Παρακάτω δίνεται ο πινάκας με τα ποσοστά αποχής, ανά χωρά-μέλος, από της πρόσφατες ευρωεκλογές (2009) στην ‘Ευρώπη των 27’.  Δυο άξιες λόγου σχετικές παρατηρήσεις είναι (1) το ιστορικό χαμηλό ρεκόρ αποχής που άγγιξε το 57% και (2) η εκλογή του Rickard “Rick” Falkvinge, υποψηφίου του PIRATE PARTY.

Ο Ολυμπιακός στο ποδόσφαιρο έκανε νταμπλ πάραυτα ο πρόεδρος εδίωξε τον προπονητή της ομάδας. Ο Παναθηναϊκός πήρε το ευρωπαϊκό στην καλαθοσφαίριση και πάει για το πρωτάθλημα με μειονέκτημα έδρας. Η ΑΕΚ ακόμα δεν μπορεί να λύσει τα διοικητικά της προβλήματα…

Και τί έγινε; Τί θα αλλάξει; Θα δουλεύουμε λιγότερο; Θα παίρνουμε μεγαλύτερο μισθό; Θα πάψουν οι καρεκλοκένταυροι να κλέβουν εν ριπή οφθαλμού και ύστερα να μιλούν για θυσίες υπέρ της πατρίδος; Ο κόσμος θα γίνει κάπως καλύτερος; Τί από όλα αυτά; Και πόσο βλακώδες είναι να υποστηρίζεις μια εταιρεία έναντι μιας άλλης; Τί κερδίζεις; Περισσότερα κέρδη για αυτή την εταιρεία; Δεν  είναι κάπως αντιφατικό αν όχι βλακώδες;

Το άρτος και θεάματα άλλαξε στην σύγχρονη εποχή. Θεάματα για τους ηλίθιους και άρτος για τους λίγους! C’ est non la vie…

Ενόψει του νέου σκανδάλου εκ Γερμανίας η βουλή κλείνει ξαφνικά με πρόσχημα τις ευρωεκλογές. Αποτέλεσμα να πέσει παραγραφή για οτιδήποτε μέχρι το 07. Υπό άλλες συνθήκες θα λέγαμε ότι είναι καθαρή υποκρισία. Αύτη τη φορά είναι ξεκάθαρο. Σε κοροϊδεύουν μπροστά στη μάπα σου. Δε χρειάζεται να είσαι πολίτικος αναλυτής ή σπάνια ιδιοφυία για να καταλάβεις αυτό το πράγμα.

Έξαλλου είναι προφανής η σύνδεση εταιρειών κολοσσών με το κράτος. Προφανής είναι και η κοροϊδία. Θα αλλάξει τίποτα όμως;

Προφανώς και όχι!

Οι υπήκοοι θα πάνε να ψηφίσουν ως ψήφιζαν, και θα επωμιστούν όλες τις συνέπειες πολιτικών, οι οποίες είναι ξεκάθαρα εναντίων του. Αυτός ο λαουτζίκος, θα είναι και ο ίδιος μάλλον ο όποιος θα ωρύεται και για τους μετανάστες που του παίρνει την δουλεία, θα είναι ο ίδιος που θα ζητεί περισσότερη ασφάλεια, θα είναι ο ίδιος που θα κατηγορεί  τους κουκουλοφόρους για οτιδήποτε ενώ οι τύποι με τις γραβάτες του λυμαίνονται τη ζωή του. Ο λαουτζίκος είναι αξιοθρήνητος και άξιος της μοίρας του!

Όσο οι καρεκλοκένταυροι και αυτοί που ουσιαστικά έχουν τον έλεγχο της κοινωνικής οργάνωσης δε βρίσκουν σοβαρές αντιστάσεις θα έχουν το νόμιμο δικαίωμα να είναι ξεδιάντροποι. Οι εταιρείες κολοσσοί και οι τράπεζες είναι αυτοί που έχουν τον ουσιαστικό έλεγχο της κοινωνικής οργάνωσης. Ένα σύστημα το όποιο βασίζεται στην οικονομία θα ελέγχεται από αυτούς οι όποιοι ελέγχουν τον πλούτο. Η έννοια του συλλογικού είναι άχρηστη. Ουσιαστικά είναι ένα περιτύλιγμα για να γίνονται μπίζνες και να τσiμπάνε οι ηλίθιοι. Τα κόμματα αυτόν τον ρολό έχουν. Η καθοδήγηση των ηλίθιων , οι όποιοι έχουν μετατρέπει σε μάζα διευκολύνει τις μπίζνες.

Κάποιος που είναι επαγγελματίας ψεύτης πόσο αξιοπρεπές είναι να εναποθέτεις πάνω σε αυτόν τις ελπίδες σου; Πόσο μάλλον που ούτε  αυτό δε κάνει καλά!

Ποσά προσχήματα χρειάζονται;

Η πατρίδα; Το έθνος; Η θρησκεία; Τα καινούρια έπιπλα; ο ολυμπιακός;

Σε όλα αυτά η κοινή παράμετρος είναι το χρήμα και οι μπίζνες. Καμία ιδέα δεν προσοδοφόρει σε αυτόν κόσμο εάν δεν επιφέρει κέρδος. Σημασία έχει να καταναλώνεις και να δουλεύεις σα γουρούνι όπου μάλλον στο τέλος θα αρρωστήσεις σαν το τελευταίο!

Παλαιοτέρα χρειαζόταν το ψέμα για την καθοδήγηση των ηλιθιων. Πλέον και αυτό είναι άχρηστο. Η πώληση ελπίδων απέτυχε και το πολιτικό μάρκετινγκ στράφηκε στην πώληση άμετρης απελπισίας μέσω της έκθεσης του καταναλωτή στην αλήθεια σε όλο της τον υπερβολικό βαθμό.

Με αυτό το τρόπο ο καταναλωτής ψηφοφόρος καταλήγει στην παραίτηση. Με αυτό το τρόπο συνεχίζει να αναπαράγει ακρίτα το σύστημα και οι διαχειριστές της ζωής του να μπορούν ελευθέρα να κάνουν τη δουλεία τους.

Το θέαμα είναι μετατροπή της βλακείας σε καθολικό αξίωμα. Ο παρατηρών λόγος είναι ανίκανος να αντιληφθεί το αντικείμενο στην ολότητα του και  μέσα στην μονομέρεια της εποπτικής του ικανότητας  θα ζει σε μια τεράστια ψευδαίσθηση. Η πραγματικότητα καθότι και υποκείμενο η ιδία, αποκτά αληθινή υπόσταση όταν ενέχει την δυνατότητα να μπορεί να προσεγγιστεί και να διαμορφωθεί από το υποκείμενο. Στην αντίθετη περίσταση , το  ίδιο το υποκείμενο χάνει την ουσία του και μετατρέπεται σε θεατής. Η απάθεια αναγκαστικά οδηγεί σε αδράνεια και άρα στην βλακεία.

Τότε όλο αυτό το θέατρο σκιών παρελαύνει ελευθέρα σε παράθυρα ενώ ταυτόχρονα εξυπηρετεί «φίλους» και κλέβει εκατομμύρια. Παράλληλα κάμερες ξεφυτρώνουν στην μητρόπολη για τον έλεγχο των ηλίθιων στην περίπτωση μπας και ξυπνήσουν ή στην περίπτωση που θα υπάρξει κάτι ώστε να διαταράξει την ομαλή ροη του χρήματος.

Εφόσον όμως τίποτα δε διαταράσσεται μπορούν ελευθέρα να παρελαύνουν βουλγαράκηδες, παυλίδες, ρουσσόπουλοι απόγονοι του Χίτλερ και άλλοι τόσοι από την λίστα των καθαρμάτων. It’s all about business…

Ο Φασισμός παίρνει ανησυχειτές διαστάσεις στην Ευρώπη. Η Ιταλία φαίνεται ότι δίνει τον τόνο σε αυτή την προσπάθεια “καθαρότητας”. Για πρώτη φορά επιτράπηκε να απελαθούν μετανάστες χωρίς καν να έχουν αποβιβαστεί ώστε να τους παρασχεθούν οι στοιχειώδεις βοήθειες.

Το Σάββατο το πρωί “κάτοικοι” από διάφορες περιοχές της Αθήνας καλούν σε μια συγκέντρωση εναντίων των μεταναστών. Ο φόβος που έχει δημιουργήσει η κρατική τρομοκρατία φαίνεται ότι βρίσκει γόνιμο έδαφος προς εκμετάλευση από τα φασιστοειδή. Η συγκέντρωση έρχεται σε συνέχεια προκλητικών δηλώσεων του γνωστού Γεωργιάδη στο μπουρδέλο που λέγεται Βουλή περί “εγκληματιών πλιατσικολόγων επικίνδυνων μεταναστών που ακολούθησαν τους παρασυρμένους εφήβους τον Δεκέμβρη και δημιούργησαν εικόνα χάους στην Αθήνα”.

Πρέπει να σταθούμε αλληλέγγυοι στον αγώνα των μεταναστών για διεκδίκησει των στοιχειωδών κατα αρχήν ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Πρέπει να σταθούμε στο δρόμο όλων όσων θέλουν να καλλιεργήσουν τον τρόμο και τον φόβο απέναντι σε ανθρώπους που το μόνο που διεκδικούν είναι μια καλύτερη ζωή. Πρέπει να βρεθούμε μπροστά στην κρατική τρομοκρατία. Πρέπει να σταματήσουμε τους αδηφάγους αστούς δημοσιογράφους , που σαν πεινασμένες ύαινες το μόνο που ψάχνουν είναι αίμα και πτώματα, αναπαράγοντας επιχειρήματα του ορθού λόγου.

Από τότε που έγινε η «επανάστασις» της 21ης Απρίλη. Από τότε που η εκκλησία έδωσε την αμέριστη στήριξη της στο ολοκληρωτικό καθεστώς της χούντας. Από τότε που το «πατρίς-θρησκεία-οικογένεια» ολοκλήρωσε την εννοιολογική του σύλληψη με εξορίες, περιέργους θανάτους, βασανιστήρια από μπάτσους και στρατιωτικούς καθώς και τις τσόντες του Πρέκα…

Δεν πάει πολύς καιρός που ο δικτάτορας Παπαδόπουλος είναι μέσα στους «μεγάλους» «Έλληνες». Από τότε που τα τανκς «χόρευαν βαλς» στους δρόμους της Αθήνας. Από τότε το έθνος βρήκε τον ηγέτη που του αξίζει… Από τότε που οι φιλήσυχοι πολίτες κοίταζαν τη δουλεία τους (όπως και τώρα άλλωστε). Το τώρα ταυτίζεται με το χτες…

Όταν ένστολοι πλημμυρίζουν τους δρόμους της μητρόπολης.
Όταν στην ιδέα του έθνους ζητούνται οι μεγαλύτερες κοινωνικές παραχωρήσεις.
Όταν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης δείχνουν συγκεκριμένες εικόνες πάνω σε μια ηδη διαμορφωμένη ηθικά πλατφόρμα από συγκριμένες στρατηγικές εξουσίας.
Όταν το έθνος αναζητεί ηγέτες που να του αξίζει…
Όταν η έννοια του έθνους σαγηνεύει ακόμη τον όχλο, αν και είναι υπεύθυνη για τις μεγαλύτερες κτηνωδίες του σύγχρονης ιστορίας.
Όταν η χούντα μεταφράζεται σε «επταετία».
Όταν οι δημοκρατικές ευαισθησίες της αριστεράς περιορίζονται σε κάποιο δεκάλεπτο τηλεοπτικό παράθυρο.

Άραγε πόσοι και πόσες έχουν αναλογιστεί κατά πόσο ο κοινωνικός μηχανισμός, που στήριξε το ολοκληρωτικό καθεστώς της χούντας άλλαξε στα χρόνια τα οποία ακολούθησαν; Όταν ο εμπνευστής του ολοκληρωτικού καθεστώτος είναι μέσα στους μεγάλους Έλληνες, αυτό τί έχει να καταδείξει για τη σημερινή κοινωνική σύνθεση;

Προφανώς η κοινωνική λήθη δεν μπορεί να δικαιολογήσει τίποτα. Μάλλον ούτε καν η προπαγανδιστική δύναμη των κρατικών και «ενημερωτικών» μέσων. Η συγκατάβαση με το υπάρχον, η παραίτηση από την ιδία τη ζωή και η άκριτη προσαρμογή σε μια βάρβαρη πραγματικότητα δεν μπορούν να μπουν σε μια ανάλυση θύτη και θύματος. Οπωσδήποτε αυτή η ανάλυση θα είναι αναληθής. Όταν το εμπειρικό δεδομένο γεννά αντιλήψεις οι οποίες είναι ξεκάθαρα εναντίον του υποκειμένου που είναι φορέας αυτών, το πρώτο δεν είναι απαραίτητα ψευδής αλλά η ερμηνεία του. Όταν η κριτική ικανότητα ατονεί, θα γεννηθούν  συνειδήσεις βουβές και διαμορφωμένες με τέτοιο τρόπο ώστε να ευνοήσουν τη ιδέα του όχλου. Οπωσδήποτε υπάρχει και η έννοια της επιλογής. Ακόμα και η απραξία είναι μια επιλογή και δυναμική μάλιστα.

Από ‘κει και πέρα φτάνει κάνεις να συγκρίνει πώς χαρακτήριζε η χούντα τότε τους ταραξίες που είχαν καταλάβει το πολυτεχνείο και πως τους χαρακτηρίζει η δημοκρατία τώρα. Αναμφίβολα θα βρει τεράστιες ομοιότητες. Μάλλον η αλήθεια δεν είναι ότι η ιστορία κύκλους κάνει, αλλά η μνήμη είναι τόσο σύντομη ώστε να ξεχάσουμε το γεγονός πως τίποτα σημαντικό, ίσως να μην έχει αλλάξει. Η κοινωνική δομή που στήριξε το τότε καθεστώς στηρίζει και το σημερινό. Η αναλογία των δυνάμεων στην κοινωνία δεν έχει αλλάξει.

Οι σύγχρονες εξορίες περιορίζονται και ταυτόχρονα επεκτείνονται στην ιδία την περιοχή του νου. Αυτές οι εξορίες συχνά μας κάνουν να μη βλέπουμε το προφανές αλλά το περιτύλιγμα. Όσο στεκόμαστε βουβοί σε ένα κόσμο που παρακολουθεί αμέτοχος την πορεία του, τόσο είμαστε συμμέτοχοι στην βαρβαρότητά του.

Περιμένοντας τους Βαρβάρους

« —Τι περιμένουμε στην αγορά συναθροισμένοι;
Είναι οι βάρβαροι να φθάσουν σήμερα.
—Γιατί μέσα στην Σύγκλητο μια τέτοια απραξία;
Τι κάθοντ’ οι Συγκλητικοί και δεν νομοθετούνε;
—Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα.
Τι νόμους πια θα κάμουν οι Συγκλητικοί;
Οι βάρβαροι σαν έλθουν θα νομοθετήσουν.
—Γιατί ο αυτοκράτωρ μας τόσο πρωί σηκώθη,
και κάθεται στης πόλεως την πιο μεγάλη πύλη
στον θρόνο επάνω, επίσημος, φορώντας την κορώνα;
—Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα.
Κι ο αυτοκράτωρ περιμένει να δεχθεί
τον αρχηγό τους. Μάλιστα ετοίμασε
για να τον δώσει μια περγαμηνή. Εκεί
τον έγραψε τίτλους πολλούς κι ονόματα.
—Γιατί οι δυο μας ύπατοι κ’ οι πραίτορες εβγήκαν
σήμερα με τες κόκκινες, τες κεντημένες τόγες·
γιατί βραχιόλια φόρεσαν με τόσους αμεθύστους,
και δαχτυλίδια με λαμπρά γυαλιστερά σμαράγδια·
γιατί να πιάσουν σήμερα πολύτιμα μπαστούνια
μ’ ασήμια και μαλάματα έκτακτα σκαλισμένα;
Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα·
και τέτοια πράγματα θαμπόνουν τους βαρβάρους.
—Γιατί κ’ οι άξιοι ρήτορες δεν έρχονται σαν πάντα
να βγάλουνε τους λόγους τους, να πούνε τα δικά τους;
Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα·
κι αυτοί βαριούντ’ ευφράδειες και δημηγορίες.
—Γιατί ν’ αρχίσει μονομιάς αυτή η ανησυχία
κ’ η σύγχυσις. (Τα πρόσωπα τι σοβαρά που έγιναν).
Γιατί αδειάζουν γρήγορα οι δρόμοι κ’ οι πλατέες,
κι όλοι γυρνούν στα σπίτια τους πολύ συλλογισμένοι;
Γιατί ενύχτωσε κ’ οι βάρβαροι δεν ήλθαν.
Και μερικοί έφθασαν απ’ τα σύνορα,
και είπανε πως βάρβαροι πια δεν υπάρχουν.
Και τώρα τι θα γένουμε χωρίς βαρβάρους.
Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μια κάποια λύσις».

Κ. Καβάφης 

Οι οικογένειες συνωστίζονται και γιορτάζουν την ανάσταση. Η αγάπη είναι η κεντρική έννοια των ήμερων και όλοι είναι ευτυχισμένοι αφού έχουν εκπληρώσει κάποιο καταναλωτικό απωθημένο. Πραγματικά τέτοιες ήμερες δε ξέρεις από πού να αρχίσεις. Από την ιδία την θρησκεία η οποία διακηρύσσει την αγάπη αλλά ιστορικά ευθύνεται για τις μεγαλύτερες κτηνωδίες στον πλανήτη, από την αηδία στο οικογενειακό τραπέζι, από την διαφημιστική προπαγάνδα η οποία σε προτρέπει να γίνεις άβουλο ον…

Ένα μικρό ζήτημα είναι πως αυτά τα υπολείμματα μεταφυσικής λειτουργούν ως βαλβίδες αποσυμπίεσης. Καθώς η καθημερινότητα γίνεται πιο ασφυκτική πρέπει μέσα στον καπιταλιστικό χωροχρόνο πρέπει να υπάρχει μια νησίδα διαφυγής από την πρώτη. Αυτές οι νησίδες οι οποίες χρειάζονται τη μεταφυσική για να σταθούν δημιουργούν την ψευδαίσθηση διαφυγής από την ρουτίνα. Στην πραγματικότητα όμως , είναι ένας κύκλος πολύ καλά υπολογισμένος. Από οικονομικής απόψεως οι έμποροι κάνουν πάρτι τέτοιες περιόδους και κοινωνικά είναι ένας άλλος κρίκος στο πλέγμα τύφλωσης. Το ζήτημα παραμένει πως γίνεται τέτοιες περιόδους να πέφτει κοινωνική λήθη.

Μπορεί η θρησκεία να είναι το όπιο του λαού αλλά όταν αναμιγνύεται και με αλλά χαρακτηριστικά παίρνει την μορφή πρέζας! Σε συνδυασμό με τα σκουπίδια του θεάματος και της μικροαστικής τάσης για παραίτηση  συντίθεται η εικόνα των γιορτών.

Αν κάποιος κοίταζε για ένα λεπτό κριτικά το κάθε στοιχειό θα αρκούσε να καταλάβει ότι η όλη η ζωή του έγκειται σε ένα ψέμα.

Ο χριστιανισμός είναι η πιο υποκριτική θρησκεία  που έχει περάσει ιστορικά. Ο ιδρυτής της μιλούσε για τους φτωχούς και την λύτρωση τους σε ένα μακρύνo επέκεινα και οι ιερείς του είναι βουτηγμένοι στο αίμα και τα πλούτη. Η μιζέρια αυτής της θρησκείας κατασκευάζει αδύναμους ανθρώπους οι όποιοι το μόνο που κάνουν είναι να μοιρολογούν.

Ο χρόνος που έχει κλαπεί κατά την βάρβαρη διαδικασία της εργασίας, με τη βοήθεια του χριστού,  μετατρέπεται σε ένα σωρό από άχρηστα εμπορεύματα. Με πρώτα και καλύτερα θύματα τα παιδιά τα οποία περιμένουν ιερές λαμπάδες με δώρο αφού πρώτα έχουν βομβαρδιστεί με χιλιάδες διαφημίσεις.

Ο κόσμος έτσι είναι…ο Θεός δεν πέθανε… έγινε μάνατζερ… και ο Χριστός τηλεπαρουσιαστής που λύνει τα προβλήματα απεγνωσμένων νοικοκοιραίων…

Μια λιτή ανακοίνωση στο http://barcelona.indymedia.org/newswire/display/369055/index.php στις 13 Απρίλη, πληροφορεί το θάνατο του ισπανού αναρχικού αγωνιστή και ιστορικού Diego Camacho, γνωστού ως Αμπέλ Παζ.

Γεννημένος στην Αλμερία το 1921, μετακόμισε με την οικογένειά του στη Βαρκελώνη το 1929. Το 1935 άρχισε να δουλεύει στην κλωστοϋφαντουργία και προσχώρησε στις γραμμές της Εθνικής Συνομοσπονδίας Εργασίας (CNT). Με το ξέσπασμα της Ισπανικής Επανάστασης εντάχθηκε αμέσως στη Φάλαγγα Ντουρρούτι. Όπως και στο μέτωπο της Αραγονίας, έτσι και στη Βαρκελώνη το 1937, βρέθηκε στην πρώτη γραμμή του πυρός. Μετά την πτώση της Καταλωνίας το Γενάρη του 1939, εξορίστηκε στη Γαλλία, όπου παρέμεινε έγκλειστος. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ‘40 πολέμησε τόσο στη γαλλική αντίσταση κατά του Χίτλερ όσο και στην ισπανική αντίσταση κατά του Φράνκο.

Πέρα όμως από τη δράση του υπήρξε και ένας σπουδαίος συγγραφέας πολλών έργων αναρχικής ιστορίας, εκ των οποίων το σημαντικότερο υπήρξε η βιογραφία του Μπουεναβεντούρα Ντουρρούτι, που μεταφράστηκε σε πολλές γλώσσες. Στα ελληνικά κυκλοφορεί το έργο του «Ντουρρούτι: η κοινωνική επανάσταση στην Ισπανία».

Ελάχιστο αφιέρωμα σαν δείγμα τιμής στη μνήμη του γενναίου αγωνιστή Αμπέλ Παζ, που σαν τον αγνό ιδεολόγο Ενζολορά των «Αθλίων» του Β. Ουγκώ «που έστεκε ορθός στην κορυφή του οδοφράγματος, με το τουφέκι στο χέρι» και έδωσε τη ζωή του για τη δημοκρατία που προσδωκούσε, έτσι και ο νεαρός Παζ της δεκαετίας του ‘30 ανάλωσε τη ζωή του στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια και στην απόλυτη κοινωνική δικαιοσύνη. Όπως απόλυτη θεωρούσε και τη δύναμη του ανθρώπινου λόγου να βρει την αναρχία και να την ορθώσει στη “μεγάλη προλεταριακή πρωτεύουσα”, τη Βαρκελώνη. Η Ισπανική Επανάσταση δεν θα παρέμενε για καιρό στο προσκήνιο της επικαιρότητας. Ο αγώνας όμως για ελευθερία θα παρέμενε για πάντα εν ισχύι.

Θα τον αποχαιρετήσουμε λοιπόν με το κεφάλι ψηλά ενθυμούμενοι τα λόγια του:

«Η επανάσταση είναι μια διαδικασία ακατάπαυστη, διαρκής, συμβαίνει κάθε μέρα στη ζωή που ζούμε. Η επανάσταση είναι κάτι που συμβαίνει στις σχέσεις σου με τους δικούς σου, στο πώς συμπεριφέρεσαι στο σύντροφο ή στη συντρόφισσά σου, στους φίλους σου και στην δουλειά σου. Στο πώς συμπεριφέρεσαι σ’ όλη σου τη ζωή με μια συνέχεια που σου επιτρέπει να φτιάχνεις τους δικούς σου χώρους και να τους ανοίγεις, να τους διευρύνεις επανακτώντας το έδαφος που σου έχει κλέψει η εξουσία. Να κατακτάς το δικό σου τρόπο ζωής, τη δικιά σου αντίληψη για την κοινωνική οργάνωση ενάντια σ’ αυτήν που θέλουν να σου επιβάλουν».

http://aixmi.wordpress.com/2009/04/14/%cf%86%cf%8c%cf%81%ce%bf%cf%82-%cf%84%ce%b9%ce%bc%ce%ae%cf%82-%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%bd-abel-paz/

Ένας νεαρός μαθητής προέτεινε τα όπλα του στο πλήθος και άρχισε να ρίχνει στα τυφλά. Μια είδηση που πλέον δεν μας ξαφνιάζει. Το γεγονός ότι έγινε στην Ελλάδα ξύπνησε κάποιους από το λήθαργο, οι όποιοι ποτέ δεν περίμεναν να συμβεί τέτοιο πράγμα σε αυτή τη χώρα.

Οι τετριμμένες δηλώσεις περί βίας και κάθε λογής αρλούμπας από τους θαμώνες των τηλεπαράθυρων άρχισαν. Φυσικά αν αυτά τα όπλα είχαν χρησιμοποιηθεί  από πατριώτη που σκότωνε για την πατρίδα του, ή από ένστολο που έκανε το καθήκον του, αυτή τη στιγμή δεν θα γινόταν κανένα θέμα. Η βία οποία μορφή και να έχει αν είναι δικαιολογημένη από την κρατούσα ηθική και τους νόμους είναι θεμιτή από το κράτος όσο παραλογή κι αν είναι.
 
Ο μόνος οργανισμός που θεσμοθετεί τα όρια θεμιτής και μη θεμιτής βίας είναι το κράτος. Κανένας από αυτούς που υπηρετούν την κοινωνική ελίτ δεν τους πείραξε η δολοφονία τόσων μεταναστών έξω και μέσα από τα σύνορα από τα κρατικά όργανα. Αυτό που πρέπει να κατανοήσουμε είναι το γεγονός ότι η βία προϋπάρχει στην ανθρωπινή ύπαρξη. Ο πολιτισμός, όσο και να προσπαθεί να δαμάσει τα αρχέγονα ένστικτα, δεν μπορεί να σκοτώσει το θηρίο που κρύβεται κάτω από τη μάσκα της κοινωνικής εξημέρωσης.

Η καταπίεση από το κοινωνικό οικοδόμημα εσωτερικεύεται στα άδυτα του εγώ. Ο πολιτισμός είναι σε συνεχή αγώνα να μετουσιώσει αυτή τη βία σε μια άλλη δραστηριότητα μη επιβλαβής ή να της προσδώσει τέτοια χαρακτηριστικά τα οποία να έχουν κοινωνική νομιμότητα. Στη συγκεκριμένη περίπτωση αυτή η βία εκφράστηκε τυφλά. Πάραυτα αν πάρεις το γεγονός και το εξετάσεις μεμονωμένα και εστιάσεις αποκλειστικά στο δράστη θα οδηγηθείς σε μονομερή συμπεράσματα και σίγουρα ψευδή.

Στις περισσότερες περιπτώσεις εκφραζόταν μια απογοήτευση, και το υπερεγώ αδυνατεί τη βία που βράζει πίσω από την πρώτη να την μετουσιώσει σε κάτι άλλο. Το μεμονωμένο άτομο καθώς δέχεται βία από το κοινωνικό όλο, αν δε καταφέρει να αφομοιωθεί πλήρως από τους μηχανισμούς του δεύτερου, κάποια στιγμή θα εκφράσει αυτή τη βία.
  
Αυτή η βία είναι τυφλή μόνο και μόνο γιατί δεν περιέχει κάποιο άλλο σκοπό και η συνειδητότητα που την ακολουθεί περιστρέφεται γύρω από ατομικές επιλογές τις οποίες δεν τις νοιάζει ο αριθμός των θυμάτων ή ποιά θα είναι αυτά. Ας μην ξεχνάμε όμως την προέλευση αυτή της βίας. Αυτή δεν προέρχεται παρά μονάχα από το κοινωνικό οικοδόμημα. Η δομή του και οι αποτυχίες που ξεπετιούνται μέσα από την πρώτη γεννούν αυτή τη μορφή βίας. Η εικόνα που έχουμε για τον παράδεισο είναι ακόμα πολύ μακριά τόσο από την ανθρωπινή ύπαρξη όσο και από τη σημερινή κοινωνική οργάνωση. Η βία προϋπάρχει θέλουμε δεν θέλουμε. Το πρόβλημα είναι πώς η τελευταία αποκτά χαρακτηριστικά νομιμότητας ή μη. Επίσης τί συμφέροντα καλύπτει αυτή η επικάλυψη νομιμότητας.
 
Αυτός ο νεαρός θα εμφανιστεί ως δολοφόνος που χτυπά στα τυφλά. Κάποιες ιστορικές φυσιογνωμίες όμως, που εξαφάνισαν ολόκληρες πόλεις, έκαναν γενοκτονίες και με το σπαθί τους σκότωναν οποιονδήποτε τολμούσε να διαφωνήσει μαζί τους, τους χαρακτηρίζει το επίθετο «Μέγας». Αυτοί οι μαζικοί δολοφόνοι όπως ο Αλέξανδρος, ο Καίσαρας και ο Ναπολέων, είναι αντικείμενο θαυμασμού και η ζωή τους αναπαρίσταται συχνά από τα φώτα της τηλεόρασης. Αν αυτό δεν είναι καθαρή υποκρισία τότε τί είναι;

Αυτή είναι μια νέα  εσωτερική ομάδα μπάτσων, ο ρόλος της είναι ξεκάθαρος….από κει και πέρα τα συμπεράσματα δικά σας!

Αγαπητοί αναγνώστες, Συνάδελφοι,

Είμαστε μία ομάδα Αστυνομικών που αποφασίσαμε να αναλάβουμε κάποιες πρωτοβουλίες εξαιτίας των όσων συμβαίνουν το τελευταίο διάστημα στην Πατρίδα μας. Δεν έχουμε καμία απολύτως σχέση ούτε με τον συνδικαλισμό στην Αστυνομία ούτε με διεκδίκηση υψηλών θέσεων στη ιεραρχία της Αστυνομίας, γιατί τα Πιστεύω, οι προθέσεις και οι Αξίες μας δεν μπορούν να περιοριστούν στα παραπάνω όρια και καλούπια. Όσοι είστε ευχαριστημένοι από την εικόνα της Αστυνομίας μας και της Πατρίδας μας σας παρακαλούμε να μην διαβάσετε παρακάτω την συγκεκριμένη ανακοίνωση.

Όσοι πιστεύετε ότι η κατάσταση είναι τραγική συνεχίστε και θα διαπιστώσετε ότι όλα όσα γράφουμε αποτελούν αυτά τα οποία συζητάμε μεταξύ μας όλοι οι Αστυνομικοί που είμαστε έξω στο πεζοδρόμιο, τα οποία φοβόμασταν να τα βγάλουμε παραέξω και τα οποία ήρθε η ώρα να τα γνωστοποιήσουμε. Βέβαια αυτό όφειλαν να το κάνουν η Ηγεσία μας και οι συνδικαλιστές μας, δεν το έκαναν όμως και παρακάτω θα αποδείξουμε το γιατί.

Η ΑΣ.Π.ΙΣ δημιουργήθηκε από τα αγνά και γνήσια Πατριωτικά αισθήματα ημών, απλών Αστυνομικών-καθημερινών ανθρώπων, που δεν έχουμε να χάσουμε τίποτα πια. Τα γεγονότα του περασμένου Δεκεμβρίου ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Οι δολοφονικές επιθέσεις αναρχικών, κουκουλοφόρων, τρομοκρατών που συνεχίζονται ακόμα εναντίον μας και η εκμετάλλευσή μας από τα κόμματα, την Ηγεσία μας, τους συνδικαλιστές μας και τα MME έπρεπε κάποια στιγμή να λάβουν τις απαντήσεις που τους αξίζουν.

Είναι απαράβατος κανόνας της φύσης ότι κάθε δράση προκαλεί ίση και αντίθετη αντίδραση. Ο Αγώνας που ξεκινήσαμε αποτελεί την αντίδραση σε όλα τα παραπάνω και ελάχιστο φόρο τιμής για το αίμα των Αδερφών μας που χύνεται άδικα καθώς και ελάχιστο χρέος απέναντι στην Πατρίδα μας, την οποία δεν θα την αφήσουμε έρμαιο στα σχέδια της νέας τάξης και των εδώ εντολοδόχων της. Ήδη μέλη μας έχουν αναλάβει πρωτοβουλίες, πάντα στα πλαίσια της νομιμότητας, δρώντας συγκαλυμμένα για ευνόητους λόγους.

Ήρθε η ώρα 65 χρόνια μετά να ξανακάνουμε πράξη το «ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ», το σύνθημα του τότε Συνταγματάρχη Γεώργιου Σαμουήλ προς τους υπερασπιστές του Συντάγματος Χωροφυλακής Μακρυγιάννη που γέμισε με θάρρος, θέληση και αποφασιστικότητα τις ψυχές τους, και που το ίδιο θα κάνει και τώρα.

Οι εντολές για αμυντική στάση και για ανοχή της πολιτικής και φυσικής Ηγεσίας μας, οδήγησαν σε αυτό το αίσχος που όλοι βιώσαμε. Θα πρέπει να αισθάνονται σαν σύγχρονοι Νέρωνες, αφού εξαιτίας της ατολμίας και της ανικανότητάς τους κάηκε η Αθήνα, η Θεσσαλονίκη και κάτι λιγότερο από όλη την Ελλάδα. Ο φόβος για το πολιτικό κόστος οδήγησε σε άνευ προηγουμένου καταστροφές και ακόμα χειρότερα στον τραυματισμό τουλάχιστον 400 Αδερφών μας για τους οποίους δεν μίλησε κανείς.

Φαίνεται ότι μια ψήφος έχει μεγαλύτερη αξία από τη ζωή ενός Αστυνομικού. Ο Αρχηγός μας ήταν άφαντος όλες τις μέρες των επεισοδίων αντί να βρίσκεται δίπλα μας στην πρώτη γραμμή για την εξύψωση του ηθικού μας και για να μας καθοδηγεί. Όταν όμως πρόκειται για κανέναν απλό Αστυνομικό που μπήκε στο στόχαστρο των καναλιών και των «προοδευτικών» τότε εμφανίζεται λαλίστατος και μοιράζει ΕΔΕ και διαθεσιμότητες αφειδώς.

Δυστυχώς την ώρα της μάχης ήμασταν μόνοι μας χωρίς σαφείς εντολές, χωρίς σχέδιο δράσης, άυπνοι για βδομάδες, εκτεθειμένοι στην ανωμαλία κάθε κουκουλοφόρου και πλιατσικολόγου και δυστυχώς οι θυσίες μας πήγαν χαμένες.

Η μόνη μας ελπίδα ήταν ο συνδικαλισμός. Πιστεύαμε αφελώς πως η ΠΟΑΣΥ θα στεκόταν στο ύψος των περιστάσεων και θα βρισκόταν δίπλα μας στα δύσκολα. Δυστυχώς όμως βρέθηκε δίπλα στον ΣΥΡΙΖΑ την ώρα που σύσσωμος ο πολιτικός κόσμος καταδίκαζε την στάση του για τα επεισόδια. Κορυφαίοι πολιτικοί από όλα τα κόμματα κατηγόρησαν το ΣΥΡΙΖΑ ότι χαϊδεύει τα αυτιά των κουκουλοφόρων, ότι τους παρέχει πολιτική κάλυψη, ακόμα και ότι υποκινεί τα επεισόδια. Και αντί ο κ. Φωτόπουλος να καταδικάσει εκ μέρους όλων των Αστυνομικών το ΣΥΡΙΖΑ πέραν όλων των άλλων και για την πολεμική του απέναντι στην Αστυνομία, την οποία εκδηλώνει με κάθε ευκαιρία, του έδωσε γη και ύδωρ. Τότε καταλάβαμε ότι είμαστε εντελώς μόνοι στον αγώνα μας προδομένοι από όλους και ότι κανείς δεν ενδιαφέρεται για μας.

Την ώρα που εμείς καιγόμασταν ο κ.Φωτόπουλος και οι λοιποί της ΠΟΑΣΥ έκαναν πολιτική! Αυτό κύριοι δεν είναι αστυνομικός συνδικαλισμός, αυτό είναι ένστολος πολιτικαντισμός! Από την στιγμή εκείνη μεταξύ σοβαρού και αστείου αποκαλείται η ΠΟΑΣΥ ως ΠΟΑΣΥΡΙΖΑ από το σύνολο των Συναδέλφων. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά μια ανακοίνωση της ΠΟΑΣΥ της 13-01-2009 και η εφημερίδα που εκδίδει (φύλλο Νοεμβρίου 2008 με τίτλο «Συγγνώμη Αλέξη») τα οποία μπορείτε να τα βρείτε στο www.poasy.gr, ξεπέρασαν όλα τα όρια.

Ο κ.Φωτόπουλος αφού έλυσε όλα τα προβλήματα των Αστυνομικών είπε να καταπολεμήσει τον «ρατσισμό» των Αστυνομικών, πρότεινε την ένταξη αλλοδαπών στο Σώμα, εξύμνησε τον κ.Αλαβάνο, αναφέρθηκε στην ανάγκη για περισσότερη δημοκρατία στην Αστυνομία (κρατήστε λίγο αυτό το τελευταίο για μετά) και καταδίκασε τη βία, απ’ όπου κι αν προέρχεται, εξομοιώνοντας έτσι Αστυνομικούς και κουκουλοφόρους…

Μεταξύ των άλλων μας προτείνει να δούμε την ταινία «Ανταλλαγή». Εμείς του προτείνουμε να δει το BRAVEHEART που εξυμνεί τον γνήσιο πατριωτικό αγώνα και τους πατριώτες ηγέτες και να δει ποια είναι η μοίρα αυτών που τους προδίδουν. Στο σημείο αυτό θα πείτε. μα καλά γιατί δεν αντιδρά επίσημα κανένας στα έργα και τις ημέρες της ΠΟΑΣΥ και του κ.Φωτόπουλου;

Η απάντηση αν και συγκλονιστική είναι γνωστή σε όλους τους Συναδέλφους που ασχολούνται έστω και λίγο με τα συνδικαλιστικά μας δρώμενα. Ο κ. Φωτόπουλος και οι προσκείμενοι σ’ αυτόν κατάφεραν να «εξοντώσουν» όποιους τους ασκούσαν κριτική, τακτική που ακολουθούν ακόμα και τώρα, με διαγραφές συνδικαλιστών που είναι αντίθετοι στην πρακτική του κ. Φωτόπουλου και των συν αυτώ, με διαγραφές απλών μελών (ΟΛΟΙ οι Συνάδελφοι της Αττικής είμαστε διαγραμμένοι πάνω από δύο χρόνια) με μηνύσεις και αγωγές (το πιο αποτελεσματικό όπλο της νέας τάξης για τον εκφοβισμό και την φίμωση των διαφωνούντων στα σχέδιά της) εναντίον συνδικαλιστών, οι οποίοι σέρνονται στα Δικαστήρια από αυτούς οι οποίοι υποτίθεται ότι μας προστατεύουν και εργάζονται για τα δίκαιά μας. Κατά τα άλλα ζητούν εκδημοκρατισμό της Αστυνομίας και πετούν αντιρατσιστικές και προοδευτικές κορώνες…

Έφτασαν στο σημείο μάλιστα να καταδικάσουν τη συγκέντρωση συμπαράστασης στον Αδερφό μας το Διαμαντή (ήμασταν πάνω από 3000 έξω από το νοσοκομείο), ενώ στη δική τους συγκέντρωση ήταν μερικές δεκάδες. Όση απήχηση έχουν τα συνθήματα του ΣΥΡΙΖΑ στους Έλληνες, άλλη τόση έχουν της ΠΟΑΣΥ στους Αστυνομικούς.
Καταλαβαίνετε τώρα για ποιο λόγο δρούμε συγκαλυμμένα; Γιατί μόνο μ’αυτόν τον τρόπο δεν μας αγγίζουν ούτε οι ΕΔΕ και οι διαθεσιμότητες του Αρχηγού, ούτε και οι μηνύσεις και οι αγωγές του Φωτόπουλου.

Κάπου εδώ κλείνοντας, δίνουμε την υπόσχεση ότι θα επανέλθουμε εκ νέου με ονόματα και στοιχεία για το ρόλο των κουκουλοφόρων- στρατιωτών της νέας τάξης και για τη στάση των κομμάτων και των ΜΜΕ στο πρόβλημα αυτό. ΠΡΟΤΡΕΠΟΥΜΕ όλους τους Συναδέλφους να αναλάβουν πρωτοβουλίες παρόμοιες με τις δικές μας και με επιστολές, e-mails και όποιο άλλο μέσο θεωρούν κατάλληλο να αναδείξουν το πρόβλημα και τους υπεύθυνους.

Αδέρφια μην φοβάστε κανένα θρασύδειλο κουκουλοφ(λ)όρο, αυτοί μας φοβούνται και γι’ αυτό τους στηρίζουν θεοί και δαίμονες, γιατί μόνοι τους δεν είναι ικανοί για τίποτα! Τέλος ζητάμε από όλους τους Συναδέλφους, όλους τους Έλληνες, όλους τους Συλλόγους, όλους τους φορείς, όλους τους ανθρώπους των γραμμάτων και των τεχνών που ακόμα αγαπούν την Πατρίδα μας στις 6-12-2009, να βγούμε όλοι στους δρόμους στην Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη και σε κάθε πόλη και χωριό της Ελλάδας, με σημαίες στα χέρια δημιουργώντας μια ανθρώπινη ασπίδα. Είναι απολύτως βέβαιο ότι στην «επέτειο» θα επιχειρήσουν να ξανακάψουν την Ελλάδα.

Πρέπει να είμαστε όλοι εκεί και να φωνάξουμε «ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ!!!». ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ οι μισθοφόροι και οι γενίτσαροι της νέας τάξης, ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ οι εδώ εντολοδόχοι της και οι χρήσιμοι ηλίθιοί της! Να δείξουμε ότι δεν ανεχόμαστε πια την τρομοκρατία και τα εγκλήματα. Να δείξουμε ότι είμαστε πολλοί και δεν τους φοβόμαστε, αυτοί πρέπει να μας φοβούνται!

ΑΣ.Π.ΙΣ
ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΗ ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΗ ΙΣΧΥΣ 
 
http://www.tvxs.gr/v6834
 
Μια νέα παρα-αστυνομική οργάνωση, με την επωνυμία ΑΣ.ΠΙ.Σ. (ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΗ ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΗ ΙΣΧΥΣ) έκανε την εμφάνιση της από τις στήλες της ακροδεξιάς εφημερίδας “Ελεύθερη Ώρα”. 

“Μελέτη σκοπιμότητας για την ανάπτυξη μεθόδων υποκλοπής των κλήσεων στο Skype και σε άλλες πλατφόρμες διαδικτυακής τηλεφωνίας (VoIP) ξεκίνησε η Eurojust, η μονάδα δικαστικής συνεργασίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Εκπρόσωπος της Skype (η οποία ανήκει στην αμερικανική eBay) δήλωσε στο CNet ότι η εταιρεία του είναι πρόθυμη να συνεργαστεί με τη Eurojust, στην οποία έχει ήδη δώσει εκτεταμένες εξηγήσεις για τις δυνατότητες της πλατφόρμας της και τις νομικές πτυχές της.”

http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=989423

Το ρουφιανελίκι ολοένα και μεγαλώνει με τις ευλογίες τις ευρωπαϊκής ένωσης αλλά και των εθνικών κυβερνήσεων. Οι εταιρίες φυσικά και δείχνουν τη διάθεση να συνεργαστούν χωρίς την παραμικρή αντίρρηση. Η δικαιολογία είναι μονίμως η ίδια. Έλεγχος για αξιόποινες πράξεις και προστασία των καταναλωτών.

Ο πραγματικός λόγος. Η καταγραφή και η συλλογή στοιχείων μέσω διαδικτύου. Για τη Microsoft φυσικά δεν γίνεται λόγος γιατί συνεργάζεται εκ των προτέρων. Η καταστολή έχει περάσει εκτός από τον πραγματικό κόσμο και στον ψηφιακό ηλεκτρονικό. Η αστική δημοκρατία θέλει να διαμορφώσει και αυτά τα δεδομένα κάτω από τους δικούς κανόνες. Τους κανόνες του “δικαίου” , της “δημοκρατίας” και της “ελευθερίας του λόγου”.

Πρέπει να αντισταθούμε σε όλη αυτή την τάση και όλες αυτές τις επιταγές όλων αυτών που νομίζουν ότι μας ελέγχουν. Υπάρχουν οι δυνατότητες αλλά και οι τεχνικές υποδομές ώστε να στηθούν αυτοοργανωμένα δίκτυα.

Πάνω από όλα όμως υπάρχει η διάθεση και τα άτομα που παρέχουν βοήθεια σε όλους όσοι επιλέγουν να αντισταθούν.