεωρία. Δυστυχώς όμως και αυτή δεν είναι τίποτε άλλο από μια κοινωνική κατασκευή προκειμένου να υπάρχει κοινός αποπροσανατολισμός από το πραγματικό πρόβλημα.
Αυτό που συμβαίνει στη γάζα δεν είναι ανθρωπιστικό πρόβλημα, είναι το πρόβλημα της κρατικής ύπαρξης και ότι αυτή υπερασπίζεται.
Τι ποιο απαίσια εικόνα από ένα πτώμα τυλιγμένο με μία σημαία.
Σήμερα 27/12 καταλάβαμε τα κεντρικά γραφεία του ΗΣΑΠ σαν μια πρώτη απάντηση απέναντι στην δολοφονική επίθεση που δέχτηκε με βιτριόλι στο πρόσωπο η Κωνσταντίνα Κούνεβα στις 23/12/2008 ενώ γύριζε από την δουλειά της.
Η Κωνσταντίνα νοσηλεύεται σε κρίσιμη κατάσταση στην εντατική του Ευαγγελισμού με σοβαρά προβλήματα στην όραση και το αναπνευστικό.
Ποια είναι η Κωνσταντίνα; Και γιατί χτυπήθηκε;
Η Κωνσταντίνα είναι μία από τις εκατοντάδες μετανάστριες εργάτριες που εργάζεται χρόνια σαν καθαρίστρια σε καθεστώς υπενοικίασης. Είναι γενική γραμματέας της Παναττικής Ένωσης Καθαριστών-στριών και Οικιακού Προσωπικού, μάχιμη συνδικαλίστρια, γνωστή για τη στάση της σε πολλά αφεντικά. Μόλις την προηγούμενη εβδομάδα είχε έρθει σε κόντρα με ην εργοδοσία «ΟΙΚΟΜΕΤ» διεκδικώντας ολόκληρο το δώρο των Χριστουγέννων γι’ αυτήν και τις συναδέλφισσές της και καταγγέλοντας τις παρανομίες στη μισθοδοσία. Έχει προηγηθεί η εκδικητική απόλυση της μητέρας της από την ίδια εταιρεία, δυσμενής μετάθεση της ίδιας στο Μαρούσι ενώ εκκρεμεί τριμερής συνάντηση στην Επιθεώρηση Εργασίας στις 5/1/09 ύστερα από καταγγελία της. Πράγματα καθόλου άγνωστα στο χώρο των εταιρειών καθαριότητας και υπενοικίασης εργαζομένων. Ίσα – ίσα.
Οι καθυστερημένες συμβάσεις, τα κλεμμένα μεροκάματα, οι κλεμμένες υπερωρίες, η διαφορά ανάμεσα σ’ αυτά που υπογράφουν οι εργαζόμενοι και σ’ αυτά που πραγματικά παίρνουν, η επιλογή σχεδόν αποκλειστικά μεταναστριών και μεταναστών με πράσινη κάρτα ώστε να βρίσκονται σε καθεστώς ομηρίας, η μη καταβολή εισφορών στο ΙΚΑ, πάντα με την κάλυψη του δημοσίου και των μιζαδόρων στελεχών του, που γνωρίζουν, υποθάλπουν και ενισχύουν τις μεσαιωνικές σχέσεις εργασίας, συνθέτουν τον κανόνα στους εργολάβους καθαριότητας.
Ειδικά στην «ΟΙΚΟΜΕΤ», μια πανελλαδική εταιρεία καθαρισμού και υπενοικίασης εργατών, ιδιοκτησίας Νικήτα Οικονομάκη, στελέχους του ΠΑΣΟΚ, που απασχολεί «επίσημα» 800 εργαζόμενους (οι ίδιοι οι εργαζόμενοι μιλούν τουλάχιστον για διπλάσιους ενώ τα τελευταία 3 χρόνια έχουν περάσει πάνω από 3000), η εργοδοτική παρανομία αποτελεί καθημερινότητα. Συγκεκριμένα, οι εργαζόμενοι υποχρεώνονται να υπογράφουν λευκές συμβάσεις, οι οποίες δεν φτάνουν ποτέ στα χέρια τους. Δουλεύουν 6 ώρες και πληρώνονται για 4,5 (μισθός και ένσημα) για να μην ξεπερνούν τις 30 ώρες ώστε να γλιτώνει το αφεντικό την ένταξή τους στα βαρέα. Τρομοκρατούνται, μετατίθενται δυσμενώς, απολύονται και εκβιάζονται με οικειοθελή αποχώρηση (εργαζόμενη απειλήθηκε από την εργοδοσία, κρατούμενη για 4 ώρες σε χώρο της εταιρείας μέχρι να υπογράψει την παραίτησή της). Το αφεντικό στήνει εργοδοτικό σωματείο για να χειραγωγήσει τους εργαζόμενους ενώ απολύει και προσλαμβάνει κατά βούληση μη αφήνοντας κανένα περιθώριο εργασιακής επικοινωνίας και συλλογικής δράσης.
Τι σχέση έχει όμως η ΟΙΚΟΜΕΤ με τον ΗΣΑΠ;
Η ΟΙΚΟΜΕΤ έχει αναλάβει εργολαβικά την καθαριότητα του ΗΣΑΠ (αλλά και άλλων δημόσιων οργανισμών και επιχειρήσεων) επειδή μπορεί και «προσφέρει» το φτηνότερο πακέτο με τους μέγιστους όρους εκμετάλλευσης και υποτίμησης της εργασίας. Ένα τέτοιο καθεστώς «προσφοράς και ζήτησης» έχει οργανωθεί βάσει δημόσιων οργανισμών ένας από τους οποίους είναι και ο ΗΣΑΠ. Ο ΗΣΑΠ είναι συνένοχος στη διατήρηση αυτού του καθεστώτος άγριας εκμετάλλευσης παρά τις επανειλημμένες καταγγελίες που είχαν γίνει από την πλευρά του σωματείου.
Η δολοφονική επίθεση ενάντια στη συναδέλφισσά μας είχε χαρακτήρα εκδίκησης και παραδειγματισμού.
Ο στόχος δεν ήταν τυχαίος: Γυναίκα, μετανάστρια, μάχιμη συνδικαλίστρια, μητέρα ανήλικου παιδιού, όσο πιο ευάλωτη στα μάτια των αφεντικών.
Ο τρόπος δεν ήταν τυχαίος: Έρχεται από «σκοτεινές» εποχές και με σκοπό να σημαδέψει, να παραδειγματίσει και να τρομοκρατήσει.
Ο χρόνος δεν ήταν τυχαίος: Τη στιγμή που ΜΜΕ, κόμματα, εκκλησία, επιχειρηματίες και εργατοπατέρες προσπαθούν να λοιδορήσουν το κίνημα της κοινωνικής έκρηξης, που η εν ψυχρώ δολοφονία του 15χρονου Αλέξανδρου μετασκευάζεται σε εξοστρακισμό, η επίθεση στην Κωνσταντίνα περνάει στα ψιλά.
Η εργοδοτική δολοφονική επίθεση ήταν προσεκτικά μελετημένη.
Η Κωνσταντίνα ήταν μία από εμάς. Ο αγώνας της για ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ και ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ είναι και ΔΙΚΟΣ ΜΑΣ ΑΓΩΝΑΣ.
Η επίθεση στην Κωνσταντίνα μας σημάδεψε όλους: Στη μνήμη μας, από τα ρατσιστικά πογκρόμ, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, τις επιθέσεις παρακρατικών, τα εργατικά ατυχήματα, τις κρατικές δολοφονίες, τις εργασιακές συνθήκες γαλέρας, τις διώξεις, τις απολύσεις και την τρομοκρατία δείχνοντας το μακρύ δρόμο του κοινωνικού και ταξικού αγώνα.
Στην καρδιά μας που πλημμυρίζει από θλίψη και οργή και μας αφήνει μια φράση μόνο:
OΙ ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ ΘΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ
Η ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΔΕ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ
αναδημοσίευση κειμένου κατάληψης Η.Σ.ΑΠ
Ξεκινώντας από την εξέγερση του Πολυτεχνείου του 1973, με την “Πανσπουδαστική”, το περιοδικό της σπουδάζουσας νεολαίας του κόμματος, στο τεύχος 8 να καταγγέλει τους “350 πράκτορες της ΚΥΠ” που ξεκίνησαν την κατάληψη του Πολυτεχνείου. Αργότερα θα περάσουν και στη δράση ενάντια στους “πράκτορες” στο Χημείο το 1985 με τις ανακρίσεις και τα βασανιστήρια του Μαλάμη, αρχηγού των ΚΝΑΤ (Κομμουνιστική Νεολαία Αποκατάστασης Τάξης – όπως έγινε γνωστή από τότε η ομάδα κρούσης της ΚΝΕ) και σε διάφορες άλλες περιπτώσεις.
Άλλη μεγάλη στιγμή της δράσης των ΚΝΑΤ ήταν η επί σειρά ετών “περιφρούρηση” του Πολυτεχνείου μετά το 1995 για να μην το καταλαμβάνουν οι “πράκτορες” κάθε 17η Νοέμβρη. Το 1998, στην πορεία του Πολυτεχνείου τη 17η Νοέμβρη, θα περικυκλώσουν μαζί με τα ΜΑΤ μια ομάδα 128 αναρχικών και αυτόνομων τους οποίος θα συλλάβουν μαζί με τους αστυνομικούς αν και δεν είχε γίνει το παραμικρό, εγκαινιάζοντας μαζί με την αστυνομία το δόγμα των προληπτικών συλλήψεων. Πράκτορες όμως για το ΚΚΕ δεν είναι μόνο οι αναρχικοί και όσοι συγκρούονται με την αστυνομία και επιτίθενται σε θέσεις του κράτους και του καπιταλισμού. Σήμερα πράκτορες είναι όλοι όσοι δεν είναι στο κόμμα αλλά κατεβαίνουν στους δρόμους και αγωνίζονται. Πώς όμως έχουμε φτάσει σ’ αυτή την πρακτορολογία; Γιατί χρησιμοποιείται αυτή η τακτική από το κόμμα;
Τα πράγματα είναι απλά: το δόγμα λέει πως οι αγώνες γίνονται μόνο από την καθοδήγηση του Κόμματος και πως στην πραγματικότητα καμία εξεγερτική ή επανασταατική δράση δεν μπορεί να γίνει έξω από το Κόμμα. Όταν αυτό δε συμβαίνει, δε φταίει βεβαίως το δόγμα, αλλά η πραγματικότητα. Έτσι, δεν υπάρχει κανένας λόγος ν’ αλλάξει το κομματικό δόγμα και μένει μόνο να αλλάξει η πραγματικότητα. Αλλάζοντας την πραγματικότητα το ΚΚΕ φτιάχνει τα στερεότυπα, των “10 κουκουλοφόρων”, που μετά αναγκαστικά έγιναν “300 κουκουλοφόροι” (διότι η παραποίηση της πραγματικότητας έχει και τα όρια της), των “γνωστών-αγνώστων” και τόσα άλλα που αμέσως οικειοποιούνται και αναπαράγουν τα αστικά ΜΜΕ. Σήμερα μάλλον το ΚΚΕ πρέπει να μιλάει για τους 4.000 – 5.000 “πράκτορες” κουκουλοφόρους γνωστούς-αγνώστους που πήγαν σε δεκάδες πόλεις της Ελλάδας και επιτέθηκαν σε πολλές δεκάδες αστυνομικά τμήματα και αστυνομικά οχήματα καταστρέφοντας πολλά απ’ αυτά, που επιτέθηκαν και κατέστρεψαν εκατοντάδες τράπεζες και ΑΤΜ, που τραυμάτισαν πολλές δεκάδες ίσως και εκατοντάδες αστυνομικών. Πες μας βρε Αλέκα πόσους δεκαπεντάχρονους έχει στρατολογήσει η CIA στην Ελλάδα;
Δεν άντεξαν να βλέπουν στον Περισσό δεκαπεντάχρονα να σπάνε αστυνομικά τμήματα και ανέστησαν το ΣΑΣΑ (καθοδηγητικό μηχανισμό των μαθητών που είχε αναλάβει να ελέγξει και να καταστείλει τις μαθητικές καταλήψεις παλιότερα) και έβαλαν μια χούφτα μαθητές να πάνε να “ψάλουν” τα κάλαντα στις κάμερες έξω από το Υπουργείο Παιδείας. Την επόμενη μέρα κατήγγειλαν τα ΜΜΕ που δεν έδειξαν επαρκώς το “ψάλσιμο” αλλά συνέχισαν να δείχνουν τους μαθητές να συγκρούονται με τα ΜΑΤ.
Ούτε οι ειρηνικές και νόμιμες “παρελάσεις” που έκανε το Κόμμα με τους “άκαπνους” περιπατητές του έτυχαν μεγάλης δημοσιότητας. Κέρδισαν όμως τα συγχαρητήρια από την αστυνομία, την κυβέρνηση, τους ακροδεξιούς του ΛΑΟΣ και τα τηλε-φασιστοειδή γλαστράκια.
Προβοκατορολογία, πρακτορολογία και κουκουλολογία, με κάθε ευκαιρία, αυτή είναι η τακτική του ΚΚΕ με αποτέλεσμα βεβαίως τη γελοιότητα. Να ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα από πρόσφατο δημοσίευμα του Ριζοσπάστη:
“… Σε αυτό φυσικά δε θα μπορούσαν να μη συμβάλουν και οι «γνωστοί» αντιεξουσιαστικοί κύκλοι και ομάδες, των οποίων ο προβοκατόρικος ρόλος – εσκεμμένος ή όχι – έχει επιβεβαιωθεί με διάφορες αφορμές. Στα πλαίσια αυτά κυκλοφορούν σε συνοικίες της Αθήνας τρικάκια, υπογεγραμμένα με το «γνωστό» «Α», στα οποία – μεταξύ άλλων – αναγράφεται: «Αναβάλλονται οι γιορτές λόγω εξέγερσης». Για τέτοιο εκφυλισμό μιλάμε…”.
Πω πω! Θα πέσει φωτιά να μας κάψει, μα είναι ποτέ δυνατό η γνήσια λαϊκή εξέγερση να πάει κόντρα στο μικρό νεογέννητο Χριστούλη και να μην αφήσει τους νοικοκυραίους να χαρούν καταναλώνοντας; Ποτέ, σύμφωνα με το ΚΚΕ. Για να μη περάσει το άθλιο σχέδιο των προβοκατόρων προτείνουμε ένα από τα επόμενα πρωτοσέλιδα του Ριζοσπάστη να λέει:
Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΑΝΑΒΑΛΛΕΤΑΙ ΛΟΓΩ ΓΙΟΡΤΩΝ. Άντε έχουμε και αγωνία να δούμε σε ποιους θα πει φέτος τα κάλαντα η ΚΝΕ.
Η ΚΝΕ λέει τα κάλαντα σε Καραγκιόζη του Κράτους.
Η ισραηλινή επιχείρηση, η σφοδρότητα της οποίας είναι πρωτοφανής από το 1967 που το Ισραήλ κατέλαβε τα παλαιστινιακά εδάφη, έχει στόχο σύμφωνα με το εβραϊκό κράτος να βάλει τέλος στα πυρά ρουκετών εναντίον του νότιου τμήματος της χώρας από τη Λωρίδα της Γάζας, που ελέγχεται από το ισλαμιστικό κίνημα Χαμάς.
Οι επιδρομές, που ξεκίνησαν το Σάββατο, στοίχισαν τη ζωή σε 296 ανθρώπους, οι περισσότεροι από τους οποίους ήταν αστυνομικοί της Χαμάς. Περισσότεροι από 600 είναι οι τραυματίες, σύμφωνα με ένα νέο απολογισμό των παλαιστινιακών υπηρεσιών έκτακτης ανάγκης.
Η αμερικανική κυβέρνηση πήρε καθαρά θέση υπέρ (τι άλλο θα περίμενε κανένας άλλωστε) των επιθέσεων. Οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις παίζοντας το ρόλο του πιλάτου κρατούν αποστάσεις και από τις δύο πλευρές.
Η βαρβαρότητα και το μίσος σε όλο του το μεγαλείο. Ο καθένας από τους ισχυρούς δέχεται τις μαζικές δολοφονίες ξέροντας ότι κάποια στιγμή θα το κάνει και αυτός. Σιωπηλή συμφωνία σε ένα έγκλημα που συνεχίζεται χρόνια τώρα.
Όλα αυτά γίνονται και στη χώρα μας προσπαθούν ακόμα να εξοστρακίσουν τη σκέψη στον καταναλωτισμό και το «πνεύμα των χριστουγέννων». Ακόμη προσπαθούν να εξηγήσουν και να ψελλίσουν τη λέξη εξέγερση. Προσπαθούν να ερμηνεύσουν την αντίδραση. Μια απλή μάτια στο τι γίνεται γύρω μας μπορεί να δώσει στον καθένα τις απαντήσεις που χρειάζεται.
Οι φυσικές, οι ψυχολογικές και οι πνευματικές δολοφονίες εξακολουθούν καθημερινά. Το κράτος όπου και αν αυτό βρίσκεται χρησιμοποιεί τους ίδιους μηχανισμούς καταστολής και επιβολής. Τα συμφέροντα είναι παντού τα ίδια. Η αυτοδιάθεση και το δικαίωμα στην ελευθερία εξακολουθούν να προβάλλονται από τα μέσα σαν τρομοκρατικές ενέργειες.
Το παρακάτω κείμενο αφορά όσους έχουν συνηθίσει να ψωνίζουν από το μεγαλέμπορα (Microsoft ή ελληνιστί Μικρομαλακή) και αγνοούν ο,τιδήποτε άλλο, πέρα από αυτά που ο Βασιλάκης Πόρτας τους έχει σερβίρει. Αυτό δεν σημαίνει βέβαια πως τα προγράμματα της Μικρομαλακής είναι όλα για τα μπάζα, αλλά καλό θα ήταν να ξέρουν πως εκτός από τα Windows, το λειτουργικό που έδωσε νόημα στο κουμπί RESET των PC, υπάρχουν κι άλλοι τρόποι να κάνει κανείς τη δουλειά του. Ο όρος «ελεύθερο λογισμικό» ή «λογισμικό ανοιχτού κώδικα» (Open Source software) δεν σημαίνει πως τα προγράμματα είναι τζάμπα (αν και στο 99% των περιπτώσεων είναι δωρεάν και ακόμα και αυτά που έχουν κάποιο κόστος μπορούν να χρησιμοποιηθούν από οποιονδήποτε, χωρίς αυτό να συνιστά ποινικό αδίκημα), αλλά κυρίως, πως ο καθένας μπορεί να δει πώς είναι φτιαγμένα, να τα αντιγράψει, να τα δώσει σε όποιον θέλει, να τα βελτιώσει, να τα ανασκευάσει και τέλος πάντων, να τα κοψοράψει στα μέτρα του.
Το κείμενο γράφεται και γι’ αυτούς που πιστεύουν μεν πως οι επαναστάσεις κερδίζονται στους δρόμους, αλλά δεν έχουν πάρει χαμπάρι τις λεωφόρους που άνοιξε η νέα τεχνολογία και τις οποίες το κεφάλαιο και η στρατοκρατία χρησιμοποιούν εδώ και καιρό. Σήμερα, όσο σημαντικό είναι να μπορούμε να κινούμαστε στο φυσικό χώρο, άλλο τόσο σημαντικό είναι να μπορούμε να βρούμε το δρόμο μας στον κυβερνοχώρο. Πριμιτιβιστές και όσοι γενικότερα πιστεύουν ότι η τεχνολογία είναι σατανική και πως πρέπει να επιστρέψουμε στις σπηλιές και να μαζεύουμε βρούβες, δεν χρειάζεται να συνεχίσουν την ανάγνωση.
Η ιστορία μας ξεκινά στο Εργαστήριο Τεχνητής Νοημοσύνης του Μ.Ι.Τ. το 1971. Ένας νεαρός επιστήμονας υπολογιστών (τότε δεν υπήρχαν σαφείς διαχωρισμοί μεταξύ προγραμματιστών και μηχανικών) ονόματι Richard Stallman, δούλευε εκεί εκείνο τον καιρό και μαζί με τους υπόλοιπους προγραμματιστές του εργαστηρίου είχαν φτιάξει ένα λειτουργικό σύστημα για τον υπολογιστή PDP-10 που χρησιμοποιούσαν. Εκείνη την εποχή, αυτό αποτελούσε δουλειά ρουτίνας καθώς τα λειτουργικά συστήματα ήταν εξατομικευμένα για κάθε μηχάνημα (μιλάω για τα ογκώδη ακαλαίσθητα μηχανήματα που όλοι έχουμε δει σε βιβλία ιστορίας και καμία σχέση δεν έχουν με τα τρισχαριτωμένα, σπιτικά μας PC) και δεν μπορούσε κανείς να χρησιμοποιήσει το ίδιο λειτουργικό σε διαφορετικούς υπολογιστές.
Σ’ αυτό το σημείο της ιστορίας, κανείς δεν θεωρούσε το λογισμικό ως προϊόν πνευματικής ιδιοκτησίας. Όταν κάποιος ρωτούσε για το πώς κάποιο συγκεκριμένο έργο είχε επιτευχθεί, οι προγραμματιστές του έλεγαν ή ακόμα μοιράζονταν μαζί του το λογισμικό, το οποίο είχαν γράψει για να κάνει τη δουλειά. Για τους προγραμματιστές εκείνης της εποχής, ο κώδικας δεν ήταν παρά ένα σύνολο οδηγιών και κανείς δεν είχε σκεφτεί πως οι οδηγίες θα έπρεπε να θεωρούνται ιδιοκτησία. Στο ακαδημαϊκό περιβάλλον όπου οι περισσότεροι προγραμματιστές εργάζονταν, ο κώδικας μοιραζόταν μεταξύ συναδέλφων με τον ίδιο τρόπο που μοιραζόταν κάθε προϊόν έρευνας. Αυτό άρχισε να αλλάζει στη δεκαετία του 80. Καθώς μια νέα γενιά ισχυρότερων υπολογιστών κατέστησε τον PDP-10 και τους όμοιούς του απαρχαιωμένους, οι κατασκευαστές άρχισαν να απαιτούν συμφωνητικά εχεμύθειας πριν να παράσχουν άδειες χρήσεως για τα λειτουργικά τους συστήματα στους τελικούς χρήστες.
Κάποια στιγμή, ο Stallman χρειάστηκε να αναδιαμορφώσει τον υπολογιστή, με τον οποίο εργαζόταν και γι’ αυτό ζήτησε πληροφορίες από έναν φίλο του, που όμως αρνήθηκε, ισχυριζόμενος ότι δεσμευόταν από την άδεια χρήσεως της εταιρείας απ’ όπου είχε προμηθευτεί το μηχάνημά του. Για τον Stallman, η ιδέα των συμφωνητικών εχεμύθειας ήταν φρικαλέα. Σήμαινε πως το πρώτο βήμα στη χρησιμοποίηση της τεχνολογίας, ήταν το να συμφωνήσεις στο να μην βοηθάς άλλους. Καθώς το ιδιοκτησιακό λογισμικό γινόταν ο κανόνας, ο Stallman βρέθηκε σ΄ ένα σταυροδρόμι. Από τη μία, θα μπορούσε να υψώσει λευκή σημαία και να πάει με το πλήθος. Αυτό θα σήμαινε μια ακριβοπληρωμένη δουλειά στη βιομηχανία λογισμικού. Από την άλλη, θα μπορούσε να αξιοποιήσει τις ικανότητές του για να γράφει και να διανέμει λογισμικό, το οποίο θα αναδιανεμόταν ελεύθερα. Για εκείνον αυτό δεν ήταν παρά μια «ξεκάθαρη, ηθική επιλογή»· πίστευε πως είχε ηθικό καθήκον να βοηθήσει ενάντια στην παλίρροια της εμπορευματοποίησης του λογισμικού.
Ο Stallman αποφάσισε να ξεκινήσει γράφοντας ένα λειτουργικό σύστημα, γιατί χωρίς αυτό, κάθε άλλο πρόγραμμα θα ήταν άχρηστο. Ακόμη, αποφάσισε να διαμορφώσει το λειτουργικό του στα πρότυπα του Unix, το οποίο κέρδιζε σε δημοτικότητα. Επιδεικνύοντας την καυστική του αίσθηση του χιούμορ, το ονόμασε GNU (GNU’s Not Unix). (Τέτοια ακρωνύμια, τα λεγόμενα επαναληπτικά ακρωνύμια, είναι ιδιαίτερα συνήθη στον κόσμο των προγραμματιστών.)
Το να γράψεις ένα ολόκληρο λειτουργικό σύστημα, είναι τεράστια δουλειά. Ο Stallman θεώρησε πως έπρεπε πρώτ’ απ’ όλα να γράψει έναν επεξεργαστή κειμένου, γιατί αυτό θα καταστούσε την διαδικασία κωδικοποίησης πιο εύκολη. Ο επεξεργαστής που έφτιαξε, λέγεται GNU Emacs και εξακολουθεί να χρησιμοποιείται και σήμερα, με συνεχείς βελτιώσεις. Πριν όμως τον διανείμει, έπρεπε να βρει κάποιο τρόπο να βεβαιωθεί πως θα παρέμενε ελεύθερος (και όχι αντικείμενο ιδιοκτησίας).
Έτσι, επινόησε μια άδεια η οποία θα θεσμοθετούσε αυτή την ελεύθερη κατάσταση και την ονόμασε GNU General Public License (GPL). O Emacs και όλα τα μεταγενέστερα προϊόντα του εγχειρήματος GNU εκδίδονται υπό την GPL, όπως επίσης και τα περισσότερα ελεύθερα προγράμματα (Open Source software) χρησιμοποιούν κάποια παραλλαγή της, αν όχι την ίδια την GPL.
Το Free Software Foundation
Καθώς το εγχείρημα του GNU άρχισε να μεγαλώνει και οι άνθρωποι άρχισαν να χρησιμοποιούν τα προϊόντα του, αυτό προσέλκυσε και άλλους προγραμματιστές. Καθώς ο πηγαίος κώδικας για το καθετί ήταν ελεύθερα προσβάσιμος, ήταν εύκολο για τους προγραμματιστές να τον μελετήσουν και να προτείνουν βελτιώσεις, επεκτάσεις ή ακόμα και πλήρεις αναδιαμορφώσεις των διαφόρων προγραμμάτων. Αυτό ακριβώς είχε ο Stallman στο μυαλό του όταν συνέτασσε την GPL: μια κοινότητα προγραμματιστών, που όλοι μαζί θα έφτιαχναν καλύτερα προγράμματα και θα τα μοιράζονταν με όλο τον κόσμο.
Το 1985, τα θέματα της εύρεσης πόρων και της διαχείρισης του όλου εγχειρήματος είχαν γίνει τόσο περίπλοκα, που ήταν σαφές πως κάποια μορφή επίσημης οργάνωσης ήταν απαραίτητη για τη διαχείριση του εγχειρήματος GNU. Έτσι, ο Stallman και οι συνεργάτες του ίδρυσαν έναν οργανισμό μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα (tax-exempt charity σύμφωνα με τον ορισμό της αμερικανικής εφορίας), το Free Software Foundation (Ίδρυμα ελεύθερου λογισμικού). Το ίδρυμα μπορεί πλέον να μαζεύει χρήματα μέσω δωρεών ή από την πώληση πακεταρισμένων διανομών ελεύθερου λογισμικού (καμία σχέση με τα ποσά που κοστολογεί η Μικρομαλακή τις αντίστοιχες πατάτες της) και να απασχολεί πλήρως ανθρώπους για να δημιουργούν περισσότερο ελεύθερο λογισμικό. Περισσότερες πληροφορίες για το F.S.F. το GNU, καθώς και την ίδια την GPL, μπορείτε να βρείτε στη διεύθυνση http://www.gnu.org
Η έκρηξη του ελεύθερου λογισμικού
Οι άνθρωποι στο F.S.F. φυσικά, δεν ήταν οι μόνοι που έκαναν αυτού του είδους τη δουλειά. ΟΙ άνθρωποι του BSD (ομάδα ατόμων στο Berkley, που και αυτοί έφτιαχναν ελεύθερο λογισμικό, ξεκινώντας από το BSD, μια παραλλαγή του Unix), καθώς και άλλοι ανεξάρτητοι προγραμματιστές, μόλις η GPL έγινε ευρύτερα γνωστή, άρχισαν και αυτοί να την χρησιμοποιούν. Τέτοιου είδους εγχειρήματα άρχισαν να γιγαντώνονται καθώς το Internet άρχισε και αυτό να χρησιμοποιείται ευρύτερα στα τέλη της δεκαετίας του 1980 και στις αρχές της δεκαετίας του 1990. Το Internet κατέστησε δυνατό σε ανθρώπους που μπορεί να χωρίζονταν από χιλιάδες χιλιόμετρα, ωκεανούς ή εθνικά σύνορα, να συνεργάζονται πάνω σε αυτά τα εγχειρήματα, κάτι που μερικά χρόνια πριν, θα ήταν ακατόρθωτο.
Έτσι, δεν είναι περίεργο που τα πιο επιτυχημένα ελεύθερα προγράμματα είναι εργαλεία για το Internet. Το sendmail, ένας e-mail server και ο Apache, ένας server για το World Wide Web (www), είναι δύο από τα πιο συχνά χρησιμοποιούμενα προγράμματα του είδους τους και τα δύο έχουν εκδοθεί υπό την GPL.
Το ελεύθερο λογισμικό, όμως πραγματικά απογειώθηκε όταν ο Linus Torvalds, κυκλοφόρησε τις πρώτες εκδόσεις του λειτουργικού συστήματος Linux, με σήμα έναν χαριτωμένο πιγκουΐνο, τον Tux, υπό την GPL. Μόλις το Linux αναπτύχθηκε στο σημείο να αποτελεί ένα πλήρως εργονομικό σύστημα, ήταν πλέον σαφές πως κάποιος μπορούσε να στήσει ένα σύστημα χρησιμοποιώντας μόνο ελεύθερο λογισμικό. Η προσθήκη του Linux kernel (=ο πυρήνας ενός λειτουργικού συστήματος) στο σύνολο των υπαρχόντων εργαλείων του GNU, ολοκλήρωσε το σύστημα. Στην πραγματικότητα, αυτό που αναφέρουμε σαν Linux, πιο σωστά λέγεται GNU/Linux, αφού η διαφοροποίηση έγκειται στον πυρήνα του λειτουργικού.
Ο Stallman συνεχίζει να δουλεύει πάνω σ’ έναν δικό του καινούριο πυρήνα, που τον ονομάζει Hurd, αλλά μάλλον θα περάσουν κάποια χρόνια μέχρι να μπορέσει να χρησιμοποιηθεί ευρέως. Σε αντίθεση με τον Torvalds, ο οποίος διαμόρφωσε τον πυρήνα του σύμφωνα με τους υπάρχοντες πυρήνες Unix, το σχέδιο του Stallman βασίζεται σε μια μάλλον προηγμένη θεωρία. Συνεπακόλουθα, η πρόοδος στο Linux υπήρξε πολύ ταχύτερη απ’ ότι στο Hurd.
Η άνοδος του Open Source
Σε αυτήν την ιστορία, χρονολογικά, φτάνουμε στο 1997. Σε αυτό το σημείο το Linux είχε εξελιχθεί σ’ ένα αρκετά προηγμένο σύστημα και στην λογική εναλλακτική λύση έναντι των εμπορικών Unix. Ήταν αρκετά ανώτερο ακόμα και από τα Windows NT που κυριαρχούσαν στον τομέα των εταιριών. Ο Apache και το sendmail, είχαν εγκατασταθεί για τα καλά στις «φωλιές» τους και ένας ολοένα αυξανόμενος αριθμός χρηστών είχε αρχίσει να εκφράζει την περιέργειά του για το Linux, είτε από δυσαρέσκεια για το λογισμικό της Microsoft, είτε εξ αιτίας του χαμηλού κόστους του. Εταιρίες και οργανισμοί (Red Hat, Debian, SuSe κ.ά.) παρήγαγαν με έντονους ρυθμούς διάφορες διανομές, που περιείχαν τον πυρήνα Linux και μια ποικιλία χρήσιμων προγραμμάτων. Επίσης, αυτές οι διανομές ήταν εύκολο να εγκατασταθούν.
Παρ’ όλ’ αυτά, το ελεύθερο λογισμικό έχαιρε ελάχιστης εκτίμησης στην αγορά. Παρά την δυναμικότητα και τη σταθερότητά του, το Linux θεωρείτο κάτι σαν ένα παιχνίδι για χάκερς, φτιαγμένο από αυθεντίες της πληροφορικής, ενώ οι συνήγοροι του ελεύθερου λογισμικού δεν μπορούσαν να βρουν το δίκιο τους. Το χάσμα μεταξύ της κοινότητας των προγραμματιστών φαινόταν αγεφύρωτο και υπήρχε η ανησυχία ότι ποτέ δεν θα γεφυρωνόταν. (Το λογισμικό που χρησιμοποιούν οι εταιρίες θεωρείται πλουτοπαραγωγικό εργαλείο, δεν πα’ να ‘ναι και πασιέντζα και γι’ αυτό το πληρώνουν, βάσει νόμου, στην διπλή, τριπλή ή ακόμα μεγαλύτερη τιμή απ’ ότι οι ιδιώτες. Γι’ αυτό σκοτίζονταν οι άνθρωποι του ελεύθερου λογισμικού, γιατί έχοντας επιχειρήσεις στο πελατολόγιό τους θα μπορούσαν χωρίς οικονομικούς περιορισμούς να κάνουν τη δουλειά τους και όχι για το ότι τους έφτυναν γενικότερα οι εταιρίες.)
Ένας από τους υπερασπιστές του ελεύθερου λογισμικού, ο Eric Raymond, έγραψε μια μονογραφία με τίτλο “The Cathedral and the Bazaar” (ο καθεδρικός και το παζάρι) σε μια προσπάθεια να εξηγήσει καλύτερα τη λογική του ελεύθερου λογισμικού. Στο δοκίμιό του αντιπαρέβαλλε τη διαδικασία ανάπτυξης του ελεύθερου λογισμικού με αυτή του εμπορικού ομολόγου του. Έγραψε ότι το εμπορικό λογισμικό αναπτυσσόταν σαν μέσα σε καθεδρικό ναό, μονωμένο από την μεγάλη πλειοψηφία των χρηστών και των ανεξάρτητων προγραμματιστών, ενώ το ελεύθερο λογισμικό αναπτυσσόταν όπως ένα παζάρι, παρέχοντας ένα χώρο συνάντησης όλων όσων ήθελαν να βρίσκονται εκεί. Ο Raymond υποστήριζε πως το μοντέλο του παζαριού είναι ανώτερο, γιατί ένας μεγάλος αριθμός χρηστών και προγραμματιστών θα συντείνει στο να παράγεται καλύτερος κώδικας, ταχύτερα. Όποιος θέλει να συνεισφέρει στο εγχείρημα γράφοντας κώδικα, είναι ελεύθερος να το κάνει, έτσι, συνολικά τα προγράμματα γράφονται ταχύτερα και ο καλύτερος κώδικας ενσωματώνεται τελικά στο πρόγραμμα.
Για να στηρίξει τις απόψεις του, ο Raymond έκανε και μια πρακτική μελέτη. Έγραψε ένα πρόγραμμα, το fetchmail, το οποίο κατεβάζει e-mails από ένα server και τα παραδίδει σε υπολογιστές με Linux. Αφηγήθηκε τη διαδικασία ανάπτυξης του προγράμματος και πως οι συνεισφορές άλλων βοήθησαν στην γρήγορη ολοκλήρωση του προγράμματος, σύμφωνα με το μοντέλο του παζαριού.
Το “The Cathedral and the Bazaar” αποδείχθηκε κείμενο ιδιαίτερης επιρροής. Έκανε τους επικεφαλής της Netscape να δημοσιεύσουν τον κώδικα για το δημοφιλές τους πρόγραμμα περιήγησης στο Internet, τον Netscape Navigator, με την ελπίδα ότι ανεξάρτητοι προγραμματιστές θα βοηθούσαν να βελτιωθεί. Σήμερα το Open Source project, που ασχολείται με αυτό ονομάζεται Mozilla. Μεταξύ των προϊόντων της δουλειάς των προγραμματιστών του Mozilla project είναι και ο FireFox, ένας browser, που κερδίζει ολοένα και περισσότερους χρήστες και είναι ο δεύτερος δημοφιλέστερος αυτή τη στιγμή. Η Netscape, ενσωματώνει πλέον τον κώδικα του Mozilla στο δικό της προϊόν και η μοναδική διαφορά (πλην του ονόματος και του λογοτύπου) μεταξύ των δύο, είναι ότι ο Netscape Navigator εγκαθίσταται μαζί με διαφημίσεις της America On Line. Η Netscape προχώρησε ακόμα περισσότερο προσεγγίζοντας τον Raymond για να τους συμβουλέψει στο πώς να εντάξουν τον Navigator στο mainstream του ελεύθερου λογισμικού.
Στις αρχές του 1998, παίρνοντας θάρρος από τις ανακοινώσεις της Netscape, ο Raymond συναντήθηκε με μερικούς άλλους υποστηρικτές του ελεύθερου λογισμικού για να συζητήσουν τι θα μπορούσαν να κάνουν για να ενθαρρύνουν τέτοιου είδους πρωτοβουλίες από πλευράς εταιριών λογισμικού. Κατέληξαν στο ότι μέρος αυτού που δρούσε ανασχετικά για το ελεύθερο λογισμικό, ήταν ο υπονοούμενος συγκρουσιακός (σε σχέση με τις εταιρίες) χαρακτήρας που περιείχετο στον όρο ελεύθερο λογισμικό (free=δωρεάν). Άσχετα με το αν το υπονοούμενο ήταν εσκεμμένο ή όχι, θεώρησαν πως ο όρος αυτός είχε μια αντι-επιχειρηματική χροιά και αποφάσισαν να τον αντικαταστήσουν με τον όρο Open Source (ανοιχτού κώδικα). Αυτές τις λέξεις χρησιμοποίησε η Netscape στην ανακοίνωση τύπου πριν δημοσιεύσει τον κώδικα. Τον ίδιο όρο χρησιμοποίησε στα διαφημιστικά του υλικά ένας εκδοτικός οίκος βιβλίων για υπολογιστές, ο O’Reilly and Associates. Με αυτά τα μεγάλα ονόματα στο πλευρό του, ο όρος Open Source πήρε μεγάλη ώθηση.
Αν και η έκταση της συμβολής της πρωτοβουλίας του Open Source είναι αμφισβητούμενη, το 1999 ήταν χρονιά-ορόσημο για το ελεύθερο λογισμικό. Οι χρήστες του Linux αυξήθηκαν κατά 212% και μεγάλες εταιρίες λογισμικού όπως η Corel και η Oracle ανακοίνωσαν την υποστήριξή τους σε αυτό (δηλαδή ότι θα έφτιαχναν προγράμματα που να τρέχουν σε Linux και να περιλαμβάνονται στις διάφορες διανομές του). Οι Torvalds, Raymond και Stallman είχαν μεγάλη ζήτηση για να δίνουν συνεντεύξεις και να γράφουν άρθρα σε περιοδικά. Αυτή η τάση συνεχίστηκε και εντάθηκε μέσα στο 1999 καθώς κι άλλες εταιρίες άρχισαν να μετέχουν στο Linux-ιακό γίγνεσθαι.
Σήμερα, το Linux γνωρίζει ακόμα μεγαλύτερη άνθηση. Η ίδια η Μικρομαλακή, δια στόματος του πρώην προέδρου της και φτωχότερου ανθρώπου στον πλανήτη, Βασιλάκη Πόρτα, αναγνώρισε το Linux ως τη μεγαλύτερη απειλή για τα Παράθυρά της και την οικονομική της παντοδυναμία και αυτό ήταν εν μέρει που την οδήγησε στο να ξεκινήσει έρευνα σε νέους τομείς εκμετάλλευσης. Αυτή τη στιγμή, το linux λόγω σταθερότητας κυριαρχεί στην αγορά των servers, χρησιμοποιείται σε κινητά τηλέφωνα τρίτης γενιάς, σε PDAs, στο PlayStation2 και πρόσφατα, ομάδα hackers κατάφερε να το ενσωματώσει στην παιχνιδομηχανή της Microsoft, το ΧΒΟΧ. Από την άλλη μεριά, εσωτερικά υπομνήματα της Microsoft, που διέρρευσαν προς τον τύπο, δείχνουν τον βρώμικο πόλεμο που κάνει ο Βασιλάκης στον πιγκουΐνο του linux: Καθ’ ότι εξακολουθεί να κατέχει το μεγαλύτερο κομμάτι της πίττας στην αγορά του software, απειλεί άλλες εταιρείες που συνεργάζονται στο εγχείρημα του GNU/linux ότι θα μποϋκοτάρει τα προϊόντα τους. Ακόμα, έχει ξεκινήσει εκστρατεία κατασυκοφάντησης του ελεύθερου λογισμικού, μόνο που στοιχεία της έρευνας που περιλαμβάνεται στο ίδιο υπόμνημα, δείχνουν ξεκάθαρα πως όσοι ήδη χρησιμοποιούν linux δεν τρώνε τα παραμύθια που θέλουν να τους σερβίρουν και πως χάρη σ’ αυτή την διαρκή επίθεση λάσπης, όλο και περισσότεροι άνθρωποι μαθαίνουν για το ελεύθερο λογισμικό και στρέφονται προς τα ‘κει. Το ανησυχητικό της υπόθεσης, είναι ότι όλο και περισσότερες κρατικές υπηρεσίες και αστυνομίες πετάνε στα σκουπίδια τα windows γιατί ξέρουν πλέον ότι δεν είναι καθόλου ασφαλή και στρέφονται στο linux, πράγμα που καθιστά ιδιαίτερα δύσκολη την επίθεση σε τέτοιου είδους στόχους.
Δύο άλλες προσπάθειες άξιες μνείας, η οποίες θα ενδιαφέρουν τους λάτρεις της μουσικής και των ταινιών, είναι η ακόλουθες: Όσοι μέχρι σήμερα κατέβαζαν μουσική από το Internet, την έβρισκαν συνήθως στη μορφή του MP3. Το MP3, είναι ένας απωλεστικός αλγόριθμος συμπίεσης, όπως λέγεται, γιατί αφαιρεί μετά από πολύπλοκους υπολογισμούς τις πληροφορίες από ένα κομμάτι μουσικής, οι οποίες δεν γίνονται αντιληπτές από το ανθρώπινο αυτί. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα, το τραγούδι που θα πάρουμε μετά από συμπίεση κατά MP3, να καταλαμβάνει πολύ λιγότερο χώρο απ’ ότι το αρχικό. Το format MP3, όμως, είναι ιδιοκτησιακό λογισμικό και η εταιρεία που το δημιούργησε έχει γνωστοποιήσει την πρόθεσή της να απαιτήσει την καταβολή δικαιωμάτων από όποιον το χρησιμοποιεί. Πρακτικά δηλαδή, τα MP3 players, προγράμματα συμπίεσης, προγράμματα που αναπαράγουν μουσική στο PC, παιχνίδια και γενικότερα ότι έχει σχέση με αυτή την τεχνολογία, θα ακριβύνει σημαντικά. Θα σας πρότεινα να κάνετε μια βόλτα στο xiph.org όπου θα ανακαλύψετε το Ogg Vorbis. Ε, όχι, δεν είναι νορβηγικό τουριστικό θέρετρο, αλλά ένας αλγόριθμος σαν το MP3, μόνο που: α) είναι ελεύθερο λογισμικό (=> δωρεάν για πάντα, κ.λπ.), β) πετυχαίνει μεγαλύτερη συμπίεση από το MP3 και γ) έχει απείρως καλύτερο ήχο. Όσοι πετάξατε λεφτά για MP3 players μπορείτε να κοπανήσετε τώρα το κεφάλι σας στον τοίχο, αφ’ ενός γιατί υπάρχει το ενδεχόμενο σε λίγο καιρό να μην βρίσκετε εύκολα τραγούδια σε MP3, οπότε θα μείνετε με ό,τι έχετε ως τώρα και αφ’ ετέρου γιατί όπου να ‘ναι θα βγουν στην αγορά οι πρώτοι Ogg players, που θα παίζουν μεταξύ άλλων και τα παλιά σας δισκάκια με MP3. Ένα ανάλογο εγχείρημα με το Ogg Vorbis έχει ξεκινήσει εδώ και καιρό στο χώρο συμπίεσης των ταινιών, αλλά μάλλον θα αργήσει λίγο, καθώς οι άνθρωποι είναι αναγκασμένοι να ξαναανακαλύψουν τον τροχό, αφού όλα όσα σχετίζονται με τις ταινίες και την αναπαραγωγή τους βρίσκονται υπό ιδιοκτησιακό καθεστώς και ως εκ τούτου κρατούνται μυστικά.
Εξ ίσου σημαντική κρίνεται και η αναφορά στο OpenOffice.org, μία σουίτα γραφείου (δηλαδή περιέχει έναν εξελιγμένο επεξεργαστή κειμένου, λογιστικά φύλλα, πρόγραμμα δημιουργίας παρουσιάσεων και πρόγραμμα σχεδίασης), η οποία έκανε την πρώτη εμφάνισή της πριν από δύο χρόνια περίπου και με τρόπο ανάλογο με αυτό του Mozilla. Η Sun είχε μια δική της σουίτα γραφείου, το Star Office. Κατά τρόπο ανάλογο με αυτό της Netscape, δημοσιοποίησε τον κώδικά της και έτσι προέκυψε το OpenOffice.org, ένα εξαιρετικό εργαλείο το οποίο θα εξαφανίσει το Office της M$ από πολλούς υπολογιστές, καθώς κάθε έκδοσή του είναι ακόμα καλύτερη από την προηγούμενη και ήδη υπερέχει στα περισσότερα σημεία έναντι του ανταγωνιστή του, ενώ τα παραγόμενα αρχεία είναι σε μεγάλο ποσοστό συμβατά με αυτά των Word, Excel και PowerPoint.
Γυρίζουμε πίσω στον Stallman, ο οποίος δεν χάρηκε με την μετάλλαξη του Free Software σε Open Source (όπως και πολλοί άλλοι, μεταξύ των οποίων και ο γράφων), γιατί θεωρεί πως το Open Source και το Free Software είναι δύο ξεχωριστά κινήματα και αυτό, γιατί η διττή σημασία του free καλύπτει απ’ όλες τις απόψεις την ιδέα του για τα προϊόντα λογισμικού, ενώ το Open Source αντιμετωπίζει το ίδιο θέμα με διαφορετική προσέγγιση. Ας μην ξεχνάμε πως ο όρος Open Source επινοήθηκε για να μην «τρομάζουν» οι εταιρίες. Παρ’ όλ’ αυτά, αρκετά συχνά, μέλη και των δύο κινημάτων συνεργάζονται σε κοινά σχέδια. Πάντως, οι επιπτώσεις του εγχειρήματος του GNU είναι αισθητές και στις μέρες μας. Όσοι χρησιμοποιούν το Linux ή κάποια άλλη μορφή Unix, σίγουρα θα χρησιμοποιούν και εργαλεία κατασκευασμένα με το μοντέλο του ελεύθερου λογισμικού, τα οποία έχουν εκδοθεί υπό την GPL ή κάποια από τις παραλλαγές της.
Αν κι εσύ αγαπητέ (αγαπητή) αναγνώστη (αναγνώστρια) ενδιαφέρεσαι για το κίνημα του ελεύθερου λογισμικού και θα ήθελες να στηρίξεις την προσπάθεια, δεν χρειάζεται να είσαι προγραμματιστής για να το κάνεις. Χρειάζεται να γίνουν μεταφράσεις εγχειριδίων (ακόμα και τμηματικές), δοκιμές προγραμμάτων, αλλά ωφέλιμες είναι και ιδέες για το τι θα θέλατε να κάνει ο υπολογιστής για εσάς, που δεν το κάνει ήδη. Μπορείτε να βρείτε περισσότερες πληροφορίες, στις ακόλουθες διευθύνσεις καθώς και στα links, που υπάρχουν σε αυτές: www.linux.org, www.freebsd.org, www.opensource.org, www.x.org, www.kde.org, www.samba.org, www.linuxdevices.com, www.openoffice.org, www.mozilla.org, www.sendmail.org, www.ellak.gr, www.hellug.gr. Η σελίδα την οποία πρέπει πάση θυσία να επισκεφτείτε είναι η http://www.gnu.org/philosophy/why-free.html, όπου ο ίδιος ο Stallman εκθέτει τις απόψεις του περί πνευματικής ιδιοκτησίας.
Λεξιλόγιο:
Ξεκινώ με την υπόθεση πως έχετε δει έστω και έναν υπολογιστή στη ζωή σας, πως ξέρετε τι σημαίνει PC και πως έχετε στείλει –έστω και με τη βοήθεια τρίτων- ένα e-mail. Το λεξιλόγιο περιλαμβάνει μόνο λέξεις που μπορεί να σας προβληματίσουν στο παρόν κείμενο.
κώδικας ή πηγαίος κώδικας: οι εντολές που γράφει ένας προγραμματιστής σε κάποια γλώσσα προγραμματισμού, κατανοητή στον άνθρωπο, πριν αυτές μεταφραστούν στη γλώσσα της μηχανής.
πρόγραμμα ή εφαρμογή: μεταφρασμένος κώδικας έτοιμος για χρήση από τους απλούς, καθημερινούς ανθρώπους, π.χ. η πασιέντζα των Windows, το Word κ.τ.λ. Αν και δεν υπάρχει σαφής διαχωρισμός μεταξύ προγράμματος και εφαρμογής, με τον όρο εφαρμογή αναφερόμαστε συνήθως σε προγράμματα μικρά σε μέγεθος (και απόλαυση…)
λογισμικό (software): σε αντίθεση με το hardware (οι συσκευές που συναποτελούν τον υπολογιστή), software (λογισμικό) είναι τα προγράμματα που έχει ένας υπολογιστής
λειτουργικό σύστημα: αν ο νους του υπολογιστή είναι ο επεξεργαστής του, τότε η ψυχή του είναι το λειτουργικό σύστημα. Είναι το βασικό και αναγκαίο πρόγραμμα που καθορίζει και ελέγχει από την ένδειξη της οθόνης, μέχρι το πώς επικοινωνεί ο επεξεργαστής με τα υπόλοιπα στοιχεία του υπολογιστή. Χωρίς λειτουργικό σύστημα, ένας υπολογιστής σας είναι τόσο χρήσιμος, όσο οι πρώτες ύλες, από τις οποίες φτιάχτηκε. Το Linux, το DOS, τα Windows και οι διάφορες παραλλαγές Unix αποτελούν παραδείγματα λειτουργικών συστημάτων.
επεξεργαστής κειμένου: δεν νομίζω να χρειάζεται επεξήγηση, αλλά ποτέ δεν ξέρεις… Επεξεργαστής κειμένου λοιπόν, είναι ένα πρόγραμμα, με το οποίο γράφετε και επεξεργάζεστε ένα κείμενο.
server: καθώς οι ανθρώπινες σχέσεις είναι σχέσεις δούναι και λαβείν, ε, ανθρώπινο δημιούργημα και ο υπολογιστής, θα ήταν διαφορετικός από εμάς; Server λοιπόν, αυτολεξεί θα το αποδίδαμε ως υπηρέτης. Κάτι τέτοιο είναι. Ο όρος μπορεί να αναφέρεται σε ένα πρόγραμμα, ή σε ένα μηχάνημα. Το αντίθετό του είναι ο client. Ο client ζητάει κάτι και ο server του το παρέχει. Ο Internet Explorer για παράδειγμα είναι ένας client που ζητάει για χάρη μας σελίδες αποθηκευμένες σ’ ένα μηχάνημα, τον server, o οποίος μπορεί να βρίσκεται σε άλλη ήπειρο, σε άλλη χώρα, σε άλλη πόλη, στο ίδιο τετράγωνο ή μπορεί ακόμα να είναι και ο ίδιος μας ο υπολογιστής.
Εσύ που είσαι
Η οθόνη τείνει να υποκαταστήσει το βίωμα και να γίνει ο μοναδικός δίαυλος προς την πραγματικότητα. Ο λόγος που απλά παρατηρεί, είναι ανίκανος να αντιληφτεί τι συμβαίνει γύρω του. Αν το είναι λαμβάνεται ως ενεργό υποκείμενο, το οποίο κινείται χαοτικά προς αυτό που καλούμε ιστορία, τότε το υποκείμενο που απλώς παρατηρεί και δεν δρα, είναι ευνουχισμένο. Ο θεατής θα είναι αμέτοχος και ξένος ως προς το γίγνεσθαι και μεταβάλλεται σε ένα όχλο. Μοιάζει με μια αγέλη που θα ζητωκραυγάζει το ικρίωμα που στοχεύει στο κεφάλι του εχθρού του βασιλιά όσο και στο ίδιο το κεφάλι του βασιλιά . Η κριτική συνείδηση εξασθενεί ,καθώς η βούληση για ενεργητική παρουσία στο γίγνεσθαι ατονεί. Διάφορα πρεντεντεροειδη θα αναλάβουν το ρόλο επεξήγησης της πραγματικότητας. Μόνο που αυτός ο ρόλος είναι παρασιτικός. Κάθε λέξη που ξεστομίζεται από τους ειδήμονες του θεάματος, έχει αντίτιμο και δεν στεναχωρεί τα αφεντικά τους.
Η ζωή που διαφημίζεται από τους δέκτες είναι η ζωή των αστών κυρίων. Μια όψη αντίστροφη από αυτή που υφίσταται. Κανείς δε διατίθεται να δει τους απόκληρους και τους κατατρεγμένους. Το περιθώριο υπάρχει μόνο στις ταινίες του Hollywood, όπου και εκεί, θα έρθει κάποιος Rambo η superman να κατατροπώσει το πρώτο.
Η κοινωνία του θεάματος επιθυμεί τη κοινωνική λήθη. Η δημοκρατία τους μοιάζει με ένα ακριβό ρεστοράν. Πάντα υπάρχει το κουτί παραπόνων. Εκεί έγκειται και η ουσία. Μπορείς να παραπονιέσαι όσο θες, αλλά τη δικαιοδοσία για όποια αλλαγή, την έχει μόνο ο κάτοχος του ρεστοράν. Αυτός μάλλον, δεν είσαι εσύ και ούτε θα είσαι. Η εκτυφλωτική λάμψη των εμπορευμάτων και των νέον πινακίδων τυφλώνουν μια αδύναμη ζωή.
Όταν είσαι αδύναμος να πάρεις όποια απόφαση και το μόνο που κάνεις, είναι να παρατηρείς, να επιλεγείς ποιος θα σε διαφεντεύει κάθε τετραετία και να περιμένεις να κάποιος Λαζόπουλος να τα πει για να ξεσπαθώσεις, αμέσως έχει μετατραπεί σε λαουτζίκο.
Ένα λαουτζίκο άχρωμο, άτονο και άκακο προς αυτούς που θέλουν να πιουν το αίμα του πρώτου.
Στην ιστορία τίποτα δεν έχει αλλάξει με δημοσκοπήσεις, φανταχτερά εμπορεύματα και προβλέψιμα σίριαλ. Το μελάνι της ιστορίας ήταν και θα είναι το αίμα και η βία.
Χαράζεται με πυρωμένο σίδερο στη μνήμη μόνο ότι προκαλεί πόνο. Ολόκληρη η ιστορία του ανθρώπινου γένους είναι η καταγραφή του τρόμου.
Όσο και αν ηθικολόγοι λακέδες της αστικής τάξης θέλουν να μας πείσουν για το αντίθετο πάντα θα υπάρχει μια σφαίρα από τα αφεντικά και τα σκυλιά τους να μας πείσει για το αντίθετο. Πάντα θα υπάρχει ο τρόμος του οκταώρου. Πάντα θα υπάρχουν κατατρεγμένοι που ξεζουμίζονται από «ταλαίπωρους» εμπόρους και καταστηματάρχες.
Πάντα θα υπάρχει και η οργή που κατεβαίνει στους δρόμους. Αυτή όμως δεν είναι θέαμα.
Δεν είναι εικόνα στις ειδήσεις. Αυτή είναι μια πραγματικότητα. Αυτή είναι μια μικρή απόφαση να λάβεις ενεργητικό ρόλο στο γίγνεσθαι.
Όσο και να ναι, είναι προτιμότερο να είσαι με τους μπουρλοτιέρηδες κουκουλοφόρους παρά κότα πελεκημένη από τη σύζυγο βουλγαρακη επί του καναπέ
Στη μια περίπτωση νιώθεις ζωντανός και στην άλλη είσαι θεατής…
Τη Δευτέρα 22 / 12 / 08 η συνέλευση δρόμου από το Περιστέρι, μια ομάδα ανθρώπων που όλες τις προηγούμενες μέρες της εξέγερσης βρεθήκαμε στα οδοφράγματα της οργής, στις εστίες αντίστασης και αντιπληροφόρησης των καταλήψεων, στη δίνη μιας πρωτόφαντης για τους περισσότερους, κοινωνικής πραγματικότητας, καταλάβαμε το Δημαρχείο Περιστερίου.
Συμβολικά, αλλά και ουσιαστικά απελευθερώσαμε έναν νεκρό χώρο της εξουσίας. Το κέντρο λήψης αποφάσεων των τοπικών αρχόντων που μιλάνε και αποφασίζουν για μας χωρίς εμάς.
Αυτές τις μέρες μιλήσαμε στις συνελεύσεις, μέσα στην αίθουσα του δημοτικού συμβουλίου καταλύοντας τη Δημοκρατία τους. Χωρίς προέδρους, γραμματείς και φαρισαίους. Ίσοι προς Ίσους μιλήσαμε για όλα αυτά που μας αφορούν χωρίς τη διαμεσολάβηση καμίας εξουσίας, κανενός αντιπρόσωπου. Μια αμεσο-δημοκρατική διαδικασία που εμπεριέχει και χωρά τον καθένα που συμμετέχει σʼ αυτή, που του δίνει χώρο έκφρασης όχι για την ατομική του εξύψωση αλλά για την προώθηση της σύνθεσης της συλλογικής μας πορείας.
Σκοπός μαςήταν η δημιουργία μιας εστίας αντί-πληροφόρησης και λαϊκής συνεύρεσης, τη στιγμή που ταμέσα ενημέρωσης αποσιωπούν τη αλήθεια, κατασυκοφαντούν τον αγώνα των εξεγερμένων, τρομοκρατούν τη κοινωνία, παραπληροφορούν και προκαλούν σύγχυση. Τη στιγμή που οι ελεύθεροι χώροι στους οποίους μπορούμε να συναντηθούμε και να εκφραστούμε έχουν εξαφανιστεί. Τη στιγμή που η ασφάλεια του σπιτιού έχει πετάξει από το παράθυρο την περιπέτεια και τη γοητεία της απροσχεδίαστης γνωριμίας και της ανιδιοτελούς συνδιαλλαγής. Αυτή τη στιγμή επιλέγουμε να δώσουμε στους εαυτούς μας και σε όσους το επιθυμούν μια δυνατότητα αδιαμεσολάβητης επικοινωνίας σε σχέση με όσα έχουν ήδη συμβεί και όσα θέλουμε από κοινού να συμβούν.
ΜΕΧΡΙ ΤΩΡΑ
Η εκτέλεση του 15χρονου στα εξάρχεια πυροδότησε τη συσσωρευμένη οργή που βιώνει το μεγαλύτερο κομμάτι της κοινωνίας για τις αποπνικτικές συνθήκες της καθημερινότητας. Η βία που ξεχειλίζει στις προσταγές και απειλές των αφεντικών και στιβάζεται στα κρατικά οπλοστάσια που διαθέτουν μια σφαίρα για κάθε έναν από μας, έγινε η σφαίρα που καρφώθηκε στοΓρηγορόπουλο. Κι οι μαθητές θρήνησαν ένα δικό τους νεκρό.
Νεκρούς θρηνούμε αδιάλλειπτα οι περισσότεροι από εμάς. Νεκρούς θρηνούν οι εργάτες στις σκαλωσιές των εργοταξίων και μπροστά στις μηχανές. Νεκρούς με τη ντουζίνα θρηνούν οι μετανάστες στα αστυνομικά τμήματα, στα σαπιοκάραβα των δουλεμπόρων, στα σύνορα, στα σοκάκια της σκλαβιάς του κόσμου της παρανομίας. Όσο για ηττημένους κι απαξιωμένους, εκείνων το μέτρημα δεν έχει τελειωμό, για εκείνους ο θρήνος έγινε μόνιμο παραμιλητό.
Στο νεκρό των μαθητών, πολλά κομμάτια αυτής της κοινωνίας είδαν τους δικούς τους νεκρούς και τους δικούς τους ηττημένους. Η κοινωνική θέση των μαθητών νομιμοποίησε το ξέσπασμα μιας εξέγερσης που έβγαλε αυτά τα κομμάτια της κοινωνίας στο δρόμο δίπλα – δίπλα. Να δώσουν από κοινού μια απάντηση διαφορετική από το θρήνο. Να μοιραστούν ένα επίπεδο βίας στο οποίο μπορούσαν να συμμετάσχουν και συμμετείχαν όλοι.
Παράλληλα όμως, και μετά την αμηχανία των υπερασπιστών του συστήματος που κράτησε ελάχιστα, άρχισε να κινείται η διαδικασία ανάσχεσης αυτής της δυναμικής. Τα ΜΜΕ, οι πολιτικοί και κάθε μισθοδοτούμενος στην παραγωγή της ιδεολογίας έβαλαν μπρος την εκστρατεία διάσπασης των ενωμένων στο δρόμο εξεγερμένων. Υπήρξαν οι «αθώοι μαθητές» οι«κουκουλοφόροι» κι οι «πλιατσικολόγοι μετανάστες». Κάποιοι ήταν – ακόμα – νομιμοποιημένοι να εξεγείρονται, και κάποιοι παρασιτούσαν, με τον τρόπο του ο καθένας, πάνω στο δίκαιο αγώνα των πρώτων.
Αλλά όσοι βρίσκονται στο δρόμο ξέρουν ποιους έχουν δίπλα τους και κανένα ιδεολογικό κοκτέηλ δε μπορεί να τους πείσει επʼ αυτού. Κατά συνέπεια εκείνους που δεν πείθονται να διαχωρίσουν τους εαυτούς τους από το σώμα των εξεγερμένων θα πρέπει να τους μεταχειριστούν κάπως αλλιώς οι υπερασπιστές της μηχανής που καταπίνει ζωές, θα πρέπει να ʽχουν κάποια κρυμμένα χαρτιά στο μανίκι τους και γι αυτούς…
Την τετάρτη στις 17/12 στις έντεκα το βράδυ, στον κεντρικό πεζόδρομο του περιστερίου, μια παρέα 12 μαθητών δέχτηκε επίθεση με σφαίρες με αποτέλεσμα τον τραυματισμό του ενός από αυτούς στο χέρι. Ήταν ένα “τυφλό” χτύπημα, ένα χτύπημα από μακριά κι όπου έβρισκε, ένα χτύπημα στο ψαχνό.
Στις καταθέσεις των συμμαθητών του τραυματισμένου, οι μπάτσοι τους έλεγαν ότι ο πυροβολισμός μάλλον ήταν κάτι τυχαίο, κάποιο ατύχημα. Το ίδιο παπαγάλιζε και κάθε λογής τοπικός κι ευρύτερος φορέας. Δεν υπάρχει καμία τυχαιότητα και κανένα ατύχημα, παρά μόνο η εξής συγκεκριμένη τύχη τους: ότι τόνοι σιωπής και ανοχής πλάκωσαν το γεγονός και το φίμωσαν.
Εμείς δεν είμαστε ούτε μπάτσοι, ούτε ντέτεκτιβ για να μπούμε στη διαδικασία να ψάξουμε το συγκεκριμένο ένοχο, πόσο μάλλον όταν η σκοπιμότητα της επίθεσης βγάζει μάτια, ξεκουφαίνει: «Ή στο σχολείο και τα κλουβιά της κατανάλωσης ή στο νεκροταφείο». Ο τυφλός πυροβολισμός στο ψαχνό δε μπορεί παρά να είναι μέρος της προσπάθειας αποδυνάμωσης των εξεγερμένων μέσω της τρομοκράτησής τους. Αυτού του είδους η τρομοκρατία ήταν ανέκαθεν ένας από τους άσσους στα μανίκια των δεσμοφυλάκων και των εκμεταλλευτών μας.
Το πράγμα όμως δε μένει εδώ, το γεγονός του πυροβολισμού αποκαλύπτει ακόμα έναν άσσο που βγήκε στο τραπέζι. Ο πυροβολισμός ήταν τυφλός, στο ψαχνό, που σημαίνει ότι θα μπορούσε να μας φέρει έναν ακόμα νεκρό. Ενώ δηλαδή η εξέγερση που ξέσπασε σαν απάντηση στην εκτέλεση στα εξάρχεια βρισκόταν σε κάποιο στάδιο της εξέλιξής της, οι εξεγερμένοι θα βρίσκονταν ενώπιον ενός δεύτερου νεκρού και βρέθηκαν από καθαρή τύχη με έναν τραυματισμένο. Τι άλλο από την επιβολή μιας έκτακτης ανάγκης στους όρους έκφρασης και δράσης των εξεγερμένων θα μπορούσε να αποτελέσει αυτός ο πυροβολισμός, οποιοσδήποτε κι αν ήταν αυτός που τράβηξε τη σκανδάλη; Τι άλλο από την επιβολή μιας έκτακτης ανάγκης που αναβαθμίζει ελεγχόμενα το επίπεδο της βίας προκειμένου να απομονώσει το πιο μαχητικό κομμάτι της εξέγερσης και να ακυρώσει κάθε ενδεχόμενο περαιτέρω συνάντησής του με τα υπόλοιπα;
Σʼ αυτήν τη συζήτηση για την προσπάθεια ανάσχεσης της δυναμικής της εξέγερσης και την ακύρωση οποιασδήποτε δυνατότητας μετεξέλιξής της δε μπορούμε να παραλείψουμε τη δολοφονική επίθεση στη μαχητική συνδικαλίστρια μετανάστρια στον κλάδο του καθαρισμού. Σε ένα γεγονός πολύ πρόσφατο για να βγουν στέρεα συμπεράσματα, γίνονται σχετικά ευδιάκριτα τα κοινά χαρακτηριστικά με όσα περιγράψαμε πιο πάνω. Κατʼ αρχήν η μηντιακή παρουσίαση του θέματος είναι αρκούντως στεγνή ώστε να φανεί σα μια ατομική περίπτωση αγωνίστριας (στην καλύτερη εκδοχή), ξεκομμένη από την προοπτική για συλλογικοποίηση των διεκδικήσεων που εμπνέει η ατμόσφαιρα των τελευταίων ημερών. Σε δεύτερο επίπεδο η επίθεση από «αγνώστους» που της έγινε είναι η ωμή πραγμάτωση της τρομοκρατίας ενώ λαμβάνοντας υπόψιν και το κλίμα των ημερών και το είδος της επίθεσης, σπρώχνει προς τα πάνω τον πήχυ της βίας βάζοντας από το παράθυρο την έκτακτη ανάγκη.
ΑΠΟ ΕΔΩ ΚΑΙ ΠΕΡΑ
Σε εμάς, κατοίκους του περιστερίου, έλαχε να απευθυνθούμε σε εσάς. Να σας μιλήσουμε και να σας ζητήσουμε να μας πείτε για τις εμπειρίες σας σʼ αυτήν την πόλη, σʼ αυτή την εποχή, σε αυτές τις τόσο γεμάτες και έντονες τελευταίες μέρες. Είναι γεγονός ότι η πόλη στην οποία ζούμε έχει συγκεκριμένη ιστορία, χαραγμένη από την προσφυγιά, το μόχθο της εργατικής ζωής και τη μετανάστευση. Είναι επίσης αλήθεια ότι αυτή η πόλη έχει αλλάξει πολύ πετώντας από πάνω της πολλά από τα στοιχεία που χαρακτήριζαν τις λαϊκές γειτονιές των δυτικών συνοικιών. Υπάρχουν όμως ακόμα κάποιοι που αναγνωρίζουν στους εαυτούς τους μια τέτοια καταγωγή και σίγουρα υπάρχουν κι εκείνοι που νιώθουν να σφίγγει στο λαιμό τους ασφυκτικά ο κλοιός των απαιτήσεων της κοινωνικής ειρήνης. Σʼ αυτούς απευθυνόμαστε εμείς, ανεξαρτήτως διεύθυνσης κατοικίας και δημοτολογίου.
Να μην αφήσουμε στις πλάτες μας να παίξουν το παιχνίδι της κατάπνιξης της εξέγερσης.
Να μη δοθεί σπιθαμή εδάφους στη σιωπή και την ανοχή.
Θα υπερασπίσουμε τη δυνατότητά μας να συναντιόμαστε, να κουβεντιάζουμε και να εξεγειρόμαστε στους χώρους που επιθυμούμε, χωρίς τον εκβιασμό καμιάς έκτακτης ανάγκης.
ΟΥΤΕ ΣΤΟ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙ ΟΥΤΕ ΠΟΥΘΕΝΑ
ΒΑΛΤΕ ΤΙΣ ΣΦΑΙΡΕΣ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΞΕΡΕΤΕ
ΚΑΤΕΙΛΗΜΜΕΝΟ ΔΗΜΑΡΧΕΙΟ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΟΥ (ΞΥΛΟΤΕΧΝΙΑ)
ΕΞΑΡΧΕΙΑ ΠΕΖΟΔΡΟΜΟΣΣάββατο 6 Δεκέμβρη20:55 ένα περιπολικό του αστυνομικού τμήματος Εξαρχείων διέρχεται την οδό Θεμιστοκλέους, εκεί οι δύο ειδικοί φρουροί, ο Επαμεινώνδας Κορκονέας και ο Σαραλιώτης Βασίλειος έχουν το πρώτο λεκτικό επεισόδιο με δύο άτομα.21:00 σταθμεύουν το περιπολικό στη συμβολή Χαριλάου Τρικούπη και Ναβαρίνου, αποβιβάζονται και πεζή κατευθύνονται στον πεζόδρομο Τζαβέλας και Μεσολογγίου. Εκεί συναντιούνται με ολιγομελή ομάδα νεαρών και ο ένας πυροβολεί 3 φορές σε ευθεία βολή.Ο μπάτσος Επαμεινώνδας Κορκονέας εκτελεί εν ψυχρώ το 15χρονο μαθητή Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο με μια σφαίρα στο στήθος.
ΛΕΩΦΟΡΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑΣΚυριακή 7 ΔεκέμβρηΜΑΤάδες σημαδεύουν με όπλο διαδηλωτές.
ΝΕΑ ΣΜΥΡΝΗΤρίτη 9 ΔεκέμβρηΤην ημέρα της κηδείας του Α.Γρηγορόπουλου, μια ομάδα ζητάδων πυροβολεί 15 φορές στον αέρα.ΧΑΛΑΝΔΡΙΔευτέρα 15 ΔεκέμβρηΣτην κατάληψη του παλαιού δημαρχείου-ΚΕΠ, μπράβος-τραμπούκος επιτίθεται στους καταληψίες απειλώντας τους με όπλο.
ΠΕΡΙΣΤΕΡΙ ΠΕΖΟΔΡΟΜΟΣΤετάρτη 17 Δεκέμβρη 11:15 το βράδυ, στον πεζόδρομο Εθνικής Αντιστάσεως και Δωδεκανήσου, 12 μαθητές δέχονται επίθεση με σφαίρες από “αγνώστους”. Με αποτέλεσμα τον τραυματισμό στο χέρι του Γ.Παπλωματά μαθητή Β’λυκείου. Όπως προκύπτει από την δήλωση του γιατρού μετά από την επέμβαση αφαίρεσης του βλήματος, η σφαίρα ήταν “πειραγμένη” με χαρακιές προκειμένου να προκαλέσει ακόμα μεγαλύτερο τραυματισμό ή θάνατο.«μια μολύβδινη βολίδα πυροδοτούμενου φυσιγγίου πυροβόλου όπλου, ύψους 18,15 χιλιοστών, διαμετρήματος βάσεως 9 χιλιοστών και βάρους 10,180 γραμμαρίων. Από τις μετρήσεις, τη μορφολογία και τα εν γένει χαρακτηριστικά της συνάγεται ότι προέρχεται από φυσίγγια διαμετρήματος 38 ΣΠΕΣΙΑΛ ή από φυσίγγια του συγγενούς διαμετρήματος 357 MAGNUM το λιγότερο πιθανό».
ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΣάββατο 6 ΔεκέμβρηΤα ΜΑΤ κάνουν χρήση πλαστικών σφαιρών.
ΠΑΤΡΑΤρίτη 9 ΔεκέμβρηΜετά από πορεία, που συμμετέχει χιλιάδες κόσμος και συγκρούεται πολλές ώρες με τους μπάτσους, η πορεία καταλήγει στο παράρτημα(πανεπιστήμιο) όπου δέχεται επίθεση με πλαστικές σφαίρες και χημικά. Ακολουθεί δεύτερη επίθεση από παρακρατικούς, ματάδες και ασφαλίτες με συντονιστή τον διευθυντή ασφάλειας Πάτρας Νταβλούρο. Η επίθεση αυτή συνεχίζεται και στην πλατεία Αγ.Σοφίας. Στην ομάδα των παρακρατικών τραμπούκων συμμετείχε και ο Σπίνος από την ομάδα του γνωστού στελέχους της Ν.Δ Καλαμπόκα που το ’91 είχε δολοφονήσει τον καθηγητή Νίκο Τεμπονέρα.
ΛΑΡΙΣΑΤρίτη 9 ΔεκέμβρηΟ δήμαρχος της Λάρισας Κώστας Τζανακούλης μαζί με τον Τζίκα πρόεδρο των εμπορικών καταστημάτων, καλούν τον κόσμο σε αυτοδικία και ξαφνικά «αγανακτισμένοι πολίτες» δηλαδή τραμπούκοι-μπράβοι, μαζί με ασφαλίτες ξεχύνονται κρατώντας παλούκια στο δρόμο και πραγματοποιούν επιθέσεις στην πορεία διαμαρτυρίας που βρίσκετε σε εξέλιξη στην πόλη.
ΚΟΜΟΤΗΝΗΠαρασκευή 12 ΔεκέμβρηΞεκινάει από την κεντρική πλατεία η πανθρακική πορεία που καταλήγει στην Π.Νομική.Σχεδόν αμέσως εμφανίζονται ομάδες τραμπούκων-μπράβων-παρακρατικών, οι οποίοι δηλώνουν «Η αστυνομία δεν μπορεί να μπει μέσα στην σχόλη, εμείς όμως μπορούμε και θα δείτε τι θα γίνει.»Παράλληλα, διμοιρίες των ματ παρακολουθούν και βοηθούν τις επιθέσεις των τραμπούκων. Επίσης ο δήμαρχος της πόλης δήλωσε ότι θέλει να διώξει τα «κακοποιία στοιχεία» δηλαδή τους φοιτητές και εργάτες που διαδηλώνανε. Ακολουθούν αρκετές ώρες συγκρούσεων.
ΑΘΗΝΑ7 έως 11 Δεκέμβρη-ΚΙΤΡΙΝΟΣ ΣυναγερμόςΜε γραπτές διαταγές του αρχηγού ΓΕΕΘΑ δόθηκε εντολή να αυξηθούν οι ομάδες φρούρησης και να δοθεί στους σκοπούς μεγαλύτερος αριθμός γεμιστήρων.Σε «ΚΙΤΡΙΝΟ Συναγερμό», με την ενεργοποίηση των αυξημένων μέτρων ασφάλειας και φρούρησης, βρίσκονται οι στρατιωτικές μονάδες και των τριών όπλων σε ολόκληρη την ελλάδα.Τα μέτρα που ενεργοποιήθηκαν με δυο διαδοχικές γραπτές διαταγές του αρχηγού ΓΕΕΘΑ περιλαμβάνουν μεταξύ άλλων αύξηση των οπλιτών-μελών των Ομάδων Άμεσης Επέμβασης (ΟΜΑΕ) εντός των στρατοπέδων.Χαρακτηριστικά αξιωματικός αναφέρει σε φρουρούς στρατοπέδου «Αφού επιτίθονται σε αστυνομικά τμήματα μπορούν να επιτεθούν και σε μας».Στρατιωτικές πήγες δηλώνουν ότι πρόκειται για αυτονόητη ένταση των μέτρων ασφάλειας περιμετρικά των στρατιωτικών μονάδων και των πυλών, που άρχισαν να ισχύουν από την κυριακή 7Δεκέμβρη και κλιμακώθηκαν την τρίτη 9Δεκέμβρη, με την ενεργοποίηση μέρους του «κίτρινου συναγερμού»-τα επόμενα βήματα είναι ο «πορτοκαλί» και εν συνεχεία ο «κόκκινος συναγερμός» που αφορά πλήρη ετοιμότητα. Στο πλαίσιο αυτό δόθηκαν οι προβλεπόμενες οδηγίες στις φρουρές να είναι εξαιρετικά προσεκτικές, να μην απαντούν αν κάποιος τους μιλήσει και να ειδοποιούν τους προϊστάμενους τους και την ΕΛ.ΑΣ., αν δουν κάποια ύποπτη κίνηση έξω από το στρατόπεδο να ενισχυθούν τα περίπολα και να αυξηθούν οι έφοδοι όλο το 24ωρο. Έχουν δοθεί οδηγίες να απομακρυνθούν από την περίμετρο των στρατοπέδων, κυρίως αυτών που βρίσκονται μέσα ή στα όρια των πόλεων, οι κάδοι των σκουπιδιών, τυχόν εγκατελλειμένα αυτοκίνητα. Επίσης με οδηγίες διοικητών έχουν τροποποιηθεί ή ακυρωθεί δρομολόγια στρατιωτικών αυτοκίνητων και λεωφορείων στο κέντρο, στους βασικούς οδικούς άξονες της Αθηνάς και άλλων μεγάλων πόλεων και συνιστάτε να αποφεύγονται οι στολές εξόδου.Αύξηση των ομάδων επέμβασης και υπάρχει διαταγή να μένει μέσα μεγάλος αριθμός αξιωματικών.Τέλος εξετάζεται να τεθεί η χώρα σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης με επέμβαση του στρατού, αν υπάρξουν καταλήψεις δημόσιων κτιρίων.
ΠΡΟΒΑΤΩΝΑΣ ΕΒΡΟΥΚυριακή 7 ΔεκέμβρηΟ διοικητής της 7ης μηχανοκίνητης Ταξιαρχίας, όταν αρχίζουν οι διαδηλώσεις που εκτυλίσσονταν σε διάφορες πόλεις της χώρας , διατάσσει στελέχη της ταξιαρχίας να περιπολούν εντός της κωμόπολης του Τυχερού από τις 12 το βράδυ ως τις 6 το πρωί.
ΜΕΝΙΔ ΙΚυριακή 7 ΔεκέμβρηΑγου(ΜΧ)ΚΑΠΟΤΑ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΤΕΝΞ (ΤΑΓΜΑ ΕΚΚΑΘΑΡΙΣΗΣ ΝΑΡΚΟΠΕΔΙΩΝ ΞΗΡΑΣ) εμφανίζονται με όπλα γεμισμένα και «κουμπωμένα», σε μονάδες τις αττικής, με εντολή να βάλλουν προς πολίτη αν απειληθούν (εμφανίζονται και κοντά στα σημεία επιθέσεων στο Α/Τ Ζεφυρίου ).
ΕΒΡΟΣΚυριακή 7 Δεκέμβρη Πραγματοποιείτε το μοίρασμα ξιφολογχών .
ΚΟΡΙΝΘΟΣΚυριακή 7 ΔεκέμβρηΣτο κέντρο εκπαίδευσης Κορίνθου, μοιράζονται στους σκοπούς αβολίδωτες σφαίρες « και δόθηκε διαταγή πυροβολισμού διαδηλωτών που θα πλησιάσουν απειλητικά».
ΘΗΒΑΚυριακή 7 ΔεκέμβρηΣτο κέντρο εκπαίδευσης Θήβας του Ταγματάρχη Ι.Κωσταντάρου , αξιωματικός λέει στους στρατιώτες«σας καλώ να μπείτε στην ψυχολογία των θυμάτων και θύματα είναι οι καταστηματάρχες, που βλέπουν να χάνονται οι περιούσιες τους.
ΣΚΑΡΑΜΑΓΚΑΚυριακή 7 ΔεκέμβρηΣτο στρατόπεδο Παλάσκα του ναυτικού, ζητείται από τους εξοδούχους να έχουν ανοιχτά τα κινητά για να επιστρέψουν αν χρειαστεί.
ΤΡΙΠΟΛΗ-ΚΟΡΙΝΘΟΣ-ΝΑΥΠΛΙΟΚυριακή 7 ΔεκέμβρηΦυλάσσονται στις μονάδες μπατσικά οχήματα.
ΝΑΥΠΛΙΟΤεταρτη 10 ΔεκέμβρηΠαρατάσσονται οι φαντάροι του κέντρου εκπαίδευσης στην πύλη του στρατοπέδου, ενώ μπροστά γίνεται πανεργατική διαδήλωση.
ΣΥΝΤΑΓΜΑΣάββατο 13 ΔεκέμβρηΠαρατάσσεται το Τάγμα Απόδοσης Τιμών στον «Άγνωστο Στρατιώτη» απέναντι στους μαθητές.
ΠΕΤΡΑΛΩΝΑΤρίτη 23 ΔεκέμβρηΗ 44χρονη καθαρίστρια Κωνσταντίνα Κούνεβα μαζί με τον 11χρονο γιο της, επιστρέφοντας τα μεσάνυχτα της τρίτης στο σπίτι της, στα Άνω Πετράλωνα, δέχεται επίθεση από αγνώστους με οξύ στο πρόσωπο, με αποτέλεσμα να κινδυνεύει η ζωή της .Η Κ.Κούνεβα είναι γραμματέας της Παναττικής Ένωσης καθαριστριών και οικιακού προσωπικού και είχε δεχθεί απειλές για την ζωή της εξαιτίας της συνδικαλιστικής της δράσης.