Πνευματικός Τραμπουκισμός
Για αρχή μερικά περιστατικά
1ον. Η τηλεόραση κοστίζει. Αυτό ισχύει για ένα μικρό καφενείο του χωριού Κουρούνια στη Χίο, που αποτελεί τη μοναδική ψυχαγωγία για τους 30 ηλικιωμένους κατοίκους και καλείται να καταβάλει το ποσό των περίπου 1.200 ευρώ στην ΑΕΠΙ για πνευματικά δικαιώματα τριών χρόνων. Η αντιπρόσωπος της Ελληνικής Εταιρίας Προστασίας της Πνευματικής Ιδιοκτησίας επισκέφθηκε το καφενείο και διαπίστωσε ότι, ενώ λειτουργούσε τηλεόραση, δεν είχαν καταβληθεί χρήματα για τα πνευματικά δικαιώματα των δημιουργών. Τα «τέλη» για την μετάδοση προγραμμάτων σε καταστήματα της επαρχίας είναι 18 ευρώ το μήνα.
2ον. Αφού εισέβαλλε σταδιακά σε μπαρ, καφενεία, κυλικεία, μπουτίκ και γενικώς σε κάθε είδους μαγαζί που μπορεί να ακουστεί μουσική, η ΑΕΠΙ (Ελληνική Εταιρεία Προστασίας της Πνευματικής Ιδιοκτησίας) αποφάσισε να βάλει χέρι και στα ΚΤΕΛ. Ζήτησε λοιπόν να εισπράττει από ΚΑΘΕ λεωφορείο 12 ευρώ μηνιαίως, επειδή κατά τη διάρκεια των δρομολογίων ο οδηγός ακούει κάποιο ραδιοφωνικό σταθμό.
Αρνείται αδικαιολόγητα τη διαχείριση μέρους μόνο των δικαιωμάτων των πνευματικών δημιουργών, με αποτέλεσμα οι τελευταίοι λόγω της θέσης της στην αγορά να υποκύπτουν στους όρους τους οποίους μονομερώς επιβάλλει.
Η συνέργια:
Ο κλασσικός έλεγχος της Αστυνομίας στα καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος (καφε-ταβέρνες κλπ) αν και διανθίζεται μερικές φορές με έλεγχο για τιμοκαταλόγους ή για ταμπέλες και με την ένδειξη απαγόρευσης κατανάλωσης αλκοόλ από άτομα ηλικίας κάτω των 17 ετών, γίνεται ως εξής: Τα αστυνομικά όργανα διενεργούν επιτόπου έλεγχο και ζητούν:1. Άδεια λειτουργίας καταστήματος2. Βιβλιάρια υγείας προσωπικού3. Άδεια χρήσης μουσικών οργάνων ή μηχανημάτων Αυτή τη περιβόητη άδεια χρήσης μουσικών οργάνων την εκδίδει ο Δήμος Θηβαίων, ζητώντας τα εξής δικαιολογητικά: 1.Βεβαίωση ηχομόνωσης από Μηχανικό2. Παράβολο 150 ευρώ (τα τελευταία χρόνια αυτό…)3. Απόδειξη πληρωμής της ΑΕΠΙ !!!!
Το καθεστώς
* Καθορίζει αμοιβές για τη διαχείριση των δικαιωμάτων που κυμαίνονται από 25% έως 37,5% επί των εσόδων, τη στιγμή που ο αντίστοιχος μέσος όρος των Οργανισμών Συλλογικής Διαχείρισης κυμαίνεται από 4,75%-25%.
* Διανέμει τα ποσοστά με την παρέλευση εξαμήνου από το εξάμηνο κατά το οποίο εισπράχθηκαν (συνολικώς δηλαδή από 6 έως 12 μήνες).
* Δεν αποδίδει στους δημιουργούς τους τόκους που αποφέρει η εκμετάλλευση των δικαιωμάτων, σε αντίθεση με τις αντίστοιχες ξένες εταιρείες.
Δεν λογοδοτεί
* Δεν προβαίνει σε πλήρη λογοδοσία για τις εισπράξεις, τα έσοδα και τα έξοδα.
* Παρακρατά το 10% από τα δικαιώματα δημόσιας εκτέλεσης ξένων έργων, τα οποία πρέπει να διαθέτει για την ενίσχυση πολιτιστικών δραστηριοτήτων των μελών της, χωρίς ποτέ να κάνει απολογισμό για τη διάθεση των ποσών αυτών.
* Δεν διαθέτει δημοσιευμένο αμοιβολόγιο, με αποτέλεσμα η διαχείριση να καθίσταται αδιαφανής.
* Δεν διασφαλίζει τα δικαιώματα των δημιουργών έναντι των ραδιοτηλεοπτικών μεταδόσεων των έργων τους, καθώς ελάχιστα έσοδα πραγματοποίησε από τους ραδιοσταθμούς και μηδενικά από τους τηλεοπτικούς σταθμούς.
Το αποτέλεσμα:
– ΑΕΠΙ: Κέρδη προ φόρων 95.870 ευρώ για την εταιρεία προστασίας της πνευματικής ιδιοκτησίας το 2007, έναντι κερδών προ φόρων 701.760 ευρώ το 2006. Ο κύκλος εργασιών της εταιρείας ανήλθε σε 15.689.234 ευρώ, έναντι 14.625.829 ευρώ το 2006. Το υπόλοιπο των κερδών της εταιρείας ανέρχεται σε 485.029 ευρώ.
Η αυθαιρεσία κάθε λογής ιδιωτικής εταιρίας με αποκλειστικό και μόνο σκοπό την εκμετάλλευση και το κέρδος, πλέον έχει ξεφύγει πέρα από κάθε όριο. Κομβικό σημείο όπως και να έχει είναι αυτό των δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας. Κάποιοι αυτόκλητα γίνονται υπερασπιστές του έργου άλλων ανθρώπων. Αποκτούν δικαίωμα πάνω στην εργασία μόνο και μόνο για αστυνόμευση. Η έννοια της προστασίας δεν διαφέρει σε τίποτα από την δουλειά του νταβατζή. Ο ρόλος εταιριών όπως η ΑΕΠΙ (Ανώνυμη Εταιρία Πνευματικής Ιδιοκτησίας) είναι ακριβώς αυτός. Εμφανίζονται από το πουθενά και λειτουργούν για το καλό των δημιουργών (έτσι ισχυρίζονται). Εισχωρούν παντού και χωρίς την άδεια κανενός αποκτούν δικαιώματα ακόμα και εκεί που λογικά δεν θα έπρεπε. Η συγκεκριμένη εταιρία απαιτεί κάποιος να πάρει την άδειά της ακόμη και για να αναπαράγει μουσική η οποία δεν πωλείται. Όπως είναι φυσικό σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσε να το πετύχει όμως εάν δεν υπήρχε και η συνέργια του κράτους. Ο νομοθέτης έχει βάλει (όχι χωρίς αντάλλαγμα) το χεράκι του και μια ιδιωτική εταιρία γίνεται μέρος της ήδη απαράδεκτης διαδικασίας για την κτήση άδειας.
Η λειτουργία εταιριών αυτού του είδους δεν είναι τίποτε άλλο παρά μέρος μιας διαδικασίας ελέγχου πάνω στα πάντα. Τίποτε δεν θα μπορεί να διακινείται εάν δεν διαμεσολαβείτε από το κέρδος. Για μερικούς είναι αδιανόητο το αποτέλεσμα εργασίας κάποιου να δίνεται ελεύθερα προς χρήση σε όλους. Είναι έξω από τη λογική του καπιταλισμού. Είναι έξω από τη λογική του κράτους πως όλα πρέπει να διέπονται από κάποιο νομικό καθεστώς. Είναι στο χέρι μας να σκοτώσουμε τέτοιου είδους λογικές και πρακτικές.